Αρκετοί κατηγορούν αυτούς που αντιτίθενται στις εισροές των πράγματι δύστυχων παράνομων μεταναστών, ως ρατσιστές ή/και εθνικιστές. Εν τούτοις, σημειώνοντας πως δεν αντιπαθώ τίποτα περισσότερο από τις ακροδεξιές, ρατσιστικές και στην ουσία ναζιστικές αντιλήψεις, η συντριπτική πλειοψηφία τους στην Ελλάδα ασφαλώς δεν χαρακτηρίζεται έτσι – αφού ως ρατσισμός θεωρείται η αντίληψη ότι, οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίσοι μεταξύ τους, αλλά διαχωρίζονται σε ανώτερους και κατώτερους, διακρινόμενοι είτε από το χρώμα του δέρματος, την εθνικότητα, τη θρησκεία και το φύλο, είτε από το σεξουαλικό προσανατολισμό, είτε γενικά από τη διαφορετικότητα τους.
Το πλέον συνηθισμένο είδος ρατσισμού δε είναι ο φυλετικός ρατσισμός, από τον οποίο άλλωστε προέρχεται η λέξη (ράτσα) – ενώ οι φυλετικοί ρατσιστές πιστεύουν σε βιολογικές διαφορές μεταξύ των φυλών, βάσει των οποίων προσδιορίζονται σε ανώτερες και κατώτερες. Ως εκ τούτου υποστηρίζουν πως η φυλή με τα συγκεκριμένα (δήθεν ανώτερα) εξωτερικά ή ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά, έχει το δικαίωμα να θεωρεί τον εαυτό της ανώτερο από τις άλλες.
Κάτι τέτοιο προφανώς δεν αποτελεί τον κανόνα στην Ελλάδα, αλλά πρόκειται για ελάχιστες εξαιρέσεις που συναντώνται παντού – ενώ οι Έλληνες δεν ήταν ποτέ εθνικιστές, αφού δεν επιβουλεύονται άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα οι ναζί, αλλά αγαπούν απλά την πατρίδα τους επιθυμώντας την ευημερία και την πρόοδο της.
Η υποδοχή τώρα μεταναστών από μία χώρα όπως η Ελλάδα, η οποία δεν έχει συμβάλλει στη δημιουργία των μεταναστευτικών ροών μέσω της διεξαγωγής πολέμων όπως οι Η.Π.Α., η Γαλλία, η Βρετανία κλπ. (στη Συρία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη κλπ. – ή γενικότερα οι βιομηχανικές χώρες στην Αφρική με τις επιδρομές λεηλασίας τους), δεν είναι εφικτή – αφού το σύστημα της δεν είναι σε θέση να τους ελέγξει, πόσο μάλλον να τους αφομοιώσει.
Εκτός αυτού, στην οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας, αδυνατώντας να κρατήσει τα δικά της παιδιά που φεύγουν μαζικά στο εξωτερικό, με υψηλή ανεργία και με υγειονομικές υποδομές που καταρρέουν, είναι αδύνατον να προσφέρει αυτά που πρέπει στους ξένους μετανάστες – ενώ ασφαλώς δεν είναι δείγμα αλληλεγγύης το να τους κλείνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πόσο μάλλον να τους εγκαταλείπει αβοήθητους στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων, χωρίς να τους προσφέρει εργασία ή άδεια να εργαστούν – με αποτέλεσμα να αναγκάζονται είτε να ληστέψουν για να επιβιώσουν, είτε να πουλούν απαγορευμένες ουσίες, είτε να διαπράττουν άλλου είδους εγκλήματα, αναστατώνοντας την ελληνική κοινωνία.
Με δεδομένο όμως το ότι, οι μετανάστες αποτελούν ήδη το 20% του εργατικού μας δυναμικού (πηγή), όταν η επίσημη ανεργία υπερβαίνει το 15% και των νέων το 38%, είναι αδιανόητη η είσοδος παραπάνω μεταναστών – ενώ φυσικά όλοι μας είμαστε υπέρ της τήρησης της σύμβασης του Ο.Η.Ε. για το καθεστώς των προσφύγων του 1951 (πηγή), απαιτώντας να τηρείται επακριβώς από τις κυβερνήσεις μας που είναι υποχρεωμένες να προστατεύουν τα σύνορα της χώρας μας από κάθε είδους παραβιάσεις.
Ως εκ τούτου, είναι λογικές οι ενστάσεις απέναντι στην παράνομη μετανάστευση, η οποία μπορεί εύκολα να καταστρέψει ολοσχερώς κράτη όπως η Ελλάδα – αποτελώντας μία ασύμμετρη απειλή, ειδικά όταν δεν μπορεί να ελεγχθεί ποιοι μετανάστες είναι μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων ή φανατικοί οπαδοί σκοτεινών θρησκευτικών αιρέσεων, εισβάλλοντας με στόχο να διασπείρουν τη βία και το φόβο στις δυτικές κοινωνίες.
Δεν είναι όμως λογικές οι θέσεις των αριστερών κομμάτων, στο θέμα της παράνομης μετανάστευσης – αφού λειτουργεί υπέρ των ελίτ και εις βάρος των μισθών των εργαζομένων. Εκτός αυτού, δημιουργεί πολυπολιτισμικές, εύκολα ελεγχόμενες κοινωνίες από τις ελίτ – οπότε είναι ξανά εις βάρος των εργαζομένων. Προφανώς η αιτία της στάσης τους, την οποία έχουν μάθει να εκμεταλλεύονται οι ελίτ, είναι ο διεθνισμός – χωρίς να καταλαβαίνουν πως η εποχή έχει αλλάξει, ότι η παγκοσμιοποίηση είναι ανεξέλεγκτη και πως λειτουργεί επίσης προς όφελος των ελίτ.
Όσον αφορά βέβαια την ελληνική κυβέρνηση, η αιτία της στάσης της είναι το ότι, ακολουθεί πειθήνια τις εντολές της Γερμανίας που θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε ανάχωμα και αποθήκη μεταναστών – έτσι ώστε να μην επιβαρυνθεί η ίδια. Το γεγονός αυτό είναι προφανώς εν γνώσει της, αλλά δεν μπορεί να το αποφύγει – αφού είναι ένα από τα ανταλλάγματα που της ζητάει η Γερμανία, για τα νέα δάνεια 41 δις € που πήρε και σπατάλησε αλόγιστα μέσα σε δύο μόλις χρόνια. Τα άλλα ανταλλάγματα θα είναι δυστυχώς πολύ πιο επώδυνα – όπως η προβλεπόμενη διχοτόμηση του Αιγαίου, καθώς επίσης οι υποχωρήσεις στην Κύπρο, στη Θράκη κοκ., στα πλαίσια της εξυπηρέτησης της συμμάχου της Τουρκίας.
Σε αυτούς πάντως που μας ρωτούν τι θα κάναμε για να αντιμετωπίσουμε την πανδημία, έχουμε απαντήσει πολλές φορές: καθόλου αυστηρά lockdowns όπως η Ελβετία, αφού είναι αποδεδειγμένο πως καταστρέφουν τόσο την οικονομία, όσο και την υγεία, ενώ δεν περιορίζουν την πανδημία.
Το πλέον συνηθισμένο είδος ρατσισμού δε είναι ο φυλετικός ρατσισμός, από τον οποίο άλλωστε προέρχεται η λέξη (ράτσα) – ενώ οι φυλετικοί ρατσιστές πιστεύουν σε βιολογικές διαφορές μεταξύ των φυλών, βάσει των οποίων προσδιορίζονται σε ανώτερες και κατώτερες. Ως εκ τούτου υποστηρίζουν πως η φυλή με τα συγκεκριμένα (δήθεν ανώτερα) εξωτερικά ή ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά, έχει το δικαίωμα να θεωρεί τον εαυτό της ανώτερο από τις άλλες.
Κάτι τέτοιο προφανώς δεν αποτελεί τον κανόνα στην Ελλάδα, αλλά πρόκειται για ελάχιστες εξαιρέσεις που συναντώνται παντού – ενώ οι Έλληνες δεν ήταν ποτέ εθνικιστές, αφού δεν επιβουλεύονται άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα οι ναζί, αλλά αγαπούν απλά την πατρίδα τους επιθυμώντας την ευημερία και την πρόοδο της.
Η υποδοχή τώρα μεταναστών από μία χώρα όπως η Ελλάδα, η οποία δεν έχει συμβάλλει στη δημιουργία των μεταναστευτικών ροών μέσω της διεξαγωγής πολέμων όπως οι Η.Π.Α., η Γαλλία, η Βρετανία κλπ. (στη Συρία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη κλπ. – ή γενικότερα οι βιομηχανικές χώρες στην Αφρική με τις επιδρομές λεηλασίας τους), δεν είναι εφικτή – αφού το σύστημα της δεν είναι σε θέση να τους ελέγξει, πόσο μάλλον να τους αφομοιώσει.
Εκτός αυτού, στην οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας, αδυνατώντας να κρατήσει τα δικά της παιδιά που φεύγουν μαζικά στο εξωτερικό, με υψηλή ανεργία και με υγειονομικές υποδομές που καταρρέουν, είναι αδύνατον να προσφέρει αυτά που πρέπει στους ξένους μετανάστες – ενώ ασφαλώς δεν είναι δείγμα αλληλεγγύης το να τους κλείνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πόσο μάλλον να τους εγκαταλείπει αβοήθητους στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων, χωρίς να τους προσφέρει εργασία ή άδεια να εργαστούν – με αποτέλεσμα να αναγκάζονται είτε να ληστέψουν για να επιβιώσουν, είτε να πουλούν απαγορευμένες ουσίες, είτε να διαπράττουν άλλου είδους εγκλήματα, αναστατώνοντας την ελληνική κοινωνία.
Με δεδομένο όμως το ότι, οι μετανάστες αποτελούν ήδη το 20% του εργατικού μας δυναμικού (πηγή), όταν η επίσημη ανεργία υπερβαίνει το 15% και των νέων το 38%, είναι αδιανόητη η είσοδος παραπάνω μεταναστών – ενώ φυσικά όλοι μας είμαστε υπέρ της τήρησης της σύμβασης του Ο.Η.Ε. για το καθεστώς των προσφύγων του 1951 (πηγή), απαιτώντας να τηρείται επακριβώς από τις κυβερνήσεις μας που είναι υποχρεωμένες να προστατεύουν τα σύνορα της χώρας μας από κάθε είδους παραβιάσεις.
Ως εκ τούτου, είναι λογικές οι ενστάσεις απέναντι στην παράνομη μετανάστευση, η οποία μπορεί εύκολα να καταστρέψει ολοσχερώς κράτη όπως η Ελλάδα – αποτελώντας μία ασύμμετρη απειλή, ειδικά όταν δεν μπορεί να ελεγχθεί ποιοι μετανάστες είναι μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων ή φανατικοί οπαδοί σκοτεινών θρησκευτικών αιρέσεων, εισβάλλοντας με στόχο να διασπείρουν τη βία και το φόβο στις δυτικές κοινωνίες.
Δεν είναι όμως λογικές οι θέσεις των αριστερών κομμάτων, στο θέμα της παράνομης μετανάστευσης – αφού λειτουργεί υπέρ των ελίτ και εις βάρος των μισθών των εργαζομένων. Εκτός αυτού, δημιουργεί πολυπολιτισμικές, εύκολα ελεγχόμενες κοινωνίες από τις ελίτ – οπότε είναι ξανά εις βάρος των εργαζομένων. Προφανώς η αιτία της στάσης τους, την οποία έχουν μάθει να εκμεταλλεύονται οι ελίτ, είναι ο διεθνισμός – χωρίς να καταλαβαίνουν πως η εποχή έχει αλλάξει, ότι η παγκοσμιοποίηση είναι ανεξέλεγκτη και πως λειτουργεί επίσης προς όφελος των ελίτ.
Όσον αφορά βέβαια την ελληνική κυβέρνηση, η αιτία της στάσης της είναι το ότι, ακολουθεί πειθήνια τις εντολές της Γερμανίας που θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε ανάχωμα και αποθήκη μεταναστών – έτσι ώστε να μην επιβαρυνθεί η ίδια. Το γεγονός αυτό είναι προφανώς εν γνώσει της, αλλά δεν μπορεί να το αποφύγει – αφού είναι ένα από τα ανταλλάγματα που της ζητάει η Γερμανία, για τα νέα δάνεια 41 δις € που πήρε και σπατάλησε αλόγιστα μέσα σε δύο μόλις χρόνια. Τα άλλα ανταλλάγματα θα είναι δυστυχώς πολύ πιο επώδυνα – όπως η προβλεπόμενη διχοτόμηση του Αιγαίου, καθώς επίσης οι υποχωρήσεις στην Κύπρο, στη Θράκη κοκ., στα πλαίσια της εξυπηρέτησης της συμμάχου της Τουρκίας.
Σε αυτούς πάντως που μας ρωτούν τι θα κάναμε για να αντιμετωπίσουμε την πανδημία, έχουμε απαντήσει πολλές φορές: καθόλου αυστηρά lockdowns όπως η Ελβετία, αφού είναι αποδεδειγμένο πως καταστρέφουν τόσο την οικονομία, όσο και την υγεία, ενώ δεν περιορίζουν την πανδημία.
Η μεταναστευτική πολιτική
Συνεχίζοντας, αυτό που χρειάζεται είναι μία σωστή μεταναστευτική πολιτική τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη – η οποία να είναι ορθολογική, αλληλέγγυα και εφαρμόσιμη για κάθε χώρα, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις ιδιαιτερότητες και τις οικονομικές δυνατότητες της. Στα πλαίσια αυτά, οι κανονισμοί του Δουβλίνου μπορούν να χαρακτηρισθούν το λιγότερο ως κυνικοί – αφού αναφέρουν πως οι μετανάστες είναι θέμα της εκάστοτε χώρας, από τα σύνορα της οποίας εισέρχονται στην ΕΕ, οπότε κυρίως της Ελλάδας και της Ιταλίας που μεταφέρεται το πρόβλημα των υπολοίπων κρατών. Όσον αφορά τη νέα συμφωνία με τη «χορηγία επιστροφών» (πηγή), θα πρέπει να τη δει κανείς στην πράξη.
Σε κάθε περίπτωση οι διεθνιστικές υπερβολές κυβερνήσεων που δεν μπορούν να ελέγξουν τις μεταναστευτικές ροές και να είναι πραγματικά, ρεαλιστικά αλληλέγγυες απέναντι στους μετανάστες προσφέροντας τους αυτά που πρέπει, πόσο μάλλον όταν δεν είναι σε θέση να τα προσφέρουν ούτε καν στους Πολίτες τους, μεταφέροντας τους ουσιαστικά το πρόβλημα, είναι εντελώς ανεύθυνες – επίσης εκείνων των Πολιτών που τοποθετούν το συναίσθημα πριν από τη λογική, παραφράζοντας την έννοια της αλληλεγγύης που πράγματι οφείλει να διέπει όλους τους ανθρώπους και τις κοινωνίες τους.
Γενικότερα τώρα η Ελλάδα δεν είναι εχθρική απέναντι στους μετανάστες, πόσο μάλλον όταν πολλοί Έλληνες φιλοξενούνταν ανέκαθεν από ξένες χώρες – ειδικά σήμερα, όπου πάνω από 650.000 νέοι, έχουν αναζητήσει ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό. Οφείλουν βέβαια, όπως οι Έλληνες μετανάστες, να διακρίνονται από τα εξής:
(α) να έχουν το ίδιο πολιτισμικό επίπεδο με το δικό μας, (β) να μπορεί να τους αφομοιώνει η οικονομία μας, κάτι που σήμερα είναι αδύνατον λόγω της ανεργίας και των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων, (γ) να θέλουν οι ίδιοι να αφομοιωθούν/ενσωματωθούν, (δ) να σέβονται το ελληνικό δίκαιο και τους νόμους καθώς επίσης (ε) να μην έχουν κανέναν θρησκευτικό/εθνικιστικό και άρα «ρατσιστικό» φανατισμό – αφού διαφορετικά δεν μπορεί να είναι αποδεκτοί, επειδή έτσι θα μετατρεπόταν η χώρα μας σε έναν αφιλόξενο για τους Έλληνες τόπο.Θυμίζουμε εδώ τις πρόσφατες εκδηλώσεις μεταναστών στον Πειραιά – οι οποίες ήταν τουλάχιστον απαράδεκτες, για τα δικά μας ήθη και έθιμα. Δυστυχώς όμως έγιναν αποδεκτές από την κυβέρνηση – πολύ χειρότερα εν μέσω πανδημίας, όπου απαγορεύονται στην ουσία οι μαζικές συγκεντρώσεις και μάλιστα χωρίς μάσκες. Όταν οι Πολίτες βλέπουν τέτοιες εικόνες, είναι δυνατόν να μην εξοργίζονται;
Περαιτέρω, υπάρχει μία σημαντική διαφορά μεταξύ των μεταναστών και των προσφύγων που έχει κατοχυρωθεί από τη Διακήρυξη του Ο.Η.Ε. του 1951, έτσι όπως αυτή αναθεωρήθηκε από το πρωτόκολλο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ το 1967 (συνθήκη της Γενεύης, λεπτομέρειες στην πηγή) – την οποία οφείλει να γνωρίζει κανείς, τουλάχιστον στις εξής γενικές γραμμές:
(1) Πρόσφυγες: Σύμφωνα με το μεταναστευτικό κώδικα (Ν. 4251/2014), ο όρος «πρόσφυγας» συμπεριλαμβάνει άτομα, Πολίτες τρίτης χώρας ή «ανιθαγενείς» (=άνθρωποι που δεν θεωρούνται υπήκοοι κάποιου κράτους στα πλαίσια της νομοθεσίας του – άρθρο 1 της σύμβασης του 1954), τα οποία συνεπεία γεγονότων (όπως είναι ο πόλεμος) και δικαιολογημένου φόβου διώξεως (όπως είναι η φυλή, η θρησκεία, η εθνικότητα, οι πολιτικές διώξεις κοκ.), ευρίσκονται εκτός της χώρας, της οποίας έχουν την υπηκοότητα.
Τα άτομα αυτά κατά την παράνομη συνήθως είσοδο τους σε ένα κράτος, η οποία δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ως «λαθραία» αφού δεν πρόκειται για αντικείμενα, υποβάλλουν αίτημα για χορήγηση ασύλου – δηλαδή, αναγνώρισης της διεθνούς προστασίας τους. Εάν το αίτημα τους γίνει δεκτό, τότε αποτελούν «αναγνωρισμένους πρόσφυγες» και τελούν υπό καθεστώς διεθνούς προστασίας – ενώ τους παρέχεται το δικαίωμα παραμονής στη χώρα για τρία χρόνια, καθώς επίσης πρόσβαση στη δημόσια υγεία, στην παιδεία και στην κοινωνική ασφάλιση.
Για εκείνο δε το χρονικό διάστημα που το αίτημα τους εκκρεμεί, δεν μπορούν να φύγουν από τη χώρα, επειδή θεωρείται πιθανόν να έχουν ανάγκη ειδικής προστασίας – κάτι που εκμεταλλεύονται πολλοί μετανάστες που προσποιούνται τους πρόσφυγες. Εκτός αυτού οι συγκεκριμένοι παράνομοι «μετανάστες», γνωρίζοντας πως δεν θα εγκριθεί το αίτημα τους, εξαφανίζονται – με την έννοια ότι κρύβονται κοκ.
Οι αναγνωρισμένοι τώρα πρόσφυγες εφοδιάζονται με ένα ειδικό διαβατήριο (NANSEN), με το οποίο μπορούν να μεταβούν σε οποιαδήποτε από τις 116 χώρες που έχουν υπογράψει τη Διακήρυξη του 1951 – ενώ φυσικά είναι νόμιμοι και δεν επιτρέπεται να εκδιωχθούν.
(2) Μετανάστες: Εδώ συμπεριλαμβάνονται άτομα που για λόγους διαφορετικούς από ότι οι πρόσφυγες, οικονομικούς κυρίως αλλά όχι μόνο, εγκαταλείπουν οικειοθελώς τη χώρα τους, με στόχο να εγκατασταθούν νόμιμα κάπου αλλού – ενώ, σε αντίθεση με τους πρόσφυγες, μπορούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους όποτε το θελήσουν, αφού δεν κινδυνεύουν. Φυσικά οι βασικές αιτίες, λόγω των οποίων τόσο οι πρόσφυγες, όσο και οι μετανάστες εγκαταλείπουν τη χώρα τους είναι ουσιαστικά οι ίδιες: οι καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και η ασφάλεια, υλική και ψυχική.
Τέλος, δεν αιτιολογείται ο ρατσισμός ή/και η βίαιη αντιμετώπιση των ξένων, αλλά δεν είναι εύκολο να αποφευχθούν – ιδιαίτερα από «πρωτόγονα» άτομα με σχετικά χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, από μακροχρόνιους ανέργους, από χρεοκοπημένους επιχειρηματίες, από νομοταγείς Πολίτες που υφίστανται εγκληματικές επιθέσεις από ορισμένους ξένους ή τον εθνικιστικό/θρησκευτικό τους φανατισμό, από κάποιους άλλους που δίκαια διαμαρτύρονται για την κατάληψη/βρωμιά των δρόμων από παράνομους ξένους μικροπωλητές και αστέγους κοκ. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν πολιτικά κόμματα που εκμεταλλεύονται όλους αυτούς τους Πολίτες των χωρών τους, για να αυξήσουν τους ψηφοφόρους τους– κλιμακώνοντας το πρόβλημα, το οποίο χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή, αντί να βοηθούν στην επίλυση του.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, το μεταναστευτικό είναι ένα θέμα που θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον, ειδικά μετά τα γεγονότα στο Αφγανιστάν – κυρίως όμως λόγω της κλιματικής αλλαγής, της κακής πορείας της παγκόσμιας οικονομίας, της επισιτιστικής κρίσης που προβλέπεται, της επόμενης χρηματοπιστωτικής κοκ. Η επίλυση δε των προβλημάτων που δημιουργεί δεν θα είναι καθόλου εύκολη – ενώ κατά την άποψη μας όχι μόνο δεν θα στηριχθούμε από την ΕΕ, αλλά θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου