Τα εγκλήματα της γερμανικής Schenker

Σχεδόν όλες οι μεγάλες γερμανικές εταιρίες συμμετείχαν στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, χρησιμοποιώντας εγκληματικές μεθόδους χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό – ενώ όλο αυτό το Know How που συγκέντρωσαν, μαζί με τις κλοπές τους, στήριξε τη μετέπειτα άνοδο τους. Σήμερα δε, όπου η Γερμανία επιχειρεί για τρίτη φορά να κατακτήσει την Ευρώπη με οικονομικά όπλα πλέον, συμβαίνει στην ουσία κάτι ανάλογο – ενώ η ισχύς της χώρας έχει αυξηθεί, πρώτα με την ευρωπαϊκή κρίση χρέους που πυροδοτήθηκε μέσω της Ελλάδας και τώρα με τη βοήθεια του Covid που γονατίζει οικονομικά όλους τους αντιπάλους της, όπως την Ιταλία και ειδικά τη Γαλλία. Στα πλαίσια αυτά, αδυνατούμε να καταλάβουμε γιατί δεν το συνειδητοποιούν τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη – κάτι που άλλωστε συνέβαινε πριν το ξέσπασμα του παγκοσμίου πολέμου το 1940. Δυστυχώς, εάν αργήσουν να αντιδράσουν, θα είναι ακόμη μία φορά πολύ αργά – σημειώνοντας πως συμμαχεί ξανά τόσο με την Κίνα, όσο και με την Τουρκία, χρησιμοποιώντας την Κομισιόν που έχει όμως Γερμανίδα επικεφαλής ως κάλυμμα για τις δικές της επιδιώξεις.

Άρθρο

Δεν υπάρχει κυριολεκτικά σχεδόν καμία γερμανική εταιρία που να μην έχει συμμετέχει στο παρελθόν ή/και στο παρόν σε εγκλήματα, ληστείες και δολοφονίες – όπως στο παράδειγμα της Deutsche Bank, η οποία θεωρείται εγκληματική συμμορία από την αστυνομία της ίδιας της χώρας της (ανάλυση). Επίσης της TUI που ληστεύει ξανά σήμερα τους ξενοδόχους μας καθυστερώντας τις πληρωμές τους – γνωστή ως Preussag, με συμμετοχή στα θανατηφόρα χημικά του Ιράκ ή στην παραγωγή όπλων κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο (ανάλυση).

Μία επόμενη είναι η παγκόσμια εταιρία logistics και θυγατρική της Deutsche Bahn, των γερμανικών σιδηροδρόμων δηλαδή – η Schenker που αποτελεί τον κρατικό διάδοχο μίας ακόμη γερμανικής εγκληματικής οργάνωσης. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται από νέα έγγραφα – τα οποία αποδεικνύουν πως η Schenker οργάνωνε για τη ναζιστική βιομηχανία τη μεταφορά κλεμμένων από τα ευρωπαϊκά κράτη που είχαν καταλάβει οι Γερμανοί το 1940.

Ειδικά τα τελευταία χρόνια του πολέμου, από το 1943 έως το 1945, η Schenker συμμετείχε σε επιδρομές μεγάλης κλίμακας που εκτείνονταν από την Αθήνα στο νότο, σε ολόκληρα τα Βαλκάνια, στη Λισσαβόνα στα δυτικά, στο Όσλο στα βόρεια και στη Βαρσοβία στα ανατολικά, έως τη Σοβιετική Ένωση – ενώ τα κλεμμένα λάφυρα οδηγούνταν στα περιουσιακά στοιχεία του γερμανικού κράτους και μοιραζόντουσαν σε εταιρίες όπως η Siemens, η AEG, η Mannesmann και η Rheinmetall.

Ακόμη δε και φαινομενικά αβλαβείς οικογενειακές επιχειρήσεις εφοδιάζονταν από τη Schenker με κλεμμένες πρώτες ύλες και με εργαζομένους-σκλάβους που μετέφερε από την Ανατολική Ευρώπη – ενώ κανένας δεν πρέπει να ξεχάσει ποτέ το Ολοκαύτωμα.

Μόνο ανόητοι λοιπόν πιστεύουν πως το μεταπολεμικό γερμανικό θαύμα οφείλεται στους Γερμανούς – αφού βασίσθηκε στα κλεμμένα από δεκάδες χώρες, στη στήριξη που τους παρείχαν οι Η.Π.Α. (ανάλυση) και στον πλούτο που είχαν συσσωρεύσει. Επίσης στην ανοησία πολλών κρατών, όπως η Ελλάδα, να συμφωνήσουν στη διαγραφή των χρεών της Γερμανίας και στην πληρωμή των υπολοίπων με ρήτρα εξαγωγών – θεωρώντας πως θα κρατούσε το λόγο της όσον αφορά το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις, εξοφλώντας το μετά την επανένωση της!

Συνεχίζοντας, η Schenker θεωρούταν στην Αυστρία ως η 5η φάλαγγα της εξωτερικής πολιτικής του Χίτλερ, ενώ χρημάτιζε κρυφά στην Τσεχία πολιτικούς, για να λειτουργήσουν ως πράκτορες των ναζί – με το χρηματισμό να είναι μία προσφιλής δραστηριότητα των γερμανικών εταιριών όχι μόνο κατά το 2ο ΠΠ, αλλά γενικότερα. Ο φαινομενικός στόχος της εταιρίας ήταν η καταγραφή της ευρωπαϊκής κυκλοφορίας στις πηγές της, έτσι ώστε να της δοθεί η επιθυμητή κατεύθυνση – ενώ στην πραγματικότητα προετοίμαζε τον πόλεμο.

Από το 1937 δε το αργότερο, η Schenker αποτέλεσε το βασικό εργαλείο της υπόγειας γερμανικής επιθετικότητας – όχι μόνο εναντίον των χωρών της Ευρώπης, αφού φρόντιζε το 50% των εξαγωγών γερμανικών όπλων να κατευθύνεται στην Κίνα, έτσι ώστε να διεξάγει μάχες ο κινεζικός στρατός υπό την ηγεσία Γερμανών εναντίον του κόκκινου σοβιετικού στρατού. Αργότερα επεκτάθηκε στην Ιαπωνία που μετατράπηκε σε μόνιμη εφοδιαστική βάση – εξυπηρετώντας την πολεμική πολιτική του Βερολίνου.

Στην Ευρώπη δε προμήθευε με όπλα τον πραξικοπηματία Franco, εναντίον της δημοκρατικά εκλεγμένης ισπανικής κυβέρνησης, από το βιομηχανικό πολεμικό συγκρότημα του Ράιχ που λειτουργούσε ως καρτέλ – ενώ δεν εξασφάλιζε μόνο ασφαλείς οδούς μεταφοράς αλλά, επί πλέον, το λαθρεμπόριο με το χρηματισμό τελωνειακών. Μετά δε την επιτυχία του πραξικοπήματος, μετέτρεψε την Πορτογαλία σε χώρα καμουφλάζ – με την ίδρυση του AGEKA, για τις εισαγωγές πρώτων υλών που ήταν απαραίτητες για την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων στην Πολωνία.

Ως αποτέλεσμα τώρα της ήττας του Stalingrad, η Schenker διενέργησε μεταφορές πολεμικού υλικού σε μεγάλη κλίμακα, μέσω της φασιστικής Σλοβακίας που αργότερα στήριξε στη Ρουμανία – ενώ το δίκτυο της είχε επεκταθεί παντού, από την Ολλανδία έως τη Γιουγκοσλαβία (από την οποία έκλεψε τόνους ασημιού), μεταφέροντας στρατό, όπλα, κλεμμένα, εργαζομένους ως σκλάβους, πρώτες ύλες κλπ. όπου της ζητούσαν οι ναζί. 

 
Επίλογος

Χωρίς να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες που αναφέρονται από την German Foreign Policy (πηγή), είναι φανερό πως σχεδόν όλες οι μεγάλες γερμανικές εταιρίες συμμετείχαν στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, χρησιμοποιώντας εγκληματικές μεθόδους χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό – ενώ όλο αυτό το Know How που συγκέντρωσαν, μαζί με τις κλοπές τους, στήριξε τη μετέπειτα άνοδο τους.

Σήμερα δε, όπου η Γερμανία επιχειρεί για τρίτη φορά να κατακτήσει την Ευρώπη με οικονομικά όπλα πλέον, συμβαίνει στην ουσία κάτι ανάλογο – ενώ η ισχύς της χώρας έχει αυξηθεί, πρώτα με την ευρωπαϊκή κρίση χρέους που πυροδοτήθηκε μέσω της Ελλάδας και τώρα με τη βοήθεια του Covid που γονατίζει οικονομικά όλους τους αντιπάλους της, όπως την Ιταλία και ειδικά τη Γαλλία.

Στα πλαίσια αυτά, αδυνατούμε να καταλάβουμε γιατί δεν το συνειδητοποιούν τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη – κάτι που άλλωστε συνέβαινε πριν το ξέσπασμα του παγκοσμίου πολέμου το 1940. Δυστυχώς, εάν αργήσουν να αντιδράσουν, θα είναι ακόμη μία φορά πολύ αργά – σημειώνοντας πως συμμαχεί ξανά τόσο με την Κίνα, όσο και με την Τουρκία, χρησιμοποιώντας την Κομισιόν που έχει όμως Γερμανίδα επικεφαλής ως κάλυμμα για τις δικές της επιδιώξεις.

Βασίλης Βιλιάρδος

Πηγή : https://analyst.gr