Η ύφεση σοκ και η επιστροφή του εφιάλτη

Πώς είναι δυνατόν να χαίρεται η κυβέρνηση με μία ακόμη πτώση-σοκ του ΑΕΠ της Ελλάδας, μεγαλύτερης από το μέσον όρο της ΕΕ; Ειδικά σε ένα τρίμηνο που δεν είναι το σημαντικότερο για τον τουρισμό, αφού σχεδόν το 70% των εσόδων του πραγματοποιείται στο τρίτο τρίμηνο; Πώς τη συγκρίνει με την ΕΕ, όταν η Ελλάδα έχει πίσω της μία ύφεση, μία πτώση δηλαδή του ΑΕΠ της από το 2009 κατά σχεδόν 25%, ενώ όλες οι άλλες χώρες αύξησαν έκτοτε το ΑΕΠ τους πάνω από 10% κατά μέσον όρο; Δεν καταλαβαίνει πως το Φθινόπωρο θα είναι εφιαλτικό για την Ελλάδα; Πόσο μάλλον όταν υποφέρει ταυτόχρονα σε πολλούς άλλους τομείς, όπως τα Εθνικά, η Υγεία και η Παιδεία; Νομίζει αλήθεια πως επειδή μπορεί να εμπαίζει πολλούς Έλληνες για λίγο καιρό, θα είναι σε θέση να τους εμπαίζει όλους για πάντα; Το να κατευθυνόμαστε πάντως χαμογελαστοί στο γκρεμό, υποκρινόμενοι ότι δεν υπάρχει επειδή δεν κοιτάζουμε μπροστά μας εθελοτυφλώντας, είναι τεράστιο λάθος – η απόλυτη συνταγή της καταστροφής και της εξαφάνισης μας ως Έθνους. Πόσο μάλλον όταν πάντοτε υπάρχουν λύσεις – οι οποίες όμως, όσο αργούμε, τόσο πιο οδυνηρές γίνονται.

Ανάλυση

Ειλικρινά, όσο καλοπροαίρετος και αν είναι κανείς, αδυνατεί να καταλάβει τη χαρά, πόσο μάλλον την ικανοποίηση ενός υπουργού οικονομικών, όταν δανείζεται η υπερχρεωμένη χώρα του ξανά και ξανά, για να καλύψει τις συνεχώς αυξανόμενες ζημίες της – αντί να χαίρεται όπως ο κάθε φυσιολογικός άνθρωπος όταν ξεπληρώνει δάνεια, έχοντας οδηγήσει την οικονομία στην κερδοφορία.

Εν προκειμένω, χρησιμοποιούνται η υποκριτική χαρά και η αισιοδοξία παραδόξως, ως μία μέθοδος χειραγώγησης του πλήθους που εκ των πραγμάτων θεωρείται από την κυβέρνηση του καθυστερημένο – μη έχοντας τη δυνατότητα να καταλάβει πως όταν συσσωρεύονται δάνεια επί δανείων, η επόμενη χρεοκοπία είναι δεδομένη.

Γνωρίζουμε πάντως όλοι εμείς οι Έλληνες, από τις οδυνηρές εμπειρίες μας των τελευταίων δέκα ετών που δυστυχώς θα υπάρχουν για δεκαετίες ακόμη, εάν συνεχισθεί η ίδια καταστροφική διακυβέρνηση της χώρας, πως δεν χρεοκοπούν ποτέ τα κράτη, αλλά οι Πολίτες τους – επομένως ότι, τα δάνεια θα οδηγήσουν ακόμη περισσότερες επιχειρήσεις στη χρεοκοπία, πολύ πιο πολλούς Έλληνες στην ανεργία, στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, δεκάδες χιλιάδες σπίτια σε νέους πλειστηριασμούς κοκ. (ας μην αναφέρουμε τις τράπεζες που μας κόστισαν σχεδόν 70 δις € και θα συνεχίσουν να μας απομυζούν).

Εύλογα θα μπορούσε βέβαια να ρωτήσει κανείς γιατί οι όποιες αγορές δανείζουν την Ελλάδα, αφού η οικονομία της βαδίζει από το κακό στο χειρότερο – μη συνειδητοποιώντας ίσως πως η χώρα είναι υποθηκευμένη, καθώς επίσης πως ο δανεισμός με αγγλικό δίκαιο, σε ένα μη μετατρέψιμο νόμισμα σε εθνικό (η Ιταλία και οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης έχουν αυτή τη δυνατότητα, την οποία έχασε η Ελλάδα όταν υπέγραψε το PSI, οπότε λογικά είναι αντίστοιχα υψηλά τα επιτόκια της), είναι στην ουσία ασφαλής.

Ασφαλής τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια, αφού τα 95 δις € των χρεών της ύψους 362,9 δις € στις 30.06.20 (πηγή), έχουν μεταφερθεί για μετά το 2032 – με πιθανότερο αντάλλαγμα την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στο Δούρειο Ίππο των Γερμανών, στα Σκόπια (ανάλυση). Εάν αδυνατεί δε να πληρώσει κάποια επόμενα δάνεια, οι αγορές έχουν πλέον πεισθεί πως η Γερμανία θα συμφωνήσει με την καθυστέρηση τους, έναντι άλλων ανταλλαγμάτων που θα ζητήσει από την Ελλάδα και θα τα αποδεχθεί – όπως η συνεκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων μας με το άλλο υποχείριο της, με την Τουρκία, ο ακρωτηριασμός εδαφών κοκ.

Εκτός αυτού, τα ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων είναι ακόμη πολύ υψηλότερα των χρεών του κράτους τους – οπότε υπάρχουν σημαντικά περιθώρια δανεισμού. Επομένως, προσφέροντας στη χώρα μας χρήματα με επιτόκιο 1,18% όταν στις μεγάλες χώρες είναι αρνητικό, δεν πήραν κανένα ρίσκο – ενώ για την ίδια την Ελλάδα το πραγματικό επιτόκιο είναι 2,98%, αφού ο αποπληθωρισμός τοποθετείται στο 1,8% (πραγματικό επιτόκιο = ονομαστικό + αποπληθωρισμός, πηγή).

Συνεχίζοντας, η υποκρισία του οικονομικού επιτελείου είναι ακόμη πιο αισθητή, στην περίπτωση της θηριώδους ύφεσης ύψους -15,2% που ανακοινώθηκε από την ΕΛΣΤΑΤ – για το δεύτερο τρίμηνο του 2020, σε σύγκριση με το αντίστοιχο του 2019 (πηγή). Εν προκειμένω, σύμφωνα με τις δηλώσεις του, ο υπουργός είναι ικανοποιημένος επειδή η ύφεση στην Ευρώπη διαμορφώθηκε στο 15,0% κατά μέσον όρο – αν και στην ουσία στην Ευρωζώνη, αφού σε επίπεδο ΕΕ η πτώση ήταν στο 14,1%. 

ΑΕΠ Ελλάδας (μπλε στήλες, αριστερή
κάθετος), συγκριτικά με το ΑΕΠ της ΕΕ
(διακεκομμένη γραμμή, δεξιά κάθετος) σε
δολάρια.

Ξέχασε όμως να αναφέρει πως η Ελλάδα έχει πίσω της μία ύφεση, μία πτώση δηλαδή του ΑΕΠ της από το 2009 κατά σχεδόν 25% – όταν όλες οι άλλες χώρες αύξησαν έκτοτε το ΑΕΠ τους πάνω από 10% κατά μέσον όρο σε ευρώ. Ακόμη χειρότερα, σε δολάρια το ΑΕΠ της Ελλάδας από 330 δις $ κατέρρευσε στα 210 δις $ περίπου – ενώ της ΕΕ από 17 τρις $ αυξήθηκε στα 19 τρις $ (γράφημα). 

Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να χαίρεται με μία ακόμη πτώση-σοκ της Ελλάδας, μεγαλύτερης από το μέσον όρο της ΕΕ; Ειδικά σε ένα τρίμηνο που δεν είναι το σημαντικότερο για τον τουρισμό, αφού σχεδόν το 70% των εσόδων του πραγματοποιείται στο τρίτο τρίμηνο; (γράφημα, πηγή). Δεν καταλαβαίνει πως το Φθινόπωρο θα είναι εφιαλτικό για την Ελλάδα; Πόσο μάλλον όταν υποφέρει ταυτόχρονα σε πολλούς άλλους τομείς, όπως τα Εθνικά, η Υγεία και η Παιδεία; Νομίζει αλήθεια πως επειδή μπορεί να εμπαίζει πολλούς Έλληνες για λίγο καιρό, θα είναι σε θέση να τους εμπαίζει όλους για πάντα; 

Εάν δούμε τώρα την πτώση του ΑΕΠ μας ανά τρίμηνο (γράφημα), σε όρους όγκου, θα διαπιστώσουμε πως είναι σχεδόν τετραπλάσια από τη χειρότερη που είχε ποτέ η Ελλάδα – από το τελευταίο τρίμηνο του 2011! Εάν το γεγονός αυτό δεν σημαίνει πως ο εφιάλτης επέστρεψε δριμύτερος, τι σημαίνει αλήθεια; Ο καθένας μας δεν μπορεί να θυμηθεί τι συνέβη τα πρώτα χρόνια των μνημονίων, με την Ελλάδα όμως σήμερα σε τρισχειρότερη θέση συγκριτικά με τότε; 

Όσον αφορά τους συντελεστές της πτώσης του ΑΕΠ, τα στοιχεία είναι ακόμη χειρότερα – πριν από όλα σε σχέση με τις ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου που, ενώ ήταν συνεχώς πτωτικές επί μία δεκαετία, κάτω από το 50% συγκριτικά με την προ μνημονίων εποχή, μειώθηκαν ξανά κατά 10,3% από το αντίστοιχο τρίμηνο του 2019! Το γεγονός αυτό σημαίνει μεταξύ άλλων πως θα καταρρεύσουν οι υποδομές της χώρας, όπως συνέβη με τη γνωστή γέφυρα της Ιταλίας – ενώ θα εκτοξευθεί η πραγματική ανεργία στα ύψη. 

Ακόμη χειρότερα, οι εξαγωγές αγαθών (πάντοτε σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2019) περιορίσθηκαν κατά 15,4% γκρεμίζοντας την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας – ενώ οι εξαγωγές υπηρεσιών κατά 49,4%! Από εδώ καταλαβαίνει κανείς πως τόσο το εμπορικό έλλειμμα, όσο και το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μας, θα είναι σύντομα εκτός ελέγχου – ειδικά αφού οι εισαγωγές αγαθών που είναι σταθερά υψηλότερες, μειώθηκαν μόλις κατά 15,3% και υπηρεσιών κατά 25,7%! Η μείωση δε της καταναλωτικής δαπάνης, θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα στις επενδύσεις και στις θέσεις απασχόλησης – ενώ σημαίνει πως οι Έλληνες συνεχίζουν να γίνονται φτωχότεροι. 

Συνολικά οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών παρουσίασαν πτώση κατά 32,1% ενώ οι εισαγωγές μόλις κατά 17,2% – οπότε δημιουργήθηκε μία «διαφορά» 14,9% που θα εκτοξεύσει τα ελλείμματα στα ύψη. Εκτός αυτού τεκμηριώνει πως καταρρέει ξανά η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας – ενώ ασφαλώς οι Πολίτες δεν θα αντέξουν μία ακόμη εσωτερική υποτίμηση (=μείωση μισθών), επί πλέον στη μείωση των συντάξεων που σχεδιάζεται κρυφά. 

Επίλογος 

Ολοκληρώνοντας, εάν η κυβέρνηση θεωρεί φυσιολογική αυτήν την εικόνα μίας χώρας που, εκτός των άλλων, έχει μη βιώσιμο δημόσιο και κόκκινο ιδιωτικό χρέος, τότε απλά εμπαίζει τους πάντες – ενώ δεν γράψαμε όλα αυτά για να της ασκήσουμε κριτική, ούτε φυσικά για να τρομάξουμε τους Πολίτες, αλλά επειδή πρέπει να συνειδητοποιήσουμε άμεσα πού βαδίζουμε, λαμβάνοντας ριζικές και σοβαρές αποφάσεις. 

Το να κατευθυνόμαστε χαμογελαστοί στο γκρεμό, υποκρινόμενοι ότι δεν υπάρχει επειδή δεν κοιτάζουμε μπροστά μας εθελοτυφλώντας, είναι τεράστιο λάθος – η απόλυτη συνταγή της καταστροφής και της εξαφάνισης μας ως Έθνους. Πόσο μάλλον όταν πάντοτε υπάρχουν λύσεις – οι οποίες όμως, όσο αργούμε, τόσο πιο οδυνηρές γίνονται (αν και πιθανολογούμε πως και αυτή η κυβέρνηση θα επιλέξει το δρόμο του Κώστα Καραμανλή – όταν διαπιστώσει πως δεν θα μπορεί πια να εμπαίζει τους Έλληνες, με μία επίπλαστη αισιοδοξία).

Βασίλης Βιλιάρδος

Πηγή : https://analyst.gr