Το μεγάλο βατερλώ του κράτους των Αθηνών: Γιατί εξεγέρθηκαν οι περήφανοι νησιώτες μας;

File Photo: Μεγάλη συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στην
πλατεία Σαπφούς της Μυτιλήνης από το Παλλεσβιακό
Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο και το νομαρχιακό τμήμα
της ΑΔΕΔΥ, και πορεία που κατέληξε στην Γενική
Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, με αίτημα
την άμεση αποσυμφόρηση της Λέσβου και την αποχώρηση
των ΜΑΤ, την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2020.
ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ

 

Με το που ανακοινώθηκαν οι επιτάξεις κάποιοι έσπευσαν να προδικάσουν ότι πάμε για επανάληψη του αντάρτικου σε Σκουριές και Κερατέα. Και κάποιοι, ακόμη πιο ανυποψίαστοι και μυγοχάφτες προέβλεψαν ότι με το που θα βγουν τα ΜΑΤ από τα πλοία, οι νησιώτες θα παραδοθούν γιατί θα αντιληφθούν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν αστειεύεται… 

Εσφαλμένες εκτιμήσεις και οι δύο. Γιατί εδώ δεν μιλάμε για υποβάθμιση ποιότητας ζωής από ένα ορυχείο ή έναν ΧΥΤΑ στη περίμετρο του χωριού σου. Μιλάμε για το βιός των ανθρώπων, για την ασφάλεια των παιδιών τους, για την ναρκοθέτηση του μέλλοντος τους. Για την βίαιη αλλοίωση της πληθυσμιακής σύστασης, της κοινωνικής συνοχής και την θρησκευτικής ομοιογένειας. Και εν τέλει για την κατάληψη ελληνικού εδάφους με στόχο την σύντηξη των νησιών μας με την ασιατική τουρκική ενδοχώρα. 

Δύο μόλις 24ωρα χρειάστηκαν οι νησιώτες, μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό του κακοστημένου κυβερνητικού τσαμπουκά, για να πετάξουν στην θάλασσα τους ροπαλοφόρους απεσταλμένους των Αθηνών. Αφού τους ξεβράκωσαν κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και η «αποφασιστικότητα Μητσοτάκη» έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα πλέον σύντομα ανέκδοτα. 

• Οι εικόνες ομολογουμένως δεν ήταν καθόλου ευχάριστες. Ούτε τα σπασμένα κεφάλια των κατοίκων της Λέσβου και της Χίου, ούτε οι δαρμένοι 25χρονοι αστυνομικοί στα ξενοδοχεία με τα μποξεράκια, ούτε οι ρατσιστικές κραυγές μίσους μεταξύ Ελλήνων ούτε οι χουλιγκανισμοί των ενστόλων που αποχώρησαν ντροπιασμένοι, σαν ασύντακτο ασκέρι ταραχοποιών.

Μόνο που οι ευθύνες βαραίνουν κάποιους τρίτους. Όχι ασφαλώς τους νησιώτες που προκλήθηκαν και αντέδρασαν, ούτε τους κακοπληρωμένους «φρουρούς της τάξης» που είχαν καλοσυνηθίσει με το αληταριό των Εξαρχείων και για πρώτη φορά κατάλαβαν τι σημαίνει να μάχεσαι υπέρ βωμών και εστιών. 

Τους μωρούς πολιτικούς αυτής της χώρας βαραίνουν οι ευθύνες για τις εικόνες ντροπής και το παραλίγο μακελειό. Που στο όνομα της ευρωπαικής «πολιτικής ορθότητας» κατάφεραν τα εξής απίθανα: 

• Να συνενώσουν εναντίον τους πολιτικά ετερόκλητες δυνάμεις από τις παρυφές της Χρυσής Αυγής μέχρι τα εργατικά τάγματα του ΚΚΕ και τους αλληλέγγυους της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.

• Να προσβάλλουν και να εξαγριώσουν σύσσωμο τον λαό των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου που ακούει πλέον Μητσοτάκη και τρέχει μακριά…

• Να αναθέσουν την διαχείριση της νούμερο ένα εσωτερικής εθνικής απειλής σε πολιτικούς τρίτης ερασιτεχνικής κατηγορίας τύπου Μηταράκη.

• Να δυσφημήσουν τουριστικούς προορισμούς μοναδικής ποιότητας εμφανίζοντας τους ως διαρκή πεδία μάχης στα ξένα μέσα ενημέρωσης την πιο κρίσιμη περίοδο για την εξασφάλιση των ξενοδοχειακών κρατήσεων.

• Και τέλος να επιτείνουν το πρόβλημα του λαθροεποικισμού ενόψει νέου κύματος καλοκαιρινών «αφίξεων», χωρίς να δώσουν την παραμικρή λύση για την αποσυμφόρηση των νησιών.

Χρειάζεται πράγματι μεγάλο πολιτικό ταλέντο για να πετύχει κάποιος όλους αυτούς τους στόχους μέσα σε λίγα 24ωρα. Το ερώτημα είναι όμως ποιόν ακριβώς εξυπηρετεί αυτή η μοναδική κυβερνητική…μαεστρία; Σίγουρα δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα και τις ανάγκες του τόπου. 

Στην προσπάθεια της να επιβάλει μία λύση «συμβατή» με τις επιταγές των Βρυξελλών, τα κηρύγματα ανθρωπιστικής ευαισθησίας των γερμανικών μέσων ενημέρωσης και τις διάφορες υποχρεώσεις «έναντι τρίτων», η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός απέδειξαν ότι διακατέχονται από πλήρη άγνοια κινδύνου. 

Νομίζουν ότι η χώρα την οποία εξελέγησαν για να υπηρετήσουν εκτείνεται σε μερικά τετράγωνα της πόλης των Αθηνών, τη Μύκονο και κάποια χιονοδρομικά τουριστικά θέρετρα. Ευτυχώς για εμάς υπάρχει και η άλλη Ελλάδα, Η Ελλάδα της αγωνιζόμενης ελληνικής επαρχίας, η Ελλάδα της ακριτικής υπαίθρου και των γαλανόλευκων νησιωτικών ακτογραμμών. Των απλών ανθρώπων που γνωρίζουν καλά μέσα τους πώς ότι κληρονόμησαν από τους παππούδες τους αποκτήθηκε με κόπο, ιδρώτα και αίμα. Δεν χαρίζεται, ούτε εκποιείται επειδή αποφάσισαν έτσι κάποιοι χαρτογιακάδες των Αθηνών που δεν έχουν περάσει τη πόρτα χωριάτικου ελληνικού καφενείου. 

Πήρε πολύ σκληρό μάθημα το κράτος των Αθηνών από τους περήφανους κατοίκους δύο ελληνικών νησιών που απλά και μόνον αποφάσισαν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Το ερώτημα είναι τι ακριβώς κατάλαβε από αυτό το μάθημα η κυβέρνηση και πώς θα μπορέσει να κεφαλαιοποιήσει το Βατερλώ της για να ανασχέσει το κύμα λαθροεποικισμού. Χρόνος υπάρχει ακόμη. Αρκεί να υπάρξει και πολιτική διορατικότητα…

Πηγή : https://hellasjournal.com