H αβάσταχτη ελαφρότητα της Ευρώπης απέναντι στην Τουρκία και η «αδυναμία» της Ελλάδας

Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν

Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας

Το σκηνικό ανάμεσα σε Τουρκία και ΕΕ προσωπικά με κάνει και παρατηρώ πόσο μεγάλος είναι ο βαθμός παραδοξότητας της αντίληψης κάποιων πραγμάτων από την ΕΕ, τη χώρα μας και την Κύπρο.

Χθες η ΕΕ ανακοίνωσε τα μέτρα που θα επιβληθούν προς την Τουρκία. Η Ελλάδα και η Κύπρος έδειξαν ευχαριστημένες (αν και μάλλον ξέφυγε η παράγραφος που έλεγε για ισότιμο διάλογο επί διεθνούς δικαίου ενώ η Κύπρος ακόμα είναι υπό κατοχή, αλλά φευ…)

Την ίδια στιγμή ο Ερντογάν απαντάει πώς δεν τον ενδιαφέρει, είναι ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΣ και ΕΤΟΙΜΟΣ να υπερασπιστεί την άμυνα της χώρας του και τα δικαιώματα της στο θέμα της ενέργειας και όχι μόνο. Είπε ότι έχουν αυταπάτες στην ΕΕ αν νομίζουν πώς αυτά θα τον σταματήσουν. Και το χειρότερο; Έχει δίκιο!!! Το 2017 είχα αναφέρει σε άρθρο μου με τίτλο:«Τουρκία, ισχύς, ενέργεια και αδυναμίες» πώς η Τουρκία έχει ελλειματικό ενεργειακό ισοζύγιο κατά 20% με αυξητικές τάσεις. Αυτό σημαίνει πώς αν θέλει να επιβιώσει, πρέπει να αποκτήσει άμεσα πρόσβαση σε φτηνή ενέργεια με όποιο μέσο. Είναι θέμα, δηλαδή, ζωής και θανάτου για την Τουρκία. Είναι προφανές πώς θα το αποκτήσει ακόμα και με χρήση όπλων αν φτάσει στο τελικό στάδιο απομόνωσης του, ο Ερντογάν. Για να μην το κάνει, πρέπει να γίνει αντιληπτό , πώς απλά ΘΑ ΧΑΣΕΙ, αν πάει με στρατιωτική επέμβαση και μάλιστα με απόλυτα επώδυνο τρόπο.

Αυτό καμία χώρα δεν μπορεί να το εγγυηθεί από τα μέλη της ΕΕ γιατί πολύ απλά δεν τους ενδιαφέρει τόσο ώστε να θυσιάσουν στρατό και στρατιώτες. Αντίθετα η Κύπρος και σε δεύτερο χρόνο η Ελλάδα, θα πρέπει να είναι έτοιμες να το πράξουν, αν και εφόσον χρειαστεί. Και τα δείγματα που δείχνουμε και οι δύο χώρες προς τον Ερντογάν δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Οπότε είναι λογικό ο Ερντογάν να έχει πάρει θέση νταή στη γειτονιά μας. Πόσο μάλλον όταν ακόμα και αυτές οι κινήσεις του να λάβει τους S400 μέχρι και σήμερα, δεν έχουν λάβει ουσιαστική απάντηση και η Ελληνική κυβέρνηση (που έχει νόμιμο συμφέρον) δεν πιέζει παρασκηνιακά για το ζήτημα, αφού η χρήση τους μπορεί να πλήξει και το Ακταίον για παράδειγμα όπου εδρεύουν τόσο Ελληνικά όσο και Αμερικανικά αεροσκάφη. 

Στην ιστορία των πολιτικών αντιπαραθέσεων, ποτέ δεν έχει υπάρξει μια υποχρέωση πειθαναγκαστική προς μια χώρα με μόνο όπλο την οικονομική κύρωση μέτρων. Αυτά πάντα ήταν προπαρασκευαστικά και πάντα στο πλαίσιο της αποτροπής της συνέχειας των διενέξεων, όπως περιγράφεται στο έργο Θεωρία Πολέμου του Κονδύλη με έμμεσο τρόπο. Εκεί δηλαδή που μια αντιπαλότητα εκφράζεται πρώτα με πολιτική διπλωματία, μετά με οικονομική αντίθεση και στο τέλος με τον ολοκληρωτικό τρόπο των ένοπλων μέσων. Κοινώς, «κανένα πορτοφόλι δεν σταμάτησε ποτέ σφαίρα όπλου» και στην περίπτωση του Ερντογάν είναι ήδη στη θαλάμη και το δάχτυλο στην σκανδάλη. 

Πηγή : https://geopolitics.iisca.eu