Το καμένο χαρτί

Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η ιταλική κυβέρνηση χρησιμοποίησε το διαπραγματευτικό της χαρτί, το οποίο ήταν διαφορετικό – τα ονομαζόμενα «mini bots» που ψήφισε η Βουλή της και που απείλησε να τα θέσει σε κυκλοφορία, όταν η Κομισιόν θέλησε να της επιβάλλει τη μη τήρηση του προϋπολογισμού που είχε καταθέσει. Ο κ. Salvini τότε δήλωσε τα εξής: «Όταν ο γιος μου πεινάει και με παρακαλάει να του βρω φαγητό, ενώ οι Βρυξέλλες μου απαντούν «όχι Mateo, οι ευρωπαϊκοί κανόνες σε υποχρεώνουν να μη δώσεις φαγητό στο γιο σου», νομίζετε πως θα πειθαρχήσω στους κανόνες των Βρυξελλών ή πώς θα δώσω φαγητό στο γιο μου;«

Επικαιρότητα

Το κορυφαίο διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας πριν το 2012 ήταν το εξωτερικό δημόσιο χρέος της προς τις ξένες τράπεζες και επενδυτές, το οποίο μπορούσε με μία απλή απόφαση της Βουλής να μετατρέψει σε δραχμές και να το εξυπηρετεί απλά και μόνο τυπώνοντας νέα χρήματα – αφού κατά 90% περίπου ήταν σε εθνικό δίκαιο. Όσον αφορά τον πληθωρισμό, θα πλήρωναν το τίμημα του και οι ξένοι – ενώ δεν υπήρχε κανένας λόγος να χρεοκοπήσει η Ελλάδα, σημειώνοντας πως το χρέος μειώνεται συνήθως είτε πληθωριστικά, είτε με την ονομαστική διαγραφή ή/και την αναδιάρθρωση του.

Το χαρτί αυτό κάηκε κυριολεκτικά από την συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ όταν υπέγραψε το εγκληματικό PSI, αποτελώντας έκτοτε ένα λάθος που θα το πληρώνουν οι Έλληνες τουλάχιστον τα επόμενα 100 χρόνια – κάτι που δυστυχώς δεν έχουν ακόμη καταλάβει, όπως δεν συνειδητοποίησαν το γεγονός πως όταν ένα κράτος δεν χρεοκοπεί επίσημα, χρεοκοπούν οι Πολίτες του.

Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η ιταλική κυβέρνηση χρησιμοποίησε το διαπραγματευτικό της χαρτί, το οποίο ήταν διαφορετικό – τα ονομαζόμενα «mini bots» που ψήφισε η Βουλή της και που απείλησε να τα θέσει σε κυκλοφορία, όταν η Κομισιόν θέλησε να της επιβάλλει τη μη τήρηση του προϋπολογισμού, του δικού της σχεδίου δηλαδή εξόδου από την κρίση που είχε καταθέσει. Ο κ. Salvini τότε δήλωσε τα εξής:

Όταν ο γιος μου πεινάει και με παρακαλάει να του βρω φαγητό, ενώ οι Βρυξέλλες μου απαντούν «όχι Mateo, οι ευρωπαϊκοί κανόνες σε υποχρεώνουν να μη δώσεις φαγητό στο γιο σου», νομίζετε πως θα πειθαρχήσω στους κανόνες των Βρυξελλών ή πώς θα δώσω φαγητό στο γιο μου;

Ρητορικό βέβαια το ερώτημα για τον Ιταλό, αλλά όχι για τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Σαμαρά που επέλεξαν όχι μόνο να αφήσουν τα παιδιά τους να πεινάσουν, τους Έλληνες φυσικά και όχι τα δικά τους, αλλά επί πλέον να μετατραπούν σε εξαθλιωμένους σκλάβους χρέους των Γερμανών – για να μην προκαλέσουν την οργή του κ. Σόιμπλε, οπότε για να διατηρήσουν την καρέκλα τους (άρθρο). Λάθος τους; 

Μάλλον όχι, κρίνοντας από τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών, όπου τα θύματα ψήφισαν κατά 80% τους θύτες τους, σαν να πάσχουν από το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Η ψήφος τους αυτή σημαίνει βέβαια ψήφο στα μνημόνια, καθώς επίσης στην υφαρπαγή των δημοσίων και ιδιωτικών περιουσιακών τους στοιχείων, οπότε δεν θα πρέπει ποτέ στο μέλλον να παραπονεθούν – ενώ υποδηλώνει πως ο λαός συμφωνεί με την κατοχή της πατρίδας του. Τα υπόλοιπα είναι λόγια και σαθρές δικαιολογίες που ασφαλώς δεν πείθουν κανέναν.

Άρης Οικονόμου

Πηγή : https://analyst.gr