Η Ελλάδα, οι πολιτικοί και οι κάτοικοί της μονίμως πέφτουν από τα… σύννεφα. Κάθε φορά εκπλήσσονται αλλά τελικά ξεχνάνε γρήγορα.
Μια χώρα ανοχύρωτη, με κατοίκους αμέριμνους με πολιτικούς αμετροεπείς που περιμένει κάθε φορά το μοιραίο.
Χωρίς καμία οργάνωση, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς καμία πρόβλεψη επαφίεται στον… Θεό της Ελλάδας που δυστυχώς, όλο και περισσότερο τον -τελευταίο καιρό- μας δείχνει με κάθε τρόπο ότι μας… βαρέθηκε.
Όταν θρηνήσαμε τους νεκρούς από τις πλημμύρες στη Μάνδρα «ανακαλύψαμε» έκπληκτοι ως έθνος ότι στην Ελλάδα μπαζώνουν τα ρέματα ακόμη και οι ίδιοι οι δήμοι.
Όταν έσβησε η ακόμη φονικότερη φωτιά στο Μάτι, «ανακαλύψαμε» ότι ολόκληροι οικισμοί είναι χτισμένοι αυθαίρετα χωρίς σχέδιο και χωρίς άδεια.
Και ακόμη χειρότερα «θυμηθήκαμε» ξανά ότι η Πολιτεία, είναι απροετοίμαστη χωρίς εφόδια και κυρίως χωρίς σχέδιο για να αντιμετωπίσει έκτακτες καταστάσεις.
Τώρα, στη Χαλκιδική προφανώς υπήρξε μια ακραία θεομηνία, αλλά οι επιστήμονες την είχαν προβλέψει και είχαν προειδοποιήσει.
Αλλά πως να φτάσει η ειδοποίηση σε κάποιον τουρίστα που κάνει διακοπές σε μια παραλία; Και επίσης πως θα πείσεις κάποιον… ξεροκέφαλο ότι δεν μπορεί να πάει για ψάρεμα ή κολύμπι όταν όλοι του λένε να μην το κάνει.
Εδώ και δύο χρόνια όλοι συζητάμε για αυτόν τον περιβόητο αριθμό έκτακτης ανάγκης το 112 το οποίο, είτε χρησιμοποιεί κάποιος όταν βρίσκεται σε έκτακτη ανάγκη είτε τον χρησιμοποιεί ο κρατικός μηχανισμός για να τον ενημερώσει ότι πλησιάζει κίνδυνος και να του δώσει οδηγίες διαφυγής.
Κι όμως η Ελλάδα είναι το μοναδικό κράτος της Ευρώπης στο οποίο αυτός ο κοινός πανευρωπαϊκός αριθμός δεν λειτουργεί.
Βρισκόμαστε στο 2019, και το συζητάμε επί δύο χρόνια λες και πρέπει να τετραγωνίσουμε τον κύκλο. Είναι αδιανόητο και όμως συμβαίνει, αλλά προφανώς υπάρχουν άλλες προτεραιότητες.
Άκουγα χθες σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό τον Ηλία Δρυμιώτη να επισημαίνει ότι στην Αμερική, για παράδειγμα, σε αντίστοιχες καταστάσεις πυρκαγιάς ή θεομηνιών εκκενώνονται χιλιάδες εκτάρια από εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους με βασικό εργαλείο τις οδηγίες που δίνονται μέσω των κινητών τηλεφώνων, με μηδενικές ή ελάχιστες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.
Όχι όμως στην Ελλάδα όπου όλοι συζητάμε για την κλιματική αλλαγή, που ναι υπάρχει και ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για αυτές τις ακραίες καιρικές μεταπτώσεις. Από την ξηρασία και τις πυρκαγιές, στις καταρρακτώδεις βροχές και τις πλημμύρες. Και αφού όλοι συμφωνήσουμε ότι φταίει ο καιρός που είναι απρόβλεπτος, σχεδόν ανακουφισμένοι που βρήκαμε την αιτία και φταίει κάποιος άλλος περιμένουμε την επόμενη καταστροφή.
Ναι, ο καιρός φταίει. Αλλά ο καιρός δεν μπαζώνει ρέματα. Ο καιρός δεν μπορεί να αναδασώσει τα καμμένα. Ο καιρός δεν κλείνει δρόμους με μαντρότοιχους. Ο καιρός δεν φτιάχνει παράνομες και αυθαίρετες πρόχειρες κατασκευές στις παραλίες για να κάνουμε αρπαχτές από τους τουρίστες, που τελικά τους σκοτώνουμε όταν τους έρχονται στο κεφάλι. Ο καιρός δεν μπορεί να στείλει sms στο 112.
Άρα, πριν και πάνω από τον καιρό, μάλλον φταίει ο κακός μας ο καιρός που μας έχει μετατρέψει σε ένα λαό χωρίς αξίες, με τις κυβερνήσεις που μας αξίζουν γιατί εμείς τις ψηφίζουμε. Και για να μην αφήνουμε απ’ έξω τους δημοσιογράφους κάθε λαός έχει τα μέσα που του αξίζουν. Γιατί ο κύκλος είναι φαύλος.
Ένα λαό που μας ενδιαφέρει μόνο ο… εαυτός μας και το στενό, προσωπικό μας συμφέρον. Ένα λαό που δεν δέχεται να πληρώσει το τίμημα της ανομίας και της παρανομίας του λέγοντας χωρίς αιδώ «μα από εμένα βρήκες να ξεκινήσεις, δεν βλέπεις τι γίνεται δίπλα…».
Ένα λαό χωρίς αύριο, έρμαιο των διαθέσεων του καιρού.
Υ.Γ: Στην Ευρώπη εδώ και μήνες έχει αναπτυχθεί ένα εξαιρετικά δυναμικό μαθητικό κίνημα διαμαρτυρίας κατά της κλιματικής αλλαγής. Μόλις χθες ανακοινώθηκε ότι 7.000 σχολεία και ιδρύματα σε όλο τον κόσμο συνυπογράφουν επιστολή προς τον ΟΗΕ. Μήπως υπάρχει κάποιο ελληνικό ανάμεσά τους; Καλό θα ήταν να το μάθουμε. Φυσικά τα παιδιά δεν φταίνε, αλλά είναι κρίμα γιατί μεγαλώνουμε ακόμη μια κατεστραμμένη γενιά.
Πηγή : https://hellasjournal.com
Πηγή : https://hellasjournal.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου