Στη φυλακή της Γερμανίας

Είναι αδύνατον να πιστέψουμε πως οι Έλληνες θα ξεπουλούσαν τη Μακεδονία για 54 € το μήνα, κάτι που όμως θα φανεί στις εκλογές – ενώ η προσφυγή της Ελλάδας στις αγορές, με επιτόκιο 3,5% όταν η Πορτογαλία πληρώνει μόλις 0,47% είναι ένα ακόμη δείγμα της αποτυχημένης οικονομικής πολιτικής μας.

«Η σύγκρουση μεταξύ της Ελλάδας και των Σκοπίων ξεκίνησε το αργότερο με τον εμφύλιο πόλεμο του 1944-1949. Τότε ζούσαν ακόμη στα βόρεια της Ελλάδας πολλοί σλάβοι μακεδόνες ή σλαβόφωνοι Έλληνες – ανάλογα με την οπτική γωνία που το αντιλαμβάνεται κανείς (!). Οι περισσότεροι πολεμούσαν στο πλευρό των Ελλήνων κομμουνιστών. Στην αρχή στηρίζονταν με όπλα και πυρομαχικά από τη Σοβιετική Ένωση και τη Γιουγκοσλαβία – αργότερα μόνο από το Βελιγράδι.

Όπως και η Βουλγαρία, έτσι και η Σερβία επιθυμούσαν τον έλεγχο της νότιας πλευράς της ιστορικής περιοχής της αρχαίας Μακεδονίας με την πρωτεύουσα της, τη Θεσσαλονίκη – ήδη από τους βαλκανικούς πολέμους του 1912/13. Με μία βραχυπρόθεσμη συμφωνία που συνάφθηκε με τη Γερμανία του Χίτλερ, το στρατηγείο του Βελιγραδίου είχε πετύχει να διασφαλίσει ότι, η πόλη και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης θα κατέληγαν στα χέρια της Γιουγκοσλαβίας μετά το τέλος του πολέμου» (πηγή: γερμανική FAZ).

Επικαιρότητα

Δεκάδες τα γερμανικά δημοσιεύματα υπέρ της συμφωνίας της Πρέσπας πριν και μετά την επικύρωση της από τη Βουλή – όλα ανεξαιρέτως εναντίον της Ελλάδας και υπέρ των Σκοπίων. Πρόσφατο της παραπάνω εφημερίδας που εκθειάζει τον πρωθυπουργό για την «επιτυχία» του, γράφοντας πως είχε το θάρρος να αποδράσει από τη φυλακή της ιστορίας – χωρίς φυσικά να αναφέρει πως φυλάκισε το 70% τουλάχιστον των Ελλήνων, καθώς επίσης το σύνολο σχεδόν της πνευματικής ηγεσίας της χώρας, σε μία παγίδα που θα έχει πολύ δυσάρεστα μελλοντικά αποτελέσματα. Ούτε πως αυτή τη φορά όχι η Γερμανία του Χίτλερ, αλλά η Γερμανία της Merkel έκλεισε τη συμφωνία – για μία περιοχή που ασφαλώς δεν της ανήκει.

«Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός εξωτερικών του», συνεχίζει η γερμανική εφημερίδα, «είχαν το θάρρος να παρακάμψουν με ρεαλισμό την επιλεκτική ερμηνεία της ιστορίας» – εννοώντας την ερμηνεία της συντριπτικής πλειοψηφίας, σύμφωνα με την οποία η Μακεδονία είναι ελληνική, όπως η γλώσσα και ο πολιτισμός της. «Στάθηκαν δε απέναντι σε μία φάλαγγα εθνικιστικών πολιτικών, πανεπιστημιακών, δημοσιογράφων και ιερωμένων που είχαν μία διαφορετική κατανόηση της ιστορίας» – γεγονός που σημαίνει ότι, σύμφωνα με τους Γερμανούς, όλοι όσοι τοποθετούνται εναντίον της παράδοσης του ονόματος της Μακεδονίας, είναι εθνικιστές, ακροδεξιοί και φασίστες.

Την ίδια στιγμή ένα άλλο γερμανικό έντυπο, το Politico, αποκάλυψε πως με τη συμφωνία ο πρωθυπουργός άρχισε να αποπληρώνει τα γραμμάτια που υπέγραψε το 2015 – ενώ τα ανταλλάγματα που πήρε δεν είναι μόνο η τρίτη δανειακή σύμβαση που ανέφερε το περιοδικό (για την οποία όμως έδωσε γη και ύδωρ, όπως στο παράδειγμα του ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟΥ) αλλά, επί πλέον, η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των 96 δις € τον Ιούνιο του 2018, η αύξηση του κατώτατου μισθού σήμερα κατά 54 € καθαρά το μήνα, η παραμονή του στην εξουσία και ποιός ξέρει τι άλλο – ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε τον άλλο υποστηρικτή του, τον κ. Soros, που ασφαλώς θα συμμετείχε στην εξαγορά της Μακεδονίας. Είναι αδύνατον βέβαια να πιστέψουμε πως οι Έλληνες θα ξεπουλούσαν τη Μακεδονία για 54 € αύξηση το μήνα – κάτι που όμως θα φανεί στις εκλογές.

Περαιτέρω, σχετικά με την αύξηση του κατώτατου μισθού, ασφαλώς είναι θετική για τους εργαζομένους, για την κατανάλωση και για το ΑΕΠ – δεν υπήρχε όμως καμία περίπτωση να την ενέκριναν η Τρόικα και το ESM, το οποίο θα μετατραπεί στο γερμανικό ΕΣΜ με πρώτο πειραματόζωο την Ελλάδα (τα δύσκολα δυστυχώς έπονται), εάν δεν έδινε ο ΠΘ ως αντάλλαγμα τη Μακεδονία, ενώ είναι το πρώτο από αυτά που θα ακολουθήσουν (ανάλυση). Η αιτία δε, για την οποία είμαστε σίγουροι πως δεν θα το ενέκριναν, είναι πασιφανής: το ότι δεν συνοδεύεται από μία αντίστοιχη ελάφρυνση των επιχειρήσεων στη φορολογία, στο ασφαλιστικό ή στη βιώσιμη χρηματοδότηση τους, οπότε το αποτέλεσμα της θα είναι νέα λουκέτα των μικρομεσαίων εταιριών.

Εκτός αυτού δεν είναι σε συνάρτηση με την άνοδο της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, αφού δεν διενεργούνται επενδύσεις – σημειώνοντας πως η Ελλάδα υποφέρει από τη συνεχή μείωση του ακαθάριστού παγίου κεφαλαίου, με ελλείψεις σήμερα που πλησιάζουν σωρευτικά τα 200 δις €. Το γεγονός αυτό σημαίνει πως δεν ανανεώνονται τα μηχανήματα, δεν επιδιορθώνεται τίποτα κοκ., με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να καταρρεύσουν τα πάντα – ενώ η αύξηση αυτή θα μειώσει τις εξαγωγές και θα κλιμακώσει ξανά τα ελλείμματα των ισοζυγίων.

Από την άλλη πλευρά είναι πολύ πιθανόν η αύξηση του κατωτάτου μισθού να είναι πλασματική, εάν επιβληθεί παράλληλα η μείωση του αφορολόγητου ορίου – οπότε η αγοραστική δυνατότητα των εργαζομένων θα παρέμενε ως έχει. Σε κάθε περίπτωση, εάν η άνοδος του ΑΕΠ στηριχθεί ξανά στην κατανάλωση αντί στις παραγωγικές επενδύσεις, η οικονομική κατάσταση της χώρας θα επιδεινωθεί – όπως έχει τεκμηριωθεί στο παρελθόν. 

Συνεχίζοντας, όσον αφορά την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές με πενταετές ομόλογο και με επιτόκιο της τάξης του 3,5% που αναφέρει η κυβέρνηση, δεν πρέπει να συγκρίνεται καθόλου με το παρελθόν – όπως με του Απριλίου του 2014 (4,95%). Οφείλει να είναι σε σχέση με τις άλλες χώρες του νότου, όπως με τα πενταετή ομόλογα της Πορτογαλίας που σήμερα αυξήθηκαν απότομα στο 0,47% από 0,32% χθες (πηγή), με της Ιταλίας (1,55%) ή με της Ισπανίας (0,21%). Ακόμη όμως και το 10ετες της Πορτογαλίας έχει πολύ χαμηλότερα επιτόκια (1,66%) – οπότε κατανοεί κανείς τις διαφορές. Το 2014 πάντως το πενταετές ομόλογο της Πορτογαλίας ήταν στο 3,76% από 0,47% σήμερα (γράφημα) – οπότε μπορεί να καταλάβει κανείς τις άτοπες συγκρίσεις του τότε με το τώρα. 

Εκτός αυτού, οποιοδήποτε επιτόκιο άνω του ρυθμού ανάπτυξης μίας χώρας, όπου συνήθως λαμβάνεται το 10ετές ομόλογο, είναι απαγορευτικό, αφού αυξάνει το χρέος – κάτι που ισχύει ιδιαίτερα για την Ελλάδα, λόγω της τρομακτικής υπερχρέωσης της. Εν τούτοις πρέπει να τονίσουμε πως έχει δημιουργηθεί ένα παράθυρο δανεισμού, όπως έχουμε αναφέρει πρόσφατα, το οποίο σύντομα θα κλείσει – γεγονός που σημαίνει πως από τη συγκεκριμένη οπτική γωνία θα έπρεπε πράγματι η Ελλάδα να βιαστεί, τουλάχιστον για να δημιουργηθεί μία «αγορά δανεισμού» για τις τράπεζες. 

Εντύπωση πάντως προξενεί η συγκέντρωση των αποθεματικών των δημοσίων οργανισμών από την κυβέρνηση – για τα οποία δεν υπάρχει λόγος, εάν πράγματι διαθέτει το μαξιλάρι των 24 δις € που ισχυρίζεται. Επίσης το ότι υπολογίζει με επιτόκιο στο πενταετές άνω του 3,5% (3,75% έως 3,87% η Bloomberg), όταν σήμερα είναι στο 3,1% περίπου, ενώ το δεκαετές στο 4,01% – αν και τεκμηριώνεται αυτό που λέγαμε, το ότι δηλαδή τα επιτόκια είναι θεωρητικά και θα φανούν στην πράξη. Εν προκειμένω, εάν το 5ετές εκδοθεί με 3,75% τότε το δεκαετές θα διαμορφωθεί πρακτικά σχεδόν στο διπλάσιο – οπότε καταλαβαίνει κανείς πώς αξιολογούν την Ελλάδα οι αγορές.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, δεν ξέρουμε εάν ο πρωθυπουργός απέδρασε από τη φυλακή της ιστορίας, όπως γράφει η γερμανική εφημερίδα σχετικά με το Μακεδονικό, αλλά είμαστε σίγουροι πως η Ελλάδα παραμένει ερμητικά κλεισμένη στη φυλακή της Γερμανίας – έχοντας μετατραπεί στο Πουέρτο Ρίκο της Ευρωζώνης και ελπίζοντας να μην εξελιχθεί στην Ουκρανία της Μεσογείου.

Πηγή : https://analyst.gr