Οι Πολίτες της κοιτίδας της Δημοκρατίας δεν πρόκειται καν να ερωτηθούν για το Σκοπιανό, παρά το ότι το 75% έχει τοποθετηθεί εναντίον – επειδή η κυβέρνηση τους εμπιστεύεται τη λαϊκή βούληση μόνο όταν εκλέγει το ένα από τα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία, ενώ θεωρεί πως ο λαός είναι όχλος, ετερόκλητο πλήθος και ανεύθυνος, όσον αφορά τα μεγάλα εθνικά θέματα.
Ανάλυση
Έχουμε εκφράσει πεντακάθαρα την άποψη μας για τις τελευταίες εξελίξεις στο Σκοπιανό σε πάρα πολλά κείμενα – τόσο η κυρία Νομικού, όσο και εγώ, καθώς επίσης όλοι μαζί οι εθελοντές συγγραφείς της σελίδας. Επί πλέον τη γνώμη μας για τις μεγάλες ευθύνες του προέδρου της Δημοκρατίας, χωρίς φυσικά να έχουμε το θράσος να του υποδείξουμε πώς θα έπρεπε να ενεργήσει – αφού είναι αποκλειστικά και μόνο ένα δικό του θέμα που το γνωρίζει πολύ καλύτερα από τον καθένα.
Προσθέσαμε εκτός αυτών τους κινδύνους να προκληθεί ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα, αναλύοντας όσο καλύτερα μπορούσαμε τους φόβους μας (πηγή) – ενώ χαρακτηρίσαμε τη «μεθόδευση» της υπογραφής της συμφωνίας με τα Σκόπια ως ένα κλασσικό πραξικόπημα, τεκμηριώνοντας το.
Το γεγονός δε ότι, ο πρωθυπουργός των Σκοπίων παρουσίασε επίσημα τους Πολίτες της χώρας του ως Μακεδόνες, ενώ τις δικής μας ως Έλληνες και άρα μη Μακεδόνες, χωρίς την παραμικρή αντίδραση του πρωθυπουργού, απέδειξε πως η Ελλάδα ήταν η μεγάλη χαμένη μίας διαπραγμάτευσης που κανένας δεν απαίτησε από τον υπουργό εξωτερικών, ενώ τα Σκόπια τα πήραν όλα – πιστεύοντας πως τα τριάντα αργύρια θα δοθούν από τους φίλους Γερμανούς, έναντι ενός μυθικού ανταλλάγματος εκ μέρους μας (μόνο οι οικονομικές ζημίες της απώλειας του εμπορικού σήματος – brand name – της Μακεδονίας, είναι κάτι περισσότερο από τεράστιες, με κριτήριο το σήμα της Apple που εκτιμάται στα 170 δις $).
Σε κάθε περίπτωση, δεν πρόκειται να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με το θέμα της παράδοσης του ονόματος της Μακεδονίας – το οποίο ασφαλώς δεν αποτελεί τετελεσμένο γεγονός. Μπορεί δε να πιστεύει η κυβέρνηση πως αφενός μεν επέλεξε το σωστό «timing» (αγώνες παγκοσμίου κυπέλλου ποδοσφαίρου που συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον της πλειοψηφίας ), αφετέρου τον ορθό δίδυμο συνδυασμό εξουδετέρωσης (τέταρτο μνημόνιο μαζί με το Σκοπιανό), αλλά κανένας λογικά σκεπτόμενος Έλληνας δεν έπεσε στην παγίδα της – όπως άλλωστε φάνηκε από τις αναρίθμητες διαδηλώσεις.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν βέβαια πως αδιαφορούμε για τις αντίθετες απόψεις και δεν τις σεβόμαστε, εάν είναι επίσης τεκμηριωμένες. Αντίθετα, προσπαθούμε με τα σωστά επιχειρήματα να τις αντικρούσουμε – ενώ, όταν τυχόν δεν τα καταφέρνουμε, ασφαλώς τις αποδεχόμαστε.
Η κατάλυση της Δημοκρατίας
Συνεχίζοντας, παρά το ότι το θέμα της Μακεδονίας είναι εξαιρετικά σοβαρό και δεν πρέπει να ξεχαστεί ούτε στιγμή, όπως ελπίζει ουτοπικά η κυβέρνηση, υπάρχει κάτι εξίσου σοβαρό, εάν όχι σοβαρότερο – το οποίο αναδείχθηκε από τον τρόπο χειρισμού, καθώς επίσης από τις διαδικασίες που δρομολογήθηκαν γύρω από το Σκοπιανό. Η πλήρης κατάλυση της Δημοκρατίας και μάλιστα με έναν τέτοιο τρόπο που μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ο απόλυτος ορισμός του φασισμού – χωρίς καμία διάθεση υπερβολής.
Ειδικότερα, ακόμη και ο λαός των Σκοπίων, με αμελητέα παράδοση Δημοκρατίας, θα κληθεί να αποφασίσει με δημοψήφισμα σχετικά με το εάν αποδέχεται τη συμφωνία ή όχι – παρά το ότι του έχουν προσφερθεί τα πάντα, χωρίς κανένα σοβαρό αντάλλαγμα εκ μέρους του. Αντίθετα, οι Πολίτες της κοιτίδας της Δημοκρατίας δεν πρόκειται καν να ερωτηθούν, παρά το ότι κινδυνεύουν να χάσουν τα πάντα – επειδή η κυβέρνηση φαίνεται πως εμπιστεύεται τη λαϊκή βούληση μόνο όταν εκλέγει το ένα από τα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία, ενώ θεωρεί πως ο λαός είναι όχλος, ετερόκλητο πλήθος και ανεύθυνος, όσον αφορά τα μεγάλα εθνικά θέματα.
Δεν επεξηγείται δε καν στο δύστυχο λαό που έχει υποφέρει και θα υποφέρει τα πάνδεινα από τη διαχρονική διαφθορά των πολιτικών κομμάτων σε συνδυασμό με το πελατειακό κράτος-στρατό τους, πώς ακριβώς δρομολογείται ένα έντιμο δημοψήφισμα. Το ότι δηλαδή όλα τα κόμματα αναλύουν προηγουμένως τις απόψεις τους στους Πολίτες – είτε με φυσικές ομιλίες ανάλογες με τις προεκλογικές, είτε μέσω των διαφόρων ΜΜΕ, είτε με αντιπαραθέσεις των ηγετών τους (debate).
Με τον τρόπο αυτό που συναντάται σε αρκετές δημοκρατικές χώρες, όπως η Ισλανδία, η Ελβετία κοκ., οι Πολίτες ενημερώνονται επαρκώς, έτσι ώστε να είναι σε θέση να ψηφίσουν σωστά – οπότε δεν αφήνονται στην τύχη τους τα δημοψηφίσματα, ούτε όμως αγνοείται η άποψη αυτών που τελικά θα κληθούν να πληρώσουν το λογαριασμό τυχόν λαθών που δεν είναι ποτέ οι πολιτικοί, αλλά οι Πολίτες. Το κακοποιημένο Σύνταγμα μας από τα κόμματα βέβαια δεν προβλέπει τέτοιου είδους διαδικασίες – ενώ η σημερινή κυβέρνηση έχει αποδείξει πως δεν σέβεται τα δημοψηφίσματα, ακόμη και όταν η ίδια τα δρομολογεί και κερδίζει η δική της άποψη. Εν τούτοις, έχει ηθική υποχρέωση να το κάνει – κάτι που υποστηρίζεται από όλους σχεδόν τους Έλληνες.
Ένα επόμενο στοιχείο που συνηγορεί στο ότι αυτά που συμβαίνουν αποτελούν τον ορισμό του φασισμού, εκείνου δηλαδή του μαύρου φιδιού που δεν εμφανίζεται ποτέ εκεί που το περιμένεις, είναι η αντιμετώπιση των ειρηνικών διαμαρτυριών των Πολιτών απέναντι σε μία αυθαίρετη απόφαση, με την οποία δεν συμφωνεί τουλάχιστον το 75%! ΜΑΤ, πλημμύρα χημικών, επιθέσεις των αναρχικών ομάδων, προπηλακισμοί διαδηλωτών από αστυνομικούς, απαγόρευση κυκλοφορίας στις Πρέσπες όπως επί εποχής χούντας (πηγή) κοκ. – από κάποιον που έχει βιώσει αυτού του είδους το σκοτεινό φασισμό, ενώ λέγεται πως θα αμειφθεί με το βραβείο Νόμπελ ειρήνης! (το 30ο αργύριο ίσως).
Γνωρίζουμε βέβαια πόσο προβληματικό είναι να αναφέρεται κανείς σε τέτοιου είδους θέματα ως απλός Πολίτης μίας χώρας – ο οποίος δεν ανήκει στην ομάδα που έχει καταλύσει τη Δημοκρατία, παριστάνοντας υποκρινόμενη τον υπερασπιστή της. Ειδικά όταν διακυβεύονται τόσο πολλά, όπως η υφαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, τα ενεργειακά μας αποθέματα, οι δρόμοι των αγωγών, η σύνδεση του Δούναβη με το λιμάνι της Θεσσαλονίκης που είναι ήδη γερμανικό κοκ.
Εν τούτοις, δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να εμποδιστεί το μαύρο φίδι που ενδεχομένως έχει εκκολαφθεί χωρίς καν να το πάρουμε είδηση και από εκεί που κανένας δεν το περίμενε – οπότε θεωρούμε υποχρέωση μας να πάρουμε το ρίσκο. Ευχόμαστε φυσικά να είναι λάθος οι εκτιμήσεις μας ή/και υπερβολικοί οι φόβοι μας – αφού κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ καλύτερο για την Ελλάδα.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, είναι ίσως σκόπιμο να παραθέσουμε ένα μικρό μέρος άρθρου μας από το 2011 με τον τίτλο «Η σιωπή των αμνών» – σύμφωνα με το οποίο τα εξής:
«Άλλος ένας ανασχετικός παράγοντας στην ελεύθερη σκέψη και στην όποια ανατρεπτική δράση, είναι η θυματοποίηση και η προσωπολατρία – πιθανότατα σαν αποτέλεσμα της 400ετούς υποδούλωσης μας από τους Τούρκους. Η συντριπτική πλειοψηφία των «πολιτών» αναμένουν και λατρεύουν όποιον «ηγέτη» θα τους υποδείξει το σωστό – όντας ανίκανοι ή αρκετά βολεμένοι για να σκεφτούν από μόνοι τους.
Την ίδια στιγμή που οι «χαρισματικοί ηγέτες» απομυθοποιούνται, εξευτελίζονται και «αποκαλύπτονται» καθημερινά, το «ηρωικό Ελληνικό έθνος» προτιμά έναν «αρχηγό», ο οποίος τον εξαθλιώνει συστηματικά και ανερυθρίαστα – αντί να είναι αυτόνομο και να δρα συλλογικά (επειδή έχει πεισθεί ότι, χωρίς ηγέτες θα έλθει το χάος, ενώ ο πολίτης είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για το κατάντημα της χώρας του).
Δυστυχώς, εάν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί, η επανάσταση (για την οποία μιλάμε πολύ και κάνουμε ελάχιστα) θα παραμείνει «όνειρο θερινής νυκτός». Ακόμα χειρότερα, εάν όντως συμβεί, αυτό θα γίνει μόνο όταν θα είμαστε τόσο εξαθλιωμένοι, ώστε να αποτελέσουμε «έρμαιο» της όποιας ηγετικής ομάδας εκμεταλλευτεί τη συγκυρία. Κατά την άποψη μου, με πιθανότητες 99%, αυτή η ομάδα των πεφωτισμένων θα αποτελείται από τους χειρότερους δικτάτορες-καπιταλιστές στην ανθρώπινη Ιστορία».
Προφανώς το άρθρο μας αυτό δεν ήταν προφητικό, παρά το ότι ορισμένοι από τους επαναστάτες των πλατειών τότε εξελίχθηκαν σε καταληψίες της εξουσίας – αλλά προϊόν της κοινής λογικής. Δεν ήταν επίσης προφητικό το άρθρο μας «Η λεηλασία τους Τουρκίας», επίσης από τι 2011, όπου στον επίλογο του γράψαμε τα εξής:
«Στο παράδειγμα της Τουρκίας, η νέα κυβέρνηση και όχι η παλαιά, ήταν αυτή που αφενός μεν διεύρυνε την εξαθλίωση των Πολιτών της, αφετέρου ξεπούλησε σχεδόν το σύνολο της δημόσιας περιουσίας – παραμένοντας σταθερά «υποτελής» του Καρτέλ και των τοκογλύφων, χωρίς παραδόξως να διακινδυνεύει την εκλογική της δύναμη. Φυσικά το ξεπούλημα έγινε «έντεχνα», αφού ακολούθησε 2-3 έτη μετά την εκλογική της νίκη και τη σταθεροποίηση της στην εξουσία».
Απλούστατα, η ψύχραιμη, κοινή λογική, χωρίς την επιρροή της χειραγώγησης και του θυμικού, είναι εύκολα σε θέση να περιγράψει, καθώς επίσης να προβλέψει σωστά το μέλλον – αρκεί να την εμπιστεύεται κανείς, αποφεύγοντας να εθελοτυφλεί ή να σκέφτεται με ευχολόγια. Μπορεί φυσικά να κάνουμε λάθος, παρεξηγώντας αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας. Εν τούτοις ο κριτής μας θα είναι το μέλλον, οπότε θα διαπιστωθεί εάν οι εκτιμήσεις μας είναι λανθασμένες ή μη – ευχόμενοι ασφαλώς να μη δικαιωθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου