Η νέα ελληνική τραγωδία

Η «ενός ανδρός αρχή», η συμπεριφορά «νονού», το «αποφασίζουμε και διατάζουμε» αποτελούν στοιχεία απολυταρχισμού και φασισμού που δεν επιτρέπεται να δηλητηριάζουν την ελληνική κοινωνία – ενώ τεκμηριώνουν πως η κυβέρνηση δεν σέβεται τη συλλογική βούληση και δεν εμπιστεύεται την κρίση των Ελλήνων Πολιτών, παρά το ότι σε αυτούς οφείλει την εκλογή της.

Επικαιρότητα

Όλοι εμείς εδώ θέλουμε να τονίσουμε πως ασφαλώς δεν θεωρούμε προδοσία την απόφαση του πρωθυπουργού, καθώς επίσης του υπουργού εξωτερικών του να παραδώσουν το όνομα της Μακεδονίας, όπως άλλωστε έχει αναφερθεί (πηγή) – αλλά ένα απαράδεκτο, τεράστιο λάθος, το οποίο θα επιβαρύνει ανεπιστρεπτί όλες τις επόμενες γενιές των Ελλήνων, επί πλέον στα θηριώδη χρέη, με τα οποία τις έχουμε ήδη φορτώσει από την απίστευτα κακή διαχείριση της κρίσης όλων των κυβερνήσεων μας μετά το 2010, καθώς επίσης τη δική μας προηγούμενη ανευθυνότητα.

Πρόκειται δυστυχώς για ασυγχώρητα λάθη, τα οποία έχουν συμβάλλει στο διεθνή εξευτελισμό της χώρας μας, καθώς επίσης στην απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας και αξιοπρέπειας – με αποτέλεσμα την υφαρπαγή των περιουσιακών μας στοιχείων, δημοσίων και ιδιωτικών, καθώς επίσης μεγάλου μέρους της ιστορίας και του πολιτισμού μας όσον αφορά τη Μακεδονία.

Προφανώς η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει ολόκληρη την ευθύνη για όλα όσα έχουν συμβεί και συμβαίνουν. Εν τούτοις η αιτία, για την οποία εκλέχθηκε, δεν ήταν η συνέχιση των σφαλμάτων του παρελθόντος, αλλά η διόρθωση τους, σύμφωνα με τη συλλογική βούληση – η οποία στο θέμα της Μακεδονίας έχει ταχθεί ξεκάθαρα υπέρ της μη παράδοσης του, έχοντας προσπαθήσει να το αποτρέψει με κάθε θεμιτό και ειρηνικό τρόπο.

Συνεχίζοντας, όλοι εμείς εδώ πιστεύουμε πως δεν είναι δυνατόν να κάνουν λάθος οι πάντες, όπως οι διεθνολόγοι, οι ιστορικοί, οι λογοτέχνες, οι συνταγματολόγοι, οι επιστήμονες άλλων κλάδων, οι μεγάλοι πολιτικοί του παρελθόντος, ο Άρειος Πάγος, οι μακεδονικές οργανώσεις σε όλο τον πλανήτη και, κυρίως, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, ενώ μόνο δύο άτομα να έχουν δίκιο – πόσο μάλλον να αποφασίζουν και να διατάζουν, επιτιθέμενοι στους ειρηνικούς διαδηλωτές του Συντάγματος με χημικά, απαγορεύοντας με αστυνομικό διάταγμα τις διαμαρτυρίες στις Πρέσπες (πηγή), καθώς επίσης κλείνοντας τους δρόμους με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.

Άλλωστε μόνο ένας ψυχοπαθής θεωρεί πως μόνο αυτός κατέχει την αλήθεια, ενώ όλοι οι άλλοι είναι απλά τρελοί. Για την τεκμηρίωση δε της άποψης μας, υπενθυμίζουμε την παρακάτω επιστολή, η οποία γράφτηκε από Έλληνες πανεπιστημιακούς το 1992, με αποδέκτη την Ευρώπη – θεωρώντας πως δεν ήταν εθνικιστές, φασίστες, πατριδοκάπηλοι κοκ., όπως δυστυχώς κατηγορούνται από την κυβέρνηση όλοι όσοι τάσσονται εναντίον της παράδοσης του ονόματος.

«Οι υπογραφόμενοι θεωρούμε υποχρέωση μας τόσο απέναντι στην ιδιαίτερη πατρίδα μας την Ελλάδα, όσο και απέναντι στη μεγαλύτερη πατρίδα μας την Ευρώπη, να απευθυνθούμε σε εσάς και να θέσουμε υπόψη σας τα ακόλουθα.

Σας είναι ασφαλώς γνωστή η προσπάθεια που άρχισε παλιότερα και συστηματοποιήθηκε μετά το 1944 με την ίδρυση, στο πλαίσιο της Ομοσπονδιακής Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, ενός ομοσπονδιακού κρατιδίου υπό το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» με αποκλειστικό στόχο, τότε και τώρα, την αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων εντός των οποίων περικλείεται η ελληνική Μακεδονία, ως περιοχή της Βόρειας Ελλάδας με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη, κατοικούμενη από αμιγώς ελληνικό πληθυσμό. Μέχρι σήμερα η αυθαίρετη χρήση της ιστορικής ονομασίας «Μακεδονία» από το ομόσπονδο κρατίδιο των Σκοπίων, αποτελούσε τυπικά τουλάχιστον, εσωτερική υπόθεση της Γιουγκοσλαβίας.

Από τη στιγμή όμως που θα συμβεί να αναγνωριστούν το Σκόπια ως χωριστά κυρίαρχο κράτος, υποκείμενο του διεθνούς δικαίου και αποκτήσουν έτσι διεθνή υπόσταση ως «Μακεδονία» η επιβουλή κατά της Ελλάδος καθίσταται κατάφωρη και αναπόφευκτη. Διότι αυτό το νέο κράτος με το όνομα «Μακεδονία», καθώς δεν καλύπτει το σύνολο, αλλά μέρος μόνο του γεωγραφικού χώρου τον οποίο υποδηλώνει το όνομα του, θα τείνει, τόσο αντικειμενικά, όσο και υποκειμενικά να λειτουργεί ως «εθνικό κέντρο», πράγμα που συνεπάγεται «δυνάμει» εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος των γειτονικών κρατών, καλλιεργώντας έτσι τον αλυτρωτισμό στους κατοίκους του, παρά το ότι αυτοί διαφέρουν εθνολογικά (είναι Σλάβοι, Αλβανοί και Τούρκοι) από τους κατοίκους της ελληνικής Μακεδονίας.

Η ειρήνη στα Βαλκάνια προϋποθέτει το σεβασμό των συνόρων. Η χρήση ονομασίας «Μακεδονία» από ένα αναβαθμισμένο πλέον σε ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων συνιστά απροκάλυπτη αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων, μια αμφισβήτηση που δεν εκτοπίζεται και δεν εξουδετερώνεται ούτε με διεθνή σύμφωνα ούτε με συνταγματικές διατάξεις. Με το σφετερισμό και την ιδιοποίηση της ονομασίας «Μακεδονία» τα Σκόπια – αν το κράτος τους τύχει της αναγνώρισής σας – δημιουργούν ένα πλάσμα (fiction), το οποίο θα δηλώνει καθημερινά στη διεθνή κοινότητα και καλλιεργεί στους κατοίκους του, ως “εθνικό όραμα”, την προοπτική μιας “ενιαίας Μακεδονίας”, τμήμα της οποίας θεωρείται και η λεγόμενη “Μακεδονία του Αιγαίου” – όπως σκοπίμως και μονίμως αποκαλούν την ελληνική Μακεδονία – με στόχο το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης που κατοικείται 100% από Έλληνες.

Τέτοια ήταν, άλλωστε, καθώς το μαρτυρούν πάμπολλα στοιχεία, η προοπτική που αρχικά., όταν το 1944 ο Τίτο ίδρυσε το ομόσπονδο κρατίδιο της “Μακεδονίας” και κατασκεύασε αντίστοιχη “εθνότητα”. Εν όψει όλων των ανωτέρω η εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Κοινότητας τυχόν αναγνώριση του κράτους των Σκοπίων με την ονομασία “Μακεδονία” θα αποτελούσε επίσημη αμφισβήτηση των συνόρων της Ελλάδας και συνακόλουθα βαρύτατο πλήγμα κατά ενός μέλους της Κοινότητας. Ο ελληνικός λαός – αυτό έδειξαν και οι 1.000.000 διαδηλωτές που ξεχείλισαν τους δρόμους της μακεδονικής πρωτεύουσας, της Θεσσαλονίκης, στις 14 Φεβρουαρίου, δεν ξέρουμε κατά πόσο θα μπορέσει να παραμείνει απαθής μπροστά σ’αυτήν την απειλή κατά της εθνικής του υπόστασης και της εδαφικής του υπόστασης και της εδαφικής του ακεραιότητας. Ελπίζουμε ότι θα θελήσετε να λάβετε υπόψη σας όσα θεωρήσαμε σκόπιμο, όχι από απλή ευαισθησία, αλλά ως ηθική, νομική και πολιτική υποχρέωση μας, να θέσουμε υπόψη σας. Για μας η ψυχή μας είναι το όνομα μας»,

28 Μαρτίου 1992 (πηγή)

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ (ποιητής, Βραβείο Νόμπελ 1979). ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ (ακαδημαϊκός, πρόεδρος ιδρύματος “Αλέξανδρος Ωνάσης”) ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ-ΑΡΒΕΛΕΡ (καθηγήτρια στη Σορβόννη, πρόεδρος του Πανεπιστημίου της Ευρώπης). ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ ΜΑΝΕΣΗΣ (καθηγητής, πρώην κοσμήτωρ της Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής των Ελλήνων, Επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Αμιένης) ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ (ηθοποιός, βουλευτής Επικρατείας, πρώην Υπουργός Πολιτισμού). ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΑΤΣΟΣ (καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πάντειο, Πανεπιστημίου του Χάγκεν Γερμανίας).

Περαιτέρω, όλοι εμείς εδώ πιστεύουμε πως η ίδια η συμφωνία έχει τόσο πολλά σκοτεινά σημεία που η υπογραφή της είναι απαράδεκτη – ενώ δεν εμπεριέχει κανένα πλεονέκτημα για την Ελλάδα. Αντίθετα, κρύβει πολύ μεγάλους κινδύνους που θα φανούν δυστυχώς στο μέλλον. Εκτός αυτού όλοι εμείς πιστεύουμε πως δεν υπήρχε κανένας λόγος βιασύνης εκ μέρους της Ελλάδας, αλλά μόνο από την πλευρά των Σκοπίων – ενώ η διαπραγματευτική ήττα για την πατρίδα μας δεν δικαιολογείται με τίποτα, όσο και αν θέλουμε να κρίνουμε ψύχραιμα, χωρίς να επηρεαζόμαστε από το θυμικό μας.

Όσον αφορά δε αυτούς που υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος από ένα τόσο μικρό κράτος, είναι καλό να γνωρίζουν πως οι πόλεμοι κρίνονται από τις συμμαχίες – ενώ πίσω από αυτό το αδύναμο κρατίδιο κρύβεται η Γερμανία, στόχος της οποίας είναι κυριολεκτικά η ισοπέδωση και ο διαμελισμός της πατρίδας μας.

Επίσης όλοι εμείς πιστεύουμε πως επρόκειτο για ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, αφού ο πρωθυπουργός δεν συγκάλεσε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, όπως όλοι οι προκάτοχοι του για ένα τόσο σοβαρό εθνικό θέμα – ούτε έπεισε τους Πολίτες πως έχει δίκιο, διοργανώνοντας ανάλογες συγκεντρώσεις, όπως όταν ζητούσε την ψήφο τους. Το γεγονός τώρα ότι δεν προβλέπεται η διεξαγωγή δημοψηφίσματος, πόσο μάλλον όταν τα Σκόπια το έχουν ήδη δρομολογήσει παραδίδοντας μας μαθήματα Δημοκρατίας, αποτελεί μία πολύ μεγάλη ντροπή για την Ελλάδα.

Εν προκειμένω η ενός ανδρός αρχή, η συμπεριφορά «νονού», το «αποφασίζουμε και διατάζουμε» αποτελούν στοιχεία απολυταρχισμού και φασισμού που δεν επιτρέπεται να δηλητηριάζουν την ελληνική κοινωνία – ενώ τεκμηριώνουν επί πλέον πως η κυβέρνηση δεν εμπιστεύεται την κρίση των Ελλήνων Πολιτών, παρά το ότι σε αυτούς οφείλει την εκλογή της.

Όσον αφορά τη διαίρεση της εξαθλιωμένης από τη βαθιά ύφεση κοινωνίας που βάλλεται από παντού σε αντίπαλες ομάδες, η οποία εγκυμονεί κινδύνους εμφυλίων συγκρούσεων, είναι ένας ακόμη λόγος που δεν έπρεπε να δρομολογηθεί το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα – ακόμη και αν οι πιέσεις εκ μέρους της Γερμανίας και των Η.Π.Α. ήταν αφόρητες, ενώ είναι πράγματι δύσκολο να αντισταθεί μία αποικία χρέους που οι κυβερνήσεις της έχουν σκύψει δουλικά το κεφάλι. Το ενδεχόμενο αντάλλαγμα δε στο θέμα της ελάφρυνσης του χρέους ή όποιο άλλο, είναι λιγότερο από τριάντα αργύρια – ενώ δεν έπρεπε ποτέ να γίνει αποδεκτό.

Κλείνοντας ευχόμαστε και ελπίζουμε, χωρίς να κατηγορούμε κανέναν ως προδότη, πως έστω και την τελευταία στιγμή θα αποφευχθεί το θηριώδες αυτό λάθος – το οποίο δυστυχώς συμπεριλαμβάνει ακόμη και το γεωγραφικό προσδιορισμό, αφού έτσι διαχωρίζεται μία χώρα που έχει Πολίτες της ίδιας εθνικότητας, της ίδιας ιστορίας και του ίδιου φυλετικού τύπου, η οποία κάποια στιγμή ενώνεται ή θέλει να ενωθεί – όπως η Βόρεια και η Νότια Κορέα, η Ανατολική και η Δυτική Γερμανία κοκ. 

Όσον αφορά τα περί αναγνώρισης της μακεδονικής ιθαγένειας των Σκοπιανών και όχι της εθνότητας, πρόκειται δυστυχώς για υπερμεγέθεις ανοησίες – εάν υποθέσουμε πως η κυβέρνηση δεν θεωρεί ηλιθίους τους Έλληνες, εκτός από ανίκανους να αποφασίσουν οι ίδιοι για το μέλλον τους, με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Σε κάθε περίπτωση, η εβδομάδα που πέρασε και η σημερινή Κυριακή, θα κριθούν ως «μαύρες» από την ιστορία – τόσο όσον αφορά την ήττα με τα Σκόπια, όσο και τη Δημοκρατία από το φασισμό.

Πηγή : https://analyst.gr