Κάθε πολιτικός όταν διαπραγματεύεται με ξένους για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας του, έχει τρία βασικά όπλα στα χέρια του, προκειμένου να επιτύχει το καλύτερο αποτέλεσμα.
ΠΡΩΤΟΝ έχει το όπλο του
δημοψηφίσματος, του οποίου τη δυσκολία μπορεί να προβάλει για να πέσουν οι πιέσεις του ξένου παράγοντα
ΔΕΥΤΕΡΟΝ έχει το όπλο του Συνταγματικού Δικαστηρίου, το οποίο σε κάθε κράτος είναι αρμόδιο να εξετάζει τη συνταγματικότητα κάθε διεθνούς συμφωνίας και επομένως με το όπλο αυτό μπορεί να μειώσει αποφασιστικά τις ξένες πιέσεις.
ΤΡΙΤΟΝ έχει τις λαϊκές συγκεντρώσεις και τις λαϊκές αντιδράσεις ως όπλο δυσκολίας για να μην περάσουν οι επιθυμίες του ξένου παράγοντα.
Ποιο από αυτά τα τρία όπλα χρησιμοποίησε ο κ. Τσίπρας για το μνημόνιο και ποιο χρησιμοποιεί τώρα στις διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια; Κανένα απολύτως.
Κατ’ αρχήν Συνταγματικό Δικαστήριο δεν υπάρχει στην Ελλάδα (το μοναδικό κοινοβουλευτικό κράτος στον κόσμο που δεν έχει). Επομένως κάθε πρωθυπουργός μπορεί να παραβιάζει με τις ενέργειές του ανεξέλεγκτα το Σύνταγμα, είτε οι ενέργειες αυτές αφορούν διεθνή συμφωνία, είτε νόμο, είτε υπουργική απόφαση, χωρίς καμία απολύτως συνέπεια. Αντίθετα οι Σκοπιανοί σέβονται το Σύνταγμά τους και δεν δέχονται να αλλάξουν, ούτε καν τις αλυτρωτικές τους βλέψεις.
Σε ότι αφορά το όπλο του δημοψηφίσματος, ο κ. Τσίπρας αφενός αντισυνταγματικά ανέτρεψε το δημοψήφισμα που ο ίδιος προκήρυξε τον Ιούλιο του 2015 και μετά πήγε και παρέδωσε τους Έλληνες και την Ελλάδα στους δανειστές, αφετέρου στο θέμα των Σκοπίων δήλωσε από πριν ότι δεν πρόκειται να γίνει δημοψήφισμα. Επομένως παρέδωσε από πριν και αυτό το όπλο.
Τέλος, αντί να αντλήσει δύναμη από τα δύο συλλαλητήρια για το Σκοπιανό και αντί να τα χρησιμοποιήσει ως όπλα για να επιβάλει τα εθνικά συμφέροντα, αντίθετα ο ίδιος προσπαθεί να μειώσει τη σημασία των συλλαλητηρίων και να τα κηλιδώσει ως εθνικιστικά και ακροδεξιά. Είναι σαν να λέει στους ξένους να μην δίνουν σημασία στη βούληση του ελληνικού λαού.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι κάνει άραγε ο κ. Τσίπρας και τι έκαναν, φυσικά και οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί σε παρόμοιες περιπτώσεις; Και εν τέλει τι ρόλο παίζουν ο λαός και οι γιαλαντζί θεσμοί του σ’ αυτόν εδώ τον τόπο;
Γι’ αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και ο κατήφορος δεν έχει τέλος, εκτός και αν μηδενίσουμε πλέον το κοντέρ και τα ξαναδούμε όλα από την αρχή πάνω σε ένα λευκό χαρτί, κρατώντας μόνο την ιστορία μας, το όνομά μας και την εδαφική μας έκταση.
Πέτρος Χασάπης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου