Γραφει : Η Κωσταντινιά Ντέμου.
Βάση του Ελληνικού Συντάγματος, άρθρο 14, παράγραφος 1 και 2, καταθέτω τους συλλογισμούς μου με την διάθεση υπεράσπισής του.
Πολλοί λένε πως θέλουν αλλαγή του Συντάγματος χωρίς ίσως να έχουν προσέξει καλά όσα αναφέρει και χωρίς να γνωρίζουν πως έχει παραβιαστεί και παραβιάζεται ασύστολα καθημερινά από την υπάρχουσα κατάσταση.
Όλοι κάνουν αναφορά για το άρθρο 120, επειδή έτσι τους είπαν ή κάπου το διάβασαν. Καλό είναι να δώσουμε την προσοχή μας και στα άλλα άρθρα, επειδή ίσως κάποιοι δεν θέλουν να τα προσέξουμε και μας καθοδηγούν στο 120, ζητώντας την υπεράσπιση του Ελληνικού κράτους από εμάς , ενώ οι ίδιοι παραμένουν στον βουλευτικό θρόνο .
Θα διαπιστώσουμε λοιπόν, πως από το πρώτο άρθρο του Συντάγματος, υπάρχει παραβίαση.
Πάμε να δούμε τι συμβαίνει.
Από το πρώτο μέρος και άρθρο 1 του Συντάγματος, υπάρχει ο προσδιορισμός του πολιτεύματος στην παράγραφο 1, το οποίο αναφέρει πως είναι Προεδρευόμενη Koινoβoυλευτική Δημοκρατία. ( θα αναφερθεί αργότερα ο λόγος που το γράφω ).
Στην παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου αναφέρει πως θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
Αυτό σημαίνει, πως όχι μόνο ο Έλληνας πολίτης επιλέγει με την ψήφο του τον πολιτικό φορέα όπου θα κυβερνήσει με δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά έχει και το δικαίωμα αμφισβήτησης, κάθε αλλαγή του προτασσόμενο πρόγραμμα το οποίο τους πρότειναν ως λύση και από το οποίο κατέληξαν να δώσουν εντολή κυβέρνησης στο κόμμα που επικράτησε κι ανέλαβε να το πραγματοποιήσει.
Κάθε αλλαγή προγράμματος χωρίς την έγκριση και την εμπιστοσύνη σ’ αυτό με ψήφο του λαού, μπορεί να θεωρηθεί απάτη και καταπάτηση του Συντάγματος.
Μαρτυρά πως δεν λαμβάνουν υπόψην τους τον λαό και πράττουν αντισυνταγματικά.
Το Σύνταγμα έχει φροντίσει και γι αυτή την περίπτωση και προσφέρει την δυνατότητα με το άρθρο 120 και παραγράφους 1,2,3 και 4 ο Έλληνας να προστατέψει το Σύνταγμα και το κράτος.
Για να φτάσει όμως έως αυτό το σημείο πρέπει πρώτα να είναι απόλυτα σίγουρος ότι δεν πράττει παράνομα.
Θα έλεγε κάποιος πως είναι αρκετό να παραβιάζει κάποιος το άρθρο 1 για να θεωρηθεί αντισυνταγματικός, μα θα ήταν το ελάχιστο που θα μπορούσε με διαφόρους τρόπους και με εκπαιδευμένους τεχνοκράτες να δηλώσει πως συνέβη παρεξήγηση.
Θα διαπιστώσουμε λοιπόν πως το Σύνταγμα έχει προβλέψει σχεδόν για όλες τις περιπτώσεις , ακόμα και για την περίπτωση προδοσίας.
Μέρος Δεύτερο και άρθρο 4, όπου στην παράγραφο 3 αναφέρει πως επιτρέπεται να αφαιρεθεί η Ελληνική ιθαγένεια κάποιου, σε περίπτωση που αναλάβει να υπηρετήσει ξένη χώρα με υπηρεσία αντίθετη προς τα Εθνικά συμφέροντα.
Δεν θα σχολιάσω φυσικά την παράγραφο 1 και 2 όπου αναφέρει πως οι Έλληνες είναι ίσoι ενώπιoν του νόμου, σε δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Εδώ ο νομοθέτης, δεν έχει προβλέψει για την παράγραφο 1 πως όποιος έχει χρήμα δεν είναι όμοιος με αυτόν που δεν έχει και πως πολλές φορές αυτός που έχει τα περισσότερα είναι ο κερδισμένος, επειδή έχει εφεύρει τρόπους ο ίδιος ο νόμος για να φθείρει οικονομικά τον ασθενέστερο και να εγκαταλείπει την δικαστική μάχη είτε έχει δίκιο είτε έχει άδικο.
Και μόνο που δεν έχουν δώσει σημασία σε αυτό το σημαντικό σημείο οι βουλευτές, δείχνουν την αδιαφορία τους για τον λαό τον οποίο θυμούνται μόνο όταν υπάρχει εκλογική αναμέτρηση και αξιοσημείωτο είναι, πως στην πλειοψηφία τους οι βουλευτές είναι δικηγόροι.
Για την παράγραφο 2 όπου αφορά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις, θα γράψω πως μόνο υποχρεώσεις από τον Έλληνα είναι ορατές και απαιτούνται με κάθε τρόπο, χωρίς να απολαμβάνουν ισόποσα τα δικαιώματα τους οι Έλληνες πολίτες.
Απεναντίας θα έλεγα, πως απέκτησαν περισσότερα δικαιώματα όσοι δεν είναι Έλληνες και κατοικούν με τον άλφα ή βήτα τρόπο στην Ελλάδα. Υπάρχουν πάντα βέβαια οι κάποιοι οι οποίοι το θεωρούν δίκαιο χωρίς να δίνουν σημασία σε ότι γράφει το Σύνταγμα.
Ίσως υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρηθεί ρατσιστικό αυτό που γράφω , αλλά κι εδώ έχει φροντίσει το Σύνταγμα στο ίδιο άρθρο 4 όπου στην παράγραφο 4 μας γράφει πως μόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους.
Εμείς όμως ως φιλεύσπλαχνοι, φροντίζουμε με τα συνεργεία καθαριότητας να υπάρχει ο Δούρειος Ίππος για να υπάρχουν μέσα σε κάθε Δημόσια υπηρεσία εργαζόμενοι ( έστω και μ’ αυτό τον τρόπο) απ’ όλες τις φυλές του κόσμου, έχοντας παράλληλα και την δυνατότητα πρόσβασης σε κάθε έγγραφο που υπάρχει εκεί.
Μα δεν έχει ευθύνη το συνεργείο καθαριότητας. Εκείνο την δουλειά του κάνει.
Ευθύνη έχει αυτός που δεν ακολουθεί όσα γράφει το Σύνταγμα και το Σύνταγμα στο άρθρο 22 παράγραφος 1 μας λέει, πως η εργασία απoτελεί δικαίωμα και πρoστατεύεται από τo Kράτoς, πoυ μεριμνά για τη δημιoυργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πoλιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση τoυ εργαζόμενoυ αγρoτικoύ και αστικoύ πληθυσμoύ.
Όλoι oι εργαζόμενoι, ανεξάρτητα από φύλo ή άλλη διάκριση, έχoυν δικαίωμα ίσης αμoιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας.
Εδώ μένει να κοιτάξουμε γύρω μας για να δούμε την ανεργία, άρα την έλλειψη μέριμνας και υποχρεώσεων του κράτους απέναντι στον Έλληνα πολίτη, όπου μόνο ζητά το κράτος, αλλά χωρίς να του προσφέρει στον πολίτη αυτά που είναι υποχρεωμένο.
Όμως το Σύνταγμα τονίζει κι εδώ στο άρθρο 25 παράγραφος 1 πως, τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους.
Μα και στην παράγραφο 2 λέει ότι η αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων τoυ ανθρώπου από την Πoλιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη.
Ποιά είναι όμως η πραγματική εικόνα;
Ποιά προστασία έχει ο Έλληνας πολίτης, ως εργαζόμενος, ως γονέας, ως Έλληνας σε τελική φάση, αφού τα ξένα συμφέροντα κάνουν ότι θέλουν στον τόπο του.
Ζητά επενδυτές η κάθε κυβέρνηση και στρέφει το κεφάλι της στο εξωτερικό. Θέλει να επενδύσουν στην Ελληνική γη για να εισπράξει έσοδα τα οποία λογικά θα αποσκοπούν στην βελτίωση των συνθηκών ζωής των Ελλήνων πολιτών.
Όλα αυτά τα χρόνια που υπήρχαν ξένοι επενδυτές,( πριν την κρίση) τι τα έκαναν τα έσοδα από τις επενδύσεις;
Μήπως τελικά είναι η Ελλάδα μας μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μην δίνεται;
Γιατί δεν κατάφεραν να κάνουν κάτι τόσα χρόνια, ώστε να υπάρχει μια τάξη, διώχνοντας την αταξία;
Γιατί κανένας ποτέ βουλευτής δεν τα είδε και δεν τα φώναξε όλα αυτά;
Δεν έχει ευθύνη το Ελληνικό Σύνταγμα, αλλά όσοι διαχειρίζονταν αυτό τον τόπο.
Κι αν ψάχνει κάποιος την αιτία μπορεί να λάβει μια απλή εξήγηση.
Επειδή όλη αυτή η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα είναι τοποθετημένη πάνω σε σαθρό έδαφος.
Επειδή κάθε διόρθωση είναι ένα μπάλωμα, με αποτέλεσμα να μας οδηγεί στην αβεβαιότητα.
Επειδή δεν αποφασίζουμε να δούμε πως όλα θέλουν από την αρχή κι έχουμε αυτή την φορά ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε σύγκριση με το 1821.
Λύσεις υπάρχουν και μάλιστα με σημαντικά πλεονεκτήματα σήμερα από αυτά που υπήρχαν τότε που ιδρύθηκε το νέο Ελληνικό κράτος.
Διάθεση όμως υπάρχει;
Συνειδητοποίηση πως όλα πρέπει να μπουν σε μια νέα σειρά με τάξη υπάρχει;
Μπορούμε να παραμερίσουμε τις μικρότητες και να αφιερωθούμε σε αυτό τον προορισμό, με σκοπό την αυτοδιαχείριση και αυτοδυναμία της πατρίδας μας;
Μπορεί να επιτευχθεί χωρίς άλλους αλληλοσκοτωμούς;
Όπως έγραψα πλεονεκτήματα υπάρχουν και το Σύνταγμα με την σημερινή του μορφή μπορεί να σταθεί επάξια στο πλευρό του Έλληνα πολίτη.
Εφαρμοστές έχει ανάγκη και μπορούμε τα πάντα να κατορθώσουμε.
Έχουμε δικό μας στρατό και δεν έχουμε την ανάγκη να ζητήσουμε την ύπαρξη κάποιου άλλου όπως τότε.
Έχουμε σχολεία και πανεπιστήμια που μπορούμε να τα δυναμώσουμε με καθηγητές που αυτή την στιγμή ψάχνουν στο εξωτερικό εργασία, τα οποία δεν είχαμε τότε.
Έχουμε Εμπόρους που μπορούν να κατανοήσουν την ανάγκη της επένδυσης στην Ελληνική γη κι όχι να φέρουμε εμπόρους από άλλους τόπους όπως τότε.
Έχουμε Έλληνες με σθένος κι όχι κυνηγημένους και ταλαιπωρημένους από τις διεκδικήσεις των Ενετών και των Οθωμανών της Ελληνικής γης, επί 782 χρόνια, επίσημα καταγεγραμμένα κι άλλα τόσα ανεπίσημα.
Έχουμε τους αρχαιολόγους μας που έχουν την διάθεση να φροντίσουν και να αποκαλύψουν κάθε μυστικό, από κάθε εύρημα αρχαιολογικού μας τόπου κι όχι τους ξένους που άρπαζαν και σήμερα τα ζητάμε πίσω, ενώ τότε τους ακριβοπληρώναμε για κάποια ανασκαφή, παράδειγμα ο Ερρίκος Σλήμαν.
Έχουμε τους ανθρώπους , έχουμε τις γνώσεις, έχουμε ότι είναι απαραίτητο από την Ελληνική γη και δεν έχουμε την ανάγκη καμίας ξένης επένδυσης.
Όχι άλλο στο εμπόριο της γης μας.
Τώρα ήρθε ο καιρός να την φροντίσουμε και οι μόνοι που μπορούν άξια να την φροντίσουν, είναι μόνο οι Έλληνες.
Μέρος δεύτερο.
Είχαμε υποσχεθεί πως θα υπάρχει δεύτερο μέρος αφού πρώτα διευκρινίσαμε με άλλη ανάρτηση, πως η χρησιμοποίηση της βίας, είναι μια λύση που θα φέρει μόνο Ελληνικές απώλειες από κάθε πλευρά και δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια.
Το Άρθρο 120 όπως αναφέραμε έχει δυο όψεις και πάντα ευνοεί αυτόν που έχει την εξουσία.
Για τούτο υπάρχει η λύση των δημοκρατικών διαδικασιών που μας προσφέρει το Σύνταγμα.
Η παραβίαση του Συντάγματος από την υπάρχουσα τάξη είναι ολοφάνερη, αλλά ποιος γνωρίζει σε ποια σημεία έχει παραβιαστεί;
Μόνο οι Συνταγματολόγοι γνωρίζουν οι όποιοι είναι τεχνοκράτες και αποσκοπούν – κατευθυνόμενοι – στην παραπλάνηση των Ελλήνων πολιτών για να μην διακρίνουν την παραβίαση του Συντάγματος. Είναι κι ο λόγος που αναφέρω τους τεχνοκράτες ως συνεργάτες και συνυπεύθυνους, για ότι βιώνουμε.
Στην προηγούμενη ανάρτηση είχαν εκτεθεί κάποια Άρθρα του Συντάγματος.
Ας κάνουμε μια μικρή επανάληψη.
Το Άρθρο 1 παράγραφος 1 που αναφέρει το πολίτευμα μας ως Δημοκρατικό, ενώ η τακτική και η δομή της εξουσίας είναι μοναρχική.
Το Άρθρο 1 παράγραφος 2 και 3 που αναφέρουν πως θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία, ενώ όλοι γνωρίζουν πως ο λαός πληρώνει όλα τα σπασμένα χωρίς την δική του έγκριση.
Το Άρθρο 2 παράγραφος 1 που αναφέρει για σεβασμό και προστασία που είναι υποχρεωμένο το κράτος να προσφέρει στον Έλληνα πολίτη.
Και ρωτώ για ποιόν σεβασμό και ποιά προστασία;
Σε αυτό το σημείο η εξουσία παραβιάζει το Άρθρο 4 παράγραφος 5 που αναφέρει πως ο πολίτης συνεισφέρει ανάλογα με τις δυνάμεις του και ρωτώ εάν αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα έχει την ονομασία σεβασμός προς τον πολίτη.
Όταν μια ζωή ο συνταξιούχος πληρώνει ένα ασφαλιστικό ταμείο με όσα του ζητά και μετά του λέει πως πρέπει να του αφαιρέσει από την σύνταξη για να καλύψει το έλλειμμα, που δεν δημιούργησε ο συνταξιούχος αλλά η ίδια η εξουσία, πως θα το ονόμαζε κάποιος;
Σεβασμό απέναντι στον πολίτη ή κοροϊδία του πολίτη;
Όταν ζητά τις ευθύνες από αυτόν που πλήρωσε όσα του ζήτησαν και όχι από αυτούς που τον έκλεψαν, είναι σεβασμός στον Έλληνα πολίτη;
Όταν τον κοροϊδεύει πως εάν δεν υπάρχουν εισφορές από τους ασφαλισμένους, δεν θα μπορέσει να πάρει την σύνταξή του ο συνταξιούχος , δεν είναι απάτη;
Ο συνταξιούχος τα έχει πληρωμένα κύριοι από τότε που του τα ζητήσατε.
Για ποιά χρήματα μιλάτε να σας δώσουν ποιοί για να του δώσετε τελικά την σύνταξη;
Και δεν είναι μόνο το ασφαλιστικό μια απάτη κι ένδειξη ασέβειας απέναντι στον Έλληνα πολίτη. Υπάρχουν πολλές ενέργειες που το αποδεικνύουν.
Στην προηγούμενη ανάρτηση ανέφερα την καταπάτηση του Άρθρου 4 στις παραγράφους 1 και 2 που αναφέρουν για την ισότητα και τα δικαιώματα του Έλληνα πολίτη κι αν κρίνουμε από την πραγματικότητα που επικρατεί, θα διαπιστώσουμε την ανισότητα που υπάρχει, αλλά και τις μόνιμες υποχρεώσεις του κάθε πολίτη, χωρίς να απολαμβάνει δικαιώματα.
Στο Άρθρο 4 και παράγραφο 3 υπάρχει η δυνατότητα να ξεκαθαριστεί ποιός έχει το δικαίωμα να παραμένει με την ονομασία του Έλληνα , καθώς αναφέρει πως εάν διαπιστωθεί ότι κάποιος εξυπηρετεί ξένα συμφέροντα που βλάπτουν το Ελληνικό κράτος, μπορεί να του αφαιρεθεί η Ελληνική ιθαγένεια.
Όπως ποτέ δεν εφαρμόστηκε αυτή η παράγραφος σε όσους έχουν προδώσει την Ελλάδα και τούτο είναι απλό εξήγησης, επειδή από την Επανάσταση του 1821 η εξουσία ήταν στους ξένους με τους Βασιλείς που μας πρόσφεραν, οι όποιοι φυσικά υπερασπίζοντας τα ξένα εθνικά συμφέροντα, χρησιμοποιώντας την Ελλάδα.
Έτσι θα διαπιστώσουμε πως υπάρχουν Άρθρα και παράγραφοι του Συντάγματος που έχουν γραφτεί για να δηλώνουν μόνο παρουσία κι όχι για εφαρμογή τους.
Στο Άρθρο 4 και παράγραφο 4 υπάρχει μια καθημερινή παραβίασή του πλέον.
Αναφέρει πως μόνο Έλληνες είναι δεκτοί στις δημόσιες λειτουργίες.
Όλοι γνωρίζουμε πως δυνατότητα πρόσβασης σε δημόσια έγγραφα δεν έχουν μόνο οι υπάλληλοι κάποιου δημόσιου φορέα αλλά και οι καθαρίστριες.
Όταν τα συνεργεία καθαρισμού έχουν αλλοδαπούς πλέον και η δυνατότητα πρόσβασης σε κάθε λογής έγγραφα είναι εύκολη για κάθε περίπτωση που θελήσει κάποιος να εκτελέσει χρέη κατασκόπου.
Στους Δήμους υπάρχει σχεδόν μόνιμη απασχόληση αλλοδαπών ενώ στους δρόμους κυκλοφορούν Έλληνες επαίτες. Εκεί που μιλά για εξαιρέσεις η παράγραφος , εννοεί ( θα ήθελα να πιστεύω) τα προξενεία κι όχι για εξαιρέσεις σε Ελληνικό έδαφος.
Άρθρο 4 και παράγραφος 5 με ένα σημαντικό σημείο που καθημερινά παραβιάζει η εξουσία. Αναφέρει ότι οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
Η παραβίαση εδώ υπάρχει όταν η εξουσία ζητά πέρα από τις δυνάμεις του Έλληνα πολίτη, να πληρώσει για αυτά που δεν έκλεψε.
Σε αυτό το σημείο και με τον εξαναγκασμό της πληρωμής με τον φόβο της φυλάκισης η εξουσία βιάζει και παραβιάζει το οικογενειακό άσυλο, το οποίο προσπαθεί να υπερασπιστεί το Άρθρο 9 παράγραφος 1.
Οι αυτοκτονίες αλλά και τόσες άλλες ενέργειες απελπισίας των πολιτών, μας προδίδουν την παραβίαση του Συντάγματος.
Το Άρθρο 9 και παράγραφος 2 μας μιλά για αποζημιώσεις σε περίπτωση παραβίασης και τιμωρία όσων την διατάραξαν αλλά είπαμε. Ο Έλληνας πολίτης γι αυτή την μορφή εξουσίας, έχει μόνο υποχρεώσεις και ποτέ δικαιώματα.
Το Άρθρο 14 και παράγραφος 1 και 2 σου δίνει το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, αλλά κι εδώ υπάρχει παραβίαση κι όχι μόνο από την εξουσία πλέον, αλλά και του καθενός που έχει την όποια μορφή εξουσίας.
Εφημερίδες που δεν προσφέρουν σωστή ενημερώσει γράφοντας όσα θέλουν κι όπως θέλουν, αναζητώντας θύματα που ψάχνουν να βρουν αυτό το οποίο εκείνοι ζητούν.
Το ίδιο κάνουν και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί, περιοδικά, κανάλια των τηλεοράσεων και ότι μπορεί να φανταστεί κάποιος.
Η ειρωνεία είναι πως ο καθένας τους ισχυρίζεται ότι δεν είχε βήμα για να εκφράσει την άλλη άποψη, αλλά κι ο ίδιος δεν προσφέρει βήμα σε κάποια άλλη άποψη.
Έτσι έχουμε κομματικές εφημερίδες, κανάλια και κομματικούς άλλους τρόπους διαφήμισης ιδεών, όπου όλοι μαζί παραβιάζουν και οι ίδιοι το Άρθρο 14 παράγραφος 1 και 2 ενώ κατηγορούν την εξουσία πως τους απαγορεύει το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης.
Ένα τρανό παράδειγμα είναι η απόκρυψη των αναρτήσεων μας από διαδικτυακές ομάδες οι οποίες αναφέρουν έντονα το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης.
Στο Άρθρο 16 υπάρχει μια σπουδαία παραβίαση και πολύ σημαντική μάλιστα, καθώς αφορά την παιδεία και την επιστήμη.
Στην παράγραφο 1 μας γράφει για την ελευθερία (ως υποχρέωση του Κράτους) της τέχνης, επιστήμης, έρευνας και διδασκαλίας, χωρίς όμως κάποιος – από την εξουσία – να εξηγεί τους λόγους που δεν υπάρχει τέχνη, επιστήμη κι έρευνα στην Ελλάδα.
Ίσως κάποιος πει πως υπάρχει τέχνη στην Ελλάδα και θα του απαντήσω πως ναι υπάρχει αλλά με φιλότιμες προσπάθειες των πολιτών κι όχι με την υποστήριξη του κράτους στην τέχνη χωρίς διακρίσεις.
Για την επιστήμη θα του απαντήσω πως ναι έχουμε επιστήμονες, που έχουν όμως αναγνωριστεί στο εξωτερικό και έχουν διαπρέψει εκεί κι όχι εδώ στην Ελλάδα, με το αποτέλεσμα να μην έχουμε επιστημονική ανάπτυξη εδώ, με αποτελέσματα που θα ευνοούν την ζωή του Έλληνα πολίτη.
Για την έρευνα θα πω πως υπάρχουν πολλές ερευνητικές ομάδες και πολλά κέντρα, αλλά μόνο για να εισπράττουν χρήματα επιβαρύνοντας τον Έλληνα πολίτη χωρίς να προσφέρουν κάτι με ορατά αποτελέσματα.
Απόδειξη αυτό που ζούμε.
Εάν αυτό που βιώνουμε είναι αποτέλεσμα ερευνητικών ενεργειών τότε ας ψάξουμε να βρούμε από αλλού ερευνητές.
Τούτο συμβαίνει επειδή κάθε έρευνα και αποκάλυψη πρέπει να συμφωνεί με τις κατεστημένες απόψεις που έχουν καθιερωθεί κι αυτό κύριοι δεν είναι έρευνα.
Οπότε κι εκεί, υπάρχει κάτι αλλά μόνο ως όνομα.
Η διδασκαλία τώρα την οποία άφησα για το τέλος.
Καθημερινά βιώνουμε όλοι μας την κατάσταση της ανάγκης φροντιστηρίων για τα παιδιά μας και όλοι βάζουμε το χέρι βαθιά μέσα στην τσέπη για να σπουδάσουν.
Πιστεύω πως με μια απλή ερώτησή μου, θα λυθούν πολλές απορίες.
Οι μαθητές του Πλάτωνα είχαν ανάγκη κάποιου φροντιστηρίου , για να καταλάβουν αυτά που τους είπε ο Πλάτωνας;
Η παρουσία και η ανάγκη ύπαρξης των φροντιστηρίων, αποδεικνύουν την ανικανότητα εκπαίδευσις που προσφέρει το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Αλλά όταν ένα κράτος παράγει εκπαιδευτικούς (κι όχι μόνο) με την σέσουλα, τι να τους κάνει μετά, όταν δεν έχει τρόπο να τους προσφέρει εργασία;
Εφεύρε λοιπόν τα φροντιστήρια με την σχετική οικονομική επιβάρυνση των Ελλήνων πολιτών και την πρόφαση καλύτερης εκπαίδευσης.
Για ποια λοιπόν εκπαίδευση μιλάμε;
Στο Άρθρο 16 και παράγραφο 2 μας λέει πως το Κράτος έχει ως αποστολή την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.
Εάν τώρα κρίνουμε με αυτό που υπάρχει, ποιός κοροϊδεύει ποιόν;
Εάν αυτό που βιώνουμε είναι αποτέλεσμα της ηθικής, πνευματικής, επαγγελματικής και φυσικής αγωγή των Ελλήνων, τότε πρέπει λογικά να ήμαστε όλοι ευχαριστημένοι.
Όχι μόνο οι πολίτες με το Κράτος , αλλά και το Κράτος με τους πολίτες, καθώς έτσι τους εκπαίδευσε και απολαμβάνει τα καλά του αποτελέσματα σήμερα.
Όσο για το Ελεύθεροι και υπεύθυνοι πολίτες, τούτο κι αν έχει φοβερή επιτυχία.
Οι διαμαρτυρίες των πολιτών προέρχονται από την υπερβολική αίσθηση ελευθερίας και η υπευθυνότητα η οποία είναι διάσπαρτη και ευδιάκριτη, έχει ως σύμβολο την μούντζα του ενός προς τον άλλον.
Στο Άρθρο 16 θα προσπεράσω την παράγραφο 3 αναφέροντας μόνο τους αιώνιους φοιτητές και την επιμονή των πολιτών να γίνουν τα παιδιά τους επιστήμονες ως μόνη διέξοδο , καθώς εδώ και πολλά χρόνια ο μηχανισμός της υπάρχουσας μορφής εξουσίας, προσφέρει μια εξασφαλισμένη οικονομική σταθερότητα μόνο στο Δημόσιο.
Θα μου πείτε πως τώρα προσπαθεί να το αλλάξει και θα απαντήσω:
Όταν έχεις τσακίσει τον ιδιωτικό τομέα και αναγνωρίζεις πως έχει δώσει πολλά στον δημόσιο, δεν χτυπάς και τα δυο.
Βοηθάς τον ιδιωτικό τομέα να αναπτυχθεί, ώστε να έχει την δυνατότητα να κρατηθεί η αγορά σε κάποια επίπεδα και μετά κατεβάζεις τους μισθούς του δημοσίου και τις συντάξεις , ειδικά όταν γνωρίζεις πολύ καλά, πως η αγορά είχε κάποια σταθερότητα με τους μισθούς του δημοσίου και όχι με την κατάσταση του ιδιωτικού τομέα.
Όταν χτυπάς ταυτόχρονα και τα δυο, οδηγείς τους πολίτες στην εξαθλίωση.
Και το ερώτημα εδώ που μπαίνει, είναι πως;
Καλά το δημόσιο σε επιβάρυνε οικονομικά και κατέβασες τους μισθούς, ο ιδιωτικός τομέας όμως γιατί ακολούθησε την πτήση αυτή της μισθοδοσίας;
Σε τί επιβαρύνει το κράτος η αμοιβή του ιδιωτικού υπαλλήλου;
Στο Άρθρο 16 και παράγραφος 4 αναφέρει την δωρεάν παιδεία και την βοήθεια του Κράτους σε όσους έχουν ανάγκη…
Δεν θα ήθελα να το σχολιάσω καθώς το Κράτος είναι ανύπαρκτο σε όσους δεν έχουν πλέον να φάνε , θα είναι υπαρκτό σε όσους δεν έχουν να σπουδάσουν;
Ας δούμε πρώτα να φροντίζει τους τόσους άστεγους Έλληνες που κάθε ημέρα αυξάνονται και μετά ίσως πιστέψουμε πως εφαρμόζει αυτή την παράγραφο.
Εδώ θα σταματήσει αυτή η ανάρτηση, ευχόμενοι καλό σας Σαββατοκύριακο και θα επανέλθουμε με την επόμενη ανάρτηση ως τρίτο μέρος, ξεκινώντας αυτή την φορά από το Άρθρο 17 του Ελληνικού Συντάγματος.
Μέρος τρίτο.
Άρθρο 17 λοιπόν και παραγράφους 1, 2 και 3 που περιγράφουν την εγγύηση που προσφέρει το κράτος για την ιδιοκτησία.
Εδώ ταιριάζει τώρα να παρουσιάσεις το χαράτσι που έχει επιβάλει η υπάρχουσα εξουσία κι όπως έχω ξαναγράψει είναι μια μεγάλη απάτη , που επιβαρύνει τον πολίτη χωρίς ποτέ το δικαίωμα να υπάρχει κάποτε αποζημίωσης.
Έχω γράψει ξανά πως ακόμα κι αν το δεχθούμε ότι βάλαμε επιστάτη και εισπράκτορα από τα κόπια μας ενώ πληρώσαμε κάθε φόρο στο Κράτος για να το δημιουργήσουμε , καθώς και να το αποκτήσουμε …. δεν υπάρχει προηγούμενο γι εκείνο που επιβλήθηκε «το πλήρωνε μόνο εσύ τα έξοδά του και εμένα δίνε μου από τα κέρδη του» … δεν έχει ταίρι.
Για ποιά εγγύηση μιλά και ποιά εγγύηση προσφέρει το Κράτος της υπάρχουσας εξουσίας;
Άρθρο 21 παράγραφος 1 όπου αναφέρει, πως το Κράτος προστατεύει την οικογένεια. Εδώ θα ήθελα κάποια βοήθεια καθώς όπου κι αν κοιτάξω, θα δω την οικογένεια να διαλύεται με ευθύνη της κακής διαχείρισης από την υπάρχουσα τάξη της εξουσίας.
Η ανικανότητά της να προσφέρει την κατάλληλη παιδεία.
Η ανικανότητά της να προσφέρει σταθερή οικονομία, ώστε να εξασφαλιστεί η εργασία, η οποία προσφέρει την δυνατότητα να αντεπεξέλθει μια οικογένεια, στα καθημερινά πλέον έξοδα, για μεγάλο αριθμό των Ελλήνων πολιτών, είναι ένα βασανιστικό γεγονός.
Αυτό το καταγράφει ο αριθμός ανέργων που όσο πάει και αυξάνει , ενώ τα στοιχεία δείχνουν ένα μόνο μέρος από το πραγματικό μέγεθος για πολλούς λόγους, τους οποίους έχει πάλι ευθύνη η εξουσία και η ανικανότητά της.
Η ανικανότητά της να προσφέρει περίθαλψη σε όσους πάσχουν από το σημερινό φαινόμενο της δυστυχίας, αναγκάζοντας τους πολίτες να είναι περιφερόμενοι σε γνωστούς και φίλους για βοήθεια, χωρίς να λαμβάνουν τελικά βοήθεια, επειδή και οι γνωστοί και φίλοι έχουν το ίδιο πρόβλημα με αυτούς, είναι άλλη μια απόδειξη ανικανότητας από την υπάρχουσα εξουσία.
Η ανικανότητά της να προσφέρει κάθε βοήθεια, ισοδυναμεί με παραβίαση και αυτού του Άρθρου στην παράγραφο 1. Εάν πάμε στην παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου, που αναφέρει για προστασία του Κράτους ως υποχρέωση του απέναντι σε ανάπηρους, πολύτεκνες οικογένειες, Χήρες, ορφανά και άλλους πολίτες που έχουν κάθε μορφή ανάγκης από το Κράτος, θα διαπιστώσουμε πως η εξουσία επαφίεται σε κάποιες ομάδες συλλόγων όπου μεριμνούν πολλές από αυτές ανεξέλεγκτα και απροσδιόριστα σχετικά με φυλετικές καταβολές συνανθρώπων μας ως επιλογές τους.
Το Άρθρο 21 και παράγραφος 2 αναφέρει για βοήθεια από το Κράτος προς τους Έλληνες. Μα ακόμα κι αν αυτή η αναφορά είναι ένα δικό μου λάθος, τότε δεν είναι λάθος η υποτίμηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας από αυτές τις ομάδες όταν προσφέρουν στο Μοναστηράκι και μπροστά στα μάτια όλων των παρευρισκόμενων στην πλατεία, τροφή σε πεινασμένους, οι οποίοι περιμένουν στην ουρά, έχοντας ξεχάσει πλέον αυτό που έχει την ονομασία αξιοπρέπεια. Έχει συμβεί μπροστά στα μάτια μου.
Στις επόμενες παραγράφους δεν ξέρεις από πού να πιάσεις και που να σταματήσεις. Παράγραφος 3 λοιπόν καθώς το θέμα υγεία είναι μια σπουδαία υπόθεση για κάθε πολίτη και δεν θα πω πολλά παρά μόνο πως μια ανεπίσημη επίσκεψη κάποιου σε ένα νοσοκομείο το βράδυ αλλά και την ημέρα, είναι αρκετή για να διαπιστώσει, πως στην θέση αποκλειστικών υπάρχουν πολλές ανεκπαίδευτες αλλοδαπές ( καθώς η διοίκηση του νοσοκομείου δίνει το δικαίωμα να επιβλέπουν τον ασθενή κοπέλες που προσλήφθηκαν για οικιακοί βοηθοί) και πολλές φορές χωρίς να γνωρίζουν την Ελληνική γλώσσα , ώστε να ειδοποιήσουν έγκαιρα ή να εξηγήσουν οτιδήποτε είναι απαραίτητο, σε περίπτωση που συμβεί κάτι στον ασθενή. Άλλη μια παραβίαση του Συντάγματος.
Δεν είναι η μόνη που μπορώ να αναφέρω, αλλά είναι αντιπροσωπευτική κι αυτή για την αδιαφορία από τη υπάρχουσα εξουσία.
Παράγραφος 4 και εδώ η παραβίαση του συντάγματος φτάνει σε σημείο απερίγραπτης κοροϊδίας για να μην πω εγκλήματος.
Υπάρχει η αναφορά πως σε λίγο πως ξεκινούν οι Πλειστηριασμοί και το Σύνταγμα αναφέρει πως η απόκτηση κατοικίας από αυτούς πoυ την στερούνται ή πoυ στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενη ειδικής φροντίδας τoυ Kράτoυς.
Τί άλλο να προσθέσεις εδώ;
Μια εξουσία που σε προωθεί στον δανεισμό, σε προωθεί στον τζόγο, σε προωθεί σε τακτικές που σου δίνουν την εντύπωση δυνατότητας πλουτισμού με το χρηματιστήριο ώστε να επενδύεις τον από ετών αποκτημένο κόπο σου και κάποια στιγμή συμβαίνει να χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου με ευθύνη της ίδιας της εξουσίας, η οποία σου ζητά να παραδώσεις ότι επένδυσες σε αυτούς που δημιούργησαν αυτή την κατάσταση.
Που υπάρχει λοιπόν η προστασία του Κράτους απέναντι σ’ αυτόν τον εξαπατημένο πολίτη;
Τί ρόλο παίζει η ύπαρξη αυτής της εξουσίας όταν δεν έχει την δυνατότητα εφαρμογής του Συντάγματος ώστε να προστατέψει τον Έλληνα πολίτη;
Από πού θα βρει το δίκιο του ο Έλληνας πολίτης όταν η υπάρχουσα εξουσία δεν έχει την δυνατότητα ή την επιδίωξη να τον προστατέψει;
Άρθρο 22 και παράγραφος 1: H εργασία απoτελεί δικαίωμα και πρoστατεύεται από τo Kράτoς, πoυ μεριμνά για τη δημιoυργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πoλιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση τoυ εργαζόμενoυ αγρoτικoύ και αστικoύ πληθυσμoύ.
Όλoι oι εργαζόμενoι, ανεξάρτητα από φύλo ή άλλη διάκριση, έχoυν δικαίωμα ίσης αμoιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας.
Δεν έχω να πω και πολλά για κάτι, που είναι ανύπαρκτο εδώ και παρά πολλά χρόνια, για να μην πω από ανέκαθεν.
Δεν μπορώ να πω πως είναι παραβίαση, επειδή δεν υπήρχε ποτέ αυτή η προστασία του Κράτους και μπορεί να θεωρηθεί μόνο ως στόχος που ποτέ δεν ήταν εφικτός.
Όσες απεργίες κι αν συνέβησαν, όσες επαναστάσεις, όσες διαμαρτυρίες, το αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχει καμία εξασφαλισμένη προστασία σχετικά με το θέμα εργασίας του πολίτη.
Με ένα καλά μελετημένο – από πολλά έτη πριν – υπόγειο σχέδιο, έχουν εξαφανιστεί τα Ελληνικά εργατικά χέρια, με αποτέλεσμα η ανάγκη ύπαρξης των μεταναστών να είναι απαραίτητη.
Το κατέβασμα των βάσεων για είσοδο στα πανεπιστήμια, έδωσε την δυνατότητα και σε παιδιά που δεν είχαν την ικανότητα ανωτέρων σπουδών να είναι σήμερα άνεργοι επιστήμονες.
Εκμεταλλεύτηκε η εξουσία το πάθος των γονέων να καμαρώσουν τα παιδιά τους ως επιστήμονες, άσχετα εάν ήταν κατάλληλα ή όχι να έχουν αυτή την ιδιότητα.
Σήμερα απολαμβάνουμε με τον πιο άσχημο τρόπο αυτή την ικανοποίηση που μας πρόσφερε το Κράτος, αντιπροσωπευόμενο από αυτή την μορφή εξουσίας.
Στέλνουμε τα παιδιά μας στο εξωτερικό για να επιλέξουν εκεί οι ξένοι τα καλύτερα μυαλά και να μας επιστρέψουν ότι θεωρούν πως δεν έχει την αξία της ονομασίας που φέρουν.
Τα υπόλοιπα συσσωρεύονται στις καφετέριες, ψάχνοντας το όνειρό τους κι απογοητευμένα από την κοινωνία που βρέθηκαν.
Κανένας ποτέ δεν θα τα αποζημιώσει για την ψυχική αυτή φθορά τους και κανένας δεν θα συμπαρασταθεί στους γονείς που αισθάνθηκαν πόσο εξαπατημένοι είναι από αυτή την μορφή εξουσίας.
Για άλλη μια φορά θα αισθανθούν υπεύθυνοι οι ίδιοι και θα κάνουν τα πάντα για να συμπαρασταθούν στα παιδιά τους, ενώ την ευθύνη την έχει άλλος και συγκεκριμένα η εξουσία που παραβιάζει κι εδώ το Σύνταγμα και δεν δίνει λύση στο τεράστιο αυτό πρόβλημα των πολιτών.
Στο Άρθρο 22 και παράγραφο 5 παρουσιάζει ολοφάνερα πως την ευθύνη για την κατάντια της κοινωνικής ασφάλισης έχει η εξουσία. Είναι αυτό που έγραψα για τους συνταξιούχους στην χθεσινή ανακοίνωση και το άσχημο παιχνίδι που παίζει η εξουσία μαζί τους.
Είναι αυτό που θα γράψω για την εξαπάτηση κάθε ασφαλισμένου που του ζητά μόνο να πληρώνει χωρίς να ρωτά και καμία εγγύηση πως θα λάβει κάποτε αυτά τα χρήματα, καθώς δεν υπάρχει σταθερότητα στην ηλικία που θα έχει την δυνατότητα της σύνταξης, αλλά και στο ποσό που τελικά θα λάβει ως μηνιαία σύνταξη.
Είναι αυτή η απάτη που συμβαίνει να αυξάνει το ένσημο, επιβαρύνοντας τον πολίτη, αλλά να μειώνει μετά το χρηματικό ποσό που κάνει να λαμβάνει ο ασφαλιζόμενος.
Είναι η απάτη που ζητά κάποιο αριθμό ενσήμων για συνταξιοδότηση, χωρίς να αναφέρει πως με την αύξηση του ενσήμου, δυσχεράνει τον πολίτη στην διαδικασία συλλογής των ενσήμων, ακόμα και για την ετήσια ιατροφαρμακευτική δυνατότητα περίθαλψης, σφραγίζοντας το βιβλιάριο ασθενείας.
Άρθρο 25 παράγραφος 1 όπου αναφέρει για άλλη μια φορά πως το Κράτος εγγυάται τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου, ενώ στην παράγραφο 2 προσθέτει πως η αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων τoυ ανθρώπου από την Πολιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη.
Πιστεύω πως όποιο σχόλιο ή σχόλια και να κάνω εδώ είναι περιττά καθώς καμία κοινωνική πρόοδο κι ελευθερία δεν είναι ορατή μέσα σε αυτή την χαμένη αίσθηση ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο που βιώνουμε καθημερινά, αλλά και την στέρηση ελευθερίας που βιώνουμε, καθώς οι επιλογές που μας προσφέρει η εξουσία είναι μόνο βίαιων συμπεριφορών μας , ως μόνη διέξοδο έκφρασης της αγανάκτησής μας για ότι συμβαίνει.
Η εξουσία είναι υποχρεωμένη βάση Συντάγματος να παρέχει σε κάθε πολίτη (κι όχι επιλεκτικά) την αίσθηση προστασίας αλλά και την δυνατότητα έκφρασης με τέτοιο τρόπο που δεν θα δημιουργεί αναταραχές και αστάθεια στην τάξη.
Η ανικανότητά της να επικρατεί αυτή η δυνατότητα, προδίδει παραβίαση του Συντάγματος.
Η παράγραφος 4 μας αναφέρει πως τo Kράτoς δικαιoύται να αξιώνει από όλoυς τoυς πoλίτες την εκπλήρωση τoυ χρέoυς της κoινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης.
Εδώ υπάρχει παραβίαση του Συντάγματος καθώς κάθε έκφραση του Έλληνα πολίτη προς την κατεύθυνση της εθνικής αλληλεγγύης, κινδυνεύει να θεωρηθεί ρατσιστική ενέργεια, για την οποία η υπάρχουσα εξουσία φρόντισε με νομοσχέδιο να υπάρχει δίωξη.
Στο Άρθρο 27 και παραγράφους 1 και 2 το Σύνταγμα θεωρεί υπεύθυνους του βουλευτές για κάθε μεταβολή που συμβαίνει.
Οι βουλευτές έχουν την δυνατότητα με την συμμετοχής τους στην βουλή, να αντιστέκονται σε κάθε παραβίαση του Συντάγματος από αυτούς που ασκούν την εξουσία και να ενημερώνουν σωστά τους πολίτες, καθώς και να προβλέπουν αυτά που θα συμβούν με λογικούς συλλογισμούς, ζώντας άμεσα την κατάσταση στην βουλή.
Εδώ είναι που αναφέρω όλους τους βουλευτές της βουλής συνυπεύθυνους για την παραβίαση του Συντάγματος.
Ο λόγος που το κάνω είναι επειδή οι μεν της εξουσίας έχουν συμβάλει άμεσα στην παραβίαση του και οι δε της αντιπολίτευσης έχουν συμβάλει έμμεσα σ’ αυτό.
Η αντιπολίτευση έχει χρέος να δίνει αγώνα για την προστασία των άρθρων του συντάγματος και όταν βλέπει πως δεν είναι εφικτό αυτό, σε σημείο προδοσίας από την εξουσία παρά την παρουσία της, οφείλει να ενεργήσει κατάλληλα ώστε να επανέλθει η τάξη του Κράτους και να τηρηθεί το Σύνταγμα.
Επιλογές της αντιπολίτευσης είναι να ζητήσει εκλογές άμεσα ή συμμόρφωση της εξουσίας, αναφέροντας στην βουλή τις παραβιάσεις του Συντάγματος όπου έχει υποπέσει η εξουσία.
Δεύτερη επιλογή είναι να παραιτηθεί όλη η αντιπολίτευση ή όσοι τελικά ακολουθήσουν αποδεικνύοντας έμπρακτα πλέον ποιός είναι ποιός.
Η τρίτη επιλογή είναι να ασκήσει το δικαίωμα του Άρθρου 120 καλώντας τους πολίτες στο πλάι της, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα οργανωμένης και σωστής κατεύθυνσης των πολιτών προς αυτή την ενέργεια και όχι δημιουργία όχλου, που θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα και ανεξέλεγκτες καταστροφικές συνέπειες.
Όταν λοιπόν η αντιπολίτευση δεν ενεργεί δραστικά ώστε να δοθεί μια άμεση λύση απέναντι στην παραβίαση του Συντάγματος και συμμετέχει στην παραβίαση, με μόνο απλά να φωνάζει μέσα στην βουλή, χωρίς κανένα τελικά αποτέλεσμα, είναι θεωρητικά αλλά και πρακτικά συνένοχη σύσσωμη και η αντιπολίτευση.
Ακόμα και η απουσία δυνατότητας σε παραίτησης της αντιπολίτευσης , δεν την εμποδίζει να καλέσει την Κυβέρνηση μέσα στην βουλή, σε απολογία για όλες αυτές τις παραβιάσεις του Συντάγματος.
Ούτε αυτό έχει συμβεί, ενισχύοντας την άποψη της συμμετοχής όλων των βουλευτών στην παραβίαση του Συντάγματος από την στιγμή που κανένας δεν είναι διατεθειμένος να το υπερασπιστεί.
Στο Άρθρο 29 παράγραφος 1. Εδώ το άρθρο παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον καθώς πολλοί δεν γνωρίζουν πως το σύνταγμα σου δίνει το δικαίωμα να ιδρύσεις ένα πολιτικό φορέα, αλλά η εξουσία εμποδίζει με κάθε τρόπο την πραγματοποίηση ίδρυσης νέου αυτού φορέα. Οι λόγοι είναι καθαρά οικονομικοί.
Ενώ στην παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου αναφέρει το Σύνταγμα ότι << Τα κόμματα έχουν δικαίωμα στην οικονομική τους ενίσχυση από το Κράτος για τις εκλογικές και λειτουργικές τους δαπάνες, όπως νόμος ορίζει.>> δεν προσφέρει καμία οικονομική βοήθεια για εκλογικές και λειτουργικές δαπάνες πριν τις εκλογές, παρά μόνο μετά και αφού έχει ξεπεράσει το 3%. Αυτό φυσικά δεν ισχύει για τα ήδη μεγάλα κόμματα.
Τούτο προωθεί την όποια πολιτική προσπάθεια σε αναζήτηση χρηματοδοτών με αποτέλεσμα αυτοί μετά να επηρεάζουν όλη την εξέλιξη της προσπάθειας.
Έτσι έχουμε και εδώ παραβίαση του Συντάγματος καθώς υπάρχει στην επιπρόσθετη παράγραφο 2 υπάρχει ένα σημείο που αξίζει προσοχής και μας λέει πως << Ο έλεγχος των εκλογικών δαπανών των κομμάτων και των υποψήφιων βουλευτών διενεργείται από ειδικό όργανο που συγκροτείται και με τη συμμετοχή ανώτατων δικαστικών λειτουργών, όπως νόμος ορίζει>> που σημαίνει πως ακόμα κι αν τα καταφέρεις αυτοδύναμα θα υπάρχει η δυνατότητα έλεγχου που μπορεί να σε παρουσιάσει παράνομο.
Φυσικά και αυτό δεν ισχύει για τα μεγάλα κόμματα , καθώς το αναφέρουν τα ΜΜΕ ότι χρωστούν μεγάλα χρηματικά ποσά και δεν υπάρχει διαφάνεια.
Μέρος τέταρτο.
Στο τέταρτο μέρος θα αναφερθεί οι παραβίαση του Συντάγματος από τους βουλευτές, οι οποίοι έχουν το δικαίωμα τροποποίησης του Συντάγματος από το Σύνταγμα.
Διαβάζοντας το Σύνταγμα από το Άρθρο 30 έως και το Άρθρο 50 παρατηρούμε μια επιτυχημένη προσπάθεια περιορισμού των δικαιοδοσιών του πρόεδρου, όπου είναι μεν πρόεδρος αλλά μόνο για να υπογράφει αποφάσεις της Βουλής και να έχει το πολίτευμα την ονομασία της Προεδρευόμενης Δημοκρατίας..
Δυστυχώς ο ρόλος του Πρόεδρου στην υπάρχουσα κατάσταση – και αντίθετα από αυτό που αναφέρει το Σύνταγμα – είναι μόνο διακοσμητικός.
Είναι μια θέση τιμής απέναντι σε πρόσωπα κοινής αποδοχής από τα κόμματα και τα κινήματα που υπάρχουν στην Βουλή.
Είναι ταυτόχρονα και το πρόσωπο που χρησιμοποιούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης για να ασκήσουν εκβιασμό συμφερόντων τους απέναντι στην κυβέρνηση. Κάτι δηλαδή ως «κάνε μου αυτό … για να ψηφίσω και εγώ αυτό που προτείνεις».
Βάση λοιπόν των Άρθρων 31,32,33 και 34 έχουμε από το Σύνταγμα τις διαδικασίες ανάδειξης Πρόεδρου.
Στο Άρθρο 35 μας λέει που μπορεί να βάλει την υπογραφή του και αφορά τις εξουσίες που έχει ως Πρόεδρος, μα στο Άρθρο 36 υπάρχουν κάποιες δεσμεύτηκες αναφορές για τον ρόλο του προέδρου καθώς σε παραπέμπει στο Άρθρο 46 και παραγράφους 2 και 4 όπου είναι ορατό πως ο αρμόδιος υπουργός είναι ο βασικός κατευθυντήριος μοχλός για κάθε απόφαση.
Όλα τα Άρθρα με λίγα λόγια που αναφέρουν τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας, επιδεικνύουν καθαρά – τροποποιημένα από την Βουλή – πως ο ρόλος του είναι διακοσμητικός.
Έτσι δεν βρίσκω τον λόγο να υπάρχει κάτι μεμπτό στον πρόεδρο για κάθε τι που συμβαίνει, καθώς δεν φέρει ευθύνη για τις τροποποιήσεις από την βουλή, οι οποίες του αναθέτουν έμμεσα τον ρόλο αυτόν που έχει σήμερα, άσχετα εάν υπάρχει η παραβίαση του Άρθρου 1 το οποίο δεν αναφέρει εικονικά προεδρευόμενη Δημοκρατία, αλλά κανονικά Προεδρευόμενη.
Πάμε λοιπόν στο άρθρο 51 και εδώ έχει το ζουμί.
Στην παράγραφο 1 του Άρθρου 51 υπάρχει η επισήμανση πως η βουλή δεν μπορεί να λειτουργήσει με λιγότερους από 200ους αλλά ούτε και περισσότερους από 300ους βουλευτές. Εδώ κάνει την παρουσία της η αναφορά μου σχετικά με παραίτηση των βουλευτών που θα προκαλούσε άμεσα την διενέργεια των εκλογών.
Οι βουλευτές είναι το πιο προστατευμένο κομμάτι που αναφέρει το Σύνταγμα από το 51 έως και το 83 Άρθρο. Μετά φυσικά δεν σταματά την αναφορά σ’ αυτούς καθώς παρουσιάζει τις σχέσεις Βουλής Κυβέρνησης και καταπιάνεται με άλλα 5 Άρθρα.
Έτσι έχουμε από το Άρθρο 30 έως το 50 για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, με περιορισμούς των καθηκόντων του.
Έτσι θα μπορούσαμε να τα θεωρήσουμε και άρθρα που αναφέρουν τις βουλευτικές ή κυβερνητικές αρμοδιότητες και όχι του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Από το 51 έως και το 81 για τους βουλευτές και πέντε άρθρα για τον ρόλο της Κυβέρνησης.
Οι τροποποιήσεις φυσικά που υπάρχουν στα 30 Άρθρα τα οποία κάνουν αναφορά για τους βουλευτές, δίνουν και παίρνουν με πάντα ευνοϊκές θέσεις για τους βουλευτές.
Το θέμα των Δικαστών απασχολεί το Άρθρο 87 και παραμένει στους Δικαστικούς και τους νόμους έως και το Άρθρο 100.
Μια απλή προσωπική παρατήρηση, είναι πως και το Δικαστικό σώμα είναι υποχρεωμένο τελικά να ασκεί βουλευτικές εντολές και θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει πως και εδώ υπάρχει παρέμβαση των πολιτικών στις αποφάσεις των Δικαστών.
Από την στιγμή που το Δικαστικό σώμα είναι υποχρεωμένο να ακολουθεί τους νόμους που έχουν δημιουργηθεί από βουλευτές, εύκολα καταλήγεις στο συμπέρασμα πως δεν είναι αδέσμευτο το Δικαστικό σώμα.
Στο Άρθρο 89 και παράγραφο 4 απαγορεύει το σύνταγμα την συμμετοχή των Δικαστικών στην Κυβέρνηση ,αλλά δεν υπάρχει πουθενά απαγόρευση στην Κυβέρνηση να επεμβαίνει στο λειτούργημα των Δικαστών.
Οι δε τροποποιήσεις που υπάρχουν από το Άρθρο 87 έως και το 100 είναι υπερβολικές για το θέμα που απασχολεί το Σύνταγμα και παντού υπάρχει η αναφορά «όπως ορίζει ο νόμος» που είναι βγαλμένος από την Βουλή.
Άρθρο 101 και καθώς πλησιάζουμε στο τέλος φτάσαμε στην Οργάνωση της διοίκησης.
Από την πρώτη παράγραφο η οποία αναφέρει το αποκεντρωτικό σύστημα, υπάρχει παραβίαση.
Καμία ενέργεια της εξουσίας δεν είναι με στόχο την αποκέντρωση, καθώς δεν προσφέρει τα απαραίτητα κίνητρα και το αποδεικνύει το αποτέλεσμα που συσσωρεύει όλο και περισσότερους πολίτες στο κέντρο.
Στην τροποποιημένη παράγραφο 3 υπάρχει πάλι παραβίαση καθώς αναφέρει πως τα περιφερειακά όργανα του Κράτους έχουν γενική αποφασιστική αρμοδιότητα για τις υποθέσεις της περιφέρειάς τους.
Τα κεντρικά όργανα του Κράτους, εκτός από ειδικές αρμοδιότητες, έχουν τη γενική κατεύθυνση, το συντονισμό και τον έλεγχο νομιμότητας των πράξεων των περιφερειακών οργάνων, όπως νόμος ορίζει.
Η εξάρτηση των Δήμων από το κράτος καθιστά αδύνατη την δυνατότητα να πάρει ένας Δήμος πρωτοβουλίες, καθώς για κάθε του κίνηση πρέπει να έχει την έγκριση του Κράτους.
Εδώ υπάρχει ένα παράξενο παιχνίδι ανάμεσα σε όσους ψήφισαν την υπάρχουσα εξουσία με όσους δεν την ψήφισαν και θύματα πάντα τους πολίτες.
Τι θα έκανε η εξουσία εάν κάποιοι Δήμοι (εννοώ οι πολίτες αυτού) σε ένδειξη διαμαρτυρίας δεν ακολουθούσαν κάποιο δικό τους Δήμαρχο αλλά κάποιον άλλον;
Πόσο σημαντικό θα ήταν εάν αυτοί οι Δήμοι ήταν αυτόνομοι;
Εάν από την άλλη αυτοί οι Δήμοι απέδιδαν ένα έργο με καλύτερο αποτέλεσμα για τον κάθε Δήμο τους από ότι το έργο της Κυβέρνησης για το Κράτος, σε τί πρόβλημα θα έβαζαν την Κυβέρνηση εάν ήταν αυτόνομοι;
Εδώ υπάρχει λοιπόν η εξήγηση της εξάρτησης των Δήμων από την υπάρχουσα εξουσία.
Στο Άρθρο 101Α είναι φανερή η επέμβαση κι εδώ στης Βουλής με την παράγραφο 3.
Τροποποιημένο και το Άρθρο 102 όπου στην παράγραφο 4 επισημαίνει τον περιορισμό κινήσεων ενός Δήμου και την επόπτευση του Κράτους με πάντα την αναφορά «όπως ορίζει ο νόμος» κι εδώ.
Ακολουθεί έως και το άρθρο 104 η ίδια τακτική που όπως έγραψα εμποδίζει την αποκέντρωση να υπάρχει ως πραγματικότητα.
Άλλωστε όταν θέλεις κάτι μαντρωμένο, δεν του επιτρέπεις την ελευθερία κινήσεων.
Άρθρο 105 και μια παράξενη κατάσταση με το Άγιο Όρος που είναι αυτόνομο ως διαφορετικό κράτος, αλλά υπάρχει η παρουσία του στο Ελληνικό Σύνταγμα το οποίο απλά αναφέρει την αυτονομία του.
Στο Άρθρο 106 φτάνουμε στις ειδικές διατάξεις.
Παραβίαση λοιπόν στην παράγραφο 1 η οποία αναφέρει για την εδραίωση της κoινωνικής ειρήνης και την πρoστασία τoυ γενικoύ συμφέρoντoς τo Kράτoς πρoγραμματίζει και συντoνίζει την oικoνoμική δραστηριότητα στη Xώρα, επιδιώκoντας να εξασφαλίσει την oικoνoμική ανάπτυξη όλων των τoμεων της εθνικής oικoνoμίας.
Λαμβάνει τα επιβαλλόμενα μέτρα για την αξιoπoίηση των πηγών τoυ εθνικoύ πλoύτoυ, από την ατμόσφαιρα και τα υπόγεια ή υπoθαλάσσια κoιτάσματα, για την πρoώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης και την πρoαγωγή ιδίως της oικoνoμίας των oρεινών, νησιωτικών και παραμεθόριων περιoχών.
Όλοι γνωρίζουμε την εκμετάλλευση από ξένες εταιρίες πολλών ενεργειών από αυτές που αναφέρει αυτή η παράγραφος.
Όλοι γνωρίζουν πως το Κράτος – με την υπάρχουσα εξουσία – ζητά ξένους επενδυτές, εννοώντας εταιρίες που θα εκμεταλλευτούν όλα αυτά που αναφέρει η παράγραφος 1.
Όλοι γνωρίζουν πως πολλές ξένες εταιρίες είναι μέτοχοι των ΔΕΚΟ σε σημείο να μην υπάρχει (σε κάποιες από αυτές ) καν η παρουσία Ελληνικών συμφερόντων.
Στην παράγραφο 2 υπάρχει παραβίαση επειδή λεει πως H ιδιωτική oικoνoμική πρωτoβoυλία δεν επιτρέπεται να αναπτύσσεται σε βάρoς της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιoπρέπειας ή πρoς βλάβη της εθνικής oικoνoμίας, όμως υπάρχει η ανοχή από την εξουσία σε ξένες ιδιωτικές οικονομικές πρωτοβουλίες που λειτουργούν εις βάρος των Εθνικών συμφερόντων.
Στην παράγραφο 3 παρουσιάζει εξαιρέσεις αλλά με μια διαφορά. Αναφέρει λοιπόν πως «εφόσoν oι επιχειρήσεις αυτές έχoυν χαρακτήρα μoνoπωλίoυ ή ζωτική σημασία για την αξιoπoίηση των πηγών τoυ εθνικoύ πλoύτoυ, ή έχoυν ως κύριo σκoπό την παρoχή υπηρεσιών στo κoινωνικό σύνoλo.» Δεν αναφέρει όμως πως όταν επιδοτώντας σταματάς κάποιες δραστηριότητες, καθιστάς τον άλλον μονοπώλιο.
Είναι μια έξυπνη μέθοδος των Ευρωπαίων με επιδοτήσεις για να σταματήσουν την Ελληνική ανάπτυξη σε αγροτικές καλλιέργειες, την κτηνοτροφία και φυσικά την ανάπτυξη εργοστασίων που θα παράγουν αυτά που θέλουν να έχουν ως μονοπώλιο οι Ευρωπαίοι στην Ελλάδα.
Συνεχιζω με το επόμενο και τελευταίο πέμπτο μέρος, από το Άρθρο 108 που αναφέρει για τον απόδημο Ελληνισμό…
Μέρος πέμπτο.
Πριν συνεχίσουμε στο Άρθρο 108 θα ήθελα να τονίσω πως όταν γράφτηκε το Σύνταγμα δεν στόχευε η Ελλάδα να έχει αυτή την μορφή που έχει σήμερα.
Η πρώτη μορφή Συντάγματος παρουσιάστηκε ως καταγεγραμμένο σύνολο νομοθετικών διαταγμάτων τα οποία εξασφάλιζαν την Δημοκρατική παρουσία σε ένα Κράτος το 582 π.χ από τον Σόλωνα. Το αξιοσημείωτο είναι πως εξελέγη από τον Δήμο αυτός ο σοφός άνθρωπος ως άρχοντας και όχι από τον Άρειο Πάγο, όπως ήταν προβλεπόμενο.
Ο Κλεισθένης αργότερα έδωσε όλη την εξουσία στην Εκκλησία του Δήμου και κάνει αναφορά για αυτό το γεγονός ο Αριστοτέλης.
Με τον οστρακισμό, είχε την δυνατότητα ο πολίτης να γράψει το όνομα ενός πολιτικού που θεωρούσε επικίνδυνο για την Δημοκρατία σε ένα όστρακο και όταν μαζεύονταν 6.000 όστρακα με το ίδιο όνομα, τον εξόριζε για 10 χρόνια.
Εάν αυτή η δυνατότητα υπήρχε σήμερα στους πολίτες, πολλοί πολιτικοί θα ήταν εξόριστοι και όχι στην Βουλή.
Είναι 16 λοιπόν τα Συντάγματα από το 1821 έως και το 2008 τα οποία γράφτηκαν για να καθιερωθεί η Δημοκρατία στην Ελλάδα.
Κάποια τροποποιήθηκαν και κάποια καταργήθηκαν, αλλά η ύπαρξη της Δημοκρατίας παραμένει ένα άπιαστο όνειρο, χωρίς την ευθύνη των Συνταγμάτων , αλλά αυτών που προσπαθούν κάθε τόσο να το παραβιάζουν.
Στις δε τροποποιήσεις είναι τόσο ορατή η προσπάθεια να έχουν την εξουσία οι ελάχιστοι της Βουλής που δεν χωρά καμία αμφιβολία.
Θα αναφέρει κάποιος πως την επιλογή των βουλευτών έχει κάνει ο Έλληνας πολίτης και θα με βρει αντίθετο επειδή υπάρχει η απάντηση πως ο Έλληνας πολίτης δεν έχει το δικαίωμα των επιλογών. Του έχουν προσφέρει τις δεξιές και αριστερές ιδεολογικές τάσεις χωρίς όμως να διαφέρει ουσιαστικά η δομή της μιας από την άλλη.
Η κάθε μια από αυτές προσφέρει μια αρχή ως εξουσία όπου καλούνται οι πολίτες να υπακούσουν και γι αυτό υπάρχει τελικά το αποτέλεσμα της δυσανασχέτησης των πολιτών και στα δυο αυτά συστήματα, κατά την προσπάθεια εφαρμογής τους.
Θα έλεγα μάλιστα πως υπάρχει και ένα παράξενο είδος συνεργασίας της μιας ιδεολογίας με την άλλη, φυσικά όχι φανερά.
Ένα παράδειγμα είναι οι μετανάστες σήμερα στην Ελλάδα, που προσφέρουν στην παραδοσιακή δεξιά , στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα εργατικά χέρια με λιγότερο κόστος και στην παραδοσιακή αριστερά την ευχέρεια να ευνοεί την παρουσία τους στην Ελλάδα με διαφορές δικαιολογίες, παρουσιάζοντας την προσπάθειά τους ως φιλάνθρωπο έργο, ενώ οι Ελληνικές οικογένειες υποφέρουν από την ανεργία.
Δυο ερωτήματα εάν τεθούν, η απάντηση είναι ορατή.
Ποιος θέλει φτηνά εργατικά χέρια;
Ποιος υπερασπίζεται την παραμονή τους εδώ;
Ας δώσει ο καθένας την δική του απάντηση για να διαπιστώσει πως όλα είναι ένα παιχνίδι. Ένα κακό παιχνίδι εις βάρος του Έλληνα πολίτη, αλλά και του Ελληνικού Συντάγματος .
Ας διαπιστώσει ο καθένας πως ο Έλληνας πολίτης δεν έχει το δικαίωμα των επιλογών και όμως, εκείνον παρουσιάζουν ως υπεύθυνο για την κάθε κακή εξέλιξη, προσάπτοντάς του την ευθύνη της επιλογής του στην εκλογή.
Θα τον ονομάσουν πρόβατο και οι περισσότεροι Βουλευτές όλων των παρατάξεων θα τον θεωρούν πρόβατο, κάτι που το Σύνταγμα δεν αναφέρει αλλά ούτε και προωθεί με την ύπαρξη του, με όποια μορφή και αν είναι γραμμένο.
Το μονοπώλιο των πολιτικών ενεργειών είναι υπαρκτό και ο πολίτης θα είναι καταδικασμένος να επιλέγει μόνο το διαφορετικό ένδυμα με τον ανάλογο χρωματισμό του.
Αναγκάζει η εξουσία τον πολίτη να σκεφτεί την επανάσταση και ενεργεί άμεσα ψηφίζοντας στην βουλή νομοσχέδια που δεν επιτρέπουν στον πολίτη να εκφραστεί ελευθέρα όταν διακρίνει την παραβίαση του Συντάγματος.
Οι ίδιοι οι Βουλευτές – της όποιας παράταξης – δεν κάνουν καθόλου αναφορά στην βουλή για αυτό το γεγονός και όλα πάνε καλά για την υπάρχουσα εξουσία.
Το κάθε Σύνταγμα έχει πάντα μια αναφορά προστασίας του και απευθύνεται στον Έλληνα πολίτη.
Παλαιότερα υπήρχε το Άρθρο 114 και στο σύγχρονο Σύνταγμα υπάρχει το Άρθρο 120.
Για την προστασία του Συντάγματος έπρεπε να υπάρχουν περισσότερα Άρθρα από ένα και όχι με την σημερινή κατάληξη αναφοράς μονό σε δυο παραγράφους ( 3 και 4 ) από το Άρθρο 120.
Ο νομοθέτης θα έπρεπε να γνωρίζει όταν έγραφε το Σύνταγμα, πως είναι πολύ εύκολο να το γράψεις, μα πολύ δύσκολο να το εφαρμόσεις κι έτσι η ανάγκη περισσότερων Άρθρων είναι λογικά απαραίτητη .
Σε ένα Δημοκρατικό Σύνταγμα δεν μπορείς να αφιερώνεις λιγότερα Άρθρα για τους πολίτες και περισσότερα για αυτούς που θα υπηρετήσουν την εντολή των πολιτών. Αλλά ούτε ένα μόνο Άρθρο για την προστασία και τήρηση του Συντάγματος.
Ας πάμε όμως τώρα στο Άρθρο 108…
Μέριμνα του Κράτους για την ζωή του απόδημου Ελληνισμού αλλά και την διατήρηση δεσμών με την Μητέρα Ελλάδα.
Εδώ υπάρχει μια εξαπάτηση των Ελλήνων πολιτών από κάθε υπάρχουσα τάξη στην Ελλάδα κάθε εποχής και εξηγώ γιατί το γράφω αυτό.
Υπάρχουν δυο βασικές αιτίες μετανάστευσης των Ελλήνων.
Η μια είναι για οικονομικούς λόγους και η άλλη για πολιτικούς λόγους.
Όποια από τις δυο αιτίες ανάγκασε τον Έλληνα πολίτη να εγκαταλείψει την πατρίδα του, η υποχρεώσει της εξουσίας (ως το ελάχιστο που θα μπορούσε να προσφέρει σ’ αυτούς) είναι η εξυγίανση και των δυο αιτιών στην πατρίδα τους.
Αντί αυτού, υπάρχει επιδείνωση της άσχημης οικονομικής κατάστασης, αναγκάζοντας και άλλους Έλληνες να μεταναστεύσουν και με την παραβίαση του Συντάγματος επαληθεύεται η αρρωστημένη πολιτική κατάσταση που εκθέτει την παραβίαση του Άρθρου 108 με τις δυο παραγράφους του.
Πολλοί θα πουν πως η κρίση της οικονομίας είναι παγκόσμια και θα προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν την κατάσταση.
Το μόνο που επιδεικνύουν αναφέροντας αυτή την πρόφαση, είναι η αποδοχή πως δεν έχουμε φροντίσει για την δική μας οικονομία , αλλά ήμασταν πάντα εξαρτημένοι από ξένα οικονομικά συμφέροντα.
Εάν αυτό δεν έχει την ονομασία της ανικανότητας των εξουσιών πριν ενταχθούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα ήθελα πολύ να μάθω ποια ονομασία δίνουν αυτοί που προφασίζονται την κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας ως δικαιολογία.
Άρθρο 110 και αναφέρει στην παράγραφο 1 πως δεν μπορούν να αναθεωρηθούν τα Άρθρα του Συντάγματος όπου σε προηγούμενες αναρτήσεις μου, εκθέτω την παραβίασή τους από την υπάρχουσα εξουσία.
Στις παραγράφους 2,3,4,5 και 6 μας εξηγεί τους τρόπους όπου μπορεί η Βουλή να κάνει την αναθεώρηση.
Το ίδιο ακολουθεί και στα υπόλοιπα Άρθρα έως και το 119 για να φτάσουμε στο περιβόητο Άρθρο 120 το οποίο ανήκει πλέον στις προτελευταίες διατάξεις.
Τρεις παράγραφοι είναι οι σημαντικοί για την προστασία του Συντάγματος και η τέταρτη έχει την παγίδα.
“H τήρηση τoυ Συντάγματoς επαφίεται στoν πατριωτισμό των Eλλήνων, πoυ δικαιoύνται και υπoχρεουνται να αντιστέκoνται με κάθε μέσo εναντίoν oπoιoυδήπoτε επιχειρεί να τo καταλύσει με τη βία.”
Οποιοσδήποτε λοιπόν επιχειρήσει να επαναφέρει την τάξη και την εφαρμογή του Συντάγματος εάν αυτό παραβιάζεται, ΔΕΝ πρέπει να ασκήσει βία , διαφορετικά θα θεωρηθεί εχθρός του Συντάγματος.
Ο νομοθέτης εδώ όμως δεν εξηγεί τι εννοεί όταν λέει βία , επειδή την βία της εξουσίας την ζει μεγάλη μερίδα των Ελλήνων πολιτών, άσχετα εάν δεν είναι με χρήση πυροβόλων όπλων, αλλά με νόμους που αναγκάζουν πολίτες να καταφεύγουν στην επιλογή της αυτοκτονίας.
Μπορεί ο νομοθέτης να μας πει ποιά είναι η ανάγκη ύπαρξης μονάδων καταστολής εξεγέρσεων όταν το πολίτευμα είναι Δημοκρατικό;
Εξέγερση κύριοι σε Δημοκρατικό πολίτευμα … σημαίνει να εναντιωθεί ο πολίτης στην δική του επιθυμία.
Έτσι λογικά όταν υπάρχει εξέγερση από πολίτες, σημαίνει πως το πολίτευμα δεν είναι Δημοκρατικό.
Δηλαδή, δεν έχει την εξουσία ο λαός όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Σημαίνει πως παραβιάζει ασύστολα το Σύνταγμα η υπάρχουσα εξουσία.
Σημαίνει πως οι Έλληνες πολίτες πρέπει να υπερασπιστούν το δικαίωμα να κατευθύνουν την πορεία της πατρίδας τους, όπως ορίζει το Ελληνικό Σύνταγμα.
Σημαίνει πως όσα εμπόδια κι αν υπάρχουν , τελικά θα βρει τον τρόπο να επαναφέρει την Δημοκρατία.
Θα ακολουθήσει καταγγελία μου για παραβίαση του Ελληνικού Συντάγματος και κάλεσμα προς όλους τους Έλληνες πολίτες, να ενωθούν σε μια δύναμη που θα μπορέσει με όσους νόμιμους δρόμους υπάρχουν ακόμα, να συμβάλει στην έξοδο από το απύθμενο αυτό πηγάδι που έχουν ρίξει την πατρίδα μας.
Με σεβασμό στο Σύνταγμα της Ελλαδος
Πηγή : http://www.triklopodia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου