.
«Η Γερμανία κατάφερε μεν να αναδειχθεί στον ηγεμόνα της Ευρώπης, αλλά δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που οι ηγεμόνες πρέπει να πληρούν – δηλαδή, πέρα από το στενό ατομικό τους συμφέρον, να ενδιαφέρονται επίσης για τα συμφέροντα των ανθρώπων που εξαρτώνται από αυτούς. Συγκρίνετε τη συμπεριφορά των Η.Π.Α. μετά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με αυτήν της Γερμανίας, μετά την κατάρρευση του 2008: οι Η.Π.Α. ξεκίνησαν το σχέδιο Μάρσαλ, το οποίο οδήγησε στην ανάπτυξη της ΕΕ, ενώ η Γερμανία επέβαλλε το πρόγραμμα λιτότητας, το οποίο εξυπηρετεί μόνο τα δικά της συμφέροντα.
Πριν από την επανένωση της, η Γερμανία ήταν η βασική κινητήρια δύναμη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης – πρόθυμη πάντοτε να συνεισφέρει, ενώ συνέβαλλε στην ικανοποίηση των απαιτήσεων της M. Thatcher, όσον αφορά τον προϋπολογισμό της ΕΕ.
Όταν όμως κατέρρευσε η Lehman Brothers, η Γερμανία δεν αισθανόταν αρκετά πλούσια για να αναλάβει οποιεσδήποτε πρόσθετες υποχρεώσεις – ενώ όταν οι Ευρωπαίοι υπουργοί οικονομικών δήλωσαν ότι, κανένα άλλο σημαντικό χρηματοπιστωτικό ίδρυμα δεν πρέπει να αποτύχει η γερμανίδα καγκελάριος, διαβάζοντας σωστά τις επιθυμίες του εκλογικού της σώματος (με γνώμονα δηλαδή την καρέκλα της), απάντησε πως κάθε κράτος μέλος θα πρέπει να φροντίσει μόνο του τους δικούς του θεσμούς.
Αυτή ήταν η αρχή της διαδικασίας αποσύνθεσης της Ευρώπης, ενώ μετά το κραχ του 2008 τόσο η ΕΕ, όσο και η Ευρωζώνη, έγιναν πολύ πιο δυσλειτουργικές… Η άνοδος των κινημάτων κατά της ΕΕ παρεμποδίζει την περαιτέρω λειτουργία των θεσμών. Αυτές οι δυνάμεις της αποσύνθεσης έλαβαν ισχυρή ώθηση το 2016, στην αρχή από το BREXIT, μετά από την εκλογή Trump και στο τέλος από το ιταλικό δημοψήφισμα – με αποτέλεσμα να είναι πλέον η Δημοκρατία σε κρίση.
Τι μας περιμένει; Είμαι βέβαιος πως η Δημοκρατία θα αναδειχθεί ισχυρή στις Η.Π.Α. έτσι ώστε να αντισταθεί στις υπερβολές της εκτελεστικής εξουσίας – εμποδίζοντας έναν επίδοξο δικτάτορα, όπως είναι ο Trump….. Είμαι όμως ιδιαίτερα ανήσυχος για την τύχη της ΕΕ, η οποία κινδυνεύει να υπαχθεί σε μία ζώνη επιρροής του Ρώσου προέδρου – ο οποίος με μία λαμπρή κίνηση εκμεταλλεύθηκε τα κοινωνικά δίκτυα για την κυκλοφορία πλαστών ειδήσεων, αποπροσανατολίζοντας τους αμερικανούς και βοηθώντας τον Trump να εκλεγεί.
Το ίδιο είναι πιθανό να συμβεί στις εκλογές που θα ακολουθήσουν στην Ολλανδία, στη Γερμανία και στην Ιταλία – ενώ οι δύο κορυφαίοι υποψήφιοι στη Γαλλία είναι υπέρ του Putin. Εάν κερδίσει κάποιος από τους δύο, η κυριαρχία της Ρωσίας στην Ευρώπη θα είναι πλέον τετελεσμένο γεγονός…
Η ΕΕ είναι στα πρόθυρα της διάσπασης, ενώ αναμένεται να υποβληθεί σε μία εμπειρία, παρόμοια με αυτή της Σοβιετικής Ένωσης στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Εκείνοι που πιστεύουν πως η ΕΕ πρέπει να σωθεί, οφείλουν να κάνουν ότι μπορούν για να έχουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα» (G. Soros σε περιληπτική, ελεύθερη μετάφραση – πηγή).
Άρθρο
Οι απόψεις του αμερικανού κερδοσκόπου εβραϊκής προέλευσης και ουγγρικής καταγωγής, οι οποίες δημοσιεύθηκαν μία ημέρα μετά τις δικές μας (ανάλυση), ταιριάζουν απόλυτα – τόσο όσον αφορά τη Γερμανία, όσο και την υπαγωγή ενός μέρους της ΕΕ σε μία ρωσική ζώνη επιρροής. Εμείς βέβαια πιστεύουμε πως θα είναι το αποτέλεσμα μίας νέας Γιάλτας, ενώ δεν θεωρούμε πως ο μελλοντικός αμερικανός πρόεδρος θα αναδειχθεί σε δικτάτορα – έχοντας την άποψη ότι, αφενός μεν καταλαβαίνει τις αδυναμίες της χώρας του, όσον αφορά τη συνέχιση της παγκόσμιας ηγεμονίας της, αφετέρου πως επιθυμεί να προστατεύσει τα συμφέροντα των Πολιτών της (άρθρο).
Ενδεχομένως όμως ο κ. Soros να γνωρίζει καλύτερα τι συμβαίνει στις Η.Π.Α. – ενώ έχει ασφαλώς δίκιο, όταν ενοχοποιεί τη Γερμανία για τους κινδύνους κατάρρευσης της Ευρωζώνης και διάλυσης της ΕΕ, με αφετηρία την ελληνική κρίση.
Πόσο μάλλον όταν ακριβώς δεκαπέντε χρόνια μετά την εισαγωγή του ευρώ (από το 1999 και για τρία συνεχή χρόνια χρησιμοποιούταν μόνο ως λογιστικό χρήμα από τις 12 χώρες που το υιοθέτησαν τότε), οι φυγόκεντρες δυνάμεις έχουν αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό, με μοναδική εξαίρεση τη Γερμανία (Πίνακας) – εύλογα φυσικά, αφού αποτελεί τη βάση της ευημερίας της.
Περαιτέρω, το ευρώ θεωρείται ως ένα μυστικό αμερικανικό εγχείρημα (σενάριο), με στόχο τη δημιουργία ενός δεύτερου μεγαλύτερου παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος, έτσι ώστε η υπερδύναμη να ελέγχει πλήρως το χρηματοπιστωτικό σύστημα – αποκλείοντας επί πλέον τον ανταγωνισμό κάποιου άλλου νομίσματος, το οποίο δεν θα ήταν σε θέση να χειραγωγήσει.
| Χώρα | 1999 υπέρ | 2016 υπέρ | 1999 κατά | 2016 κατά |
| Ιταλία | 47% | 41% | 39% | 47% |
| Γερμανία | 42% | 64% | 52% | 26% |
Περαιτέρω, το ευρώ θεωρείται ως ένα μυστικό αμερικανικό εγχείρημα (σενάριο), με στόχο τη δημιουργία ενός δεύτερου μεγαλύτερου παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος, έτσι ώστε η υπερδύναμη να ελέγχει πλήρως το χρηματοπιστωτικό σύστημα – αποκλείοντας επί πλέον τον ανταγωνισμό κάποιου άλλου νομίσματος, το οποίο δεν θα ήταν σε θέση να χειραγωγήσει.
Έτσι δημιουργήθηκε και λειτούργησε ουσιαστικά ως υπηρέτης του δολαρίου, ενώ μετά την εισαγωγή του ισχυροποιήθηκε με τη βοήθεια των κεντρικών τραπεζών της Ευρώπης και των Η.Π.Α, αφού διαφορετικά δεν θα μπορούσε να αποκτήσει την εμπιστοσύνη όλων των άλλων κεντρικών τραπεζών του πλανήτη – οπότε θα ήταν πολύ δύσκολο να το συμπεριλάβουν στα συναλλαγματικά τους αποθέματα, εις βάρος της στερλίνας, του γεν και του ελβετικού φράγκου.
Μετά την κρίση του 2008 όμως, ιδιαίτερα όταν ήλθε στην επιφάνεια η ευρωπαϊκή κρίση χρέους, το ευρώ άρχισε να υποτιμάται απέναντι στα περισσότερα νομίσματα (γράφημα) – ενώ η Γερμανία, διαπιστώνοντας πως ήταν θετική η υποτίμηση του για την αύξηση των πλεονασμάτων των ισοζυγίων της, οπότε για την απομύζηση των υπολοίπων χωρών με την πολιτική του μερκαντιλισμού που ακολούθησε, δεν προσπάθησε σοβαρά να το στηρίξει.
Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη της ισοτιμίας του ευρώ απέναντι στο
δολάριο (κόκκινη καμπύλη) και στο ελβετικό φράγκο (μαύρη).
Πρώτη συνειδητοποίησε τον κίνδυνο η Ελβετία η οποία, παρά τις τεράστιες ζημίες που της προκλήθηκαν, αποδέσμευσε ξαφνικά το φράγκο (2015) από το ευρώ – ενώ η Γερμανία διαμαρτυρόταν μεν για την πολιτική της ΕΚΤ (QE), η οποία αδυνάτιζε το ευρώ και ισχυροποιούσε το δολάριο, αλλά μάλλον προσχηματικά επειδή τη βόλευε.
Με απλά λόγια η απληστία της είναι τόσο μεγάλη, σε συνδυασμό με την έλλειψη γενναιοδωρίας που τη διακρίνει, λόγω της οποίας δεν κατάφερε ποτέ να δημιουργήσει μία αποικιακή αυτοκρατορία όπως η Βρετανία και πολλές άλλες χώρες, ώστε δεν κατανοεί πως έτσι υποσκάπτει τα θεμέλια της – αφού, εάν διαλυθεί η Ευρωζώνη, αφενός μεν θα απολέσει τη βασική πηγή των κερδών της, πληρώνοντας επί πλέον ένα πανάκριβο τίμημα (επειδή θα χάσει πολλά χρήματα, λόγω του ότι είναι ο μεγαλύτερος δανειστής των κρατών-μελών, μεταξύ άλλων μέσω του Target 2), αφετέρου την ηγεμονία της ΕΕ, η οποία πιθανότατα θα υπαχθεί στη ρωσική ζώνη επιρροής.
Αυτό ακριβώς τονίζει ο κ. Soros στο άρθρο του, το οποίο όμως αμφιβάλουμε πως θα κατανοήσει η γερμανίδα καγκελάριος και ο υπουργός οικονομικών της, επιμένοντας στην ίδια πολιτική – κάτι που μάλλον δίνει κάποια προοπτική στην Ελλάδα, εάν λειτουργήσει σωστά και εκμεταλλευθεί την ευκαιρία που απρόσμενα της προσφέρεται. Ολοκληρώνοντας ευχόμαστε Καλή Χρονιά σε όλους, με υγεία και ευτυχία – αφού όσο οδυνηρό και αν προδιαγράφεται το μέλλον, πάντοτε υπάρχει ελπίδα.
Βασίλης Βιλιάρδος
E-mail: viliardos@analyst.gr
Ειδικότητα: Mάκρο-οικονομικά / Πολιτική Οικονομία
Πηγή : http://www.analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου