ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ 2009 ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΑΦΗΓΗΜΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑΣ

Του Γιαννόπουλου Δημήτρη

– Οικονομολόγος, δημοσιογράφος και κατά το πρόσφατο παρελθόν διετέλεσε χρέη ως εκπρόσωπος τύπου στο Υπουργείο Οικονομικών.

Ο Ανδρέας Πετρουλάκης είναι σοβαρός δημοσιογράφος και κορυφαίος πολιτικός σκιτσογράφος.

Θα περίμενε κανείς να προσεγγίζει το ζήτημα της παραποίησης των στοιχείων του ελλείμματος του 2009 με λιγότερη επιπολαιότητα και καθαρότερη μνήμη από τα εκάστοτε κομματικά «σπίτια» και τα δημοσιογραφικά τους φερέφωνα.

Προτού εξετάσουμε τα επιχειρήματα του για ανυπαρξία «σκευωρίας» στο έλλειμμα του 2009 και στην πορεία προς το Μνημόνιο, ας δούμε, κάπως πιο εμπεριστατωμένα, το πραγματικό διακύβευμα στη διάσωση (από την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου) της υπόθεσης της ΕΛΣΤΑΤ από την πολυπόθητη πανταχόθεν Μνημονιακή …Λήθη.

1. ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΤΟΧΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ

Δεν βρισκόμαστε πια, ούτε στην αρχή, ούτε στη μέση του Καθεστώτος Αποικίας Χρέους που έχει ρημάξει τη χώρα, λεηλατήσει και εξουθενώσει τον πληθυσμό της, εκποιήσει τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία του, εξορίζοντας μεγάλο μέρος του ανθρώπινου, επιχειρηματικού, επιστημονικού αλλά και «σταθερού» παραγωγικού της κεφαλαίου.

Αντίθετα, από τον περασμένο Σεπτέμβρη, έχουμε εισέλθει σε φάση ολοκληρωτικής επικράτησης του Καθεστώτος σε επίπεδο κοινοβουλευτικής «εκπροσώπησης» και διακομματικής συνενοχής.

Έχει δηλαδή προχωρήσει αρκετά η ιδεοπολιτική «ωρίμανση» του ατιμωτικού καθεστώτος μνημονιακής δουλοπαροικίας, ώστε να μη συντρέχει λόγος ανησυχίας για τους όρους «αυτο-νομιμοποίησης» των επιτελικών μηχανισμών κυριαρχίας του, ντόπιων και ξένων.

Οπλισμένη με το θράσος του νεοφώτιστου στην εφαρμογή των πιό ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών οικονομικής γενοκτονίας, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δεν αρκείται πλέον μόνο στη δημιουργία Οργουελικού λεξιλογίου για τον εξωραΐσμό της Νέας Κατοχής (Θεσμοί, Συμφωνία, Διαρθρωτικές Μεταρρυθμίσεις, Διαπραγμάτευση, Καταπολέμιση Ανεργίας κλπ. — αντί για Τρόικα, Μνημόνιο, Σφαγή Μισθών & Συντάξεων, Μετάφραση ΜοU, Κατάργηση εργασιακών, κοινωνικών και ανθρωπίνων Δικαιωμάτων).

Επιχειρεί επιπλέον να τη θωρακίσει και «πολιτειακά» μεταφράζοντας την επιτελούμενη Εθνοκτονία σε Σύνταγμα-κουρελού, όπου οι «εξουσίες» Κουίσλινγκ θα επιμερίζονται σε περισσότερους του ενός πολιτειακούς εντολοδόχους των Δανειστών.

Αλλά η πιό ενδιαφέρουσα «καινοτομία» του καθεστώτος αφορά στη προσπάθεια διατύπωσης ηγεμονικού αφηγήματος Ιστορικής Συνέχειας του διακομματικού μνημονιακού «κεκτημένου» με το προϋπάρχον σύστημα περιορισμένης κυριαρχίας, οικονομικής ασυδοσίας, διαφθοράς και διαπλοκής.

«Καλέ, ελάτε τώρα, δεν έγινε δα και τίποτα το φοβερό. Και οι προηγούμενοι κάνανε τα ίδια και χειρότερα. Ίσως το αξίζαμε κιόλας».

Αυτή ήταν η συνήθης επιχειρηματολογία των καφενείων της Βουλής και των κομματικών γραφείων, που ανελάμβαναν να διεκπεραιώσουν κάθε βράδυ οι δημοσιογράφοι που διατηρούν ακόμα (με νύχια, με δόντια και …με γλώσσα) το σπάνιο πλέον προνόμιο της …μισθοδοτούμενης δημοσιογραφίας.

Αλλά και τούτη η μεταχρονολογημένη μαγκιά Νεοραγιαδισμού (που συχνά καταλήγει σε μοιρολόγια αδικοχαμένης …Τουρκοκρατίας) έχει φάει τα ψωμιά της.

Όσο βαθαίνει το χάσμα της προ και μετά το 2009 εποχής, τόσο εξαντλούνται τα όρια της λαϊκής επιείκειας προς το διευρυνόμενο κύκλο πολιτικής «συνευθύνης» (κατά Ευάγγελο Βενιζέλο) των πάσης φύσεως ανδρεικέλων της Τρόικα και των Μνημονίων.

2. ΤΟ ΕΦΕΥΡΗΜΑ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ

Η πρώτη σοβαρή απόπειρα αναθεώρησης του αφηγήματος της μνημονιακής «ασυνέχειας» που σηματοδοτούσε μέχρι τώρα η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 25 Ιανουαρίου 2015, ήταν η ομιλία του Ευκλείδη Τσακαλώτου στις 26 Ιουλίου 2016 στη συζήτηση για την απορριφθείσα τελικά Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής σχετικά με τους πρώτους 5 μήνες των «διαπραγματεύσεων» ΣΥΡΙΖΑ και τη τραγική τους κατάληξη τον Ιούλιο του 2015.

Εκεί φάνηκε καθαρά πως καμία από τις πτέρυγες της μνημονιακής Βουλής δεν επιθυμούσε έστω και προσχηματική αναψηλάφηση οποιασδήποτε φάσης της επτάχρονης μνημονιακής λαίλαπας.

Κάθε τέτοια διερεύνηση θα μπορούσε να εκτραπεί σε αποκαλύψεις ολέθριων χειρισμών ή παραλείψεων που κανένα μνημονιακό ή δήθεν «αντιμνημονιακό» κόμμα δεν ήταν διατεθειμένο να αποδομήσει, γιατι όλοι βολεύονταν στα βουλευτικά τους προνόμια με γενικόλογες αντιπολιτευτικές κορώνες.

Δεν είναι τυχαίο πως τόσο το ΚΚΕ όσο και η Χρυσή Αυγή απείχαν από τη ψηφοφορία για να μη διακινδυνεύσουν υπερψήφιση της πρότασης της Νέας Δημοκρατίας για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής.

Η βεβαιότητα της απόρριψης έδωσε την ευκαιρία στο Τσακαλώτο να ξεδιπλώσει το Νέο Αφήγημα Διακομματικής Συναίνεσης και Ιστορικής Συνέχειας του καθεστώτος δουλοπαροικίας:

Από την περίπου «νομοτελειακή» εγκαθίδρυσή του το 2010, μέχρι την επίτευξη της «καλύτερης δυνατής συμφωνίας» του 3ου Μνημονίου και την ολοκλήρωση της 1ης Αξιολόγησης τον Ιούνιο του 2016, οι διαφορές ανάμεσα στα κόμματα που είχαν υπογράψει Μνημόνιο ήταν επουσιώδεις.

Ο Τσακαλώτος έφτασε στο σημείο να πει πως ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντα ένα κόμμα εποικοδομητικής αντιπολίτευσης στα Μνημόνια των …Άλλων και απαιτούσε τα ίδια για το δικό του.

«Εμείς κάναμε αντιπολίτευση για να σας βοηθήσουμε να φέρετε καλύτερη συμφωνία με τους δανειστές, ενώ εσείς μας κάνατε αντιπολίτευση για να φέρουμε μια οποιαδήποτε συμφωνία χωρίς όρους,» είπε απευθυνόμενος στα έδρανα της Νέας Δημοκρατίας.


Όταν λοιπόν, λίγες μέρες αργότερα, την 1η Αυγούστου, το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου δημοσίευσε την απόφαση Αναίρεσης του απαλλακτικού βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών για τον κακουργηματικό ρόλο του Ανδρέα Γεωργίου στην ΕΛΣΤΑΤ, μία από τις πιό εκρηκτικές νάρκες στα θεμέλια της νεόκοπης παν-μνημονιακής συναίνεσης είχε ήδη απασφαλιστεί.

Ενώ οι επικεφαλείς της τρόικας του ΔΝΤ και της Eurostat δεν έκρυψαν τον πανικό τους, τα παπαγαλάκια του καθεστώτος σήμαναν συναγερμό.

Έπρεπε επειγόντως να υποβαθμιστεί η υπόθεση του συστηματικά και κλιμακωτά φουσκωμένου ελλείμματος του 2009 ως στοιχείου απονομιμοποίησης του μνημονιακού καθεστώτος.

3. ΤΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΥΩΡΙΑΣ

Γιατί το στοιχείο αυτό αποδείκνυε πως το έγκλημα που συντελέστηκε σε βάρος της Ελλάδος τη διετία 2009-2010 δεν υπήρξε «στιγμιαίο» αλλά διαρκές και προμελετημένο.

Από τη πρώτη μέρα εισόδου του στο Υπουργείο Οικονομικών, στις 7 Οκτωβρίου 2009, ο Γ. Παπακωνσταντίνου ζήτησε από τον τότε διευθυντή της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΣΥΕ) Γ. Κοντοπυράκη να του παρουσιάσει «φθινοπωρινή πρόβλεψη ελλείμματος για όλο το έτος» 15%!!! Γιατί;

Μόνο όταν ο Κοντοπυράκης διαμαρτυρήθηκε πως κάτι τέτοιο δεν συνάγεται από πουθενά, ο Παπακωνσταντίνου υποχώρησε στο 12%!!! Γιατί υποχώρησε;

Όταν όμως τον επόμενο μήνα ξεκινούσε η διεθνής εκστρατεία ενοχοποίησης της χώρας από τον Γιουνκέρ και τον Όλι Ρεν (The party is over – Greek Statistics κλπ) παράλληλα με τη κερδοσκοπία των CDS, η «αμφιβολία» για το μέγεθος του ελληνικού ελλείμματος του 2009 υποδαυλίζεται συνεχώς μέχρι τους πρώτους μήνες του 2010.

Τότε η «πρόβλεψη» του ελλείμματος 2009 ανεβαίνει στο 12.5% και η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας οδηγεί στο 1ο Μνημόνιο το Μάιο του 2010.

Η επόμενη αναθεώρηση του ελλείμματος 2009 γίνεται τον Αύγουστο του 2010 μαζί με τη δημιουργία της ΕΛΣΤΑΤ, καθ’ υπόδειξη της τρόικα, από 12.5% σε 13.4%.

Από τη πρώτη στιγμή, τα διορισμένα από τη Βουλή μέλη του Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ αντιλαμβάνονται πως ο Γεωργίου, δεν εμπόδιζε απλώς τη πρόσβασή τους στα στοιχεία των εθνικών λογαριασμών που υποτίθεται πως δικαιολογούσαν τις συνεχείς αναθεωρήσεις του ελλείμματος του 2009. Αλλά κατάλαβαν επίσης πως σε συνεννόηση με τον Τόμσεν του ΔΝΤ και τον διευθυντή της Eurostat Radermacher, ο Γεωργίου ετοίμαζε νέα αναθεώρηση που ολοκληρώνεται τον Δεκέμβρη του 2010, αναβιβάζοντας το «οριστικό» έλλειμμα του προηγούμενου χρόνου, από 13.4% σε 15.6% του ΑΕΠ.

Γιατί έγιναν όλα αυτά; Η θεωρία της «σωτηρίας» των ελληνικών και κυρίως ξένων (Γαλλικών και Γερμανικών) τραπεζών που κατείχαν το 85% των υποτιμημένων ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, εξηγεί εν μέρει τον αδυσώπητο χαρακτήρα της υποδούλωσης σε καθεστώς αποικίας χρέους.

Δεν εξηγεί όμως και την επιμονή στο συνεχές φούσκωμα του ελλείμματος του 2009 μέχρι σημείου η τεράστια δημοσιονομική προσαρμογή που επιβλήθηκε στην Ελλάδα για τα επόμενα χρόνια να ισοδυναμούσε με διαμελισμό του παραγωγικού, πιστωτικού και ασφαλιστικού συστήματος της χώρας.

4. Ο ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ-ΖΟΜΠΙ

Το μυστήριο λύνεται αν ληφθεί υπόψη πως το έλλειμμα της Ιρλανδίας ήταν 15.5% το 2009 και 31% του ΑΕΠ το 2010.

Να ληφθεί επίσης υπόψη πως όλα αυτά τα χρόνια οι κεντρικές τράπεζες σε Αμερική, Ευρωπη και Ιαπωνία τύπωναν δεκάδες τρις εν κρυπτώ για να κρατήσουν ζωντανούς τους τερατώδεις ισολογισμούς των καταχρεωμένων Υπερτραπεζών-Ζόμπι.

Αλλά η ΕΚΤ δε δίστασε να διαλύσει και να επιβάλει βίαιη ανακεφαλαιοποίηση τρείς φορές στις σχετικά πιο εύρωστες ελληνικές τράπεζες που είχαν παραμείνει αλώβητες από το όργιο των τοξικών χρεογράφων-στοιχημάτων τα οποία είχαν κατακλείσει τις «αγορές» πριν και μετά τη Κρίση του 2008.

Επρόκειτο δηλαδή για μια τεράστια επιχείρηση αντιπερισπασμού στο αργόσυρτο ελεγχόμενο παιχνίδι ξεφουκώματος («απομόχλευσης») του Υπερταπεζικού Λεβιάθαν.

Παιχνίδι που εκτυλίσσεται ακόμη στο διεθνές παρασκήνιο του χρηματιστικού κεφαλαίου, και δεν έχει τελειωμό.

Αυτό εν κατακλείδει είναι το «πιλοτικό πείραμα Ελλάδα» που ονομάστηκε Κρίση Δημοσίου Χρέους στην Ευρώπη, ώστε να αφεθεί ανενόχλητο το Καρτέλ των Υπερτραπεζών στην ελεγχόμενη ανασυγκρότησή του.

Στο προσκήνιο όμως, η Γερμανία αλυσσόδενε την Ευρώπη στη μέγγενη του δόγματος ΤΙΝΑ, μιας «αναπόφευκτης» Λιτότητας, σφαγής μισθών και συντάξεων, σε συνδυασμό με κατάλυση ατομικών, κοινωνικών, εργασιακών και εθνικών δικαιωμάτων κατά το πρότυπο της Ελλάδας.

Όσοι αμφιβάλλουν ακόμη, ας αναρωτηθούν με ποιό τρόπο ολοκληρώθηκαν οι «σωτήριες» ανακεφαλαιοποιήσεις και διασώσεις προβληματικών τραπεζών σε Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Βέλγιο, Γαλλία; Πως προτίθενται να κάνουν το ίδιο στην Ιταλία; Γιατί δε χρειάστηκε ακόμη να κάνουν το ίδιο στη Γερμανία;

Ας αναρωτηθούν πώς είναι δυνατό ένα δημόσιο έλλειμμα Ιρλανδίας 31% του ΑΕΠ το 2010 να εξαφανιστεί μέσα σε τρία χρόνια χωρίς πενταπλασιασμό φόρων και ξερίζωμα όλου του δημόσιου τομέα;

Αντί να κλαίνε με κροκοδείλια δάκρυα για τα «λάθη» του ΔΝΤ που προκάλεσαν τη γενοκτονία των Ελλήνων, οι Λαγκάρντ, Τσίπρας, Τσακαλώτος και Βαρουφάκης γιατί δεν απαιτούν άμεση αναστολή της «αποτυχημένης πολιτικής», και ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης — για πλήρη ανακεφαλαιοποίηση πχ του ασφαλιστικού της συστήματος, αντί να επιταχύνουν τη διάλυσή του;

5. ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΠΛΑΣΤΟΥ ΦΟΥΣΚΩΜΑΤΟΣ

Ας δούμε τώρα τα επιχειρήματα-ερωτήματα με τα οποία ο Ανδρέας Πετρουλάκης θεωρεί πως ανατρέπει την άποψη για ύπαρξη «σκευωρίας» για είσοδο της χώρας στα Μνημόνιο.

«Πώς ένας άνθρωπος προκάλεσε το Μνημόνιο του ’10 έχοντας αναλάβει τρεις μήνες μετά από την υπογραφή του, και πώς όλες οι κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανόμενης της τωρινής, έχουν αποδεχτεί και υπογράψει τα στατιστικά στοιχεία που παρουσίασε η ΕΛΣΤΑΤ υπό τη διεύθυνσή του.» 

Πρώτον, κανείς δε λέει πως ο Γεωργίου προκάλεσε το Μνημόνιο του ’10.

Αυτό όμως που έχει αποδειχθεί με πλήθος στοιχείων της δικογραφίας και συνάγεται από την αλληλογραφία του με τον Τόμσεν του ΔΝΤ και τον επικεφαλής της Eurostat, Ράντερμάχερ, είναι ότι από τη πρώτη στιγμή ανάληψης των καθηκόντων του στην ΕΛΣΤΑΤ, είχε ένα και μοναδικό μέλημα:

Πως να αποτρέψει τα άλλα μέλη της διοίκησης της ΕΛΣΤΑΤ από κάθε απόπειρα να διερευνήσουν τους λόγους των προηγούμενων αναθεωρήσεων του ελλείμματος 2009, από 12% το Φθινόπωρο 2009 σε 13.4% του ΑΕΠ τον Αύγουστο του 2010. Και αυτό επειδή έπρεπε να προετοιμάσει το έδαφος της …επόμενης αναθεώρησης του Δεκεμβρίου 2010 στο τελικό 15.6%!!!!!!

Δεύτερον, είναι αλήθεια πως «όλες οι κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανόμενης της τωρινής, έχουν αποδεχτεί και υπογράψει τα στατιστικά στοιχεία που παρουσίασε η ΕΛΣΤΑΤ υπό τη διεύθυνσή του.»

Ναι μεν, αλλά, όπως θάλεγε και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, η υπογραφή των υποτακτικών της Αποικίας Χρέους δεν σήμαινε κατ’ ανάγκη και «αποδοχή» αυτού που υπέγραψαν.

Η υπογραφή ήταν για λόγους «υπέρτατης εθνικής ανάγκης» (αποτροπή χρεοκοπίας, μη καταβολής μισθών-συντάξεων, εκδίωξης από το ευρώ, βιβλικής καταστροφής κλπ.).

Αυτή τη στρεβλή επίκληση του Δικαίου της Ανάγκης φρόντισε εγκαίρως να επιβάλει στον κρατικό κλάδο της Δικαστικής Εξουσίας (ΣτΕ και Νομικό Συμβούλιο του Κράτους) η γνωστή στοά των «συνταγματολόγων» του Σημίτη, Ευάγγελος Βενιζέλος, Στέφανος Ροζάκης, Νίκος Αλιβιζάτος, Ανδρέας Λοβέρδος.

Έτσι, οι πιό ακραίες μορφές κατάλυσης εθνικής κυριαρχίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διεθνούς δικαίου, που περιελάμβανε η Δανειακή Σύμβαση και το Πρώτο Μνημόνιο, συντελέστηκαν με τη συνυπογραφή και της Δικαστικής Εξουσίας.


Ολόκληρο το πολιτικό-δικαστικό-οικονομικό σύστημα ανέλαβε εργολαβικά την εκτέλεση της οικονομικής γενοκτονίας με δικαιολογία να αποφύγει δήθεν τα «χειρότερα».

Η παραποίηση και το φούσκωμα του ελλείμματος του 2009 υπήρξε βασικός πυλώνας στο κτίσιμο του καθεστώτος Αποικίας Χέους κατ’επιταγήν της τρόικα.
Ένας άλλος πυλώνας ήταν και η αποφυγή λογιστικού ελέγχου του Δημοσίου Χρέους που είχε μάλιστα θεσμοθετηθεί και στο καταστατικό του ΕSM το 2011 ως προϋπόθεση συμμετοχής του στα «προγράμματα διάσωσης».

Στην περίπτωση μάλιστα του Βαρουφάκη, υπήρχε η αντίστροφη λογική ήδη από το 2010: Όσο μεγαλύτερο εμφανίζονταν το έλλειμμα του 2009, τόσο πιό χρεοκοπημένη φαινόταν η «πιο χρεοκοπημένη χώρα του κόσμου», τόσο λιγότερο βιώσιμο γινόταν το δημόσιο χρέος της, τόσο πιο πολύ επιβαρύνονταν ο «Ευρωπαίος (Γερμανός) φορολογούμενος» με δάνεια-μαμούθ που δεν επρόκειτο ποτέ να αποπληρωθούν.

Η λύση – κατά Βαρουφάκη – απαιτούσε άμεση «αναδιάρθρωση» χρεών κρατών και τραπεζών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, μέσω έκδοσης του αλήστου μνήμης Ευρωομολόγου από την …ΕΚΤ. Και μέχρι να γίνει αυτό, «καλό κουράγιο» στην Ελλάδα.

6. ΤΟ ΞΕΠΛΥΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΓΡΑΦΗΣ;

Αυτό όμως δε σημαίνει ξέπλυμα των ευθυνών της περιόδου Κώστα Καραμανλή. Ο ίδιος ο Καραμανλής γνώριζε από νωρίς το σχέδιο της υποδούλωσης αλλά αντί να προσπαθήσει έστω να το αποτρέψει μέχρι τη κανονική λήξη της θητείας του το 2011, προσέφυγε σε πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο του 2009 εν μέσω παγκόσμιας κρίσης, για να τις χάσει και να τηρήσει έκτοτε σιγή …Βούδα επί 7 χρόνια.

Όσοι ισχυρίζονται πως το φούσκωμα του ελλείμματος «δικαιώνει τον Καραμανλή», ξεχνάνε επίσης πως η παράδοση όλων των λογαριασμών της χώρας στον έλεγχο και την παραποίηση της Eurostat και του ΔΝΤ, είχε ξεκινήσει από το Σεπτέμβρη του 2004 με την περιβόητη «Απογραφή» του ΥΠΟΙΚ Γιώργο Αλογοσκούφη, που κατέληξε σε πλασματική αναθεώρηση των ελλειμμάτων μιας ολόκληρης επταετίας (1997-2003) για να καλυφθεί το διακομματικό πλιάτσικο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.

Η ίδια η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά παραδέχτηκε το 2011 πως η «απογραφή» υπήρξε «εθνικό έγκλημα» γιατί έθεσε τη χώρα σε Επιτήρηση από τη Eurostat, ανοίγοντας το δρόμο στις μετέπειτα λαθροχειρίες Παπακωνσταντίνου, Γεωργίου κ.α., το διεθνή διασυρμό και ενοχοποίηση της Ελλάδας, στη διαδικασία προμελετημένης υπαγωγής της στα μνημόνια.

7. ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ Ή ΕΚΤΑΚΤΟ ΛΑΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

Τι να πούμε λοιπόν για το απρόσμενο ξύπνημα από χειμερία νάρκη του αντιπροέδρου της Βουλής, Νικήτα Κακλαμάνη, στο Facebook:

«Μετά το χαστούκι του Αρείου Πάγου στον περιβόητο κ. Γεωργίου, ήρθε η ώρα της μιας και μοναδικής εξεταστικής επιτροπής, αυτής για το «πως μπήκαμε στο μνημόνιο»!»

Οι άνθρωποι δεν παίζονται. Είναι απίστευτοι.

Από τη εποχή του Κοσκωτά (1989) δεν έχουν αφήσει έγκλημα, προδοσία, σκάνδαλο ή σκανδαλάκι «ακουκούλωτο» μέσω της προσοδοφόρας (για βουλευτές) παντομίμας των «εξεταστικών επιτροπών».

Και τώρα που η υπόθεση του Γεωργίου, της ΕΛΣΤΑΤ και του παραφουσκωμένου ελλείμματος, επιστρέφει στο Συμβούλιο Εφετών, ενώ σερνόταν επί πέντε χρόνια μεταξύ Βουλής και Δικαστηρίων, ζητείται εκ νέου η «μία και μοναδική» Εξεταστική!

Γιατί «μια και μοναδική»; Χάρη μας κάνουν;

Προφανώς, η μία και μοναδική ελπίδα όλων των βετεράνων στυλοβατών της Αποικίας Χρέους (βουλευτών, υπουργών, πρωθυπουργών, απολογητών ΜΜΕ, νομοθετών και δικαστών που την νομιμοποίησαν επι 7ετία με το αζημίωτο) είναι η μία και μοναδική τους Αθώωση για το «στιγμιαίο» έγκλημα της κατά παράκληση Υποδούλωσης και Καταστροφής της χώρας.

Ας ετοιμάζεται ο επόμενος Τσοχατζόπουλος για να κατευνάσει την οργή του λαού. 

Σε κάθε περίπτωση πάντως η ευθύνες των άμεσων εκτελεστών-αυτουργών των Μνημονίων μετά το 2009 δεν μπορούν να συγκριθούν με καμιά άλλη πράξη εσχάτης προδοσίας στη Μεταπολίτευση, εκτός ίσως από τη Χούντα του Ιωαννίδη που πρόδωσε και κατέστρεψε την Κύπρο. 

Οι ποινικές και πολιτικές ευθύνες για την οικονομική γενοκτονία βαρύνουν ολόκληρο το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο της χώρας που συμμετείχε και πλειοδότησε στην υποδούλωση, στο διεθνή διασυρμό από τη Γερμανική προπαγάνδα, είτε με τις λοιδωρίες για Greek Statistics είτε με την αυτοενοχοποίηση της «πιο διεφθαρμένης και πιο χρεοκοπημένης χώρας του κόσμου» που δικαιολογούσαν τα πλαστά στοιχεία του ελλείμματος του 2009.

Πηγή : protagorasnews