Σε ένα άρθρο που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα "Τα Νέα", στις 5 Νοεμβρίου 1977 και το οποίο υπέγραφε ο Γιάννης Τσένης (ανταπόκριση από την Ρώμη) διαβάζουμε: «Κίσινγκερ, Μπρεζίνσκυ, Στράους, το αποφάσισαν στην Τριεθνή Σύσκεψη, "Πολυεθνική Δικτατορία" για να σωθεί ο καπιταλισμός!»...
Και Συνεχίζει το άρθρο:
«Θα περιοριστούν οι ελευθερίες του πολίτη στις καπιταλιστικές δημοκρατίες για να ξεπεραστεί η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Σε αυτήν ακριβώς την απόφαση κατέληξε η «τριεθνής σύσκεψη» (διεθνής οργανισμός των πολυεθνικών εταιρειών ΗΠΑ, Καναδά, Ιαπωνίας και Ευρώπης) στην οποία προήδρευσε ο Σπίνιεφ Μπρεζίνσκυ, ο άνθρωπος που ανέλαβε από τον πρόεδρο Κάρτερ τον ρόλο που είχε πριν από λίγο καιρό ο Χένρυ Κίσσινγκερ στην αμερικανική εξωτερική πολιτική.
Ο Μπρεζίνσκυ επισκέφτηκε σε χρόνο - ρεκόρ, την περασμένη εβδομάδα, για πρώτη φορά επίσημα, τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, καταλήγοντας στην «τριεθνή σύσκεψη» της Βόννης που είχε σαν μοναδικό θέμα συζήτησης τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να ξεπεραστεί η κρίση του καπιταλισμού.
Οι λύσεις που προτάθηκαν, συνοψίζονται σε αυτά τα έξι σημεία:
1. Προγραμματισμένες οικονομίες σε επίπεδο εθνικό και διεθνές για να αυξηθεί το ατομικό εισόδημα.
2. Πειθαρχημένη εργασία.
3. Ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας.
4. Χρηματοδοτούμενα πολιτικά κόμματα.
5. Περιορισμένη εκπαίδευση.
6. Ελεγχόμενος ο Τύπος.
Τα σημαντικότερα μέλη που συμμετείχαν στην «τριεθνή σύσκεψη» ήταν, εκτός από τον Μπρεζίνσκυ, ο Χένρυ Κίσσινγκερ, που εκπροσωπούσε τις πολυεθνικές εταιρείες εκ μέρους των ΗΠΑ, με την ιδιότητα του γενικού διευθυντή της «Μανχάτταν Μπάνκ», ο Ζόζεφ Στράους, που εκπροσωπούσε τις πολυεθνικές εκ μέρους της Γερμανίας, ο Βατανούκι, που εκπροσωπούσε το ιαπωνικό κεφάλαιο, και ο Τζιάννι Ανιέλλι, πρόεδρος της «Φίατ», εκπρόσωπος του ιταλικού βιομηχανικού κεφαλαίου.
Οι λύσεις που πρότειναν οι εκπρόσωποι της «τριεθνής σύσκεψης» είναι άκρως προειδοποιητικές για τους λαούς του Δυτικού κόσμου, γιατί σκοπεύουν να αναστηλώσουν κάτω από μια επιστημονική φόρμα το καπιταλιστικό σύστημα διά μέσου ενός αυταρχικού περιορισμού της λαϊκής συμμετοχής στη δημοκρατική εξέλιξη των κοινωνιών. «Δημοκρατία και καπιταλισμός δεν μπορούν να συμφωνήσουν πια» παραδέχονται σήμερα οι διασημότεροι οικονομολόγοι των πολυεθνικών εταιρειών του κόσμου, κι ακριβώς γι’ αυτό κατέληξαν να προτείνουν τις «έξι» λύσεις για να μπορεί να κυβερνάται στο μέλλον μια καπιταλιστική δημοκρατία.
Χαράχθηκε στην «τριεθνή σύσκεψη» -αποκαλύπτουν δημοσιογραφικές πηγές από τη Ρώμη- μια «μεγάλη» στρατηγική, που θα επιδιωχθεί να εφαρμοστεί από όλες τις εκβιομηχανισμένες, μη σοσιαλιστικές χώρες.
Ο Μπρεζίνσκυ -που κατάγεται από αριστοκρατική πολωνική οικογένεια και σπούδασε στα πιο ξακουστά σχολεία των Καθολικών της Αμερικής- είναι πεπεισμένος (όπως λένε) ότι οι ΗΠΑ μπορούν, για «ακαθόριστο ακόμη χρόνο», να καθοδηγούν τον κόσμο στον οικονομικό, πολιτικό και ιδεολογικό τομέα.
Η νέα πολιτική του Μπρεζίνσκυ -σχολιάζει ο ευρωπαϊκός Τύπος- θα βασιστεί στην κυριαρχία των ΗΠΑ πάνω σε μια Ηνωμένη Ευρώπη, που θα καθοδηγείται, όμως, από τη Δυτική Γερμανία, «όργανο» των ΗΠΑ.
Ακριβώς γι’ αυτό επιδιώκεται από τους εκπροσώπους της νέας αμερικανικής πολιτικής να έχει η Ευρώπη στο εξής ένα κέντρο εξουσίας, απ’ όπου να μπορούν να ξεκινούν όλες οι αποφάσεις. Και τα βήματα που έχουν γίνει προς αυτήν την κατεύθυνση είναι οφθαλμοφανή για τους πολιτικούς και δημοσιογραφικούς παρατηρητές της Ευρώπης.
Ο Τζιάννι Ανιέλλι, ο Ιταλός μεγαλοβιομήχανος της «Φίατ», υποβάλλοντας την υποψηφιότητά του για μέλος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δήλωσε: «Η Ηνωμένη Ευρώπη θα είναι χρήσιμη για να μπορέσει να διαλύσει το κομμουνιστικό βάρος στην Ιταλία και την Γαλλία, βοηθώντας την Ευρώπη να ξαναβρεί τη δύναμη για να διασώσει τη λειτουργία του κοινωνικού της συστήματος».
Λόγια απ’ όπου μπορεί κανείς να διακρίνει καθαρά -έστω και αν δεν είναι δημοσιογραφικός πολιτικός παρατηρητής- τη στρατηγική των πολυεθνικών συμφερόντων του κεφαλαίου, διά μέσου μιας πολιτικής που είναι έτοιμη να εφαρμόσει αυταρχικά και αντιδημοκρατικά κοινωνικά μέτρα.»
Όπως διαπιστώνετε εν έτει 2016, όλα τα παραπάνω έχουν υλοποιηθεί.
Ωστόσο, έπρεπε η Ελλάδα να περάσει από τη φάση της μεγάλης ευμάρειας, στη φάση της απόλυτης δυστυχίας. Σε αυτό συνέβαλαν όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις που κατέστησαν όργανα της ΝΤΠ και της Παγκοσμιοποιήσεως. Και το σχέδιο είχε δυο μέρη. Το πρώτο από το 1974 – 2010 και το δεύτερο από το 2010 – Σήμερα (και συνεχίζεται η ολοκλήρωσή του, αφού είμαστε στην αρχή της δεύτερης φάσεως).
Στην πρώτη, η Ευρώπη μας δάνειζε ένα πακτωλό χρημάτων που ένα μέρος δινόταν στο λαό (επιδοτήσεις στους αγρότες, χαμηλότοκα δάνεια, τραπεζικές κάρτες κα) και το μεγαλύτερο μέρος το πολιτικό σαθρό Σύστημα το έκανε off shore εταιρείες, βίλες, καταθέσεις στο εξωτερικό κλπ.
Όμως, η Ευρώπη όλα αυτά τα χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2010, ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για το που πήγαιναν τα χρήματα που δάνειζε, γιατί έτσι έπρεπε να γίνει προκειμένου να διογκωθεί το Δημόσιο Χρέος της χώρας και να μπορεί εύκολα να την εντάξει στα Μνημόνια. Ταυτόχρονα σε αυτό το χρονικό διάστημα ο λαός μας ξέμαθε από αγροτικές εργασίες, όλοι επεδίωκαν να γίνουν Δημόσιοι υπάλληλοι και η δανεισμένη ευμάρεια των καρτών χτύπησε κόκκινο. Έτσι, ο λαός μας έγινε εξαρτώμενος από τις Τράπεζες. Και οι κυβερνήσεις μας, το υπόλοιπο του βίου του λαού μας το κατανάλωναν μέσω του χρηματιστηρίου, των δομημένων ομολόγων κοκ.
Έτσι, στη δεύτερη φάση, στην εποχή των Μνημονίων – από το 2010 – ο “καταστηματάρχης” έστειλε το λογαριασμό στον αφελή λαό μας. Σε αυτό το διάστημα ελέγχεται η Πατρίδα μας για τα δανεικά της σε καθημερινή βάση, μέσω των αξιολογήσεων από την τρόικα, με συνεχή περικοπή μισθών – συντάξεων, με συνεχείς φόρους, κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων, συνεχούς αυξανόμενης ανεργίας και ειδικά στους νέους ανθρώπους. Και επειδή η Κοινωνία μας γερνάει κάθε μέρα και περισσότερο, φέρνουμε τους λαθρομετανάστες να σώσουν το δημογραφικό μας.
Ποιος θα ξεχάσει την προφητική προσφώνηση της Μπενάκη στον Παπούλια;
Παρά ταύτα, αυτό το προδοτικό πολιτικό Σύστημα δεν μπορεί να πει κάποιος πως δεν μας προειδοποιούσε. Αλλά, ο λαός μας θολωμένος από το πλαστικό χρήμα, είχε κλείσει και τα μάτια και τα αυτιά του. Που να ακούσει λοιπόν, την Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων το 2005 (8/2) Άννα Ψαρούδα Μπενάκη, της κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή, όταν προσφωνούσε τον Κάρολο Παπούλια, ως προφήτης, στην ανάληψη των καθηκόντων του ως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας – από χειρογράφου – και του “έδινε” την εντολή υπακοής:
«Αναλαμβάνετε κ. Πρόεδρε, την Προεδρεία της ελληνικής Δημοκρατίας, για μια πενταετία, όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις. Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα Εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης και της ευημερίας και της ασφάλειας στην διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά ίσως και να παραβιάζονται από Αρχές και Εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης.»
Σουμάροντας, όλα από τα παραπάνω έχουν πραγματοποιηθεί, εκτός τις νέες μορφές διακυβέρνησης. Και εάν Έλληνα τότε δεν κατάλαβες, σήμερα καταλαβαίνεις πως σε γυρίζουν στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και τα σύνορα της Πατρίδος σου θα είναι από τον Όλυμπο και κάτω;
Το Σύστημα επιλέγει στην Προεδρεία της Δημοκρατίας το πιστότερο σκυλί.
Αυτό το προδοτικό Σύστημα, των πολιτικών κομμάτων, των Τραπεζών, των καναλαρχών και όλων εκείνων που υλοποιούν το σχέδιο της ΝΤΠ και της Παγκοσμιοποιήσεως, διορίζει πάντοτε στην Προεδρεία της Δημοκρατίας το καταλληλότερο και πιο υποτακτικό γρανάζι τους.
Έτσι ακριβώς επελέγη και ο Προκόπης Παυλόπουλος.
Ο οποίος ως Υπουργός της κυβερνήσεως Καραμανλή είχε πει: “Ευχαριστώ τους μετανάστες που επιλέγουν την Ελλάδα για να ζήσουν και να αγωνισθούν μαζί μας για μια καλύτερη κοινωνία και αυτό το αποδεικνύουν καθημερινά”.
Παράλληλα, ως υπουργός Εσωτερικών το 2007 μαζί με τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξεως Βύρωνα Πολύδωρα – θέλει να ανακάμψει πολιτικά μέσω συμμετοχής του σε νέο πολιτικό σχηματισμό – είχαν την καθολική ευθύνη για την αφαίρεση της ζωής 63 ανθρώπων και της αποτέφρωσης χιλιάδων σπιτιών.
Επίσης, το Δεκέμβριο του 2008 όταν κάηκε η Αθήνα και αφαιρέθηκε η ζωή του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο κ. Παυλόπουλος ως υπουργός Εσωτερικών είχε την καθολική ευθύνη των όσων έζησαν εκείνο το “μαύρο” Δεκέμβριο οι Αθηναίοι.
Θα μηνύσει την κ. Κωνσταντοπούλου;
Προ ημερών η πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων – η μόνη που τίμησε το Αξίωμά της – έδωσε συνέντευξη σε τηλεοπτικό σταθμό και αποκάλεσε τον ΠτΔ Προκόπη Παυλόπουλο, ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΟ. Και για τους μη γνωρίζοντες, ανδρείκελο σημαίνει, άνθρωπος χωρίς θέληση, του οποίου η δραστηριότητα κατευθύνεται από κάποιον άλλο.
Θεωρώ ότι η κ. Κωνσταντοπούλου με αυτόν τον χαρακτηρισμό της χτύπησε διάνα. Ωστόσο, η κ. Κωνσταντοπούλου, δεν είναι ο όποιος πολίτης. Η ύβρις είναι εξευτελιστική για το πρόσωπο του ΠτΔ. Παρά ταύτα δεν είδαμε καμιά αντίδραση από τον κ. Παυλόπουλο. Δεν θίχθηκε; Δεν θα κάνει μήνυση στην κ. Κωνσταντοπούλου; Αποδέχεται την προσβλητική αυτή ύβρη; Γιατί, δεν απαντά σε όσα του καταμαρτυρεί η “Χρυσή Αυγή” γιατί τους χαρακτηρίζει ακραίους. Όμως στην κ. Κωνσταντοπούλου δεν θα απαντήσει;
Παναγιώτης Αποστόλου
Πηγή : http://www.logiosermis.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου