Στα μέσα Δεκεμβρίου, ο Γιάνης Βαρουφάκης έδωσε ομιλία στο TEDGlobal της Γενεύης σχετικά με το μέλλον της δημοκρατίας και του καπιταλισμού.
Με αφορμή τη δημιουργία του νέου ευρωπαϊκού του κόμματος, του DiEM25, την επανέφερε μέσω του ιστολόγιου του μιας και τώρα κυκλοφόρησε ολόκληρη και υποτιτλισμένη στο διαδίκτυο.
Με αφορμή τη δημιουργία του νέου ευρωπαϊκού του κόμματος, του DiEM25, την επανέφερε μέσω του ιστολόγιου του μιας και τώρα κυκλοφόρησε ολόκληρη και υποτιτλισμένη στο διαδίκτυο.
Στο προλογικό σημείωμα οι διοργανωτές του TED αναφέρουν: «Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί οι πολιτικοί δεν είναι αυτό που ήταν, γιατί οι κυβερνήσεις φαίνεται να μην μπορούν να επιλύσουν τα πραγματικά προβλήματα; Ο οικονομολόγος Γιάνης Βαρουφάκης, πρώην Υπουργός των Οικονομικών της Ελλάδας, λέει ότι σήμερα μπορεί να είσαι στην πολιτική, αλλά όχι στην εξουσία, επειδή η πραγματική εξουσία ανήκει τώρα σε εκείνους που ελέγχουν την οικονομία. Πιστεύει πως οι μεγιστάνες του πλούτου και οι επιχειρήσεις κανιβαλίζουν την πολιτική σφαίρα και προκαλούν οικονομική κρίση. Σε αυτή την ομιλία θα ακούσετε το όνειρό του για έναν κόσμο στον οποίο το κεφάλαιο και το εργατικό δυναμικό δεν θα αντιμάχονται, για έναν κόσμο που θα είναι «ταυτόχρονα φιλελεύθερος, μαρξιστικός και κεϋνσιανός».
Μεταξύ άλλων, ο Γιάνης Βαρουφάκης αναφέρει:
«Έχετε αναρωτηθεί γιατί οι πολιτικοί δεν είναι όπως παλιά; Δεν είναι επειδή εκφυλίστηκε το DNA τους. Είναι κυρίως επειδή κάποιος σήμερα μπορεί μεν να βρίσκεται στην κυβέρνηση αλλά όχι και στην εξουσία, επειδή η εξουσία μετανάστευσε από την πολιτική στην οικονομική σφαίρα, που είναι διαχωρισμένες. Αυτά όσον αφορά στη διαφωνία μου με τον καπιταλισμό. Αν το σκεφτείτε, είναι λιγάκι σαν ένα σμήνος αρπακτικών που αποδεκατίζουν τη λεία τους με τόση επιτυχία που καταλήγουν να πεθαίνουν της πείνας».
Για την πρώην ΕΣΣΔ, αναφέρει: »Το μάθημα που πήραμε από τη σοβιετική πανωλεθρία είναι πως μόνο μ’ ένα θαύμα θα ξαναποκτήσουν εξουσία οι φτωχοί (όπως γινόταν στην αρχαία Αθήνα) χωρίς να υπάρξει βία και απώλειες ανθρώπινων ζωών».
Ποια λύση προτείνει; »Υπάρχει, ωστόσο, μια λύση: να εξαλείψουμε τους φτωχούς εργαζόμενους. Ο καπιταλισμός το κάνει αντικαθιστώντας τους χαμηλόμισθους εργάτες με μηχανές, ανθρωποειδή, ρομπότ. Το πρόβλημα είναι πως για όσο καιρό η οικονομική και η πολιτική σφαίρα παραμένουν διαχωρισμένες, ο αυτοματισμός κάνει ψηλότερες τις δίδυμες κορυφές, την σπατάλη μεγαλύτερη και τις κοινωνικές συγκρούσεις βαθύτερες, μεταξύ άλλων –και σύντομα, όπως πιστεύω- και σε μέρη όπως η Κίνα. Πρέπει λοιπόν να ανασυνθέσουμε, να ξαναενώσουμε την οικονομική και την πολιτική σφαίρα, και μάλιστα εκδημοκρατίζοντας αυτή την ενοποιημένη σφαίρα, αν δε θέλουμε να καταλήξουμε με μια υπερ-απολυταρχία που θα ελέγχει τα πάντα και που θα κάνει το Matrix, την ταινία, να μοιάζει με ντοκιμαντέρ».
Τα πρακτικά παραδείγματα που έδωσε:
«Πρακτικά μιλώντας επιτρέψετε μου να φέρω μερικά παραδείγματα.
Σε επιχειρηματικό επίπεδο, φανταστείτε μια κεφαλαιαγορά, όπου κερδίζεις κεφάλαιο καθώς δουλεύεις, και όπου το κεφάλαιο σε ακολουθεί από τη μια δουλειά στην άλλη, από τη μια εταιρία στην άλλη και η εταιρία –στην οποία δουλεύεις σε μια δεδομένη στιγμή- έχει ως ιδιοκτήτες εκείνους που τη συγκεκριμένη στιγμή δουλεύουν σ’ αυτή. Έτσι όλα τα έσοδα προέρχονται από το κεφάλαιο, από τα κέρδη, και η έννοια της έμμισθης εργασίας γίνεται παρωχημένη. Κανένας διαχωρισμός μεταξύ αυτών που κατέχουν αλλά που δε δουλεύουν στην εταιρία και αυτών που δουλεύουν αλλά δεν κατέχουν την εταιρία˙ καμία πάλη ανάμεσα στο κεφάλαιο και τον εργάτη˙ χωρίς μεγάλο χάσμα ανάμεσα στην επένδυση και την αποταμίευση και, εντέλει, χωρίς τις πανύψηλες δίδυμες κορυφές.
Στο επίπεδο της παγκόσμιας πολιτικής οικονομίας, φανταστείτε για μια στιγμή πως τα εθνικά μας νομίσματα έχουν μια ελεύθερα κυμαινόμενη συναλλαγματική ισοτιμία, με ένα παγκόσμιο, καθολικό, ψηφιακό νόμισμα, ένα νόμισμα που εκδίδει το ΔΝΤ, οι G-20, για λογαριασμό όλης της ανθρωπότητας. Και φανταστείτε στη συνέχεια πως όλο το διεθνές εμπόριο γίνεται σ’ αυτό το νόμισμα –ας το ονομάσουμε “το cosmos,” σε μονάδες του cosmos — με κάθε κυβέρνηση να συμφωνεί να πληρώνει σε ένα κοινό ταμείο ένα ποσό μονάδων cosmos ανάλογο του ελλείμματός της ή του πλεονάσματός της. Και φανταστείτε ότι το ταμείο αυτό χρησιμοποιείται για επένδυση σε πράσινες τεχνολογίες, ειδικά σε μέρη του κόσμου όπου οι επενδύσεις είναι ανεπαρκείς.
Κι αυτό δεν είναι καινούρια ιδέα. Είναι αυτό που πρότεινε ο John Maynard το 1944 στη Συνδιάσκεψη Bretton Woods. Το πρόβλημα είναι πως εκείνη την εποχή δεν είχαν την τεχνολογία για να το εφαρμόσουν. Τώρα την έχουμε, ειδικά στο πλαίσιο μιας ενοποιημένες πολιτικο-οικονομικής σφαίρας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου