Δημοκρατία, αγορές και παραμύθια

Μήπως αυτό το πολίτευμα είναι η νέα δημοκρατία των απαθών, αδιάφορων, άμαθων, φοβισμένων, και εξαθλιωμένων; 

Πόσο Δημοκρατία είναι το πολίτευμα που ζούμε, όταν η Δικαιοσύνη απαγορεύει τη δημοσίευση υλικού που αποκαλύπτει ενέργειες της κυβέρνησης, οι οποίες μπορεί να βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον και όταν η κυβερνητική πλειοψηφία ψηφίζει τροπολογίες που αμνηστεύουν παρανομίες υπουργών;

Πόσο δημοκρατία είναι το πολίτευμα που ζούμε όταν η δημόσια περιουσία εκποιείται με αδιαφανείς διαδικασίες, οι οποίες νομιμοποιούνται με «νυχτερινές τροπολογίες» και σε εκείνους που παίρνουν τέτοιες αποφάσεις εξασφαλίζεται το ακαταδίωκτο;

Πόσο δημοκρατία είναι το πολίτευμα που ζούμε όταν η κυβερνητική πλειοψηφία νομοθετεί τη δωρεά προστίμων και φόρων σε μεγάλες επιχειρήσεις, όταν με τη μορφή των «πολυνομοσχεδίων» υιοθετούνται μέτρα που δεν έχουν πληροφορηθεί οι πολίτες –ούτε καν αυτοί που ψηφίζουν τα «πολυνομοσχέδια»- όταν η διακυβέρνηση γίνεται με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου;

Πόσο δημοκρατία είναι το πολίτευμα που ζούμε όταν η αντισυνταγματική υπερφορολόγηση οδηγεί τους πολίτες σε πλήρη ένδεια ή στη φυλακή και τα κόμματα της συγκυβέρνησης χρωστούν εκατομμύρια στις τράπεζες και μάλιστα φρόντισαν τα χρέη αυτά, να τα φορτώσουν στους φορολογούμενους;

Πόσο δημοκρατία είναι το πολίτευμα που ζούμε όταν εκείνοι που φοροδιαφεύγουν μένουν ατιμώρητοι και οι μισθωτοί, άνεργοι και συνταξιούχοι υφίστανται διαρκώς φορολογικές επιβαρύνσεις που παραβιάζουν το άρθρο 4 παράγραφος 5 του συντάγματος, το οποίο ορίζει ότι «οι Ελληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους»;

Πόσο δημοκρατία είναι το πολίτευμα που ζούμε όταν τα ΜΜΕ είναι δέσμια των δανείων που τους χορήγησαν οι τράπεζες ύστερα από κυβερνητική παρέμβαση, όταν η δημόσια τηλεόραση συμπληρώνει 10 μήνες νεκρή ύστερα από την αυθαίρετη και αντισυνταγματική επέμβαση της κυβέρνησης;

Πόσο δημοκρατία είναι το πολίτευμα που ζούμε όταν εκείνο που ομολογεί ανοικτά ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και διακεκριμένος αντισυνταγματολόγος, είναι ότι την πολιτική που εφαρμόζεται τη χαράσουν οι αγορές και η κυβέρνηση φροντίζει, απλά για την επιβολή της;

Πόσο δημοκρατία είναι το πολίτευμα που ζούμε όταν η κυβέρνηση καταργεί εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, όταν τεμαχίζει το κράτος πρόνοιας χαρίζοντάς το στους ιδιώτες, που την κατευθύνουν;

Πόσο δημοκρατία είναι το πολίτευμα που ζούμε όταν οι πολιτικές που επιβάλλει ο κυβερνητικός αυταρχισμός συνεχίζουν να δημιουργούν άνεργους, ανασφάλιστους, να προκαλούν θανάτους και όταν η δημόσια εκπαίδευση, σταδιακά παύει να είναι και δημόσια και εκπαίδευση; Οταν οι διευθυντές των δημοτικών σχολείων παραιτούνται αρνούμενοι να γίνουν ρουφιάνοι;

Πόσο δημοκρατία είναι το πολίτευμα που ζούμε όταν το υπουργείο Εξωτερικών αντί να χαράζει πολιτική έχει μεταβληθεί σε υπηρεσία γραμματειακής υποστήριξης για την υλοποίηση αποφάσεων του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. και η εθνική ανεξαρτησία έχει πλήρως υπονομευθεί;

Πόσο δημοκρατία είναι το πολίτευμα που ζούμε επειδή μας βεβαιώνουν γι' αυτό οι σχολιαστές των δελτίων ειδήσεων και τα δακρυγόνα των ΜΑΤ, όταν κάποιοι τολμήσουν να διαμαρτυρηθούν;

Μήπως αυτό το πολίτευμα είναι η νέα δημοκρατία των απαθών, αδιάφορων, αμαθών, φοβισμένων και εξαθλιωμένων;

Μήπως είναι, τελικά, το πολίτευμα που αξίζει σε εμάς και τα παιδιά μας;

Πηγή :

ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ (ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΕΣ SPORTDAY)

Πηγή : RAMNOUSIA