Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Δύση
και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ, αμφισβήτησαν επανειλημμένα την εγκυρότητα της
Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών – επειδή η αρχή της για μία «κυρίαρχη
ισότητα», δεν είναι συμβατή με την παγκόσμια ηγεμονία που θεωρούν
δικαίωμα τους οι ΗΠΑ. Για να διατηρήσουν δε την παγκόσμια ηγεμονία τους
οι ΗΠΑ, έχουν πραγματοποιήσει 251 στρατιωτικές επεμβάσεις σε άλλες
χώρες, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου – χωρίς να υπολογίζονται οι
μυστικές επιχειρήσεις της CIA και η χρηματοδότηση των πολέμων δια
αντιπροσώπων. Εύλογα τώρα μπορεί να υποθέσει κανείς ότι πολλές, εάν όχι
οι περισσότερες από αυτές τις παρεμβάσεις, ήταν παραβιάσεις του Χάρτη
του ΟΗΕ – ενώ σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, δήθεν για την υπεράσπιση
της δημοκρατίας, προκάλεσαν ανθρώπινο πόνο, καταστροφές, χάος και
δυσλειτουργικές κυβερνήσεις. Δημοκρατίες πάντως δεν προέκυψαν ποτέ από
αυτές τις επεμβάσεις. Από την άλλη πλευρά, ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει
φέρει τον κόσμο πιο κοντά σε μία πυρηνική καταστροφή, από οποιαδήποτε
άλλη σύγκρουση μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου – ίσως ακόμη και μετά το
τέλος και των δύο παγκοσμίων πολέμων. Το γεγονός αυτό θα έπρεπε να μας
είχε διδάξει πόσο σημαντικός, αναντικατάστατος, πράγματι, εξακολουθεί να
είναι ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών σήμερα – ενώ, προκειμένου να
διατηρηθεί η παγκόσμια ειρήνη, η μόνη μας επιλογή είναι η εθελοντική
συμφωνία μεταξύ των κρατών, για την ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων.
Εάν δεν συμβεί, τότε θα βιώσουμε μία τεράστια καταστροφή της Ευρώπης,
εάν όχι ολόκληρου του πλανήτη – σημειώνοντας πως ο βασικός πολεμικός
άξονας του ΝΑΤΟ σήμερα, αυτός που κινεί τα νήματα υπέρ του πολέμου,
είναι οι ΗΠΑ, η Μ. Βρετανία, η Πολωνία και η Ουκρανία, με την παράπλευρη
στήριξη των χωρών της Βαλτικής. Τα τύμπανα του πυρηνικού πολέμου πάντως
ήδη ηχούν – ενώ όποιος δεν τα ακούει, απλά υπνοβατεί.
.