Η χώρα μας βρίσκεται για ακόμη μία φορά –παρά τον επικοινωνιακό
εφησυχασμό– σε μία κρίσιμη καμπή. Ζούμε σε μια ιδιόμορφη νεοφιλελεύθερη
“ευγονική” με στοιχεία ψευδο-τεχνοκρατικής ισότητας ευκαιριών και
μάλιστα σε ένα περιβάλλον ασταθές χωρίς κανόνες και όρια, που οδηγεί με
τη λογική του κοινωνικού αυτοματισμού στην ανθρωποφαγία, τον ρατσισμό,
τον αποκλεισμό και τη βίαιη συμπεριφορά.Στο εσωτερικό μέτωπο η ακρίβεια, η αυξανόμενη και σε κάποιες
περιπτώσεις ανεξέλεγκτη βία (κυρίως των νέων), με τα γνωστά τραγικά
αποτελέσματα, η δαιδαλώδης και ακαταλαβίστικη πρόταση για την επιλογή
παρόχου και κατηγορίας ενέργειας, ο πληθωρισμός και η δυσβάσταχτη αύξηση
των επιτοκίων (κυρίως των στεγαστικών δανείων), που οδηγεί με
μαθηματική ακρίβεια σε νέα γενιά κόκκινων δανείων, καθώς και το
φορολογικό που χτυπάει ισοπεδωτικά, άμετρα και οριζόντια τις
επαγγελματικές κατηγορίες που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής
οικονομίας, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα για τον ελληνικό λαό. Ένα
μείγμα έντασης, απογοήτευσης, παράδοσης και αυξανόμενου άγχους, τόσο για
την καθημερινότητά του, όσο και για το μέλλον του, που φαντάζει
αβέβαιο.