«Η Τουρκία εκβιάζει φανερά και ξεκάθαρα, χωρίς υπεκφυγές» -Ι.Ιντζές

Ο πιο μεγάλος κίνδυνος

 

Του Ιωάννη Ιντζέ *

 

Αναμφισβήτητα τις προηγούμενες ημέρες τα συμβαίνοντα στην 80^η Σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ κυριάρχησαν στην επικαιρότητα. Το ίδιο αναμφισβήτητο είναι ότι η σύνοδος αυτή εξελίχθηκε πολύ άσχημα για τα εθνικά μας θέματα.

 

Κατ΄αρχάς δεν προγραμματίσθηκε καμιά συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον Αμερικάνο Πρόεδρο. Δεν μπορούμε να μιλάμε για στρατηγική συνεργασία των δύο χωρών  και να μην υπάρχει επικοινωνία μεταξύ των δύο ηγετών. Αυτό έρχεται και σε συνέχεια του γεγονότος ότι εδώ και πολύ καιρό δεν έχουμε καν Αμερικάνο Πρέσβη στην Αθήνα. Ο βασικός λόγος αυτής της κατάληξης είναι οι υποτιμητικές δηλώσεις που είχε κάνει ο κ. Μητσοτάκης όταν ο Τράμπ ήταν στην αντιπολίτευση. Και επειδή η (πολιτική) ιστορία κύκλους κάνει, ήρθε τώρα η ώρα του «επιτιμίου» για την Ελλάδα.

 

Ακολούθησε η ακύρωση της συνάντησης με τον Τούρκο Πρόεδρο. Μία προσβλητική για τα διπλωματικά δεδομένα ενέργεια. Φαίνεται ότι ο Ερντογάν πήγε στην Νέα Υόρκη με τον αέρα του απόλυτου νικητή. Απόδειξη είναι ότι κάθισε δίπλα στον Τράμπ στην Αμερικανοαραβική σύνοδο, είχε ιδιαίτερη συνάντηση στο Οβάλ Γραφείο μαζί του και φυσικά έκλεισε πολλές συμφωνίες, κυρίως στα ενεργειακά, ενώ έχει ανοίξει και την συζήτηση για την αγορά αεροσκαφών F-35.

 

Tέλος, ο Πρωθυπουργός, προέβη σε συνάντηση με τον «μεταβατικό Πρόεδρο» της Συρίας Αχμέντ Αλ – Σάρα (πρώην Τζολάνι), έναν άνθρωπο που ήταν μέχρι πρότινος καταζητούμενος στις ΗΠΑ για την τρομοκρατική του δράση. Έναν ηγέτη που πήρε την εξουσία με τα όπλα και τις πρώτες ημέρες, μετά την ανατροπή του Άσαντ, δήλωνε ότι «η νίκη του συριακού λαού είναι και νίκη του τουρκικού λαού». Αυτή η συνάντηση αποτέλεσε μία έμμεση νομιμοποίηση όλων των εγκλημάτων που έχει διαπράξει και φυσικά πετάει στο καλάθι των αχρήστων το Διεθνές Δίκαιο, που τόσο το επικαλούμαστε.

 

Βέβαια, τέτοιες σύνοδοι δίνουν την ευκαιρία στον εκάστοτε ηγέτη να ανεβεί στο βήμα του ΟΗΕ και να μιλήσει στον κόσμο. Είδαμε όμως ότι η ομιλία του κ. Πρωθυπουργού ήταν άνευρη και αόριστη και δεν είπε όσα θα περιμέναμε.

 

Δηλαδή, ενώ μίλησε για τον πόλεμο στην Ουκρανία και την μη αποδοχή «αλλαγής συνόρων» για την περίπτωση της Κύπρου δεν κατάγγειλε τον Πρόεδρο Ερντογάν, ο οποίος μέσα στον ΟΗΕ ζητούσε την αναγνώριση του ψευδοκράτους, δηλαδή την νομιμοποίηση της παράνομης εισβολής και κατοχής του 37% του νησιού.

 

Έκανε απλά μία αναφορά για «μείωση των εντάσεων» και «ήρεμα νερά» στις σχέσεις μας με την Τουρκία, αλλά δεν ανέφερε αυτό που για την Εσθονία έγινε μείζον θέμα. Δηλαδή τις χιλιάδες παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου μας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τις παραβιάσεις των Χωρικών Υδάτων, την παράνομη αλιεία, τις αμφισβητήσεις της ελληνικής κυριαρχίας σε νησιά του Αιγαίου και τις συνεχείς απειλές και διεκδικήσεις της Τουρκίας.

 

Ακόμα και το γνωστό casus belli το ανέφερε ως ένα «σκοτεινό σύννεφο στις σχέσεις μας» και όχι ως μία παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου που έπρεπε να είχε καταδικαστεί διεθνώς.

 

Την ίδια στιγμή ο Πρόεδρος Ερντογάν από το βήμα του ΟΗΕ, όσο πιθανώς και πίσω από τις κλειστές πόρτες του Λευκού Οίκου, έθεσε ξεκάθαρα τις απαιτήσεις του.

 

Ανέφερε ότι «κάθε έργο στην Ανατολική Μεσόγειο που αποκλείει την Τουρκία και το ψευδοκράτος, δεν θα είναι επιτυχημένο» και ότι «οι Τουρκοκύπριοι έχουν νόμιμα δικαιώματα στην περιοχή γύρω από το νησί της Κύπρου». Μάλιστα αναφέρθηκε και στην ανάγκη μιας διάσκεψης για την Ανατολική Μεσόγειο, η οποία θα συμβάλει στην εξεύρεση λύσεων, γύρω από το θέμα των οριοθετήσεων και γενικά της συνεκμετάλλευσης. Και σε αυτήν θα πρέπει να περιλαμβάνεται και το ψευδοκράτος.

 

Η Τουρκία εκβιάζει φανερά και ξεκάθαρα, χωρίς υπεκφυγές.

 

Είναι σαν λέει «εφόσον δεν αναγνωρίζετε το ψευδοκράτους ως ισότιμο κράτος και συνεπώς έχοντα δικαιώματα στις ενεργειακές συμφωνίες, τότε θα φέρνω πρόβλημα σε κάθε έργο στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο».

 

Επίσης, στο πλαίσιο υλοποίησης της Στρατηγικής της «γαλάζιας πατρίδας» επιδιώκει τον έλεγχο της περιοχής ανατολικά της Κρήτης μέχρι την Κύπρο και νότια της Καρπάθου, Κάσου, Ρόδου και Καστελόριζου. Όλα αυτά τα αποτύπωσε με ακρίβεια στον τελευταίο χάρτη θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού που εξέδωσε (MSP).

 

Και εδώ είναι ο μεγάλος κίνδυνος. 

 

Με δεδομένη την αναβάθμιση των σχέσεων Ερντογάν-Τράμπ, είναι ενδεχόμενο η Ελληνική Κυβέρνηση, λόγω της δυσμένειας στην οποία έχει περιπέσει, αλλά και λόγω των πολλών σκανδάλων στην εσωτερική πολιτική ζωή, να προσπαθήσει να ευμενίσει τις ΗΠΑ με την αποδοχή των αξιώσεων της Τουρκίας. Και αυτόν τον εκβιασμό να τον πληρώσει η Κύπρος και μία ετεροβαρή συμφωνία στα ενεργειακά η οποία θα δώσει στην Τουρκία δικαιοδοσία στην περιοχή νοτίως του Καστελορίζου. Περιττό να σημειωθεί ότι σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα απαιτηθεί καν οριοθέτηση ΑΟΖ, αφού θα συμφωνηθεί συνεκμετάλλευση.

 

Σε αυτόν τον εκβιασμό δεν πρέπει να ενδώσουμε σε καμιά περίπτωση.

 

Η Ελλάδα σε συνεργασία με την Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει να δημιουργήσουν ένα αρραγές μέτωπο και με συντονισμένες ενέργειες να εξασφαλίσουν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα. Και ως πρώτη ενέργεια θα πρέπει να είναι η αναγέννηση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος Ελλάδας-Κύπρου.

 

Επίσης θα πρέπει να εξαντλήσουν όλες τις δυνατότητες εντός της ΕΕ έτσι ώστε η Τουρκία να μην συμμετάσχει στα ευρωπαϊκά αμυντικά προγράμματα. Και σε αυτό δεν φτάνει μόνο η απαίτηση για αφαίρεση του casus belli, αλλά πρέπει να τεθεί και η αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και της Κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου και φυσικά το θέμα της κατοχής της Κύπρου. Η εξίσωση των τουρκικών παρανομιών-εγκλημάτων είναι μεγάλη για να την αγνοήσουμε, ή να την ξεχάσουμε.

 

Τέλος, δεν μπορούμε να έχουν αποτελεσματική εξωτερική πολιτική, εάν αυτή δεν βασίζεται  στην αρχή της Εθνικής Κυριαρχίας και στην αποφασιστικότητά μας να την υπερασπιστούμε με κάθε μέσο. Τότε μόνο μας αντιμετωπίζουν σοβαρά φίλοι και εχθροί, σύμμαχοι και γείτονες.

 

* Ο Ιωάννης Ιντζές είναι Αντιστράτηγος ε.α. απόφοιτος της Σχολής Εθνικής Άμυνας και κάτοχος Μεταπτυχιακού στην «Εφαρμοσμένη Στρατηγική και τη Διεθνή Ασφάλεια». Είναι Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Προέδρου της ΝΙΚΗΣ και Επιστημονικός Συνεργάτης στην Βουλή, Υπεύθυνος του Τομέα Εθνικής Άμυνας και αναπληρωματικό μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής.

 

Πηγή : https://www.militaire.gr