Δεν είναι καθόλου αθώος ο πόλεμος που διεξάγεται εδώ και πολλά χρόνια ενάντια στο μόνο αξιόπιστο περιουσιακό στοιχείο: τον χρυσό.
Το 1977, ο Sutton δημοσίευσε βιβλίο του για τον Πόλεμο κατά του Χρυσού («The War on Gold»)
Ξεκινά το βιβλίο του με σημαντικές επισημάνεις για τη νομισματική ιστορία.
Μαθαίνουμε, για παράδειγμα, ότι ο χρυσός ήταν ένα αξιόπιστο μέσο πληρωμής σε πολιτιστικές και θρησκευτικές κοινότητες για χιλιάδες χρόνια.
Ήδη από το 1200 π.Χ., οι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν ήδη τον χρυσό ως μέσο ανταλλαγής.
Σε πλήρη αντίθεση με το χρυσό, ο Sutton φωτίζει την καταστροφική για τις οικονομίες επίδραση του μη υποστηριζόμενου χαρτονομίσματος (ή του πλασματικού χρήματος).
Ένα πρώιμο άγνωστο ιστορικό παράδειγμα είναι το πείραμα με χαρτονομίσματα των Κινέζων τον δέκατο τρίτο αιώνα, το οποίο απέτυχε παταγωδώς.
Ομοίως, τα γαλλικά χαρτονομίσματα που εκδόθηκαν τη επαναστατική περίοδο, μεταξύ 1789 και 1796, όχι μόνο είχαν ως αποτέλεσμα την πλήρη απώλεια της αξίας τους αλλά και βύθισαν τον γαλλικό λαό στο χάος και τον τρόμο.
Η αναστολή της εξαγοράς του χρυσού για τη στήριξη της βρετανικής λίρας από το 1797 έως το 1821 είχε επίσης κάθε άλλο παρά ένδοξα γεγονότα που τη συνόδευσαν, με αποτέλεσμα τη σημαντική διάβρωση της αγοραστικής δύναμης της λίρας και να προκληθούν σημαντικές οικονομικές δυσχέρειες σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Ομοίως, η έκδοση των περίφημων Continentals από την κυβέρνηση των νέων αποικιών στην Αμερική κατά τη διάρκεια του Επαναστατικού Πολέμου από το 1775 έως το 1779 μετατράπηκε επίσης σε πραγματικό φιάσκο.
Το Continentals έγινε γρήγορα άχρηστα και σύντομα απαξιώθηκαν στη συνείδηση των πολιτών και στις οικονομικές πρακτικές τους.
Ας μην ξεχνάμε τον οδυνηρό υπερπληθωρισμό στη Γερμανία κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, κατά τον οποίο η αγοραστική δύναμη του χάρτινου «μάρκου» κατέρρευσε τον Νοέμβριο του 1923 και κατέστησε αναγκαία την αντικατάσταση του ντροπιασμένου χάρτινου μάρκου από ένα νέο νόμισμα, το rentenmark.
Οι ολοκληρωτισμοί δεν αγαπούν το χρυσό
Υπό το φως αυτών των ιστορικών τεκμηρίων, ο Antony Sutton τονίζει τις εγγενείς οικονομικές αρετές του χρυσού — του πραγματικού χρήματος, δηλαδή.
Ο χρυσός ασκεί πειθαρχική εξουσία στην οικονομική πράξη και την οικονομική σφαίρα ευρύτερα.
Το χρήμα που αποτιμάται σε χρυσό περιορίζει τις ευκαιρίες για όσους έχουν την εξουσία να κάνουν κατάχρηση των χρημάτων για δικό τους κέρδος.
Σε πλήρη αντίθεση με το μη υποστηριζόμενο (fiat) χρήμα, αυτό δηλαδή που εκδίδουν οι κυβερνήσεις μέσω των κεντρικών τραπεζών, η ποσότητα του χρυσού δεν μπορεί να αυξηθεί αυθαίρετα και όχι χωρίς κόστος.
Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που η οικονομική ελίτ και οι κυβερνήσεις πολεμούν τον χρυσό ως χρήμα μέχρι σήμερα, σε αυτό που ο Sutton αποκαλεί «ολοκληρωτική επίθεση στον χρυσό».
Στο πλαίσιο αυτό επισημαίνει:
Όταν προβάλλουμε την πρώιμη νομισματική εμπειρία στη σύγχρονη εποχή, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει όταν μαθαίνουμε ότι όλες οι ολοκληρωτικές κοινωνίες, από τη Γαλλία του John Law έως το Τρίτο Ράιχ του Hitler έως τη Σοβιετική Αυτοκρατορία του Στάλιν, έχουν διεξάγει πόλεμο κατά του χρυσού. . . .
Σε μια δικτατορία, όλα τα υπολείμματα κυριαρχίας πρέπει να συγκεντρωθούν στα χέρια της άρχουσας ελίτ.
Ο Sutton ενημερώνει τους αναγνώστες του με αρκετές λεπτομέρειες σχετικά με το ιστορικό πλαίσιο που περιβάλλει τη σταδιακή απομάκρυνση του χρυσού από την κυκλοφορία.
Το τελευταίο τέταρτο του δέκατου ένατου αιώνα ήταν η εποχή του χρυσού, που συχνά αναφέρεται ως η εποχή του κλασικού κανόνα του χρυσού.
Όλα τα κύρια νομίσματα —το δολάριο, η βρετανική λίρα, το γαλλικό φράγκο και το γερμανικό μάρκο— είχαν την αντιστοιχία τους σε χρυσό.
Ωστόσο, πολλά κράτη είχαν αναστείλει τη δυνατότητα εξαγοράς χρυσού για τα αποθεματικά τους κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (οι ΗΠΑ αποτελούν αξιοσημείωτη εξαίρεση) προκειμένου να τυπώσουν επιπλέον χρήματα για τη χρηματοδότηση του της πολεμικής τους προσπάθειας.
Το σύστημα του Bretton Woods, που υιοθετήθηκε το 1944, επιχείρησε μια μερική, αν και πολύ εύθραυστη, αποκατάσταση του χρυσού χρήματος από το 1945 και μετά.
Ωστόσο, οι ΗΠΑ δεν έπαιξαν με τους κανόνες του παιχνιδιού
Η έκδοση δολαρίων χωρίς υποστήριξη από μια σταθερή αξία είχε αποτέλεσμα την πρόκληση αυξανόμενου πληθωρισμού.
Κατά συνέπεια, το σύστημα του Bretton Woods άρχισε να παρακμάζει στη δεκαετία του 1960.
Στις 15 Αυγούστου 1971, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Richard Nixon δήλωσε ότι το δολάριο δεν θα μπορούσε πλέον να εξαργυρωθεί για χρυσό.
Με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ επέβαλε ουσιαστικά ένα νομισματικό πρότυπο στον κόσμο που παραμένει σε ισχύ μέχρι σήμερα.
Ο John Exter, ο πρώην αντιπρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Νέας Υόρκης, αποτυπώνει συνοπτικά τις συνέπειες:
Το χάρτινο δολάριο έχει γίνει ένα «τίποτα», όπως όλα τα χάρτινα νομίσματα στον κόσμο σήμερα.
Ως εκ τούτου, ένα νόμισμα «τίποτα» πρέπει να διαπραγματεύεται στην αγορά κάθε λεπτό κάθε μέρα έναντι των «τίποτα» όλων των άλλων κεντρικών τραπεζών.
Βρισκόμαστε σε έναν κόσμο πληθωριστικών χαρτονομισμάτων —μια κατάσταση πραγμάτων στη νομισματική κυκλοφορία που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία.
Τα χρήσιμα συμπεράσματα
Στο στοχασμό, σαράντα έξι χρόνια μετά τη δημοσίευση του The War on Gold του Sutton, υπάρχουν πολλές ιδέες που εξακολουθούν να είναι επίκαιρες σήμερα.
1. Ο Sutton μας υπενθυμίζει ότι σε όλη τη νομισματική ιστορία, ο χρυσός χρησίμευε σταθερά ως χρήμα — στην πραγματικότητα, διατηρώντας την ιδιότητά του ως το βασικό μέσο συναλλαγής, ρόλος που παραμένει αμετάβλητος μέχρι σήμερα.
2. Καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας, όσοι βρίσκονται στην εξουσία προσπάθησαν -όποτε είχαν την ευκαιρία- να αφαιρέσουν τον χρυσό από την κυκλοφορία με πολιτικά και όχι οικονομικά κίνητρα και να τον αντικαταστήσουν με τα δικά τους χρήματα.
3. Ίσως το πιο σημαντικό, οι ιδέες του Sutton μας διδάσκουν ότι ο πόλεμος κατά του χρυσού δεν έχει τελειώσει.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε, ωστόσο, ότι ο σημερινός πόλεμος κατά του χρυσού διεξάγεται διαφορετικά από ό,τι στο παρελθόν.
Τα σημερινά κρατικά ελεγχόμενα εκπαιδευτικά ιδρύματα παρέχουν περιορισμένη επιστημονική κάλυψη του νομισματικού ρόλου του κίτρινου μετάλλου, οδηγώντας σε μείωση της γνώσης της νεότερης γενιάς σχετικά με το χρήμα που βασίζεται σε χρυσό.
Ταυτόχρονα, το σύγχρονο fiat money (το νόμισμα των κεντρικών τραπεζών) επαινείται ως ένα μεγάλο επίτευγμα για το οποίο δεν υπάρχει καλύτερη εναλλακτική.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, η συζήτηση για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του χρυσού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με ζητήματα πολιτικής ιδεολογίας και εξουσίας.
Έτσι, το ακόλουθο ερώτημα που τίθεται από τον Sutton πρέπει να ερμηνευθεί ως καθαρά ρητορικό: «Γιατί, εάν ο χρυσός έχει την ικανότητα να παρέχει σταθερότητα, έχουμε την επίμονη προπαγάνδα για τα χάρτινα νομισματικά συστήματα fiat—ιδίως όταν το τελικό αποτέλεσμα ήταν πάντα το οικονομικό χάος;»
Εν ολίγοις, το βιβλίο του Sutton του 1977 The War on Gold είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.
Κατορθώνει, όπως κανένας άλλος, να αναλύει τον χρυσό από μια πολιτικοοικονομική προοπτική.
Η επιστημονική συμβολή του Sutton
Ο Antony C. Sutton (1925–2002) ήταν Βρετανός οικονομολόγος και οικονομικός ιστορικός που δίδαξε στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Λος Άντζελες.
Το έργο του επικεντρώθηκε κυρίως στην οικονομική και εμπορική συνεργασία μεταξύ μεγάλων τραπεζών και εταιρειών των Ηνωμένων Πολιτειών (το αποκαλούν «συμφέροντα της Wall Street») και ξένων κρατών που ήταν ανοιχτά εχθρικά προς την Αμερική.
Στο βιβλίο του «Wall Street and the Bolshevik Revolution» (1974), ο Sutton χρησιμοποίησε εκτενή στοιχεία και έγγραφα για να επισημάνει ότι, για παράδειγμα, ομάδες συμφερόντων της Wall Street χρηματοδότησαν και προώθησαν τη Μπολσεβίκικη Ρωσία.
Στο βιβλίο του «Wall Street and FDR: The True Story of How Franklin D. Roosevelt Colluded with Corporate America» (1975), φιλοτεχνεί μια εξαιρετικά επικριτική εικόνα του 32ου προέδρου των ΗΠΑ.
Δείχνει πώς ο Roosevelt επιδίωξε αποτελεσματικά τον «κορπορατιστικό σοσιαλισμό», επιδιώκοντας να εκμεταλλευτεί την οικονομία των ΗΠΑ προς όφελος μιας μικρής ελίτ και εις βάρος των πολλών.
Στο «Wall Street and the Rise of Hitler» (1976) - το τρίτο έργο στη τριλογία του για τη Wall Street - ο Sutton περιγράφει πώς η Wall Street παρείχε σημαντική οικονομική υποστήριξη στο ανερχόμενο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Hitler στη Γερμανία, τον εχθρό που αργότερα οι Αμερικανοί στρατιώτες αντιμετώπισαν με τεράστιες θυσίες .
Το πιο σημαντικό έργο του Sutton είναι αναμφισβήτητα το «America’s Secret Establishment: An Introduction to the Order of Skull and Bones (1983)».
Σε αυτό, ο Sutton προσδιορίζει επιρροές από αμερικανικές οικογένειες και άτομα που διαμορφώνουν τις εξωτερικές και οικονομικές πολιτικές των ΗΠΑ για προσωπικό όφελος μέσω της σκόπιμης υποκίνησης συγκρούσεων που ξεκινούν από τις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα.
Η κύρια «κοιτίδα» αυτού του κινήματος είναι η μυστική ομάδα Skulls and Bones στο Πανεπιστήμιο Yale.
Πηγή : www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου