Αυτοματοποίηση και ρομπότ θα αλλάξουν τις επιχειρήσεις πολύ γρήγορα ενώ η γενετική και η συνθετική βιολογία ήδη φέρνουν αλλαγές στην υγεία και στα φάρμακα όπως στην δημιουργία εμβολίων πολύ γρήγορα μέσω του γονιδιώματος (πχ στην περίπτωση των εμβολίων mRNA του κορονοίου) και μπορεί να οδηγήσουν σε βιοτεχνολογικές θεραπείες.
Σε επίπεδο πολιτών-καταναλωτών μέσα στην πανδημία ακόμα και αυτοί που δίσταζαν να χρησιμοποιήσουν το internet, πείσθηκαν (παρ .1.6.1.1). Σε πολλές δραστηριότητες μπήκε το πρόθεμα e- μπροστά, βλέπε e-learning (τηλεκπαίδευση), e-commerce (ηλεκτρονικό εμπόριο), e-gaming (ηλεκτρονικό παιχνίδια), e-books (ψηφιακά βιβλία), e-attendance (ψηφιακή παρακολούθηση) για να υποδηλώσει αυτή την ψηφιακή μετάβαση. Τα συν και τα πλην τους θα είναι σε συνεχή αξιολόγηση όπως κόστος, αποτελεσματικότητα, διασκέδαση, περιβαλλοντικό αποτύπωμα…
Για τους συγγραφείς βασική παράμετρος για την αντιμετώπιση του κορονοϊου είναι η ιχνηλάτηση των επαφών των φορέων και η παρακολούθησή τους (παρ 1.6.2). Φυσικά ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι μέσω της σύγχρονης τεχνολογίας που επιτρέπει να καταγράφονται οι κινήσεις (μέσω των κινητών) και οι επαφές του κάθε ατόμου και να διατηρούνται τα δεδομένα εύκολα σε ηλεκτρονικό αρχείο (για παράδειγμα να ξέρουμε από πού πέρασε κάποιος και τι ακούμπησε), έτσι να είμαστε σε θέση να προειδοποιήσουμε όσους έχουν βρεθεί στο ίδιο σημείο και εκτεθεί…. (Σημ. κάτι τέτοιο εφάρμοσαν στην Ασία πχ Κίνα, Χονγκ Κονγκ, Σιγκαπούρη, Νότιος Κορέα).
Καμία όμως εφαρμογή ιχνηλάτησης επαφών σε εθελοντική βάση δεν θα έχει αποτελέσματα εάν οι άνθρωποι δεν θέλουν να παρέχουν τα προσωπικά τους δεδομένα στην κυβερνητική υπηρεσία που θα διαχειρίζεται το σύστημα παρακολούθησης. Εάν κάποιος αρνηθεί να κατεβάσει την εφαρμογή κάτι που θα στερήσει πληροφορίες σχετικά με πιθανή μόλυνση, κινήσεις και επαφές του, όλοι θα επηρεαστούν αρνητικά (Σημ. καθώς μπορεί να κολλήσουν χωρίς να έχει καταγραφεί η επαφή). Στο τέλος, οι πολίτες θα χρησιμοποιούν την εφαρμογή μόνο εάν την θεωρούν αξιόπιστη, κάτι που ανάγεται σε εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και τις αρχές. (Σημ. μια δυνατότητα καταγραφής και παρακολούθησης παρέχεται από το ψηφιακό πιστοποιητικό και διαβατήριο εμβολιασμού. Όμως αν δεν έχουν καταγραφεί (εμβολιαστεί) όλοι δεν θα είναι αποτελεσματικό κατ’αυτήν την έννοια που αναφέρουν οι συγγραφείς. Για παράδειγμα αν κάποιος εμβολιασμένος νοσήσει τότε θα μπορούν αν ειδοποιηθούν όλοι που είχαν τσεκαριστεί σε κάποιο μαγαζί που πήγε. Επίσης αν κάποιος θέλει να διατηρήσει την δυνατότητα κυκλοφορίας ή και εργασίας ακόμα με τις τελευταίες απαιτήσεις θα πρέπει να ανανεώνει το πιστοποιητικό σε τακτά διαστήματα, όπως τώρα πχ που βγαίνει 3η δόση εμβολίων ενώ παράλληλα το πιστοποιητικό μπορεί να ανακαλείται για διάφορους λόγους).
Για τους συγγραφείς βασική παράμετρος για την αντιμετώπιση του κορονοϊου είναι η ιχνηλάτηση των επαφών των φορέων και η παρακολούθησή τους (παρ 1.6.2). Φυσικά ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι μέσω της σύγχρονης τεχνολογίας που επιτρέπει να καταγράφονται οι κινήσεις (μέσω των κινητών) και οι επαφές του κάθε ατόμου και να διατηρούνται τα δεδομένα εύκολα σε ηλεκτρονικό αρχείο (για παράδειγμα να ξέρουμε από πού πέρασε κάποιος και τι ακούμπησε), έτσι να είμαστε σε θέση να προειδοποιήσουμε όσους έχουν βρεθεί στο ίδιο σημείο και εκτεθεί…. (Σημ. κάτι τέτοιο εφάρμοσαν στην Ασία πχ Κίνα, Χονγκ Κονγκ, Σιγκαπούρη, Νότιος Κορέα).
Καμία όμως εφαρμογή ιχνηλάτησης επαφών σε εθελοντική βάση δεν θα έχει αποτελέσματα εάν οι άνθρωποι δεν θέλουν να παρέχουν τα προσωπικά τους δεδομένα στην κυβερνητική υπηρεσία που θα διαχειρίζεται το σύστημα παρακολούθησης. Εάν κάποιος αρνηθεί να κατεβάσει την εφαρμογή κάτι που θα στερήσει πληροφορίες σχετικά με πιθανή μόλυνση, κινήσεις και επαφές του, όλοι θα επηρεαστούν αρνητικά (Σημ. καθώς μπορεί να κολλήσουν χωρίς να έχει καταγραφεί η επαφή). Στο τέλος, οι πολίτες θα χρησιμοποιούν την εφαρμογή μόνο εάν την θεωρούν αξιόπιστη, κάτι που ανάγεται σε εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και τις αρχές. (Σημ. μια δυνατότητα καταγραφής και παρακολούθησης παρέχεται από το ψηφιακό πιστοποιητικό και διαβατήριο εμβολιασμού. Όμως αν δεν έχουν καταγραφεί (εμβολιαστεί) όλοι δεν θα είναι αποτελεσματικό κατ’αυτήν την έννοια που αναφέρουν οι συγγραφείς. Για παράδειγμα αν κάποιος εμβολιασμένος νοσήσει τότε θα μπορούν αν ειδοποιηθούν όλοι που είχαν τσεκαριστεί σε κάποιο μαγαζί που πήγε. Επίσης αν κάποιος θέλει να διατηρήσει την δυνατότητα κυκλοφορίας ή και εργασίας ακόμα με τις τελευταίες απαιτήσεις θα πρέπει να ανανεώνει το πιστοποιητικό σε τακτά διαστήματα, όπως τώρα πχ που βγαίνει 3η δόση εμβολίων ενώ παράλληλα το πιστοποιητικό μπορεί να ανακαλείται για διάφορους λόγους).
Ο κίνδυνος της δυστοπίας
Οι συγγραφείς παραδέχονται ότι με όλες αυτές τις τεχνολογικές αλλαγές μπορεί να οδεύουμε σε μια δυστοπία (παρ. 1.6.3) (Σημ. δηλαδή κοιτάνε να προλάβουν τις αντιδράσεις όποιου διαβάζει το βιβλίο;). Φέρνουν για παράδειγμα τις ανησυχίες της Shoshana Zuboff στο βιβλίο της «Surveillance Capitalism» (Καπιταλισμός παρακολούθησης) που λέει ότι κινδυνεύουμε να βρεθούμε σε ένα αντιδημοκρατικό καταπιεστικό καθεστώς όπου αυτοί που έχουν πρόσβαση στην πληροφορία θα έχουν και την δύναμη και το αντίστροφο. Επίσης αναφέρουν ότι παρόμοιες επισημάνσεις έχει κάνει ο Yuval Noah Harari.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν πολλοί τρόποι που εταιρίες και κυβερνήσεις παρακολουθούν τους ανθρώπους και τις επαφές τους (είναι δυνατό μέσα από ειδικό λογισμικό, όπως η περίπτωση της Facebook-Cambridge Analytica αλλά και χακάρισμα στοιχείων). Επίσης μπορεί να γίνει μέσα από τα κινητά, social media, τραπεζικές συναλλαγές.
Μια άλλη νέα τάση είναι αυτή της βιομετρικής παρακολούθησης (σημ. ήδη υπάρχουν βραχιόλια με σχετικές εφαρμογές υγείας) που θα μπορούν να παρακολουθούν ακόμα και συναισθήματα μέσω βιομετρικών στοιχείων και να μπορούν να προβλέψουν αν κάποιος πρόκειται να νοσήσει. Ακόμα να διακρίνουν συναισθήματα και άρα απόψεις. Αν για παράδειγμα κάποιος ακούει τον λόγο του Μεγάλου Αδερφού (βλέπε 1984) και ο αισθητήρας καταγράψει ενδείξεις εκνευρισμού (πχ ταχυκαρδία) τότε θα είναι τελειωμένος… (Σημ. μια τέτοια εφαρμογή υπάρχει για παρακολούθηση κοπαδιών σήμερα πχ η chipsafer).
O Morozov θεωρεί ως μεγαλύτερο κίνδυνο από μια επιτυχημένη χρήση της τεχνολογίας της παρακολούθησης κατά την πανδημία το ότι μπορεί έτσι να «εδραιωθεί μια επιλυσιολογική προσέγγιση αντιμετώπισης των προβλημάτων, από την κοινωνική ανισότητα ως την κλιματική αλλαγή». Βλέπει δυο ειδών «επιλυσιολόγους». Από την μια πλευρά τους «προοδευτικούς επιλυσιολόγους» (progressive solutionists) που πιστεύουν ότι οι πληροφορίες που παρέχουν οι εφαρμογές μπορούν να πείσουν τον κόσμο για την χρησιμότητα της παρακολούθησης τους (πχ ποιες είναι περιοχές με υψηλό ιικό φορτίο). Από την άλλη τους «τιμωρητικούς επιλυσιολόγους» (“punitive solutionists”) που σκοπός τους είναι να χρησιμοποιήσουν την πληροφορία για να τιμωρήσουν τους παραβάτες των μέτρων.
Οι συγγραφείς όμως υποστηρίζουν ότι τα δυστοπικά σενάρια δεν πρέπει να θεωρούνται ως το τέλος του κόσμου. Στη μετα-πανδημική εποχή, η προσωπική υγεία και ευεξία θα έχει πολύ μεγαλύτερη προτεραιότητα για την κοινωνία. Για αυτό το λόγο το θέμα της παρακολούθησης θα είναι για το καλό μας και άρα δεν θα παραβλεφθεί! Επικαλούνται για αυτό την ρήση του Σπινόζα ότι «ο φόβος δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς ελπίδα, ούτε ελπίδα χωρίς φόβο». Θεωρούν ότι «εναπόκειται στους κυβερνώντες και στον καθένα ξεχωριστά να ελέγχουν και να αξιοποιούν τα οφέλη της τεχνολογίας χωρίς να θυσιάζουν τις ατομικές και συλλογικές μας αξίες και ελευθερίες.» (Σημ. είναι δηλαδή το σκεπτικό της προώθησης των εμβολίων, ότι καταπατώνται οι προσωπικές ελευθερίες για το γενικό καλό)
Αξιολόγηση Εφαρμογής
Η κυβέρνηση προώθησε την ψηφιακή μετάβαση στο δημόσιο μετ’επιτάσεως καθώς προϋπήρχε προεργασία σε αυτό από ΣΕΒ και της ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ. Μέσα σε εννιά μήνες λειτουργίας κατά την διάρκεια τη πανδημίας έγιναν 95 εκατομμύρια συναλλαγές, 54 εκατ. με χρήση κωδικών Taxis (με τα οποία εκδίδονται και πιστοποιητικά) μέσα από την ιστοσελίδα gov.gr και εκδόθηκαν 2,5 εκατ. έγγραφα, σχεδόν τρεις φορές περισσότερα από το 2019. (πηγή)
Υπό την πίεση της πανδημίας εφαρμόστηκαν οι ηλεκτρονικές συνταγογραφήσεις, κάτι σχετικά απλό και διαδομένο στο εξωτερικό που θα έπρεπε να είχε γίνει. Έφερε την ψηφιοποίηση στις δημόσια ασφάλιση με την ίδρυση του e-ΕΦΚΑ αλλά τελικά δεν άλλαξαν και πολλά σε πρακτικό επίπεδο καθώς εκκρεμούν έκδοση 350.000 συντάξεων κάτι που ήταν γνωστό στους δανειστές από καιρό ενώ είχε ήδη τεθεί σε λειτουργία το μηχανογραφικό σύστημα ΑΤΛΑΣ.
Η επιρροή του Great Reset στην κυβέρνηση, όσο αφορά την ψηφιοποίηση αποδεικνύεται επίσης σημειολογικά από το γεγονός ότι πολλές ψηφιακές εφαρμογές παρουσιάζονται με ονόματα με το πρόθεμα e- όπως δηλαδή προτείνει και το βιβλίο (βλέπε e-άδειες, e-ktimatologio, e-λιανικό, e-Δωρεές, e-auction (πλειστηριασμοί) κ.α.).
Η ψηφιοποίηση εμφανίζεται ότι θα βελτιώσει τις υπηρεσίες, κάτι που όντως συμβαίνει αλλά είναι μόνο αυτό; Τι συμβαίνει με την ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων, κάτι που δεν έχει απασχολήσει (αυτό δηλαδή που λένε «φοβάμαι τι θα γίνει για μένα χωρίς εμένα..») και ενώ ήδη έχουν υπάρξει θέματα με διαρροή πληροφοριών (βλέπε συμβάσεις Cisco και Palantir (πηγή). Ενώ δεν έχει απασχολήσει το ενδεχόμενο μείωσης του προσωπικού λόγω αυτοματοποίησης αφού το δημόσιο λειτουργεί ως χώρος πολιτικών εκδουλεύσεων. Εν μέσω μνημονίων και η απασχόληση στο δημόσιο αυξήθηκε μετά μια μείωση τα πρώτα χρόνια.
Μέσα από την ψηφιοποίηση θα δημιουργηθεί μια παγκόσμια επικοινωνία ψηφιακών πληροφοριών με ψηφιακή διαχείριση τους για λήψη αποφάσεων, αυτό που λέγεται techno-state ή αυτό που αποκάλεσε ο πρόεδρος της Microsoft «Ψηφιακή ή Ηλεκτρονική Δημοκρατία» (πηγή). Είναι κάτι που αναφέρεται και ως σκοπός του προγράμματος ψηφιοποίησης της ΕΕ που ενισχύεται μέσα από το «Ταμείο Ανάκαμψης» (πηγή). Αν θέλετε να το δείτε κάπως αλλιώς είναι κάτι σαν το Matrix της ομώνυμης ταινίας. Ένα σύστημα που παρακολουθεί τα πάντα, ελέγχει τα πάντα και δημιουργεί εικονικές πραγματικότητες μέσω προσλαμβανουσών παραστάσεων και πληροφοριών. Αυτό μπορεί να συμβεί σε τοπικό επίπεδο (κράτος), περιφερειακό (πχ ΕΕ) και τελικά παγκόσμια. Αν ακούγεται σε κάποιους παράξενο, δεν είναι μια νέα ιδέα.
Το τεχνο-κράτος κυκλοφορούσε ως μορφή θεωρίας στις ΗΠΑ πριν τον Β’ΠΠ και μάλιστα είχε δημιουργηθεί και το Κίνημα Τεχνοκρατίας (Technocracy Movement (πηγή)) για την εφαρμογή του. Ιδρυτής ήταν έναν αμφιλεγόμενο άτομο, αυτοπροσδιοριζόμενος ως μηχανικός, ο Howard Scott και ο σημαντικός γεωλόγος της πετρελαϊκής βιομηχανίας M. King Hubbert στην Νέα Υόρκη και στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
Το κίνημα ως σκοπό είχε να δημιουργηθεί ένα σύστημα διακυβέρνησης, το technate, όπου θα υπάρχει πλήρης καταγραφή της δραστηριότητας των ατόμων, μέσα από σύστημα συναλλαγών (μιας που δεν υπήρχε η δυνατότητα μέσω ηλεκτρονικών μέσων ακόμα). Δηλαδή θα καταγράφονταν η κατανάλωση και παραγωγή σε ατομικό επίπεδο ώστε να υπάρχει βελτιστοποίηση της χρησιμοποιούμενης ενέργειας. Θα αποτελούσε δηλαδή ένα απολυταρχικό καθεστώς με απόλυτο έλεγχο, τύπου 1984 αλλά αυτό θα γίνονται για το καλό της ανθρωπότητας, φυσικά..
Η ψηφιοποίηση μπορεί να είναι χρήσιμη για τους μορφωμένους και τα ανώτερα στρώματα αλλαγές αλλά για τους τεχνολογικά αναλφάβητους ή τους χειρώνακτες που δεν θα μπορούν να παρακολουθήσουν την τεχνολογία, θα είναι επιβαρυντικό. Είναι αυτό που λέγεται «Digital Divide». Η πρόοδος της τεχνολογίας μπορεί να φτάσει μέχρι σε λύσεις «ανθρώπινης βελτίωσης» (Human Enhancement) για το οποίο έχουν μιλήσει ο Ελον Μασκ και άλλοι, στην περίπτωση που είναι δυνατή η σύνδεσης των ανθρώπων με υπολογιστές, ή αύξηση της πληροφόρησης και των διανοητικών δυνατοτήτων και άλλες βιοτεχνικές εφαρμογές (πηγή)
Από την άλλη δεν είναι παράξενο ότι η αυτοματοποίηση επικεντρώθηκε στην βιομηχανία αρχικά και τελευταία στα γραφεία αλλά όχι στις υπηρεσίες; Η Ελλάδα μπορεί να μην έχει μεγάλη βιομηχανία αλλά είχε εφαρμόσει αυτοματισμούς στο παρελθόν όπως στο εργοστάσιο της ΤΕΟΚΑΡ (Nissan) στον Βόλο και τώρα έχει κάποιες εταιρίες ρομποτικής. Γιατί όμως δεν έχει γίνει καμιά προσπάθεια αυτοματοποίησης στης υπηρεσίες; Για παράδειγμα ρομπότ-σερβιτόροι στα ξενοδοχεία, ρομπότ για εξυπηρέτηση-ενημέρωση κοινού (πχ σε αεροδρόμια, ξενοδοχεία) ή ρομπότ για καθαρισμό-απολύμανση; Μήπως είναι θέμα κόστους; Μήπως δηλαδή το κόστος των ρομπότ είναι πολύ ακριβότερο από αυτό του εργατικού δυναμικού;
Η κυβέρνηση πίεσε επίσης για να αλλάξουν οι καταναλωτικές συνήθειες προς όφελος της ψηφιοποίησης κρατώντας κλειστή τη λιανική πέρα από κάθε λογική (πως γίνεται να μεταδίδεται με ελεγχόμενη κίνηση σε μικρά μαγαζιά αλλά όχι σε supermarket;). Ακόμα και όταν λειτούργησαν τα μαγαζιά η κυβέρνηση προσπαθούσαν να προωθήσουν ψηφιακές λύσεις όπως το clickaway (που στην ουσία είναι υπηρεσία Amazon locker ή εκεί θα καταλήξει με τον ανταγωνισμό) και χρηματοδότηση για δημιουργία ηλεκτρονικού καταστήματος! (το πρόγραμμα e-λιανικό που ουσιαστικά είναι άχρηστο για μικρά μαγαζιά ή τέλος πάντως τους ανοίγει στον ίδιο ανταγωνισμό με τα διαδικτυακά μεγαθήρια).
Εκτός όμως από αλλαγή των συνηθειών των καταναλωτών η επιβολή lockdown και ηλεκτρονικού εμπορίου επίσης ωθεί τα μικρά μαγαζιά σε χρεοκοπία και συγκέντρωση τζίρου σε αλυσίδες που μπορούν να προωθήσουν πιο εύκολα το ηλεκτρονικό εμπόριο και την ψηφιοποίηση. Άρα διπλό το αποτέλεσμα.
Μέσα στην ύφεση της πανδημίας ωφελημένες βγήκαν οι μεγάλες αλυσίδες (σουπερμάρκετ ή μεγάλα μαγαζιά) και οι ψηφιακές εταιρίες όπως και διεθνώς και εις βάρος το μικρομεσαίων (πηγή) με απώλεια συνολικά 2 δις € τζίρο τα Χριστούγεννα με clickaway (πηγή) με τις μεγάλες αλυσίδες να χάνουν μόνο το 20% και τα μικρά μαγαζιά πάνω από το 80%. Σύμφωνα με στοιχεία ΣΕΒ κατά το πρώτο κλείδωμα της οικονομίας εξαπλασιάστηκε ο τζίρος του ηλεκτρονικού εμπορίου (πηγή). Ενώ η πριμοδότηση της λειτουργία μέσα από το διαδίκτυο ουσιαστικά ρίχνει τα μικρά μαγαζιά σε ευθύ ανταγωνισμό με μεγαθήρια.
Μήπως λοιπόν ψηφιοποίηση χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι για την περαιτέρω απαλλοτρίωση της μέσης τάξης και συγκέντρωση της επιχειρηματικότητας; Εξάλλου η ύπαρξη πολλών μικρών επιχειρήσεων είχε από καιρό δαιμονοποιηθεί ως δείγμα δομική αδυναμία και αιτία φοροδιαφυγή την ίδια στιγμή που η μεγάλη φοροδιαφυγή απολαμβάνει ασυλία από την ΑΑΔΕ (λίστα Λαγκαρντ κλπ) ή φοροαποφεύγει νόμιμα. Ενώ φυσικά δεν δημιουργούνται και μεγάλες παραγωγικές επιχειρήσεις, αλλά πως θα γίνει σε μια χώρα που σταθερά αποβιομηχανοποιείται; Το θέμα δεν είναι να εκμηδενίσουμε τις ΜμΕ για να προοδεύσουμε, αυτό δεν είναι αυτόματη ενέργεια ενώ ούτως ή άλλως σε όλες τις χώρες οι ΜμΕ είναι η ραχοκοκαλιά τη απασχόλησης.
Κρατώντας επίσης κλειστή την οικονομία η κυβέρνηση ευνόησε τις τραπεζικές συναλλαγές περισσότερο από ότι περιόρισε την παραοικονομία και φοροαποφυγή η οποία κυρίως σημειώνεται σε υψηλά εισοδήματα με νόμιμα μέσα και δεν έχει γίνει κάτι ενώ ακόμα και για τα χαμηλότερα υπάρχουν άλλοι τρόποι (σύνδεση των POS με την εφορία που παλιά είχε αποκλειστεί). Όμως οι ηλεκτρονικές συναλλαγές έχουν υψηλές προμήθειες άρα και κέρδος για τις τράπεζες (το θέμα των υψηλών προμηθειών ερευνάται από την Επιτροπή Ανταγωνισμού). Το παραδέχτηκε και ο Στουρνάρας εξάλλου: η πανδημία είναι ευκαιρία για ψηφιακό μετασχηματισμό! (πηγή)
Όσο αφορά την παρακολούθηση του συνόλου για ιχνηλάτηση επαφών, η κυβέρνηση προσπάθησε αλλά δεν τα κατάφερε. Επέβαλε τα SMS περισσότερο από άλλες χώρες αλλά εν τέλει ατόνησαν. Ο κόσμος αντέδρασε στην επίβλεψη και η κυβέρνηση ίσως υποχώρησε για να αποφύγει τις αντιδράσεις. Δεν επέβαλε βραχιολάκια σε φορείς και τουρίστες όπως άλλες χώρες) ίσως για να μην αποτρέψει αφίξεις (όπως γενικά οι έλεγχοι ήταν ελαστικοί σε σχέση με άλλες χώρες) αλλά προώθησε το ψηφιακό πιστοποιητικό που πολλοί αντιδρούν σε αυτό (ασχέτως αν έχουν εμβολιαστεί ή όχι) καθώς παραπέμπει σ δυστοπικό σενάριο ανελευθερίας. Ήδη δε υπάρχουν περιορισμοί ως προς τα εμβόλια που γίνονται δεκτά (πχ τα ρωσικά δεν είναι αποδεκτά). Βλέπε και σχετικά αναφορά πιο πάνω στην λειτουργία του ψηφιακού πιστοποιητικού ενδεχομένως για την παρακολούθηση και έλεγχο.
Φαίνεται πάντως ότι η κυβέρνηση οδεύει σε δυστοπικά σενάρια όπως περιγράφει το Great Reset ίσως και να πειραματίζεται με τις αντοχές του κόσμου σε αυτά. Γιατί αλήθεια θέλουν να παρακολουθούν τον κόσμο μέσα από εμβολιασμό ή όχι, ή να περιορίζουν την ελευθερία του και τις χαρές της ζωής όπως είπε ο κ. Σκέρτσος (πηγή) και Βασιλακόπουλος (πηγή) , όπως ο αποκλεισμός από εστιατόρια και χώρους αναψυχής (όταν ξέρουμε ότι και οι εμβολιασμένοι μεταφέρουν τον ιό και ασθενούν και πλέον το θέμα έγκειται στα στατιστικά) αντί να φτιάξουν νοσοκομεία και ΜΕΘ (ειδικά όταν νοσοκομεία στην Ελλάδα έκλεισαν με τα μνημόνια κάτι που σχεδιάζει να συνεχίσει η κυβέρνηση με «συγχωνεύσεις» παρά την πανδημία! Γιατί δεν επιτρέπονταν η μουσική ή τα μεγάφωνα σε κάποια φάση των μέτρων; Γιατί επιτρέπεται να λειτουργούν τα σουπερμαρκετ αλλά όχι τα μαγαζιά λιανικής; Γιατί οι υπάρχει ανοχή σε διαδηλώσεις δικαιωματιστών και μεταναστών και όχι σε παρελάσεις; Γιατί επιβάλλουν το εμβόλιο για όλους αντί για το φάρμακο για τους λίγους που νοσήσουν; Όλα αυτά δεν φαίνονται λογικά αλλά δυστοπικά.
Ο επιλυσιολογισμός του Morozov εδώ έγκειται στο ότι αντί να αναλύουμε και αντιμετωπίσουμε τις γενεσιουργίες αιτίες για ένα πρόβλημα και σε ατομικό και πολιτικό επίπεδο επικεντρώνουμε στην λύση, για παράδειγμα αντί να μειώνουμε τις αιτίες που δημιουργούν τα απορρίμματα (πχ υπερκατανάλωση) να προωθούμε προγράμματα ανακύκλωσης (που τελικά είναι προσχηματικά). Αντί να λύσει κανείς το θέμα του παράνομης μετανάστευσης ή να προλάβει τις συρράξεις που το δημιουργούν να λύσουμε προβλήματα «ενσωμάτωσης». Με αυτή την επιστημονιστική-επιλυσιολογική προσέγγιση όμως ουσιαστικά απομακρύνεται η επίλυση ενός προβλήματος από το κοινωνικό σύνολο και περιορίζεται σε «ειδικούς» που ξέρουν καλύτερα για εμάς πριν από εμάς. Πολύ επικίνδυνο όταν αυτοί οι «ειδικοί» έχουν επιλεγεί από την κυβέρνηση και έχουν το ακαταδίωκτο. Δυστοπικό δεν είναι;
Από εκεί και πέρα χρησιμοποιούνται τα ΜΜΕ μέχρι και το κοινωνικό σύνολο με τεχνικές αυτοματισμού (όπως το Πείραμα Φυλάκισης του Στάνφορντ) για να επιβάλλει τα μέτρα αυτά στους αντιρρησίες. Ενδιαφέρον ότι κατά τον Γεραπετρίτη η χρήση του ήταν παιδαγωγικό χαρακτήρα κάτι που αν δεν παραπέμπει σε νοσηρή λογική αποτελεί ευθεία αναφορά στους τιμωρητικούς επιλυσιολόγους κατά τον Morozov, που αναφέρει το βιβλίο Great Reset (πηγή) . Ολα για το καλό μας!
Βλέπετε το κλειδί της επιτυχημένης προπαγάνδας είναι να πείσεις κάποιον να κάνει κάτι με την θέλησή του. Δεν λέμε ότι υπάρχει προπαγάνδα στο θέμα της πανδημίας (ίσως και να υπάρχει βέβαια) αλλά σίγουρα περιορίζεται η αντίθετη άποψη. Αυτό δεν δικαιολογείται σε μια δημοκρατία και σίγουρα όχι σε επιστημονικό επίπεδο που εκ φύσεως είναι ανατρεπτικής φύσεως. Αλλά όπως είχε πει ο Γκαίμπελς η προπαγάνδα δεν χρειάζεται να είναι έξυπνη αλλά επιτυχημένη.
Όλα αυτά αρχίζουν να θυμίζουν κάτι σαν δυστοπία του Άλντους Χάξλεϊ και του Οργουελ όπως την περιγράφουν στα βιβλία τους Θαυμαστός(Γενναίος) Νέος Κόσμος» (Brave New World) και «1984». Ο Χάξλεϊ είχε πει: «στο μέλλον θα υπάρξει μία φαρμακολογική μέθοδος που θα κάνει τους ανθρώπους να λατρεύουν τη δουλικότητά τους, παράγοντας μία δικτατορία δίχως δάκρυα και αντίσταση… Αυτός ο τύπος ανθρώπου θα αποσπάται από κάθε επιθυμία για εξέγερση, μέσω προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου, βελτιστοποιημένης από φαρμακολογικές μεθόδους. Και αυτή θα είναι η τελευταία επανάσταση» (πηγή) Είναι αυτό που διακινείται δηλαδή συνομοσιολογικά για το τι συμβαίνει με την πανδημία και τα μέτρα αντιμετώπισής της (και εν μέρει δείχνει και την αποτυχία του επιχειρήματος στο πλαίσιο της πανδημίας, αν αυτή είναι η ιδέα, αφού πλέον η «σωτηρία» που συνιστά το σύστημα, είτε lockdown είτε εμβόλιο δεν γίνεται αποδεκτή αυτοβούλως από μεγάλο μέρος του πληθυσμού). Βέβαια υπάρχουν και οι πολλοί πιστοί του συστήματος που αν δεν έχουν κάποια σχέση εξάρτησης (πχ διευθυντικά στελέχη ή επιδοτούμενα από την κυβέρνηση ΜΜΕ), τότε απλά ίσως ανάγεται η πίστη τους στην ψυχολογία του Υπερεγώ.
Αν σας φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά σκεφτείτε ότι ο Άλντους Χάξλεϊ (1894-1963) δεν ήταν ένας τυχαίος συγγραφέας μόνο. Προέρχονταν από επιφανή οικογένεια της Αγγλίας μέλη της οποίας είναι πολλοί αξιόλογοι επιστήμονες, γιατροί, λογοτέχνες και εκπαιδευτικοί. Σπούδασε στα καλύτερα σχολεία της Αγγλίας και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδη. Παππούς του ήταν ο Τόμας Χάξλεϊ διάσημος βιολόγος ο οποίος υπήρξε και φανατικός υποστηρικτής του Δαρβίνου.
Αλλά και εκτός των συνομοσιολογικών προεκτάσεων υπάρχουν συγκεκριμένοι φόβοι για την δημοκρατία. Τι θα γίνει όταν το καθεστώς της παρακολούθησης που ήδη είναι δυνατό τεχνολογικά εξελιχθεί η χρήση και αποδοχή του μέσω των εφαρμογών της πανδημίας; Τι θα γίνει αν κάποιος παρακολουθεί τους πολίτες, μπλοκάρει πρόσβαση σε κτήρια, μπλοκάρει συναλλαγές, κλειδώνει το αυτοκίνητο ή ακόμα χειρότερο το εκτρέπει με βάση την συμμόρφωση με κάποια μέτρα; (πχ για περιορισμό πανδημίας). Σκεφτείτε ότι κάποιοι απολύθηκαν επειδή βρέθηκαν στην Ουάσιγκτον κατά τα γεγονότα της εισβολής στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου 2021 ακόμα και αν δεν ήταν στα επεισόδια ή και για αναρτήσεις στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης πριν απαγγελθούν ακόμα κατηγορίες πολλές φορές (πηγή). Και δεν μιλάμε εδώ για το αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τον Τραμπ αλλά για τις μεθόδους, κάτι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στον καθένα, για αυτό υπάρχουν και τα δικαστήρια.
Όχι τυχαία λοιπόν η τυφλή υποταγή στα κελεύσματα της «επιστήμης» του Fauci πλέον λέγεται από κάποιους Φαουτσισμός (Faucism). Η επιστήμη, δηλαδή οι απόψεις των συστημικών ειδικών θεωρείται εκτός κριτικής και αλάνθαστη και ο όποιος αντίλογος οπισθοδρόμηση. Ο ίδιος ο Φαούτσι είπε ότι επιθέσεις σε αυτόν είναι επιθέσεις στην επιστήμη! Σε Κάθε Φαουτσιστής, που λοιδορεί ψεκασμένους και θρησκευόμενους μπορεί να αντιπαραβληθεί τα «πίστευε και μην ερεύνα» της επιστήμης των ιερέων του συστήματος. Κάτι (δογματισμός ειδικών) που έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την ερευνητική και ανατρεπτική φύση της επιστήμης. Κάπου ο Γαλιλαίος αν τα άκουγε όλα αυτά θα κουνούσε το κεφάλι του με απογοήτευση….
Επίλογος
Η κυβέρνηση έχει σαφή προσήλωση στις κατευθύνσεις του Great Reset όσο αφορά την ψηφιοποίηση κυρίως στην δημόσια διοίκηση αλλά δεν υπάρχουν κίνητρα για την αυτοματοποίηση της λοιπής οικονομίας και των επιχειρήσεων (παρά την απουσία βιομηχανίας που θεωρείται ως φυσικός χώρος εφαρμογής, θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε γεωργία και υπηρεσίες πχ τουρισμός και εστίαση)
Επίσης ευθυγραμμίζεται με το Great Reset ως προς την εισαγωγή μέτρων που οδηγούν σε μία δυστοπία παρακολούθησης και ελέγουν (πχ ως προς τα lockdown, την παρακολούθηση με SMS, τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, την επιβολή της απόλυτης σοφίας των συστημικών ειδικών που είναι υπεράνω κριτικής και του νόμου). Ίσως και να διεξάγει κάποιο πείραμα για να μελετηθούν οι αντιδράσεις και δεκτικότητα των πληθυσμών. Ίσως είναι κάτι άλλο, ο χρόνος θα δείξει.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου