Ο Τιτανικός του Αιγαίου

Δυστυχώς οι Έλληνες δεν ρωτούν καν από πού προέρχονται ή από πού θα προέλθουν τα χρήματα που ζητούν για τη στήριξη τους – ενώ η κυβέρνηση δεν τους λέει πως πρόκειται για δανεικά που θα επιστρέψουν στο πολλαπλάσιο τόσο οι ίδιοι, όσο και τα παιδιά τους. Ούτε πως τα ανταλλάγματα που θα ζητηθούν αυτή τη φορά για μία επόμενη δανειακή σύμβαση συνοδεία μνημονίου, θα αφορούν την εδαφική ή θαλάσσια κυριαρχία μας – αφού έχουμε υποθηκεύσει όλα τα άλλα, με τα προηγούμενα μνημόνια/δανειακές συμβάσεις και ειδικά με το PSI. Εμείς βέβαια δεν θέλουμε να απογοητεύσουμε κανέναν τέτοιες γιορτινές αλλά και σκοτεινές ημέρες λόγω της πανδημίας που μαίνεται και του κλειδώματος της οικονομίας – κάτι που όμως δεν σημαίνει πως θα υιοθετήσουμε τη διασπορά ψευδών ελπίδων εκ μέρους των άλλων ή/και τα τεχνάσματα αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης.

Επικαιρότητα

Η ρεαλιστική εκτίμηση της οικονομικής κατάστασης της χώρας μας, δεν έχει προφανώς καμία σχέση με αισιοδοξία ή απαισιοδοξία – ενώ μας προκαλεί τεράστια εντύπωση το γεγονός ότι δεν απασχολεί κανέναν, με τις περισσότερες ειδήσεις να έχουν σχέση με την πιθανότητα των εκλογών, με το νέο σκάνδαλο της Folli–Follie που έχει βρώμικη πολιτική χροιά κοκ. Ειδικότερα, ενώ η κυβέρνηση συνεχίζει να στηρίζει νοικοκυριά και επιχειρήσεις με δανεικά, σαν να έχει ανακαλύψει το δέντρο που παράγει χρήματα, στο πρόσφατο δελτίο του προϋπολογισμού αναφέρονται τα εξής:

«Σύμφωνα με τα στοιχεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού, σε τροποποιημένη ταμειακή βάση, για την περίοδο του Ιανουαρίου – Νοεμβρίου 2020, παρουσιάζεται έλλειμμα στο ισοζύγιο του κρατικού προϋπολογισμού ύψους 18.313 εκ. €» (πηγή).

Με απλά λόγια, οι ζημίες του ενδεκαμήνου στη χώρα έχουν εκτοξευθεί πάνω από τα 18 δις €, θυμίζοντας εποχές του 2009 – ενώ το δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ είναι σχεδόν διπλάσιο από τότε άνω του 208%, το κόκκινο ιδιωτικό χρέος επταπλάσιο πάνω από το 140%, το ΑΕΠ μας έχει καταρρεύσει στα 162 δις € από 240 δις € πριν από την κρίση, οι μισθοί και οι συντάξεις που στηρίζουν την εγχώρια κατανάλωση έχουν μειωθεί σχεδόν κατά 50%, από τις τιμές των ακινήτων έχουν χαθεί πάνω από 500 δις € κοκ. Την ίδια στιγμή, μία από τις τράπεζες αναφέρεται στο πρόβλημα των επιχειρήσεων ζόμπι που έχουν δημιουργηθεί από τα μνημόνια, λέγοντας τα εξής:

«Το σημαντικότερο πρόβλημα στην πιστωτική επέκταση», ανέφερε ο διοικητής της Eurobank, «δεν είναι τόσο η κεφαλαιακή διάρθρωση των τραπεζών, όσο αυτή των ελληνικών επιχειρήσεων. Αν δείτε τον κατάλογο των αιτήσεων που λάβαμε για χρηματοδότηση κατά την διάρκεια των τελευταίων μηνών θα δείτε ότι λάβαμε αιτήματα επιχειρήσεων με αρνητικά ίδια κεφάλαια, λάβαμε αιτήματα από υπερδανεισμένες επιχειρήσεις με λόγο χρέους προς ακαθάριστα έσοδα 8 και 10».

Μία επόμενη, η ΕΤΕ, επικεντρώνεται στην τεράστια έλλειψη επενδύσεων, από τις οποίες ασφαλώς εξαρτάται η δυνατότητα ανάπτυξης της Ελλάδας – σε καμία περίπτωση από τις κενές υποσχέσεις του προϋπολογισμού που τις τοποθετεί πάνω από το 20% το 2021, χωρίς να αιτιολογεί τη συγκεκριμένη αισιοδοξία. Ο επικεφαλής της λοιπόν είπε τα παρακάτω».

«Δεν νομίζω ότι δεν γίνονται επενδύσεις επειδή δεν υπάρχει χρηματοδότηση. Απλώς δεν υπάρχουν επενδύσεις. Tα τελευταία χρόνια οι πάγιες επενδύσεις, τις οποίες συνήθως επιδιώκουν να χρηματοδοτήσουν οι τράπεζες, είναι λιγότερο του 10% του ΑΕΠ. Και αν σε αυτές προστεθούν οι αποσβέσεις, τότε οι καθαρές επενδύσεις που φέρνουν την ανάπτυξη, πρακτικά δεν υπάρχουν».

Τέλος, ο υφυπουργός Ανάπτυξης, ο οποίος φαίνεται σοβαρός, έδωσε τα εξής στοιχεία ενδεικτικά του μέσου μεγέθους της ελληνικής επιχείρησης:

«Από 830.000 επιχειρήσεις, μόνο 375 είναι μεγάλες – δηλαδή με 250+ εργαζόμενους. Μόνο 2.350 επιχειρήσεις χαρακτηρίζονται μεσαίες με 10-250 εργαζόμενους, 19.000 επιχειρήσεις χαρακτηρίζονται μικρές με 3-9 εργαζόμενους και οι υπόλοιπες πολύ μικρές επιχειρήσεις του ενός-δύο ατόμων» (πηγή).

Εάν τώρα συνδυάσει κανείς όλα τα παραπάνω, προσθέτοντας το πρόβλημα των τουριστικών εσόδων που μάλλον αποκλείεται να διαμορφωθούν στα 12 δις € που υπολογίζονται στον προϋπολογισμό, θα αντιληφθεί πως η Ελλάδα μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με τον Τιτανικό – το πλήρωμα του οποίου ήταν αισιόδοξο, ακόμη και μετά τη σύγκρουση του με το παγόβουνο, έχοντας την εντύπωση πως ήταν αδύνατον να βυθιστεί. Την ίδια στιγμή αυξάνεται και το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μας στο -10%, ενώ το εμπορικό έλλειμμα επίσης – όπου παρά το ότι κυκλοφορεί ο μύθος πως στα αγροτικά προϊόντα έχουμε πλεόνασμα, δυστυχώς δεν ισχύει (γράφημα).

Δυστυχώς δε, οι Πολίτες δεν ρωτούν καν από πού προέρχονται ή από πού θα προέλθουν τα χρήματα που ζητούν για τη στήριξη τους – ενώ η κυβέρνηση δεν τους λέει πως πρόκειται για δανεικά που θα επιστρέψουν στο πολλαπλάσιο τόσο οι ίδιοι, όσο και τα παιδιά τους.

Ούτε πως τα ανταλλάγματα που θα ζητηθούν αυτή τη φορά για μία επόμενη δανειακή σύμβαση συνοδεία μνημονίου θα αφορούν την εδαφική ή θαλάσσια κυριαρχία μας – αφού έχουμε υποθηκεύσει όλα τα άλλα, με τα προηγούμενα μνημόνια/δανειακές συμβάσεις και ειδικά με το PSI. Πρόσφατα πάντως συμφωνήσαμε να δώσουμε τα αρχαία μνημεία μας για 50+50 χρόνια, έτσι ώστε με τα έσοδα τους να πληρώνονται χρέη μας – χωρίς να αντιδράσει κανένας.

Εμείς βέβαια δεν θέλουμε να απογοητεύσουμε τους Έλληνες τέτοιες γιορτινές αλλά και σκοτεινές ημέρες λόγω της πανδημίας που μαίνεται και του κλειδώματος της οικονομίας – κάτι που όμως δεν σημαίνει πως θα υιοθετήσουμε τη διασπορά ψευδών ελπίδων εκ μέρους των άλλων ή/και τα τεχνάσματα αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης.

 

Πηγή : https://analyst.gr