Το χαμένο παιχνίδι

Είναι βέβαιο πως οι Έλληνες ξέχασαν το τι συνέβη με τα μνημόνια, με την κυβέρνηση που τους υποσχέθηκε τη σύγκρουση με τους δανειστές κοκ. – ενώ προκαλεί τη διεθνή θυμηδία το γεγονός ότι, τιμώρησαν ένα κόμμα για την «προδοσία» της Μακεδονίας, εκλέγοντας όμως ένα άλλο που τους υποσχέθηκε πως θα σεβαστεί την ίδια προδοσία! Επίσης το ότι πλημμύρισαν τους δρόμους για μία ομάδα και όχι για τα δεινά τους τα τελευταία δέκα χρόνια.

Επικαιρότητα 

Στο άρθρο μου με τον τίτλο «Και ο νέος βασιλιάς είναι γυμνός», δημοσιεύθηκαν τα παρακάτω σχόλια – τονίζοντας από την αρχή πως δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με τη βρωμιά που λέγεται πως υπάρχει στο ποδόσφαιρο, όπως γενικότερα στην ελληνική κοινωνία και στα πολιτικά κόμματα. Όταν δε για πρώτη φορά αποφάσισα να ασχοληθώ ενεργά με τα κοινά, θέλοντας να προσφέρω ότι μπορώ και εργαζόμενος σχεδόν νυχθημερόν για τη μελέτη νομοσχεδίων, για την προετοιμασία ομιλιών, ερωτήσεων κοκ., χαρακτηρίσθηκα ως αιθεροβάμων – από τους περισσότερους ανθρώπους κάθε πνευματικής και εισοδηματικής ομάδας, οι οποίοι είναι πεπεισμένοι ότι, η πολιτική ζωή είναι διεφθαρμένη και βρώμικη, ενώ δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει. 

Διαπίστωσα άλλωστε με τη συμμετοχή μου σε μία συγκεκριμένη επιτροπή τη διαφθορά που επικρατεί στα «ανώτερα στρώματα» της ελληνικής κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένης δυστυχώς της Δικαιοσύνης – με σοβαρές ενδείξεις συμμετοχής πολιτικών σε περιπτώσεις χρηματισμού, τις οποίες κανένας δεν θέλει να αποδείξει. Τα σχόλια ήταν τα εξής:

“Είναι προφανές ότι δεν γνωρίζετε την φύση των γεγονότων. Η συγκεκριμένη επιτροπή αφού συστάθηκε κατά το δοκούν γ ν ω μ ο δ ό τ η σ ε απλά. Δεν καταδίκασε κανέναν διότι δεν είχε τέτοια αρμοδιότητα. Το ότι καταλήξατε στα παραπάνω συμπεράσματα, σημαίνει ότι έχετε ελλιπή πληροφόρηση ή πως ανήκετε στην σφαίρα επιρροής που λυμαίνεται το ποδόσφαιρο της χώρας για δεκαετίες. Ότι κι αν συμβαίνει είναι λυπηρό διότι ακυρώνει εκ προοιμίου την εγκυρότητα ενός ιστότοπου που θεωρούσα ως όαση μέσα στο χάος των προσωπικών επιδιώξεων των Ελλήνων πολιτικών. Λυπάμαι πραγματικά” (πηγή). 

“Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του, αλλά καλό είναι να βασίζεται στα δεδομένα. Τέτοια είναι για παράδειγμα τα εξής: Πρόκειται για μια επιτροπή με μέλη που στερούνται σοβαρότητας, καθώς για ένα θέμα με τεράστιες προεκτάσεις γυρνούν από ΜΜΕ σε ΜΜΕ και μαλώνουν μεταξύ τους. Πρόκειται για μια επιτροπή, στην οποία κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εξέτασης του θέματος αυτού αντικαταστάθηκαν από τον υπουργό τα δύο μέλη της από δύο καθηγητές του Πανεπιστημίου του Πειραιά, χωρίς να περάσει ο διορισμός τους από τη Βουλή όπως προβλέπει ο νόμος. 

Ως εκ θαύματος με τη δική τους ψήφο κρίθηκε το αποτέλεσμα που δικαιώνει την ομάδα του Πειραιά. Πρόκειται για μια επιτροπή που χωρίς να υπάρχει αντικειμενικός λόγος έβγαλε την απόφαση σε χρόνο ρεκόρ ώστε να ανακοινωθεί λίγο πριν την έναρξη του ποδοσφαιρικού αγώνα και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για εκδήλωση επεισοδίων, εξυπηρετώντας έτσι συγκεκριμένα συμφέροντα. Πρόκειται για μια επιτροπή που έβγαλε σε χρόνο ρεκόρ μια τέτοια εξοντωτική απόφαση και μετά ψάχνει να βρει το σκεπτικό καθότι παρά τις πιέσεις δεν το έχει ακόμη ανακοινώσει. Και έχετε λάθος, το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό, γιατί το ποδόσφαιρο είναι μικρογραφία της κοινωνίας μας. Όπως λειτουργεί το κράτος στο ποδόσφαιρο έτσι λειτουργεί και σε όλα τα άλλα ζητήματα. Σα να είμαστε την Κολομβία δηλαδή” (πηγή). 

“Διαβάζω και ενημερώνομαι από το site αυτό. Είναι διαφορετικό, έχει άλλη οπτική από τα σωρηδόν χορηγούμενα site της κατευθυνόμενης ενημέρωσης. Με το άρθρο που μόλις διάβασα απογοητεύτηκα…Δεν εξετάζεις καθόλου κάτω από ποιες συνθήκες, με ποιες τροποποιήσεις αποφάσισε η εν λόγω επιτροπή. Πως και γιατί ο κ. Αυγενάκης άλλαξε τη σύνθεση της επιτροπής. Η επιτροπή αυτή λοιπόν είναι αρμόδια να εκδίδει της άδειες συμμετοχής των ΠΑΕ στο πρωτάθλημα. Γιατί λοιπόν έδωσε άδεια τον Αύγουστο; Γιατί έπρεπε καθ’ υπόδειξη άλλης ΠΑΕ να αλλάξει πρώτα τη σύστασή της και μετά να αποφασίσει; 

Και τέλος μια επιτροπή επιτελεί το έργο της ορθά, όταν εξετάζει όλους τους συμμετέχοντες στο πρωτάθλημα και παίρνει τις ίδιες αποφάσεις. Καταλήγοντας, αν υπάρχει πολύ-ιδιοκτησία τότε να πέσει ο πέλεκυς. Να το εξετάσει όμως το θέμα ένας τακτικός δικαστής και όχι μια επιτροπή που τοποθετεί τα μέλη της ο κ. Αυγενάκης. Επίσης να εξεταστεί και η επικείμενη αγορά της NOVA από πρόεδρο κάποιας ΠΑΕ, καθώς και το πως γίνεται μια άλλη ΠΑΕ να φεσώνει εργαζόμενους, ΔΕΚΟ, εφορία, δημόσια ταμεία, κατόπιν να αλλάζει μόνο ΑΦΜ και η συγκεκριμένη επιτροπή να της χορηγεί άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα“. (πηγή)

Περαιτέρω, προφανώς δεν μπορώ να κρίνω τα σχόλια, μη έχοντας προσωπική γνώση του τι συμβαίνει στα παρασκήνια του αθλήματος – ενώ αποφεύγω να κρίνω από όσα διαβάζω στις εφημερίδες ή ακούω στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα, αφού σπάνια εκφράζουν την πραγματικότητα. Δεν μπορούσα όμως παρά προβληματισθώ με ένα άλλο σχόλιο, σύμφωνα με το οποίο τα παρακάτω (εικόνα). 

Εν προκειμένω, είναι βέβαιο πως οι Έλληνες ξέχασαν το τι συνέβη με τα μνημόνια, με την κυβέρνηση που τους υποσχέθηκε τη σύγκρουση με τους δανειστές κοκ. – ενώ προκαλεί τη διεθνή θυμηδία το γεγονός ότι, τιμώρησαν ένα κόμμα για την «προδοσία» της Μακεδονίας, εκλέγοντας όμως ένα άλλο που τους υποσχέθηκε πως θα σεβαστεί την ίδια προδοσία! 

Σε κάθε περίπτωση, είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι θέλουν οι Έλληνες γενικότερα από αυτούς που ψηφίζουν για να ασχοληθούν με τα κοινά – για να δραστηριοποιηθούν σε έναν χώρο, όπως είναι τα κόμματα που δεν προστατεύεται καθόλου από το Σύνταγμα. Μεταξύ άλλων με κριτήριο το ότι, τα οικονομικά των κομμάτων δεν ελέγχονται από κανέναν, ούτε βέβαια από τα στελέχη τους – ενώ λειτουργούν όπως οι προσωπικές εμπορικές εταιρείες αλλά με πλήρη αδιαφάνεια και με απόλυτο κυρίαρχο τον «ιδιοκτήτη» τους, ο οποίος ουσιαστικά δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν, «αποφασίζοντας και διατάζοντας» κατά το δοκούν. 

Κάποια διαθέτουν βέβαια κομματικά όργανα, τα οποία όμως συνήθως έχουν διακοσμητικό ρόλο – ενώ οι βουλευτές τους δεν έχουν στην πραγματικότητα καθόλου δικαιώματα έκφρασης των προσωπικών τους απόψεων, αν και συχνά το μοναδικό ενδιαφέρον τους είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εκλογέων-πελατών τους. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να προσφέρει κάποιος, όταν το ίδιο το Σύνταγμα, καθώς επίσης το υφιστάμενο κατεστημένο δεν του το επιτρέπει, με την ένοχη ανοχή των Πολιτών; 

Σημαίνει όμως αλήθεια αυτό ότι δεν πρέπει να προσπαθήσει; Ασφαλώς όχι, ελπίζοντας πως έχει κάνει τη σωστή επιλογή του κόμματος που θα δραστηριοποιηθεί – τουλάχιστον έως ότου αποδειχθεί, εάν, πως ήταν λάθος. Είναι όμως πάντοτε καλύτερο να κάνει κάποιος ένα λάθος, από το να μην κάνει τίποτα – αποδεχόμενος εκ των προτέρων παθητικά πως το παιχνίδι είναι χαμένο για την Ελλάδα και ότι κανένας δεν μπορεί να το αλλάξει. Αρκεί βέβαια να μην «ξεπουλήσει» τις αντιλήψεις του και την πατρίδα του – έτοιμος κάθε στιγμή να αποχωρήσει, εάν διαψευσθούν τεκμηριωμένα οι ελπίδες του.

Πηγή : https://analyst.gr