Το άκρον άωτο της ανοησίας είναι οι αναφορές στην πρόθεση της κυβέρνησης να ξεπουλήσει το 35,5% των κερδοφόρων ΕΛΠΕ – εισπράττοντας ένα ποσόν της τάξης των 650 εκ. €. Εν προκειμένω ο αρμόδιος υπουργός δεν φαινόταν να καταλαβαίνει το αυτονόητο: το ότι δηλαδή εάν πουληθούν τα ΕΛΠΕ που συμμετέχουν σε κάποιες εξορύξεις και που έχουν αντίστοιχα δικαιώματα, καθώς επίσης το 35% της ΔΕΠΑ, η Ελλάδα δεν θα έχει πλέον καμία δική της ενεργειακή επιχείρηση. Εκτός αυτού, επειδή ανήκουν στο ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ, τα έσοδα από την πώληση θα μεταφερθούν στους δανειστές – ενώ το κράτος θα χάσει τα μερίσματα που εισπράττει ως ιδιοκτήτης, οπότε θα πρέπει να τα αναπληρώσει με φόρους. Από την άλλη πλευρά η αξιωματική αντιπολίτευση χρησιμοποιείται πλέον ως εργαλείο από την κυβέρνηση – αφού αυτή πούλησε μέρος του ΑΔΜΗΕ στους Κινέζους (οπότε δεν μπορεί να διαμαρτύρεται για το ξεπούλημα του υπολοίπου ή/και του ΔΕΔΔΗΕ), τη ΔΕΣΦΑ σε κερδοσκοπικές εταιρίες, τα αεροδρόμια στους Γερμανούς, τους σιδηροδρόμους στους Ιταλούς κοκ.
Επικαιρότητα
Έρχονται τέσσερις συμβάσεις στη Βουλή, με θέμα τη διενέργεια γεωτρήσεων στο Ιόνιο και στο Αιγαίο, στην περιοχή της Κρήτης που δεν υπάρχει θέμα καθορισμού ΑΟΖ με την Τουρκία – πρώτα στην αρμόδια επιτροπή παραγωγής και εμπορίου. Έχοντας λοιπόν κανείς την εντύπωση πως πρέπει να τις εξετάσει μία προς μία από νομικής και οικονομικής πλευράς, έτσι ώστε να αποφασίσει υπεύθυνα όσον αφορά την ψήφιση τους, τις αναλύει διεξοδικά με τους συνεργάτες του – επισημαίνοντας στη συζήτηση στην επιτροπή, αλλά και στην ολομέλεια τα νομικά ελαττώματα τους (πηγή), παραθέτοντας οικονομικούς υπολογισμούς και θέτοντας ερωτήματα στην κυβέρνηση.
Διαπιστώνει τότε προς μεγάλη του έκπληξη ότι η συζήτηση είναι προσχηματική, πως κανένας δεν του δίνει σημασία και ότι η κυβέρνηση δεν απαντάει σε κανένα ερώτημα – έχοντας έναν υπουργό που είναι μεν ευγενικός και υπομονετικός, αλλά με κλειστά αυτιά και αποφασισμένος να ξεπουλήσει τα πάντα, πιστός στις εντολές της καγκελαρίου. Παίρνει λοιπόν το λόγο στη Βουλή αναφέροντας ξανά μερικά από τα ερωτήματα στον αρμόδιο υπουργό, οπότε του απαντάει λέγοντας του πως οι απορίες του είναι «τεχνικής φύσεως» (αναρωτήθηκα αμέσως τι άλλο θα μπορούσαν να είναι αλήθεια αφού πρόκειται για συμβάσεις!), ότι δήθεν υπάρχουν απαντήσεις σε κάποιο άρθρο των συμβάσεων για δύο από τις πολλές ερωτήσεις του και πως δεν έχει διαβάσει τα παραρτήματα! – χωρίς πλέον να έχει το δικαίωμα να τοποθετηθεί, αφού κατανάλωσε το χρόνο της δευτερολογίας του.
Αναρωτιέται λοιπόν εύλογα γιατί διέθεσε τόσο αυτός, όσο και οι συνεργάτες του τόσο χρόνο, καθώς επίσης τι νόημα είχαν οι εισηγήσεις που προετοίμασε, αφού δεν λήφθηκαν καθόλου υπ’ όψιν – ακόμη περισσότερο, για ποιό λόγο λειτουργούν οι επιτροπές στη Βουλή και τι εξυπηρετούν οι εισηγήσεις στην ολομέλεια, όταν τα πάντα είναι προαποφασισμένα και η κυβέρνηση μπορεί να ψηφίζει ότι θέλει. Πόσο μάλλον όταν έχει (α) την απόλυτη πλειοψηφία, (β) τη στήριξη του κόμματος, με το οποίο συγκυβέρνησε στο παρελθόν και (γ) την ανοχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, λόγω του ότι είχε ακολουθήσει προηγουμένως την ίδια συνταγή των μνημονίων, έχοντας η ίδια υπογράψει τις συμβάσεις που σήμερα αμφισβητεί, προφανώς για τα μάτια του κόσμου.
Το άκρον άωτο τώρα της ανοησίας είναι οι αναφορές στην πρόθεση της κυβέρνησης να ξεπουλήσει το 35,5% των κερδοφόρων ΕΛΠΕ – εισπράττοντας ένα ποσόν της τάξης των 650 εκ. €. Εν προκειμένω ο αρμόδιος υπουργός δεν φαινόταν να καταλαβαίνει το αυτονόητο: το ότι δηλαδή εάν πουληθούν τα ΕΛΠΕ που συμμετέχουν σε κάποιες εξορύξεις και που έχουν αντίστοιχα δικαιώματα, καθώς επίσης το 35% της ΔΕΠΑ (ενώ η κυβέρνηση έχει στόχο να ξεπουλήσει ολόκληρη τη ΔΕΠΑ!), η Ελλάδα δεν θα έχει πλέον καμία δική της ενεργειακή επιχείρηση. Εκτός αυτού, επειδή ανήκουν στο ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ, τα έσοδα από την πώληση θα μεταφερθούν στους δανειστές – ενώ το κράτος θα χάσει τα μερίσματα που εισπράττει ως ιδιοκτήτης, οπότε θα πρέπει να τα αναπληρώσει με φόρους.
Από την άλλη πλευρά η αξιωματική αντιπολίτευση χρησιμοποιείται πλέον ως εργαλείο από την κυβέρνηση – αφού αυτή πούλησε μέρος του ΑΔΜΗΕ στους Κινέζους (οπότε δεν μπορεί να διαμαρτύρεται για το ξεπούλημα του υπολοίπου ή/και του ΔΕΔΔΗΕ), τη ΔΕΣΦΑ σε κερδοσκοπικές εταιρίες, τα αεροδρόμια στους Γερμανούς, τους σιδηροδρόμους στους Ιταλούς κοκ. (με το χρέος πάντως να συνεχίζει να αυξάνεται, αφού φαίνεται πως υπάρχει εκεί μία μαύρη τρύπα που καταπίνει όλα τα έσοδα από το ξεπούλημα). Η μοναδική πάντως απάντηση του κ. Χατζηδάκη στα «τεχνικά» ερωτήματα μου, κατ’ ιδίαν όμως και με τη βοήθεια των βοηθών του αφού ο ίδιος δεν γνώριζε, ήταν πως το δημόσιο θα εισπράττει το 35% από τα έσοδα των εξορύξεων, επί πλέον στους φόρους του 20% συν 5% – κάτι που κατά τους δικούς μας υπολογισμούς μεν δεν ισχύει, αλλά ελπίζουμε να ξέρει τι λέει.
Ακόμη όμως και αν είναι έτσι, δεν απαντάται το ερώτημα μας εάν τα ενεργειακά έσοδα του κράτους, εκτός της φορολογίας, θα τα εισπράττει το δημόσιο εγγράφοντας τα στον προϋπολογισμό ή μήπως θα οδηγούνται στους δανειστές – ή εάν θα έχουμε τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των περιοχών που θα δεσμευθούν για άλλους λόγους, όπως για παράδειγμα για ψάρεμα.
Δυστυχώς πάντως φαίνεται να συνεργάζεται έμμεσα και το ΚΚΕ με το «σύστημα», εκτελώντας συμβόλαια σπίλωσης μάλλον με το αζημίωτο – αφού χωρίς καμία απολύτως αιτία, εν μέσω της συζήτησης των συμβάσεων στην ολομέλεια, μας κατηγόρησε για ακροδεξιούς, ρατσιστές, ξενοφοβικούς και φασίστες! Προφανώς επειδή κάνουμε καλά τη δουλειά μας, ευσυνείδητα δηλαδή, δεν έχουμε καμία οικονομική εξάρτηση και προκαλούμε προβλήματα στο καθεστώς – φυσικά χωρίς να είναι κάτι τέτοιο πρόθεση μας, αφού αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να προσφέρουμε ότι καλύτερο μπορούμε στη χώρα μας (αν και μάλλον δεν μας επιτρέπεται).
Ακροδεξιοί πάντως που να πιστεύουν στην άμεση δημοκρατία, στην απλή αναλογική, στην ψήφιση του προέδρου και των νόμων απ’ ευθείας από τους πολίτες, στον έλεγχο της εξουσίας εκ μέρους τους, στη μεικτή οικονομία όπου οι κοινωφελείς επιχειρήσεις ανήκουν στο δημόσιο ενώ όλες οι άλλες στον ιδιωτικό τομέα, σε μία κοινωνία που θα ανήκει στους Πολίτες της κοκ. μάλλον δεν υπάρχουν – ενώ θεωρούμε πως είναι λογικές ο αντιρρήσεις μας απέναντι στην ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση, στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση, στην κατάργηση των εθνικών κρατών, στο έλλειμμα Δημοκρατίας της ΕΕ κλπ.
Κανένας βέβαια δεν εξομοιώνει τον κομμουνισμό με το ναζισμό, αλλά το ναζισμό με τον σταλινισμό – αφού είναι ανάρμοστο να κατηγορείται μία ιδεολογία, την οποία πολλοί άνθρωποι πλήρωσαν ακριβά με αγώνες και με εξορίες, αδυνατώντας να καταλάβουν τη διαφορά μεταξύ της θεωρίας και της πράξης. Από την άλλη πλευρά ο εθνικοσοσιαλισμός είναι επίσης μία ιδέα, καλή ή κακή δεν έχει σημασία, η οποία δεν θα έπρεπε να εξομοιώνεται με το ναζισμό του Χίτλερ ή με το φασισμό του Μουσολίνι – αφού και σε αυτήν την περίπτωση οι άνθρωποι έπεσαν στην παγίδα μίας ιδεολογίας που δεν είχε καμία σχέση στην εφαρμογή της με την ίδια. Ακολουθεί η εισήγηση μας στην ολομέλεια για τις ενεργειακές συμβάσεις:
Ομιλία στη Βουλή την 01.10.2019
Στην εισήγηση μας στην Επιτροπή Εμπορίου αναφέραμε πως οι παρούσες συμβάσεις είναι πολύ σημαντικές για την οικονομία και για το μέλλον της χώρας μας. Ως εκ τούτου αδυνατούμε να καταλάβουμε τη διαδικασία του κατεπείγοντος που υιοθετήθηκε από την κυβέρνηση, με μία μόνο συνεδρίαση της Επιτροπής, όπου μας δόθηκαν μόλις 12 λεπτά για να αναλύσουμε τέσσερις συμβάσεις, με πλήθος άρθρων.
Εν τούτοις αναφερθήκαμε σε όσο περισσότερα άρθρα μπορέσαμε, διατυπώνοντας τις επιφυλάξεις μας και με προτάσεις αλλαγής τους, παραθέσαμε τους αριθμητικούς υπολογισμούς μας, ενώ αναλύσαμε τις περιβαλλοντικές και τουριστικές συνέπειες. Τονίσαμε επί πλέον πως δεν είναι σωστό μία χώρα να στηρίζεται μόνο στον τουρισμό. Ότι χρειάζεται μία ισορροπημένη ανάπτυξη. Τέλος, θέσαμε διάφορα ερωτήματα που όμως δεν απαντήθηκαν από τον υφυπουργό. Ελπίζουμε να τα απαντήσει σήμερα ο υπουργός.
Συνεχίζουμε να αναρωτιόμαστε πάντως γιατί η Τρόικα και οι διαδοχικές κυβερνήσεις των μνημονίων που μας επιβάλλει, δεν ασχολήθηκαν ποτέ με τη δημιουργία πλούτου στη χώρα μας, όπως με την εκμετάλλευση των ενεργειακών μας αποθεμάτων. Δεν είχαν αλήθεια σκοπό την ανάπτυξη της οικονομίας μας, έτσι ώστε να εξυπηρετείται σωστά το δημόσιο χρέος μας; Ο στόχος τους ήταν μόνο η υφαρπαγή των δημοσίων και των ιδιωτικών μας περιουσιακών στοιχείων;
Στις συμβάσεις τώρα, ασφαλώς δεν είμαστε ικανοποιημένοι που έρχονται προς επικύρωση σήμερα στη Βουλή. Η αιτία είναι πως καθυστέρησαν πάρα πολύ, ενώ γνωρίζαμε πριν από αρκετά χρόνια πως υπάρχουν κοιτάσματα. Ο πρόεδρος της ΕΛ αλλά και πολλοί άλλοι αναφέρονταν στο θέμα ήδη από το 2007, εάν όχι ενωρίτερα. Οι αναφορές όμως αυτές αγνοούνταν και λοιδορούνταν – προφανώς για να μην τολμήσει κανείς να συζητήσει τις υφιστάμενες δυνατότητες της χώρας μας.
Υπήρχαν επίσης δημοσιεύματα, όπως και αποκαλύψεις του Wikileaks, σύμφωνα με τα οποία η Αμερικανική Γεωλογική Υπηρεσία γνώριζε ήδη από το 2007 για τα σημαντικά κοιτάσματα νότια της Κρήτης (πηγή). Δυστυχώς όμως ο κ. Παπανδρέου το 2009 επέμενε, για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει, εάν όχι απλά για να μας οδηγήσει στο ΔΝΤ, πως δεν υπάρχουν πετρέλαια (πηγή).
Ενώ δε ακολούθησε μία έκθεση της Deutsche Bank το 2012, με βάση την οποία τα ελληνικά κοιτάσματα είναι αξίας έως και 427 δις €, με υπολογιζόμενο καθαρό όφελος για το δημόσιο 214 δις € (πηγή), η κυβέρνηση συνεργασίας των κομμάτων που υπερχρέωσαν έως το 2009 και χρεοκόπησαν αργότερα την Ελλάδα με την κακοδιαχείριση τους, υπέγραψε το καταστροφικό PSI, με το οποίο υποθηκεύθηκε η Ελλάδα και παρέδωσε αμαχητί την εθνική της κυριαρχία.
Σε κάθε περίπτωση, πλαίσιο για τη διεξαγωγή ερευνών υπήρχε ήδη από τη δεκαετία του 1990, με το νόμο 2289 του 1995 που διέπει και τις σημερινές συμβάσεις (πηγή). Εκτός αυτού, η Ελλάδα θα μπορούσε πιθανότατα να αποφύγει την κρίση, εάν είχε εκμεταλλευθεί τα ενεργειακά της αποθέματα από το 2007 ή, έστω, κατά τη διάρκεια των μνημονίων.
Συνεχίζοντας στις παρούσες συμβάσεις, το θέμα μας δεν είναι εάν θα επικυρωθούν, έχοντας ήδη τοποθετηθεί θετικά επί της αρχής, αλλά εάν θα δρομολογηθούν με το σωστό τρόπο. Ειδικά επειδή εκτιμάται πως η εξάρτηση διεθνώς από το πετρέλαιο θα αρχίσει να μειώνεται σημαντικά μετά από 30 χρόνια. Επομένως είναι ίσως η τελευταία μας ευκαιρία να αξιοποιήσουμε τα όποια κοιτάσματα υπάρχουν στη χώρα μας – εκτός εάν θέλουμε να μείνουν θαμμένα για πάντα.
Εάν λοιπόν χάσουμε τα 8 χρόνια της περιόδου ερευνών που απαιτούν οι εταιρίες με τις συμβάσεις ή χωρίς να έχουν διευθετηθεί οι ΑΟΖ, τότε θα είναι πολύ αργά – αφού θα απομείνουν περίπου 20 χρόνια για έρευνα και εκμετάλλευση που θεωρούνται πολύ λίγα, για να ανακτηθεί το ερευνητικό κόστος. Δηλαδή, θα καταστεί ο υπόγειος πλούτος μας αδιάφορος για τις μεγάλες επιχειρήσεις με την αναγκαία τεχνογνωσία και με δυνατότητες εξορύξεων σε μεγάλο βάθος.
Η βασική μας αντίθεση πάντως αφορά τις δύο συμβάσεις νότια και δυτικά της Κρήτης που υπογράφηκαν λίγες ημέρες πριν τις εκλογές από τον ΣΥΡΙΖΑ – στις οποίες συμμετέχουν η αμερικανική Exxon Mobil και η γαλλική Total. Ειδικότερα, συγκριτικά με τις υπόλοιπες συμβάσεις, έχουν χαμηλότερες ελάχιστες δαπάνες. Δηλαδή 37,5 εκ. € ανά σύμβαση για περίπου 20.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, όταν στο οικόπεδο 10 η ελάχιστη δαπάνη για 3.420 τχλμ. είναι 31 εκ. €, στο Ιόνιο 35,4 εκ. € για 6.671 τχλμ. και στον Πατραϊκό 32 εκ. € για 1.850 τχλμ! Αναλογικά λοιπόν οι ελάχιστες δαπάνες στην Κρήτη θα έπρεπε να ήταν έως και 10 φορές υψηλότερες, με κριτήριο τον Πατραϊκό – δηλαδή, έως και 750 εκ. € αντί μόλις 75 εκ. €.
Ακόμη χειρότερα, για τις δύο αυτές συμβάσεις η κοινοπραξία δεσμεύεται να κάνει έρευνες σε 3.250 τχλμ. τα τρία πρώτα χρόνια και σε μόλις 1.500 τχλμ. τα τρία επόμενα της 2ης φάσης, έναντι μίας ελάχιστης δαπάνης ύψους 12,5 εκ. €. Χωρίς καν μία γεώτρηση που θα διενεργηθεί τα δύο τελευταία χρόνια της 8ετούς σύμβασης! Ο κίνδυνος εν προκειμένω είναι προφανής: δηλαδή, να μη βρεθεί τίποτα στα 6 πρώτα χρόνια που θα ερευνήσουν το 1/4 της περιοχής που θα δεσμεύσουν, οπότε με ένα πολύ μικρό ποσόν θα έχει μπλοκάρει ή καθυστερήσει η όλη διαδικασία.
Υπάρχουν πολλές άλλες ατέλειες στις συμβάσεις, ενώ καταθέσαμε ήδη τις επιφυλάξεις μας στην Επιτροπή Εμπορίου, όσον αφορά τη νομική και υπολογιστική τους πλευρά. Εν τούτοις, ενημερωθήκαμε πως οι συμβάσεις είναι υπογεγραμμένες και δεν αλλάζουν – γεγονός που συνεπάγεται ότι, οι αναφορές μας είναι μόνο για τα μάτια του κόσμου και δεν τους δίνεται καμία σημασία! Πώς είναι προαποφασισμένα τα πάντα, οπότε εμείς τις συζητάμε σήμερα χωρίς κανέναν ουσιαστικά λόγο.
Υπάρχει βέβαια και το αισιόδοξο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο οι εταιρείες γνωρίζουν ακριβώς πού θα κάνουν γεωτρήσεις – οπότε να μην χρειάζεται να ερευνήσουν ολόκληρη την περιοχή, ούτε να δαπανήσουν πολλά χρήματα. Εν τούτοις εμείς δεν πρέπει να εφησυχάζουμε, οπότε προτείνουμε να τροποποιηθούν οι δύο συμβάσεις της Κρήτης, τουλάχιστον στα εξής:
(α) Να αυξηθεί η ελάχιστη δαπάνη, έστω στο πενταπλάσιο.(β) Να γίνει πιο σύντομη η περίοδος έρευνας, για παράδειγμα από τα 8 χρόνια στα 5.(γ) Να μπορούν να δημοπρατηθούν ξανά οι περιοχές που αποδεσμεύει ο μισθωτής.
Εάν τώρα πράγματι δεν γίνεται να τροποποιηθούν οι συμβάσεις, τότε θα πρέπει να ελέγχεται η πιστή εφαρμογή τους οπότε, εάν υπάρχουν αποδείξεις μη τήρησης τους, να καταγγέλλονται και να κηρύσσεται έκπτωτος ο μισθωτής πριν συμπληρωθούν τα 8 χρόνια. Σε κάθε περίπτωση, εμείς θα καταψηφίσουμε το άρθρο 3.2 που αφορά τις ελάχιστες δαπάνες για τις συμβάσεις της Κρήτης, θεωρώντας πως είναι ασύμφορο για τη χώρα, ενώ συνιστά μία απαράδεκτη διάκριση σε σχέση με τις άλλες συμβάσεις.
Περαιτέρω, εκτός από το θέμα των υδριτών στο Καστελλόριζο που αναφέραμε στην εισήγηση μας, έχουμε τα εξής επί πλέον ερωτήματα:
(1) Τα κοιτάσματα στην περιοχή του Αιγαίου είναι πιθανότατα πιο πλούσια, αλλά δεν έχει καθοριστεί ΑΟΖ και δεν μπορούμε να τα εκμεταλλευθούμε. Μόνο στη Λεκάνη του Ηροδότου εκτιμώνται σε 1,5 τρις κμ αξίας έως 300 δις € από τον καθηγητή κ. Φώσκολο (το καταθέτω στα πρακτικά). Υπάρχει περίπτωση να καθοριστεί ΑΟΖ στο εγγύς μέλλον ή μήπως θα πρέπει να τα ξεχάσουμε;
(2) Ενώ έχει υπογραφεί η σύμβαση για τα Διαπόντια Νησιά *, δεν έχει κυρωθεί ακόμη. Γιατί και πότε θα κυρωθεί;
(3) Στην αιτιολογική έκθεση του Νόμου, αναφέρεται η σημασία των συμβάσεων σε σχέση με τον αγωγό ΤΑΡ για την ενίσχυση του ρόλου της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου. Δεν υπάρχει αναφορά όμως στον αγωγό EastMed, από την Κύπρο στην Κρήτη, στη δυτική Πελοπόννησο και στη Δυτική Ελλάδα που πράγματι σχεδιάζεται για την αξιοποίηση όλων των κοιτασμάτων. Η παράλειψη αυτή συνιστά μόνο αμέλεια;
(4) Στο power point που μας μοίρασε ο υφυπουργός, αναφέρεται πως η ωφέλεια της Ελλάδας από τις τέσσερις συμβάσεις θα είναι 140 εκ. €. Αναλύοντας όμως τις συμβάσεις, διαπιστώσαμε πως μόνο στην περίπτωση που δεν πραγματοποιηθεί η ελάχιστη δαπάνη από τις εταιρείες εξόρυξης, τότε καταπίπτει υπέρ του δημοσίου ένα τέτοιο ποσόν – για την ακρίβεια 141,4 εκ. €. Το καταλάβαμε σωστά ή κάναμε κάποιο λάθος; Σύμφωνα πάντως με τους δικούς μας υπολογισμούς, η πραγματική ωφέλεια θα είναι πολύ μικρότερη (τους καταθέτω στα πρακτικά)
(5) Στο Άρθρο 3.11 αναφέρεται ότι, σε περίπτωση παραίτησης του μισθωτή σε οποιαδήποτε χρονική φάση των εργασιών, οφείλει να απομακρύνει τις εγκαταστάσεις του από την περιοχή του έργου, να σφραγίσει τις γεωτρήσεις και να «επαναφέρει το περιβάλλον όσο το δυνατόν εφικτό στην κατάσταση που βρισκόταν πριν την Ημερομηνία Έναρξης Ισχύος». Ο όρος «όσο το δυνατόν εφικτό» είναι εντελώς υποκειμενικός. Ποιος αξιολογεί και σε τι βαθμό την επαναφορά του περιβάλλοντος; Δηλαδή, εάν προκληθούν περιβαλλοντικές ζημιές κατά την απομάκρυνση ή σε μεταγενέστερο χρόνο, ποιος θα φέρει την ευθύνη, εφόσον δεν αναφέρεται με σαφήνεια η πλήρη αποκατάσταση του περιβάλλοντος στο 100% και όχι με τον δυνητικό βαθμό που αναφέρεται στο εν λόγω άρθρο;
(6) Στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ζ, για παράδειγμα στην Επιστολή Υποστήριξης Μητρικής Εταιρίας, αναφέρεται ως εφαρμοζόμενο το διεθνές δίκαιο διαιτησίας και το γαλλικό δίκαιο! Μπορούν ή είναι σωστό αλήθεια να παρακαμφθούν τα Ελληνικά Δικαστήρια και το Ελληνικό Δίκαιο;
Κλείνοντας, πιστεύουμε πως οι κοινωφελείς, καθώς επίσης οι στρατηγικές επιχειρήσεις πρέπει να ανήκουν στο δημόσιο, λειτουργώντας φυσικά με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ενώ όλες οι υπόλοιπες στον ιδιωτικό τομέα. Θεωρούμε λοιπόν πως είναι πολύ σημαντικό για την οικονομία μας να παραμείνουν στην κυριότητα του Ελληνικού κράτους τα ΕΛΠΕ, η μεγαλύτερη εταιρία των Βαλκανίων, όπως όλες οι άλλες ενεργειακές επιχειρήσεις – ειδικά αφού η Ελλάδα διαθέτει ενεργειακά αποθέματα.
Το ξεπούλημα άλλωστε του ποσοστού των ΕΛΠΕ, τα οποία συμμετέχουν επί πλέον με 35% στη ΔΕΠΑ, θα απέφερε μόλις 600-650 εκ. € στο δημόσιο, χωρίς τις εκπτώσεις που συνήθως διεκδικούν οι διεθνείς αγοραστές ή το χρηματιστήριο. Επομένως πιστεύουμε ότι δεν είναι σε καμία περίπτωση σκόπιμη η πώληση τους, ειδικά όταν υπάρχει πιθανότητα να βρεθεί πετρέλαιο, να αυξηθεί η αξία τους και να παραμείνει η τεχνογνωσία στη χώρα μας.
Επειδή τώρα τα ενεργειακά αποθέματα είναι κατάρα παρά ευχή, όταν μία χώρα είναι ανοχύρωτη όπως η Ελλάδα, θεωρούμε απαραίτητη την παράλληλη αύξηση των αμυντικών μας δαπανών. Ως εκ τούτου, είναι απαράδεκτο να κλείνουν επιχειρήσεις όπως η ΕΛΒΟ, για την οποία έχουμε υποβάλλει αναλυτικό ερώτημα στον αρμόδιο υπουργό.
Γενικότερα πάντως, όσον αφορά τις συμβάσεις, ειδικά αυτές στην Κρήτη, είναι πολύ ελκυστικές για τους εκμισθωτές, αλλά αμφιβόλου συμφέροντος για το ελληνικό δημόσιο, ενώ αποτελούν κακό προηγούμενο για τις επόμενες. Ελπίζουμε όμως να τροποποιηθούν, επειδή δεν έχουμε πια την πολυτέλεια να μην τις επικυρώσουμε.
Ο πρωτογενής πάντως τομέας με τη μεταποίηση του και η βιομηχανία, συμπεριλαμβανομένου του ενεργειακού τομέα που παράγουν τις περισσότερες θέσεις εργατικού δυναμικού με αξιοπρεπείς αμοιβές, είναι απαραίτητοι κλάδοι για να αναπτυχθεί ορθολογικά η Ελλάδα – ενώ ο τουρισμός δεν μπορεί να θεωρείται ως η βαριά βιομηχανία της χώρας, ειδικά όταν σχεδόν το 85% των αναγκών του εισάγεται.
*Σημείωση διαπόντια νησιά: Πρόκειται για το σύμπλεγμα μικρών νησιών του Ιονίου, βόρεια της Κέρκυρας, όπου η κυβέρνηση δειλιάζει να καθορίσει ΑΟΖ με την Ιταλία και με την Αλβανία
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου