Η Ουγκάντα χαρακτηρίστηκε ως «χώρα παραμύθι» από τον Churchill, αλλά κατέληξε στο χάος...
Η Αφρική είναι το λίκνο της ανθρωπότητας.
Είναι μια γη πλούσια σε πόρους, αξιοθέατα εμπλουτισμένα με ομορφιά και πολιτισμούς που έχουν επηρεάσει γενιές.
Αλλά η Μητέρα Φύση δεν θα είχε ποτέ αντιληφθεί ότι η ήπειρος θα ήταν η εστία της βίας, της αιματοχυσίας και της βαρβαρότητας.
Αυτά ήταν τα πρωταρχικά θέματα για αιώνες και εξακολουθούν να υφίστανται σήμερα, με μεγάλες εκτάσεις του ηπειρωτικού πληθυσμού που μόλις επιβίωσαν.
Οι περισσότεροι σύγχρονοι ιστορικοί θέλουν να κατηγορούν τη βρετανική αποικιοκρατία και τον αμερικανικό καπιταλισμό για τα προβλήματα που πλήττουν την Αφρική.
Ωστόσο, ακόμη και χρονολογώντας από τις φυλές του χθες, οι ερευνητές συναντούν ιστορίες σαδισμού και αγριότητας.
Η Αφρική έχει δημιουργήσει μερικούς από τους χειρότερους τυράννους της ιστορίας, από τον Robert Mugabe της Ζιμπάμπουε μέχρι τον Omar al-Bashir του Σουδάν στον Siad Barre της Σομαλίας.
Αλλά δεν υπήρχε κανείς τόσο κακός όσο ο Idi Amin της Ουγκάντα.
Όπως και άλλοι απολογισμοί των αποτυχημένων σοσιαλιστικών πειραμάτων, η Ουγκάντα ήταν δέσμια ενός ατόμου που το σχέδιο του ήταν να καταλάβει την απόλυτη εξουσία, να σκοτώσει αντιφρονούντες και να εθνικοποιήσει την ιδιωτική βιομηχανία.
Εθνικοποίηση
Λίγο μετά το θάνατό του το 2003, οι γιατροί του Amin αποκάλυψαν ότι ήταν κλινικά τρελός, βασιζόμενος σε αντιψυχωτικά φάρμακα μόνο για να μπορεί μα λειτουργήσει.
Λαμβάνοντας υπόψη τις οικονομικές πολιτικές που καθιέρωσε και την κακία που χρησιμοποίησε, η δοσολογία ήταν φαινομενικά ανεπαρκής.
Ενώ απουσίαζε ένα παραδοσιακό κεντρικό σύστημα για τη διαχείριση της οικονομίας, η κυβέρνηση Amin και οι αξιωματούχου του υιοθέτησαν το στυλοβάτη του σοσιαλισμού: την εθνικοποίηση των μέσων παραγωγής.
Η πρώτη πράξη του δικτάτορα ήταν να εκδιώξει περισσότερους από 80.000 Ασιάτες και να κατασχέσει τα περιουσιακά τους στοιχεία, κατηγορώντας τους ανθρώπους αυτούς για εξαπάτηση της χώρας και κλοπή από αυτόχθονες.
Η δεύτερη πράξη ήταν η απαλλοτρίωση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, η εθνικοποίηση της βιομηχανίας και η ανάληψη της γεωργίας.
Η οικονομία της χώρας ήταν ήδη σε παρακμή, αλλά αυτές οι σοσιαλιστικές επιδιώξεις επιδείνωσαν την οικονομική κατάσταση του έθνους.
Όπως αναμενόταν, οι εξαγωγές ζάχαρης «βυθίστηκαν», η παραγωγή των εργοστασίων κατέρρευσε και οι επιχειρήσεις και τα καταστήματα έβαλαν «λουκέτο» τους λόγω κακοδιαχείρισης, κατάχρησης εξουσίας, έλλειψης συντήρησης και πλήρους παραμέλησης.
Ο Amin και οι υποστηριχτές του χρησιμοποίησαν τα κέρδη για να αγοράσουν όπλα και αντικείμενα πολυτελείας.
Ο Amin πίστευε ότι αυτό του εξαγόραζε μόνιμη πίστη από τους μισθοφόρους του, αναφερόμενος στην αφρικανική παροιμία «ένα σκυλί με κόκαλο στο στόμα του δεν μπορεί να σε δαγκώσει».
Καθώς η οικονομία επιδεινώθηκε, ο Amin πίστευε ότι θα μπορούσε να λύσει τα δεινά του έθνους, τυπώνοντας περισσότερα χρήματα.
Όπως αναμενόταν ο πληθωρισμός ξεπέρασε το 700%.
Οι πολίτες της Ουγκάντα δεν κατάφεραν πραγματικά να βιώσουν την ευημερία που τους είχε υποσχεθεί ο Amin.
Υπέφεραν από την έλλειψη τροφίμων και την έλλειψη βασικών αγαθών, με αποτέλεσμα το λαθρεμπόριο να γίνει αχαλίνωτο.
Ο Amin ήταν τόσο ανήσυχος από την τάση αυτή που διέταξε τους αξιωματικούς του να πυροβολούν τους λαθρεμπόρους , ελπίζοντας να αποτρέψει μελλοντικούς ήρωες από το να προσπαθήσουν να παράσχουν βασικά αγαθά στο κοινό.
Ο Amin είχε τη δίψα για αίμα και βία.
Αυτή ήταν η ζωή στην Ουγκάντα από το 1971 έως το 1979:
-Οι φυλακισμένοι στο Mackindye, το Naguru και το Maksero αναγκάστηκαν να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο για να σώσουν τη ζωή τους, για να σκοτωθούν αργότερα από άλλους τρόφιμους.
-Ανθρώπινα λείψανα αντιφρονούντων, φυλακισμένων και εχθρών του κράτους είχαν πεταχτεί σε ποτάμια.
-Άνθρωποι των οποίων το επώνυμο ξεκίνησε με «Ο» σφαγιάστηκαν – το «Ο» ήταν κοινό στις φυλές Acholi και Langi.
-Οι δολοφονίες των δυνάμεων ασφαλείας ήταν μυστικές και συστηματικές.
Ο αντισημιτισμός του Amin ήταν επίσης έντονος, γιόρταζε το γεγονός ότι ο Adolf Hitler είχε δώσει εντολή για τη δολοφονία έξι εκατομμυρίων Εβραίων και κατηγορώντας τους Ισραηλινούς ότι δεν ενεργούσαν προς το συμφέρον του κόσμου.
Ο Amin πέθανε το 2003 από νεφρική ανεπάρκεια.
Ο πρώην βρετανός υπουργός Εξωτερικών David Owen αποκάλυψε ότι είχε εξετάσει τη διάταξη για τη δολοφονία του αφρικανικού δεσπότη επειδή «το καθεστώς του ήταν ένα από τα χειρότερα όλων των αφρικανικών καθεστώτων».
Η Βενεζουέλα δεν θα ξεχάσει ποτέ τον Hugo Chavez και τον Nicolas Maduro.
Η Καμπότζη ποτέ δεν θα ξεχάσει το Pol Pot.
Η Ρουμανία δεν θα ξεχάσει ποτέ τον Nicolae Ceausescu.
Η Ουγκάντα, η οποία εξακολουθεί να βρίθει από διαφθορά και εγκλήματα το 2018, δεν θα ξεχάσει ποτέ τον Idi Amin.
Αυτοί οι άνδρες μοιράζονται όλες τις ίδιες κληρονομιές αποτυχημένων οικονομικών αποφάσεων.
Εκείνοι που «ρομαντικοποιούν» τον σοσιαλισμό τυπικά τους παραλείπουν από τον έπαινο τους για το πόσο «θαυμάσια» είναι αυτή η ιδεολογία.
Αλλά η εξέταση του παρελθόντος θα αποδώσει μια καταγραφή της μαζικής δυστυχίας, των βασανιστηρίων και της αγωνίας - τα χαρακτηριστικά της κάθε σοσιαλιστικής δοκιμασίας στην ιστορία.
Νίκος Κονδυλόπουλος
Πηγή : www.bankignews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου