Πώς η μεγαλύτερη παραγωγική μηχανή του πλανήτη, η Κίνα, μετατρέπει τα κράτη της Αφρικής σε αποικίες της – όταν κάτι ανάλογο συμβαίνει με τη αντίστοιχη παραγωγική μηχανή της Ευρώπης, με τη Γερμανία, στην οικονομική κατοχή της οποίας βρίσκονται ήδη η Ελλάδα, η Πορτογαλία κοκ.
Ανάλυση
Η μετατροπή κρατών σε αποικίες με οικονομικά όπλα στην Ευρώπη διενεργείται από την παραγωγική μηχανή της, από τη Γερμανία – όπου πολλοί από όσους τάσσονταν υπέρ της ΕΕ και της Ευρωζώνης, όπως εμείς, εύλογα αντιδρούν πλέον, επειδή είναι αντίθετοι με τη γερμανική πια ΕΕ και με το γερμανικό ευρώ. Μπορεί δηλαδή να αναγνωρίζουμε τα πλεονεκτήματα μίας ενωμένης Ευρώπης με ένα κοινό νόμισμα για την ειρήνη και την ευημερία, αλλά κανένας δεν θέλει να είναι υποδουλωμένος στη Γερμανία – εκτός από εκείνους που αποτελούν ήδη υποχείρια της και έμμισθους υπηρέτες της, όπως είναι ορισμένα κόμματα και πολιτικοί.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει στην Αφρική, όπου η μεγαλύτερη παραγωγική μηχανή του πλανήτη, η Κίνα, μετατρέπει τα κράτη της σε αποικίες – ενώ πιθανότατα θα ακολουθήσει η Ασία, με τη βοήθεια του δρόμου του μεταξιού που κατασκευάζεται. Η Κίνα επεκτείνεται επίσης στην Ευρώπη, ιδίως στις οικονομικά ασθενείς χώρες του Νότου, όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, με έναν διαφορετικό όμως τρόπο – εξαγοράζοντας επιχειρήσεις, κυρίως λιμάνια και σιδηροδρομικούς σταθμούς, για να διευκολύνει τις εξαγωγές της (ανάλυση).
Οι κινήσεις της αυτές θα ενταθούν, λόγω του ότι οι Η.Π.Α. έχουν επιβάλλει δασμούς στα προϊόντα της – οπότε η Κίνα θα προσπαθήσει να αναπληρώσει την αμερικανική αγορά με την ευρωπαϊκή. Εάν τώρα συγκρουστεί ή εάν συμμαχήσει με τη Γερμανία, θα φανεί στο μέλλον – ενώ για πολλούς θεωρείται νομοτελειακή η συμμαχία των Η.Π.Α. με τη Ρωσία, οπότε το μοίρασμα της Ευρώπης μεταξύ τους. Ερωτηματικό βέβαια παραμένει η σχέση της Γερμανίας με τις Η.Π.Α. – γνωρίζοντας πως η μεγαλύτερη αμερικανική βάση είναι στο κέντρο της δυτικής Γερμανίας, ενώ πολλές επιχειρήσεις της έχουν αμερικανικές εταιρείες ως μετόχους.
Περαιτέρω, υπενθυμίζουμε πως με τη «διάσκεψη του Κονγκό» που διενεργήθηκε στο Βερολίνο από το 1884 έως το 1885, ρυθμίσθηκε η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία και το εμπόριο με την Αφρική – σε μία νέα ιμπεριαλιστική περίοδο που συνέπεσε με την ξαφνική εμφάνιση της Γερμανίας του Μπίσμαρκ ως αυτοκρατορική δύναμη. Το συνέδριο αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει μία περίοδος αυξημένης αποικιοκρατικής δραστηριότητας, από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις στην Αφρική – οι οποίες επικράτησαν τελικά, λεηλατώντας κυριολεκτικά τα περισσότερα κράτη της.
Πρόσφατα τώρα, το 2012 με τη διάσκεψη του Πεκίνου (πηγή) που προσκλήθηκε μόνο η Goldman Sachs, η Κίνα δεσμεύθηκε να επενδύσει ακόμη περισσότερα χρήματα στην Αφρική – η οποία είχε πλέον μετατραπεί σε αποικία της μέσω των επενδύσεων που προέβη μετά το 2010, όπου οι περισσότερες άλλες χώρες ασχολούνταν με τα μεγάλα προβλήματα που τους είχε προκαλέσει η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 (χάρτης). Έκτοτε η αποικιοκρατία της Κίνας με οικονομικά μέσα επιταχύνθηκε, αφού έχει δανείσει μέσω της «Export-Import Bank» και της «Development Bank» συνολικά 143 δις $ σε 56 αφρικανικά κράτη – όπου με το 1/3 χρηματοδοτήθηκαν έργα υποδομής, με το 1/4 οι κυβερνήσεις και με το 15% η εξόρυξη πρώτων υλών, συμπεριλαμβανομένων των υδρογονανθράκων. Μόλις το 1,6% των κινεζικών δανείων δαπανήθηκε για την παιδεία, την υγειονομική περίθαλψη, το περιβάλλον, τη διατροφή και την ανθρωπιστική βοήθεια συνολικά – οπότε εύλογα καταλαβαίνουμε γιατί συνέβη κάτι ανάλογο στην Ελλάδα, όπου ένα ελάχιστο ποσόν των δανείων της οδηγήθηκε στον προϋπολογισμό της.
Περαιτέρω μόνο σε επτά στρατηγικά σημαντικές χώρες (Αγκόλα, Καμερούν, Αιθιοπία, Κένυα, Κονγκό, Σουδάν, Ζάμπια) δόθηκαν τα 2/3 των συνολικών δανείων (γράφημα, πηγή: zero hedge) – ενώ η Αγκόλα που διαθέτει μεγάλες ποσότητες πετρελαίου πήρε μεν τη μερίδα του λέοντος (43 δις $, όταν το ΑΕΠ της είναι 124 δις $), αλλά στη συνέχεια αναγκάσθηκε να εξυπηρετεί το χρέος της στέλνοντας πετρέλαιο στην Κίνα. Σε μία πρόσφατη ομιλία του δε ο πρόεδρος της Κίνας δεσμεύθηκε για την επένδυση ακόμη 60 δις $ στην Αφρική, με στόχο τη χρηματοδότηση νέων υποδομών – αν και λίγο πριν αναφέρθηκε πως η Κίνα θα «κατασχέσει» το κερδοφόρο λιμάνι της Κένυα, εάν η σιδηροδρομική εταιρεία της χώρας δεν μπορέσει να εξυπηρετήσει τα δάνεια της (πηγή).
Φυσικά σημειώθηκαν πολύ μεγάλες υπερβάσεις, όσον αφορά το κόστος κατασκευής του σιδηρόδρομου που χρηματοδοτήθηκε από την Κίνα, όπως σε πολλά κατασκευαστικά έργα στην Ελλάδα, αλλά η Κίνα αδιαφόρησε – αφού εξυπηρετούσε κάτι τέτοιο τα σχέδια της για την οικονομική κατοχή της Κένυα. Κάτι ανάλογο συνέβη στη Σρι Λάνκα, όπου η Κίνα υποχρέωσε τη χώρα να της μισθώσει για 99 χρόνια το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι της, επειδή δεν μπορούσε να αποπληρώσει ένα δάνειο της ύψους 8 δις $ – ενώ η ίδια μέθοδος θα ακολουθηθεί όταν χρεοκοπήσουν τα υπόλοιπα αφρικανικά κράτη και όχι μόνο, με την έννοια πως θα παραδώσουν τα κλειδιά της χώρας τους στην Κίνα.
Η Κίνα θα διευρύνει τις αποικίες της και στην Ασία, σε πολλά κράτη της οποίας δανείζει ήδη χρήματα για την κατασκευή των υποδομών που απαιτούνται από το δρόμο του μεταξιού – με τον οποίο θέλουν να συνδεθούν τα περισσότερα, θεωρώντας πως θα έχουν οφέλη. Έτσι θα αναγκασθούν αργά ή γρήγορα να παραδώσουν στην Κίνα τις δημόσιες επιχειρήσεις τους σε εξευτελιστικές τιμές, όταν δεν θα είναι σε θέση να εξυπηρετούν τα δάνεια τους – ενώ η εκάστοτε εγχώρια ελίτ υποστηρίζει φανατικά την κίτρινη υπερδύναμη, επειδή κερδίζει πάρα πολλά από τις υπερτιμολογήσεις των έργων που αναλαμβάνει, με τη χρηματοδότηση του κράτους από την Κίνα.
Λογικά λοιπόν τάσσεται υπέρ της Κίνας και των δανειακών συμβάσεων με τα ΜΜΕ που διαθέτει και με τους δημοσιογράφους που βρίσκονται στην έμμισθη υπηρεσία της – όχι από δουλοπρέπεια, αλλά επειδή κερδίζει τεράστια ποσά, υπερτιμολογώντας τα πάντα και αδιαφορώντας για τους Πολίτες που υποχρεώνονται να πληρώσουν το κόστος των δανείων, με υπερβολικούς φόρους και με χαμηλότερες κοινωνικές δαπάνες για την παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον κοκ.
Στα πλαίσια αυτά δεν καταλαβαίνουμε γιατί απορούν οι Έλληνες σχετικά με τη στάση των εγχωρίων ελίτ, μέσω των ΜΜΕ, των κομμάτων και των δημοσιογράφων που πληρώνουν αδρά, όσον αφορά την υποστήριξη των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων – τις οποίες εκμεταλλεύεται μόνο η Γερμανία, παρά το ότι συμμετέχουν όλες οι άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ, για να δημιουργήσει την αυτοκρατορία της στην Ευρώπη, με οικονομικά όπλα αυτή τη φορά.
Προφανώς δε τα ανταλλάγματα που θα ζητάει, ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, θα είναι και εδαφικά, όπως διαπιστώνεται από την περίπτωση της Μακεδονίας – αφού οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν ήδη υποθηκεύσει όλα μας τα περιουσιακά στοιχεία, με το PSI το βρώμικο 2012 και με το τρίτο μνημόνιο. Τότε, το 2015, παραδόθηκαν τα πάντα στο ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ, ενώ αφελληνίστηκαν οι τράπεζες που κατέχουν ως εγγυήσεις ένα μεγάλο μέρος των εδαφών της χώρας μας, των ακινήτων και των επιχειρήσεων της – οπότε η οικονομική κατοχή της Ελλάδας δεν είναι μία θεωρία συνωμοσίας, αλλά η ψυχρή πραγματικότητα.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου