Του Πέτρου Χασάπη
Η συμφωνία των Πρεσπών λοιπόν έρχεται στην ελληνική Βουλή. Μετά την ψήφισή της από Έλληνες βουλευτές, δεν θα είναι πια «συμφωνία των Πρεσπών», αλλά θα γίνει Συνθήκη των Πρεσπών και θα διέπεται πλέον από το διεθνές δίκαιο, τη Συνθήκη της Βιέννης για το «δίκαιο των συνθηκών» και τα διεθνή δικαστήρια.
Επειδή, απ’ ότι φαίνεται η Νέα Αριστερά, μαζί με κάποιους άλλους βουλευτές θα ψηφίσουν τελικά τη Συνθήκη των Πρεσπών, παρότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού (την οποία προκλητικά αγνοούν) είναι αντίθετη, όλοι αναρωτιούνται αν υπάρχει δυνατότητα ακύρωσής της ή καταγγελίας της εκ των υστέρων.
Κατ΄ αρχήν κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πόσο κακό έκανε ήδη η υπογραφή και μόνο του προσυμφώνου των Πρεσπών. Πόσο φυσικά περισσότερο κακό θα κάνει η ίδια η κύρωσή του από την Ελληνική Βουλή. Αλλά και με πόσο «διαβολικό» τρόπο έχει διατυπωθεί το κείμενο της (σε λίγο καιρό) Συνθήκης των Πρεσπών σε βάρος της Ελλάδας.
Η συνθήκη λοιπόν της Βιέννης προβλέπει κάποιους περιοριστικούς λόγους ακύρωσης της κάθε συνθήκης και τέτοιοι είναι απίθανο να στοιχειοθετηθούν στην παρούσα περίπτωση. Προβλέπει όμως τη δυνατότητα καταγγελίας. Αλλά η ελληνική πλευρά παραιτήθηκε αυτού του δικαιώματος για το μέλλον, ορίζοντας μέσα στην ίδια της συνθήκη ότι όλοι οι όροι της συμφωνίας είναι αμετάκλητοι, δένοντας τα χέρια σε κάθε επόμενη κυβέρνηση.
Ενώ παρόλα αυτά, ορίστηκε ότι όλοι οι όροι είναι αμετάκλητοι, πάνω στην υπερβολή τους και στη βιασύνη τους, όρισαν ότι οι διατάξεις για το όνομα, την ιθαγένεια (στην ουσία εθνικότητα) και τη γλώσσα δεν τροποποιούνται. Αυτή η υπερβολή τους όμως άνοιξε την πόρτα για καταγγελία και για τροποποίηση όλων των υπόλοιπων διατάξεων. Επομένως, αφού υπάρχει αντίθεση ανάμεσα στις ίδιες τις διατάξεις της συνθήκης, κατ΄ αρχήν όλες οι υπόλοιπες διατάξεις μπορούν ελεύθερα να καταγγελθούν στο μέλλον. Αλλά αυτό είναι το έλασσον.
Ένας δεύτερος λόγος για τον οποίο θα μπορούσε να καταγγελθεί πλέον αυτή η συνθήκη είναι η παραβίασή της στο μέλλον από το ένα από τα δύο μέρη. Οι παραβιάσεις που έγιναν μέχρι τώρα, από την πλευρά των Σκοπίων του Προσυμφώνου των Πρεσπών, δίνουν το δικαίωμα μόνο τώρα στην ελληνική κυβέρνηση να καταγγείλει αυτό το προσύμφωνο και να απόσχει από την ψηφοφορία. Δυστυχώς, όταν η ίδια η ελληνική Βουλή, η οποία ήδη γνωρίζει αυτές τις παραβιάσεις, θα την επικυρώσει, τότε εν γνώσει της αποδέχεται αυτές οι παραβιάσεις και τις εγκρίνει.
Επομένως, βλέπουμε πως ο ελληνικός λαός οδηγείται δεμένος χειροπόδαρα στην εκχώρηση της ιστορίας και των δικαίων της Ελλάδας (Μακεδονίας), όπως οδηγήθηκε και στα μνημόνια και την εκχώρηση της εθνικής του κυριαρχίας, από τους ίδιους τους αντιπροσώπους του, από την ίδια τη Βουλή του.
Στην ελληνική δικαιοσύνη και σε Έλληνες "Τερτσέτηδες" και "Πολυζωϊδηδες" επαφίεται η ακύρωση της Συνθήκης των Πρεσπών ως παραβιάζουσα νόμο αναγκαστικής ισχύος και ειδικότερα τη μη αναθεωρούμενη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 2 του Συντάγματος, καθόσον η συγκεκριμένη συνθήκη προσβάλλει την αξιοπρέπεια των Ελλήνων. Αλλά και πάλι δυστυχώς η Ελλάδα δεν διαθέτει Συνταγματικό Δικαστήριο.
Υπάρχει μια τελευταία ελπίδα. Να βρεθούν από τώρα κάποια κόμματα που θα καταγγείλουν ότι αυτή η συμφωνία κυρώνεται χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του ελληνικού λαού, καθόσον δεν τέθηκε σε γνώση του πριν τις προηγούμενες εκλογές, για να υπάρχει η σχετική εξουσιοδότηση, και με βάση τα συλλαλητήρια και τις δημοσκοπήσεις είναι δεδηλωμένη η αντίθεσή του και επομένως ότι αυτή η συνθήκη τελεί υπό την διαλυτική αίρεση της απόρριψής της από τον ίδιο το λαό με δημοψήφισμα. Βασική επιχειρηματολογία υπέρ της άποψης αυτής είναι η βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας των Ελλήνων, της θέσης της χώρας σε κίνδυνο και κυρίως της αποτροπής του κινδύνου του λαϊκού και εθνικού διχασμού.
Δυστυχώς όμως φίλοι μου, ό,τι και να γίνει στο μέλλον, το κακό ήδη το έκαναν οι ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Ακόμα και μονομερώς εμείς να ακυρώσουμε στο μέλλον αυτή τη συμφωνία, τα οφέλη που ήθελαν οι Σκοπιανοί ήδη τα εξασφαλίζουν με την επικείμενη ψήφιση της συνθήκης στη Βουλή. Αυτό το πράγμα δεν πρέπει να το κάνουν Έλληνες βουλευτές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου