Επικαιρότητα
Η πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας φαίνεται να ολοκληρώνει τις συζητήσεις της με την ΕΕ, όσον αφορά το BREXIT, με έναν τρόπο όμως που δεν βρίσκει σύμφωνους τους οπαδούς της εξόδου της χώρας – με αποτέλεσμα να την κατηγορούν ότι θέλει να την μετατρέψει σε αποικία της γερμανικής Ευρώπης, καθώς επίσης με πολύ πιθανό το ενδεχόμενο να μην εγκριθεί από τη Βουλή. Υπενθυμίζουμε εδώ πως η έξοδος της Βρετανίας θα είναι βραχυπρόθεσμα κακή για την ίδια, αλλά μακροπρόθεσμα κακή για την ΕΕ – οπότε δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με ελαφρότητα.
Η ιταλική κυβέρνηση τώρα παραμένει σταθερή στον προϋπολογισμό που απορρίφθηκε από την Κομισιόν, με την αύξηση μόνο των εσόδων από αποκρατικοποιήσεις στο 1% του ΑΕΠ, έτσι ώστε να μειωθεί το χρέος – γεγονός που σημαίνει πως εάν το αποδεχθεί η Κομισιόν, θα πρόκειται ξεκάθαρα για έναν συμβιβασμό της, τον οποίο επιθυμεί όσο τίποτε άλλο η Γαλλία, αφού εάν συμβεί κάτι στην Ιταλία θα οδηγηθεί σε μεγάλες περιπέτειες (οι τράπεζες της είναι εκτεθειμένες στην Ιταλία με ένα ποσόν λίγο χαμηλότερο από τα 300 δις €). Έτσι όμως θα ισχυροποιούταν το κατά την ΕΕ «λαϊκίστικο ακροδεξιό κόμμα» του κ. Salvini – κάτι που ασφαλώς δεν θέλει η Κομισιόν.
Περαιτέρω, η Γερμανία κινδυνεύει να βυθιστεί σε έναν στασιμοπληθωρισμό, αφού για πρώτη φορά καταγράφει ύφεση, με τον πληθωρισμό να έχει αυξηθεί ήδη στο 2,5% – ενώ πολλές άλλες χώρες της ΕΕ απειλούνται επίσης με ύφεση, με αποτέλεσμα οι ήδη υπερχρεωμένες που προσπαθούν να επιλύσουν τα προβλήματα τους εις βάρος των άλλων (=αυξάνοντας τις εξαγωγές και μειώνοντας τις εισαγωγές) να κινδυνεύουν να χάσουν τον έλεγχο των ελλειμμάτων και των χρεών τους. Όσον αφορά δε την ΕΚΤ, είναι αδύνατον να εφαρμόσει μία νομισματική πολιτική που να βοηθάει όλες τις χώρες του ευρώ μαζί – αφού τα προβλήματα τους είναι διαφορετικά μεταξύ τους.
Επί πλέον, καμία από εκείνες τις χώρες της ΕΕ που θα έπρεπε να υιοθετήσουν το ευρώ, όπως για παράδειγμα η Δανία, δεν φαίνεται πρόθυμη να το κάνει – εύλογα, αφού έχουν διδαχθεί από τις οδυνηρές εμπειρίες των άλλων. Είναι λοιπόν δυνατόν να επιβιώσει η Ευρωζώνη, όταν ξεσπάσει η επόμενη κρίση, η οποία συμβαίνει νομοτελειακά ανά δέκα περίπου έτη; Ακόμη και αν το πιθανότερο είναι αυτή τη φορά η παγκόσμια οικονομική στασιμότητα, όπως συνέβη στην Ιαπωνία μετά τις αρχές του 1990 και το κραχ που προηγήθηκε;
Τι θα συμβεί στις Η.Π.Α. τότε, με το χρέος τους στα 21 τρις $ ή υπερδιπλάσιο από το 2009; Στην Ιαπωνία με δημόσιο χρέος της τάξης του 250% του ΑΕΠ της, όπου αυτό που κατέχει η κεντρική της τράπεζα για να διατηρεί χαμηλά τα επιτόκια έχει ήδη υπερβεί το ΑΕΠ της χώρας, κάτι που διαπιστώνεται για πρώτη φορά στην ιστορία; Ή στην Κίνα, στην οποία περί τα 50.000.000 διαμερίσματα είναι κενά (το 22% των αστικών κτιρίων – γράφημα) ενώ το 75% των περιουσιακών στοιχείων των Πολιτών της είναι σε ακίνητα, έναντι μόλις 28% των Αμερικανών;
Θα μπορέσει αλήθεια η Κίνα να ελέγξει τη φούσκα ακινήτων εν μέσω ύφεσης και αμερικανικών δασμών, όπως τα κατάφερε σε κάποιο βαθμό με τη φούσκα του χρηματιστηρίου; Πόσο μάλλον όταν έχει ήδη αναγκασθεί να αυξήσει ξανά τη ρευστότητα για να αποφύγει την ύφεση, την οποία είχε περιορίσει για να μειωθεί το τεράστιο ιδιωτικό χρέος; Τέλος, τι θα συμβεί εάν συντονισθούν όλα τα παραπάνω μαζί, χωρίς να ξεχνάμε τις νομισματικές κρίσεις που συνεχίζουν να μαίνονται στη Βραζιλία, στην Αργεντινή, στην Τουρκία, στην Ινδία κοκ;
Από την πλευρά της Ελλάδας τώρα, μπορεί η κοινή γνώμη να ενδιαφέρεται μόνο για την αναβολή της περικοπής των συντάξεων μέσω του υπέρ-πλεονάσματος, χωρίς να συνειδητοποιεί πως αυτό το υπέρ-πλεόνασμα συνεχίζει να τροφοδοτεί την αύξηση των χρεών των Ελλήνων (όπως στο δημόσιο, όπου η άνοδος τους είναι εκρηκτική), αλλά το μεγάλο πρόβλημα είναι ξανά οι τράπεζες – όπου δεν υπάρχει λύση χωρίς μία τέταρτη κεφαλαιοποίηση τους, όσα και αν ακούγονται.
Είναι δε κωμικοτραγικό να επεξεργάζεται ένα άλλο σχέδιο το ΤΧΣ (=δημιουργία ενός οχήματος ειδικού σκοπού με τη μερική του χρηματοδότηση από το μαξιλάρι, όπου όμως επαρκεί μόνο για την απαλλαγή των τραπεζών από κόκκινα ύψους 15 δις €) και ένα διαφορετικό η ΤτΕ – με το οποίο σχεδιάζεται να μεταφέρουν οι τράπεζες περίπου το μισό των αναβαλλόμενων φορολογικών υποχρεώσεων (!) σε όχημα ειδικού σκοπού που στη συνέχεια θα εκδώσει ομόλογα και θα χρησιμοποιήσει τα έσοδα για να αγοράσει κόκκινα δάνεια αξίας 42 δις € από τις τράπεζες (=λογιστικές αλχημείες). Πόσο μάλλον όταν την ίδια στιγμή οι τρεις από τις τέσσερις τράπεζες εκδιώκονται από το διεθνή δείκτη MSCI – με αποτέλεσμα να έχει μείνει μόνο Alpha και πέντε άλλες εταιρείες (ΟΠΑΠ, ΟΤΕ, Jumbo, Motor Oil, Τιτάνας), εκ των οποίων ο ΟΤΕ είναι γερμανικός και ο Τιτάνας αποχωρεί από την Ελλάδα.
Εν προκειμένω βέβαια, όπου δεν μας φτάνουν όλα τα προβλήματα, αλλά έχει προκύψει επί πλέον μία πολιτική αστάθεια ενόψει των εκλογών (στην ΕΕ επίσης λόγω των Ευρωεκλογών), θα ήταν ανόητο να αναρωτηθούμε εάν η Ελλάδα είναι προετοιμασμένη για την προβλεπόμενη παγκόσμια ύφεση, στασιμότητα ή κρίση – αφού οδηγείται όλο και πιο γρήγορα στο χάος ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει στον υπόλοιπο πλανήτη. Ακολουθεί η σημερινή συνομιλία του κ. Σαχίνη με τον κ. Βιλιάρδο:
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου