Ο επικήδειος της Ελλάδας

Ποιος φυσιολογικός άνθρωπος θα επαναστατήσει, όταν γύρω του όλοι κλαίγονται; Ποιος νέος θα αναλάβει αυτό που ζητάτε, όταν οι απατεώνες μένουν «βιδωμένοι» και ατιμώρητοι στην καρέκλα τους;

«Πώς θα αλλάξει η κατάσταση της Ελλάδας, όταν ο λαός κλαίγεται από το πρωί μέχρι το βραδύ και εσείς ο ίδιος γράφεται τον επίλογο, ή καλύτερα τον επικήδειο καθημερινά; Σας διαβάζω καιρό τώρα, συμφωνώ με αυτά που γράφετε και με τις αναλύσεις σας, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι και πολύ σίγουρη ποιά πλευρά υποστηρίζετε πραγματικά. Υποστηρίζετε τη μαυρίλα και το πεσιμισμό επειδή θέλετε να αντιδράσει ο κόσμος στην όλη κατάσταση ή απλά υποστηρίζετε την μαυρίλα για να διαλυθούμε μια ώρα αρχύτερα και να μας διαμελίσουν;

Αν όντως σας ενδιαφέρει να βρεθούν άτομα με οράματα για να οδηγήσουν τη χώρα έξω από την κατρακύλα χρόνων τώρα, δεν θα έπρεπε να ξέρετε ότι τέτοια άτομα έχουν οράματα, οπότε δεν κλαίγονται με τα της καθημερινότητας στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης; Δεν θα οφείλατε να ξέρετε πως για να αλλάξει μια παγιωμένη κατάσταση «βούρκου» χρόνων τώρα, θα έπρεπε να αλλάξει το αφήγημα της υπόθεσης;

Ποιος φυσιολογικός άνθρωπος θα επαναστατήσει, όταν γύρω του όλοι κλαίγονται; Ποιος νέος θα αναλάβει αυτό που ζητάτε, όταν οι απατεώνες μένουν βιδωμένοι και ατιμώρητοι στην καρέκλα τους; Επομένως δυο πράγματα συμβαίνουν σύμφωνα με αυτά που γράφετε: (α) ή εκπροσωπείτε και εσείς την πρωσική δύναμη, (β) ή αντιπροσωπεύετε το παλιό. Πάντως θα συνεχίσω να σας διαβάζω γιατί μαθαίνω πολλά από τις αναλύσεις» (πηγή).

Επικαιρότητα 

Το σχόλιο της κυρίας απευθύνεται σε εμένα προσωπικά, με τελικό συμπέρασμα πως είτε εκπροσωπώ αυτούς που έχουν εισβάλλει και καταλάβει οικονομικά την Ελλάδα, είτε το παλαιό σύστημα – εκείνο το διεφθαρμένο κομματικό/πελατειακό κράτος δηλαδή που οδήγησε τη χώρα σκόπιμα στη χρεοκοπία, στην υποδούλωση και στην κατοχή της από την πρωσική κυβέρνηση.

Δύσκολο βέβαια να καταλάβει κανείς πώς είναι δυνατόν να συμφωνεί ταυτόχρονα με τις αναλύσεις μου, τονίζοντας παράλληλα πως δεν είναι σίγουρη ποιά πλευρά υποστηρίζω πραγματικά: τον πεσιμισμό με στόχο την αντίδραση των Πολιτών ή τη μαυρίλα, για να διαλυθεί/διαμελισθεί η Ελλάδα (αν είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς πως οποιοσδήποτε Έλληνας θα το επιθυμούσε!).

Αυτό που έχει βέβαια σημασία είναι το ότι, δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα στην Ελλάδα, αφού τελικά θα τα καταφέρει – όπως τα κατάφερνε πάντοτε στη μακραίωνη ιστορία της. Ως εκ τούτου, η δική μου περιγραφή της κατάστασης της χώρας μας με μελανά μεν αλλά ρεαλιστικά χρώματα, έχει ως μοναδικό στόχο να μην πληρώσουν ένα δυσανάλογα ακριβό τίμημα οι Έλληνες – αφού είμαστε σε θέση να βγούμε από την κρίση, με ένα πολύ χαμηλότερο κόστος, αρκεί να καταλάβουμε επί τέλους τις δυνατότητες και τον πλούτο της πατρίδας μας, προστατεύοντας τον από αυτούς που τον επιβουλεύονται και που δυστυχώς τον αξιολογούν πολύ πιο σωστά.

Για να προστατεύσει τώρα τον πλούτο της μία χώρα, πρέπει να τον εκμεταλλεύεται σωστά – όπως στο παράδειγμα του τουρισμού, όπου είναι απαράδεκτο να υποδεχόμαστε 32 εκ. τουρίστες κάνοντας τζίρο μόλις 15 δις €, όταν η Πορτογαλία με 20 εκ. εισπράττει 17 δις €. Ως εκ τούτου, μόνο από την υφιστάμενη τουριστική κίνηση χάνουμε πάνω από 12 δις €, με τα οποία η Ελλάδα θα είχε ένα εντυπωσιακό πλεόνασμα στο ισοζύγιο της χωρίς κανένα νέο μέτρο λιτότητας – καθώς επίσης περί τα 3,6 δις έσοδα το κράτος, καλύπτοντας πλήρως έναν ετήσιο ΕΝΦΙΑ. Εκτός αυτού διαλύονται οι υποδομές της χώρας όταν πλημμυρίζει με τόσο κόσμο – αφού τα έσοδα που αποφέρουν οι τουρίστες δεν αρκούν καν για τη συντήρηση, πόσο μάλλον για την καλυτέρευση τους.

Η αναφορά του γεγονότος αυτού, όπως επίσης των δυνατοτήτων της πρωτογενούς παραγωγής μας και της ναυτιλίας, οι οποίες είναι τεράστιες, δεν σημαίνει πως κλαίγεται κανείς με την καθημερινότητα – αλλά ότι υποδεικνύει τα σφάλματα που γίνονται ακόμη, η αποφυγή των οποίων δεν χρειάζεται μεγαλόπνοα οράματα, αλλά σωστή, μεθοδική και οργανωμένη δουλειά. Από όλους εμάς βέβαια που ακόμη και στην άκρη του γκρεμού επιμένουμε στις παλιές κακές μας συνήθειες – σε αυτές που μας οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση και τις οποίες όλοι γνωρίζουμε.

Ειδικά στο θέμα της γεωργίας, παράγουμε σχεδόν 11 δις € και εξάγουμε μόλις 5 δις €, όταν άλλες χώρες εξάγουν το τριπλάσιο της παραγωγής τους μέσω της εξέλιξης της μεταποίησης – ενώ στη ναυτιλία το Ντουμπάι, χωρίς κανένα πλοίο στη σημαία του, κάνει τζίρο 25 δις € με 500.000 θέσεις εργασίας, απλά και μόνο από τη διαχείριση ξένων στόλων.

Όσον αφορά τον πολιτικό βούρκο τώρα, καθώς επίσης αυτούς που μένουν «βιδωμένοι» και ατιμώρητοι στις θέσεις τους, εάν κανένας δεν διαμαρτυρηθεί ενεργητικά, δεν προσπαθήσει να ενεργοποιηθεί σε ένα νέο κόμμα με στόχο την αλλαγή ή/και δεν επαναστατήσει, ειδικά οι νέοι, πώς είναι δυνατόν να αλλάξει το αφήγημα; Με το να αποδέχεται ένας ολόκληρος λαός με σκυμμένο το κεφάλι τις εντολές της κυρίας Merkel για πρωτογενή πλεονάσματα στο διηνεκές, όταν γνωρίζει πολύ καλά πως είναι συνώνυμα με τη θανατική καταδίκη του; Πόσο μάλλον παράλληλα με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και με την υφαρπαγή της ιδιωτικής;

Κλαίγεται κανείς όταν βλέπει που οδηγείται η Ελλάδα, εάν δεν αλλάξει αμέσως στάση, προειδοποιώντας τους Πολίτες της; Όταν υποδεικνύει παραδείγματα άλλων χωρών που τα κατάφεραν υπό χειρότερες συνθήκες, όπως σε κάποιο βαθμό η Πορτογαλία, η Ισλανδία ή το Ισραήλ, καθώς επίσης με πολύ λιγότερο πλούτο; Όταν επαναλαμβάνει συνέχεια ότι μπορούμε να κάνουμε θαύματα, αλλά σε καμία περίπτωση χωρίς να αγωνιστούμε όλοι μαζί ενωμένοι, με όλες μας τις δυνάμεις;

Είμαστε αλήθεια φυσιολογικοί, όταν αποδεχόμαστε επί οκτώ συνεχή χρόνια την επιβολή μνημονίων που αποδεδειγμένα έχουν καταστρέψει τα πάντα στη χώρα μας; Όταν μεταφέρουμε τα χρέη μας στα παιδιά μας, όταν ξεπουλάμε τη Μακεδονία και όταν επιτρέπουμε να μας διώξουν από το ίδιο μας το σπίτι, χωρίς να αντιδράμε καθόλου, παραπονούμενοι μόνο για τις συντάξεις μας; Εγώ γράφω τον καθημερινό επικήδειο ή όλοι εμείς με τη συμπεριφορά μας, τα οδυνηρά αποτελέσματα της οποίας αναφέρω σε καθημερινή σχεδόν βάση τα τελευταία δέκα χρόνια; Φταίνε όλοι οι άλλοι, η ΕΕ, το ευρώ, το ΝΑΤΟ κοκ., εκτός από εμάς τους Έλληνες;

Ολοκληρώνοντας, οι επίδοξοι νέοι ιδιοκτήτες της χώρας γνωρίζουν πολύ καλά πως όταν ένας λαός ευρίσκεται υπό συνεχή πίεση, φτωχοποιούμενος σταδιακά αλλά διαρκώς και μεθοδικά, συνήθως δεν αντιδράει – ενώ όταν αρχίσουν τα βάρη του να μειώνονται, τότε πλημμυρίζει τους δρόμους. Επομένως δεν πρόκειται να σταματήσουν να επιβάλλουν μέτρα, ούτε να εκβιάζουν – όπως πρόσφατα με την υπεσχημένη δόση των 15 δις €, παρά το ότι η κυβέρνηση έχει υπογράψει με κλειστά μάτια τα πάντα, παραδίδοντας ακόμη και εθνική κυριαρχία, καθώς επίσης συνεχίζοντας την πολιτική της υποτέλειας, των υποκλίσεων και της διεθνούς επαιτείας των προκατόχων της. 

Στα πλαίσια αυτά, εάν κατηγορούμε ο ένας τον άλλο, τότε απλά παίζουμε το παιχνίδι των δανειστών, το οποίο δεν είναι κάτι διαφορετικό από το γνωστό «διαίρει και βασίλευε» – ενώ ο επικήδειος της Ελλάδας θα συνεχίσει να γράφεται, από την ίδια την ιστορία.

Βασίλης Βιλιάρδος

Πηγή : https://analyst.gr