Πολιτική ελευθερία

Ο ένας στους δυο Έλληνες δεν βλέπει πια το παιδί του, ενώ ο άλλος ζει από τη σύνταξη των γονιών ή των παππούδων του – φτάνοντας στο σημείο να υποστηρίζουν κάποιοι πως ναι, αυτή η κατάσταση είναι καλύτερη από το να είναι άστεγοι και ανασφάλιστοι οι Έλληνες.

Άποψη

– του Γεωργίου Μιχαήλ*

Λίγο πριν πεθάνει ο Χριστός στο Σταυρό ζήτησε νερό. Οι στρατιώτες βούτηξαν ένα σφουγγάρι στο ξύδι και με ένα κλαδί το έφεραν στο στόμα του. Μόλις το γεύτηκε, έγειρε το κεφάλι του και παρέδωσε το πνεύμα του.

Mετά την υπογραφή και των 4 μνημονίων, όλοι οι πολιτικοί μας ηγέτες υποστήριξαν πως «καλύτερες ήμερες πλησιάζουν για τους Έλληνες». Αντί γι αυτές όμως ένα υπέρογκο χρέος φορτώθηκε στις πλάτες μας. Το οποίο αντί να μειώνεται, παρά τις συνεχείς παρεμβάσεις (δες PSI, πρόσφατη επιμήκυνση δανείων) δυστυχώς αυξάνεται την ώρα που το ΑΕΠ έχει μειωθεί σχεδόν 30% τα τελευταία 8 χρόνια.

Και ενώ οι πολίτες της κρατών της Ευρωζώνης φωνάζουν πως δεν θέλουν να πληρώνουν φόρους για να δανείζονται χρήματα οι Έλληνες η πραγματικότητα είναι οδυνηρή. Τα χρήματα στους λογαριασμούς των Ελλήνων συνάμα με την περιουσία τους μειώνονται κάθε μέρα, για να πληρώνονται οι δόσεις των Ευρωπαίων δανειστών μας.

Η αλήθεια είναι πως ακόμα και εάν όσοι Έλληνες απέμειναν στην Ελλάδα δουλέψουν ασταμάτητα έως το τέλος της ζωής τους, γνωρίζουν ότι δεν θα καταφέρουν ποτέ να αποπληρώσουν τα χρήματα των δανειακών συμβάσεων των μνημονίων. Και αυτό το έχουν καταλάβει οι Ευρωπαίοι δανειστές και το εκμεταλλεύονται συνεχώς.

Έτσι, οι «Ευρωπαίοι αδερφοί» ζήτησαν και επέτυχαν μείωση των αμυντικών δαπανών της χώρας μας για να εξαρτόμαστε πλήρως από αυτούς, δηλαδή να περιμένουμε «σωτήρια» όταν η Τουρκία θελήσει να υλοποιήσει τα επεκτατικά σχέδια της. Επέτυχαν επίσης την αναγνώριση του «ψευδοκράτους» των Σκοπίων σαν «Βόρεια Μακεδονία». Κατάφεραν επίσης από την μία μεριά να απορροφήσουν το πιο αξιόλογο εργατικό δυναμικό της χώρας μας και από την άλλη, να μας αναγκάσουν να φέρουμε στη θέση του πρόσφυγες και «οικονομικούς μετανάστες» από τα βάθη της Ασίας.

Εδώ θέλουμε να επισημάνουμε ότι σε καμιά περίπτωση δεν είμαστε ρατσιστές εναντίον των νόμιμων μεταναστών ή μη αλληλέγγυοι με τους πραγματικούς πρόσφυγες. Εμείς που έχουμε ζήσει την προσφυγιά της Μικράς Ασίας το 1922 και πιο πρόσφατα της Κύπρου μας, όσο και την νόμιμη μετανάστευση ομοεθνών μας σε πολλά μέρη του κόσμου, ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας ή νόμιμος μετανάστης.

Εάν υπήρχε μια πραγματικά εθνική πολιτική μετανάστευσης και αντιμετώπισης των προσφυγικών ροών από την χώρα μας, είμαστε σίγουροι ότι δεν θα υφίστατο κανένα πρόβλημα σε αυτά τα δύο μεγάλα θέματα. Δυστυχώς για μας η ωμή αλήθεια είναι πως το ίδιο το κράτος μας την παρούσα στιγμή προωθεί «εκούσια ή ακούσια» την φυγή των Ελλήνων και την υποδοχή των «οικονομικών μεταναστών» χωρίς εθνικά κριτήρια υποδοχής και ενσωμάτωσης στην κοινωνία μας γι αυτούς που το δικαιούνται.

Πηγαίνοντας πίσω στα δάνεια από τους «Ευρωπαίους αδερφούς», διαπιστώνουμε ότι από μόνοι μας εμείς οι Έλληνες χάσαμε τον αυτοσεβασμό μας και τώρα όλοι αναμένουμε κάθε τρία χρόνια την ανανέωση της δανειακής μας σύμβασης και τίποτε άλλο. Αυτή είναι “de facto” η εθνική μας οικονομική και αναπτυξιακή πολιτική! Τα όνειρα μας δυστυχώς ποδοπατήθηκαν βάναυσα από τους «Ευρωπαίους αδελφούς» μπροστά στα μάτια μας.

Εάν πράγματι έχουν έρθει καλύτερες ήμερες για όλους εμάς όπως μας λέει η πολιτική μας ηγεσία τότε απλά ή δεν το έχουμε καταλάβει, ή αποτελούν κάποιο περίεργο μυστικό. Γιατί στην πράξη, ένας στους δυο Έλληνες δεν βλέπει πια το παιδί του, ενώ ο άλλος ζει από τη σύνταξη των γονιών ή των παππούδων του. Και φτάσαμε στο σημείο να υποστηρίζουν κάποιοι πως ναι, αυτή η κατάσταση είναι καλύτερη από το να είναι άστεγοι και ανασφάλιστοι οι Έλληνες. Σοβαρά τώρα;

Και το υποστηρίζουν αυτό σε μια χώρα η οποία μέχρι πριν τριάντα χρόνια κατασκεύαζε από ηλεκτρικές συσκευές, μέχρι αυτοκίνητα και πλοία. Ωστόσο σήμερα έχουμε καταντήσει «η χώρα επαίτης» που περιμένει την ΕΕ να της στείλει ψωμί, γάλα και αυγά και δόσεις δανείων. Αυτές είναι οι «καλύτερες μέρες»!!!

Και στο τέλος, οι Ευρωπαίοι δανειστές θα μας πουν: αφού δεν μπορείτε Έλληνες να πληρώσετε τα δανεικά σας άρα πρέπει να δουλέψατε περισσότερο. Αλλά δυστυχώς δεν θα έχουν απομείνει Έλληνες ικανοί για να δουλέψουν και να παράγουν στην Ελλάδα για να πληρώνονται οι Ευρωπαίοι δανειστές. Θα έχουν μείνει μόνο οι άστεγοι, οι ηλικιωμένοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, η πολιτική ελίτ, κάποιοι επαγγελματίες, μερικοί επιχειρηματίες και οι ανειδίκευτοι μετανάστες.

Και τότε θα έρθει η στιγμή όπου οι «Ευρωπαίοι αδερφοί» θα απαιτήσουν άλλου είδους ανταλλάγματα. Και όμως, μας λένε ότι «έχετε Δημοκρατία και είσαστε ελεύθεροι». Ναι είμαστε ελεύθεροι να περπατάμε στο δρόμο άλλα στην πραγματικότητα είμαστε δούλοι των Ευρωπαίων δανειστών. Αλλά και την Δημοκρατία μας την έχουν εκφυλίσει. Γιατί πάνω από το 50 τοις εκατό των Ελλήνων δεν ψηφίζει. Και όσοι ψηφίζουν το κάνουν με λάθος κριτήρια.

Και λένε κάποιοι, μα έχει αυξηθεί ο τουρισμός σας Έλληνες. Ναι βέβαια έχει αυξηθεί. Αλλά οι Έλληνες δεν ταξιδεύουν πια παρά μόνο εργάζονται νυχθημερόν για 6 μήνες ώστε οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι να παραθερίσουν ευχαρίστα. Οι Έλληνες όμως πληρώνουν σε φόρους πίσω στους «Ευρωπαίους αδερφούς» σχεδόν όσα εισπράττουν από τους τουρίστες. Και σε αυτό το σημείο θα ρωτήσει κάποιος, μα πως μπορεί να σταματήσει αυτή η καταστροφή; Η απάντηση είναι μόνον με ΘΕΛΗΣΗ.

Θέληση από ένα κόμμα με νέο ηγέτη ο οποίος θα αναμορφώσει την παιδεία, το κράτος και θα απελευθερώσει την οικονομική δραστηριότητα μέσω της επιχειρηματικότητας. Ένας ηγέτης που θα εφαρμόσει ένα πραγματικά φιλελεύθερο πρόγραμμα μέσω του οποίου οι Έλληνες θα μεγαλουργήσουν ξανά.

Κατευθύνοντας τους συμπατριώτες μας από το όνειρο της εργασίας στον δημόσιο τομέα σε επιχειρηματικούς τομείς που η Ελλάδα χρειάζεται και μπορεί να αναπτύξει. Ταυτόχρονα το νέο κράτος θα πρέπει να προστατεύσει αυτήν την προσπάθεια κατορθώνοντας να καταστήσει τα Ελληνικά προϊόντα φτηνότερα από τα εισαγόμενα.

Και κάποια στιγμή θα πρέπει επιτέλους να εκμεταλλευτεί η Ελλάδα το γεγονός πως ελέγχει το 20 τοις εκατό της παγκόσμιας ναυτιλίας. Όχι όμως διώχνοντας με τον τρόπο της τους πλοιοκτήτες, αλλά δημιουργώντας εντός της Ελλάδας ένα Πραγματικά Παγκόσμιο Ναυτιλιακό Κέντρο. Αυτό είναι που θα δημιουργήσει χιλιάδες καλοπληρωμένες νέες θέσεις εργασίας, δηλαδή ΠΛΟΥΤΟ!!!

Μα πάνω από όλα ένα κράτος που θα θέτει τις ανάγκες των Ελλήνων σαν το κύριο κριτήριο για τις αποφάσεις του και όχι τις ανάγκες του πάνω από αυτές των Ελλήνων.

Όταν αυτό γίνει πραγματικότητα τότε θα μπορεί κάποιος να πει πως η καταστροφή μπορεί να σταματήσει. Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν κάτι πολύ σημαντικό. ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Όσο η Ελλάδα είναι δεμένη με τα δεσμά της ΕΕ δεν θα μπορέσει να είναι ελεύθερη. Χώρες σαν την Βρετανία, την Ιταλία, την Αυστρία αλλά και άλλες που βρίσκονται σε καλύτερη οικονομική κατάσταση από την Ελλάδα το έχουν καταλάβει. 

Όταν ένα κόμμα, καθαρό και σοβαρό υποστηρίξει στο μέλλον την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ πρέπει όλοι εμείς να σταθούμε στο ύψος μας ενωμένοι και παθιασμένοι με ένα μόνο στόχο. Να σταθούμε ξανά στα πόδια μας χωρίς τη ψεύτικη βοήθεια κανενός. Παραφράζοντας «το Προφητικό» του Εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά, ας μας επιτραπεί να πούμε για την Ελλάδα μας «Θα αισθανθείς να σου φυτρώνουν ω χαρά! τα φτερά, τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!». Γιατί μπορεί ο Χριστός να παρέδωσε το πνεύμα του στον Σταυρό αλλά τρεις ημέρες αργότερα αναστήθηκε!!!! 

*Ο Γεώργιος Μιχαήλ είναι επιχειρηματίας, στέλεχος ναυτιλιακής εταιρείας και συγγραφέας του βιβλίου Πολικός Αστέρας, Αθήνα, εκδόσεις Κύπρης, 2017

Πηγή : https://analyst.gr