Εξαιρώντας την εθνική πλευρά του θέματος, η οποία κρύβει πάρα πολλές παγίδες, ενώ ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης έχει συμπεριφερθεί μάλλον ακούσια ως η πέμπτη φάλαγγα της Γερμανίας, υπάρχει και η οικονομική πλευρά – το όνομα ως μία «εμπορική μάρκα» που χαρακτηρίζει τα προϊόντα και τις υπηρεσίες μίας περιοχής.
Επικαιρότητα
Όσοι τοποθετήθηκαν διαφορετικά στο θέμα της βίας που ασκήθηκε στο δήμαρχο της Θεσσαλονίκης, πιστεύοντας επί πλέον πως δεν έχει το δικαίωμα της υποκειμενικής του άποψης δημοσίως, αφού οφείλει να εκφράζει τους δημότες του, κατηγορήθηκαν ως ακροδεξιοί – ενώ αποτελεί μεγάλη εθνική ντροπή το ότι η κυβέρνηση θεωρεί πως οι δράστες ήταν οπαδοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή τουλάχιστον πως η ΝΔ ήταν ο ηθικός αυτουργός της επίθεσης εναντίον του!
Ο ίδιος ο δήμαρχος πιστεύει πως μπορεί να λέει ότι θέλει, ότι η ελευθερία δηλαδή είναι συνώνυμη με την ασυδοσία και πως σε μία Δημοκρατία οι Πολίτες επιτρέπεται να αποφασίζουν μόνο στις εκλογές, σιωπώντας στη συνέχεια ακόμη και όταν «βιάζονται» – ενώ οι κυβερνήσεις και οι τοπικοί άρχοντες προφανώς δεν χρειάζεται να τηρούν τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις αφού εκλεγούν, οπότε οι Πολίτες υπογράφουν λευκή επιταγή. Ειδικά όσον αφορά τη βία τώρα, είτε φυσική είτε ψυχολογική/λεκτική, οι Έλληνες έχουν μία διαφορετική άποψη, όπως για παράδειγμα η παρακάτω:
«Η ψυχολογική βία, ο εκφοβισμός, η απαξίωση της ιστορίας και η ύβρις της μνήμης των νεκρών, καθώς επίσης η χρήση λέξεων-συμβόλων για την υποτίμηση ενός Έθνους, αποτελούν βαρύτατες ηθικές και συνταγματικές παραβάσεις που θίγουν την τιμή και την αξιοπρέπεια ενός λαού – ειδικά όταν γίνεται δημόσια από ένα δημόσιο πρόσωπο, το οποίο οφείλει να σέβεται τον λαό που τον επέλεξε. Η βία, λεκτική η άλλη, φέρνει βία κι επειδή ο λαός έχει φιμωθεί και δεν έχει βήμα να μιλήσει ούτε τα προνόμια της άρχουσας τάξης ξεσπάει με τον μόνο τρόπο που μπορεί όταν είναι παγιδευμένος, λεηλατημένος, ατιμασμένος και προδομένος. Κατανοητό το ξέσπασμα και αναμενόμενο. Εύχομαι να μην υπάρξουν άλλα παρόμοια ξεσπάσματα και ο λόγος των πολιτικών προσώπων να είναι περισσότερο συνετός και μετρημένος» (Α.Μ.).
Από την άλλη πλευρά, όσοι επιμένουν στο θέμα της μη παράδοσης του ονόματος της Μακεδονίας, χαρακτηρίζονται ως «πατριδοκάπηλοι» – ενώ συμπεριλαμβάνονται όλοι σχεδόν οι κάτοικοι της Β. Ελλάδας, καθώς και οι εκατοντάδες χιλιάδες που πλημύρισαν το Σύνταγμα! Κατηγορούνται λοιπόν για το αυτονόητο, όταν αντιδρούν στην υφαρπαγή της ιστορίας και του πολιτισμού τους: για το ότι δεν θέλουν να χρησιμοποιεί παράνομα ένας άλλος λαός, σλαβικός εν προκειμένω, το όνομα και την εθνικότητα τους, ούτε ως έχει, ούτε ως δεύτερο ή τρίτο συστατικό! Θεωρούν δε πως οι Σκοπιανοί μπορούν να υιοθετήσουν όποιο όνομα θέλουν, «ΙΛΙΓΚΕΝ» ή οτιδήποτε άλλο αφού είναι δικαίωμα τους, αλλά σε καμία περίπτωση το «Μακεδονία».
Εξαιρώντας τώρα την εθνική πλευρά του θέματος, η οποία κρύβει πάρα πολλές παγίδες (Ο Δούρειος Ίππος των Σκοπίων), ενώ δυστυχώς ο δήμαρχος έχει συμπεριφερθεί μάλλον ακούσια ως η πέμπτη φάλαγγα της Γερμανίας, υπάρχει και η οικονομική πλευρά – το όνομα της «Μακεδονίας» ως «Brand Name», ως μία «μάρκα» δηλαδή που χαρακτηρίζει τις υπηρεσίες και τα προϊόντα μίας περιοχής (μακεδονικός χαλβάς, μακεδονικό κρασί κλπ.).
Η «μάρκα» (εμπορικό σήμα) είναι ένα όνομα, όρος, σχήμα, σύμβολο ή άλλο χαρακτηριστικό που διακρίνει έναν οργανισμό ή ένα προϊόν από τους ανταγωνιστές του, στα μάτια του πελάτη – έχοντας ξεκινήσει το 2700 π.Χ. από τους Αιγυπτίους με το «κτηνοτροφικό μαρκάρισμα», το κάψιμο (branding) δηλαδή στο δέρμα των ζώων για να φαίνεται η προέλευση τους, έτσι ώστε να μην μπορούν να κλαπούν. Ο όρος βέβαια έχει διευρυνθεί και σημαίνει σήμερα μία «στρατηγική προσωπικότητα» για ένα προϊόν ή για μία επιχείρηση – η οποία αναφέρεται στις αξίες και στις υποσχέσεις που μπορεί να αντιληφθεί και να αγοράσει ένας καταναλωτής (πηγή).
Χωρίς να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες, το όνομα της Apple, η οποία έχει ζωή μερικές δεκαετίες, κοστίζει σήμερα 170 δις €, της Google 101 δις $ και της Microsoft 87 δις $ (πηγή) – οπότε εύλογα κατανοεί κανείς το κόστος ενός ονόματος όπως το «Μακεδονία», με ιστορία χιλιετιών, με το Μ. Αλέξανδρο κοκ.
Ακόμη λοιπόν και αν αδιαφορούσαμε για την εθνική πλευρά του θέματος, θα έπρεπε τουλάχιστον να μας ενδιαφέρει η οικονομική – εάν δεν θέλουμε να θεωρηθούμε εντελώς ανόητοι. Όσον αφορά το συμπαθή δήμαρχο, αν μη τι άλλο ως επιτυχημένος επιχειρηματίας θα έπρεπε να το καταλαβαίνει – οπότε θα έπρεπε να αρνηθεί να αποδεχθεί την παράδοση του ονόματος, θέτοντας τα συμφέροντα της πατρίδας του και της περιοχής του πάνω από την καρέκλα του.
Ακόμη λοιπόν και αν αδιαφορούσαμε για την εθνική πλευρά του θέματος, θα έπρεπε τουλάχιστον να μας ενδιαφέρει η οικονομική – εάν δεν θέλουμε να θεωρηθούμε εντελώς ανόητοι. Όσον αφορά το συμπαθή δήμαρχο, αν μη τι άλλο ως επιτυχημένος επιχειρηματίας θα έπρεπε να το καταλαβαίνει – οπότε θα έπρεπε να αρνηθεί να αποδεχθεί την παράδοση του ονόματος, θέτοντας τα συμφέροντα της πατρίδας του και της περιοχής του πάνω από την καρέκλα του.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου