Η ελληνική κυβέρνηση έχει το «προνόμιο» να είναι αυτή που επισφράγισε τη μετατροπή της ηπείρου μας σε έναν ηγεμονικό χώρο της Γερμανίας, σύμφωνα με αναφορές των ίδιων των Γερμανών – σηματοδοτώντας το ξεκίνημα μίας ανήσυχης περιόδου, το κόστος της οποίας κινδυνεύουμε να πληρώσουμε πολύ ακριβά εμείς οι Έλληνες.
Ανάλυση
«Το αργότερο μετά την ευρωπαϊκή σύσκεψη κορυφής του Ιουλίου του 2015, η γερμανική Ευρώπη είναι σε όλα τα στόματα», γράφει χαρακτηριστικά μία γερμανική διαδικτυακή εφημερίδα, τεκμηριώνοντας πως τα σκοτεινά σύννεφα του ναζισμού, με κύριο στοιχείο το Ολοκαύτωμα που βιώνουμε σε μία διαφορετική του παραλλαγή εμείς οι Έλληνες, δεν φοβίζει μόνο τους Ευρωπαίους, αλλά επίσης τους Γερμανούς (πηγή).
Έχοντας αναφέρει πολλές φορές πως το πρόβλημα δεν είναι το ευρώ, αλλά η Γερμανία που το χρησιμοποιεί ως οικονομικό υπερόπλο εισβολής, κατοχής και εκμετάλλευσης άλλων χωρών, η επαίσχυντη πώληση υποβρυχίων εκ μέρους της μεγάλης «εταίρου» μας στην Τουρκία, παρά το ότι γνωρίζει πως θα τοποθετηθούν εναντίον μας, τεκμηριώνει την αδιαφορία της κυβέρνησης της για την ειρήνη και την ενωμένη Ευρώπη – καθώς επίσης το ότι έχει ξεχάσει το αμαρτωλό παρελθόν της, το οποίο πρόσφατα της υπενθύμισαν οι Η.Π.Α. (άρθρο).
Είναι καλό πάντως να ερμηνεύουμε σωστά τις εικόνες των γερμανικών περιοδικών που στηρίζουν την κυβέρνηση της χώρας, αλλιώς παρέχουμε κακές υπηρεσίες στους Έλληνες. Για παράδειγμα η πρόσφατη του Spiegel (εικόνα), η οποία δεν εννοεί πως ο πρόεδρος Trump έδειξε το μεσαίο δάχτυλο στην Ευρώπη, εάν προσέξουμε ως οφείλουμε το κόμμα, αλλά η Γερμανία στις Η.Π.Α. – η οποία θεωρεί τον εαυτό της ηγέτη της ηπείρου μας, «αποφασίζοντας και διατάζοντας» στο όνομα όλων εμάς των Ευρωπαίων.
Το γεγονός αυτό συμπεραίνεται επίσης από την απονομή του βραβείου Καρλομάγνου στον πρόεδρο της Γαλλίας, όπου αντί η καγκελάριος να αναφερθεί στις προτάσεις του για την Ευρώπη, τοποθετήθηκε υπέρ της συνέχισης της δικής της πολιτικής – όπου ευτυχώς ο κ. Macron επιτέθηκε ευθέως εναντίον της, κατηγορώντας την κυβέρνηση της (α) για μία πολύ αυστηρή πολιτική λιτότητας, (β) για έλλειψη θάρρους όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η Ευρωζώνη, καθώς επίσης (γ) για έναν γερμανικό φετιχισμό, όσον αφορά τα πλεονάσματα στον προϋπολογισμό και στα εξωτερικά ισοζύγια.
Το ότι χρησιμοποίησε τη λέξη φετίχ δημοσίως, εν μέσω μίας εμπορικής σύγκρουσης με τις Η.Π.Α., υιοθετώντας ουσιαστικά την κριτική του προέδρου Trump στη Γερμανία παρά το ότι και ο ίδιος προσπάθησε να τον μεταπείσει όσον αφορά τις κυρώσεις στο Ιράν, αποτελεί ένα προειδοποιητικό σήμα κινδύνου – υποδηλώνοντας πως η υπομονή της Γαλλίας, όσον αφορά την εγωιστική και κοντόφθαλμη γερμανική οικονομική πολιτική, φτάνει στο τέλος της.
Αν και θεωρείται λοιπόν «παιδί της Γερμανίας και του Σόιμπλε», έχοντας εκπαιδευθεί στο Βερολίνο, δεν μπορεί να αγνοήσει τις επιθυμίες και τα συμφέροντα των Γάλλων, οι οποίοι υποφέρουν από το μισθολογικό dumping της Γερμανίας, όπως επίσης οι Ιταλοί – με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να ανταγωνιστούν τις τιμές των προϊόντων της, παρά το ότι η παραγωγικότητα τους είναι υψηλότερη (γράφημα).
Η αιτία της μη παραγωγικότητας των Ελλήνων
Ειδικά όσον αφορά την παραγωγικότητα, την προστιθέμενη αξία καλύτερα ανά ώρα εργασίας, μειώνεται διεθνώς – παρά το ότι οι παραγωγικές διαδικασίες βελτιστοποιούνται, εξοικονομούνται κόστη και μεταβιβάζονται πολλές ανθρώπινες εργασίες σε όλο και πιο γρήγορους υπολογιστές.
Στα πλαίσια αυτά, με στόχο να ερμηνευθεί η αδυναμία αύξησης της παραγωγικότητας, διενεργήθηκε πρόσφατα μία μελέτη σε έξι χώρες (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Βρετανία, Η.Π.Α.) – η οποία απέδειξε πως μία από τις βασικότερες αιτίες είναι οι μειωμένες επενδύσεις (πηγή), μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, σε μηχανές, κτίρια, αυτοκίνητα, τεχνολογίες πληροφοριών και επικοινωνιών, ψηφιακές κοκ.
Η έρευνα απέδειξε λοιπόν πως οι επενδύσεις είναι πολύ σημαντικές για την αύξηση της παραγωγικότητας, οπότε για την άνοδο της ανταγωνιστικότητας και του ρυθμού ανάπτυξης μίας χώρας – ενώ ο καλύτερος τρόπος για την εξασφάλιση μίας συνεχώς υψηλότερης αύξησης της παραγωγικότητας είναι τα δημόσια επενδυτικά προγράμματα, ιδίως σε πανευρωπαϊκό επίπεδο (όπως αυτά που ανακοίνωσε ο κ. Trump στις Η.Π.Α.), σε τομείς όπως οι υποδομές στην ενέργεια και στις μεταφορές.
Επομένως οι κατηγορίες που εξαπολύει η Γερμανία εναντίον της Ελλάδας, όσον αφορά τη μειωμένη ανταγωνιστικότητα της παρά την κατακόρυφη πτώση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, μακράν τη μεγαλύτερη στην Ευρωζώνη (γράφημα), είναι αναμφίβολα κακοπροαίρετες – αφού στη χώρα μας δεν επιτρέπονται οι δημόσιες επενδύσεις ήδη από το 2010, ενώ οι ιδιωτικές είναι απαγορευτικές λόγω της υπερβολικής ανόδου των φόρων, της κατάρρευσης της εγχωρίου ζήτησης, της αδυναμίας δανεισμού κοκ.
Έτσι αποδεικνύεται ακόμη μία φορά πως ο στόχος των μνημονίων δεν ήταν η εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας, με την άνοδο της ανταγωνιστικότητας και του ρυθμού ανάπτυξης της, αλλά η φτωχοποίηση και η λεηλασία της Ελλάδας – αφού επιβάλλονται τα αντίθετα ακριβώς μέτρα από αυτά που απαιτούνται, τα οποία εφαρμόζονται από ενδοτικές κυβερνήσεις που ενδιαφέρονται μόνο για τα ιδιοτελή κομματικά τους συμφέροντα, αδιαφορώντας για την πατρίδα τους.
Φυσικά οι κυβερνήσεις αυτές είναι υποχείρια της Γερμανίας, πιθανότατα επειδή οι φάκελοι της είναι λεπτομερώς ενημερωμένοι σε σχέση με την κομματική διαφθορά – μεταξύ άλλων μέσω της γερμανικής μυστικής υπηρεσίας (BND) που λέγεται πως στεγάζεται στο γερμανικό Ο.Τ.Ε. (οπότε είναι πολύ εύκολος ο εκβιασμός τους). Αυτή δεν ήταν όμως αλήθεια και η μέθοδος των ναζί; Τι έχει αλλάξει, εκτός από το ότι έχει αυξηθεί στην Ελλάδα ο αριθμός των ηλιθίων που την υποστηρίζουν, λόγω της αγνοίας εάν όχι της ενδοτικότητας τους;
Η επόμενη ημέρα της Ελλάδας
Περαιτέρω, το έγκλημα εναντίον της πατρίδας μας θα συνεχιστεί, αφού μετά το τέλος της 4ης αξιολόγησης οι επιτηρητές θα συντάξουν τα εξής κείμενα, τα οποία θα κληθούν να ψηφίσουν οι βουλευτές το καλοκαίρι έτσι ώστε να μετατραπούν σε νομοσχέδιο: (α) μία «έκθεση συμμόρφωσης» που θα πιστοποιεί ποια μέτρα έχουν υλοποιηθεί, έτσι ώστε να πληρωθεί η τελευταία δόση της δανειακής σύμβασης, πιθανότατα τμηματικά και (β) ένα «συμπληρωματικό μνημόνιο» που θα περιέχει αναλυτικά τα καινούργια μέτρα, όπως και αν τα αποκαλέσουν για να διατηρηθούν τα προσχήματα.
Οι δεσμεύσεις θα αφορούν την περίοδο 2019 έως 2022, ενώ θα συμπεριλαμβάνουν όλα όσα πρέπει να τηρήσει η χώρα μετά τη βρώμικη έξοδο της στις αγορές, όποια κυβέρνηση και αν έχει – όπου τότε ακριβώς θα ξεκινήσει η μεγάλη περιπέτεια της Ελλάδας και οι Έλληνες πιθανότατα θα κατανοήσουν πως δεν έχουν ακόμη δει τίποτα όσον αφορά την κρίση, ειδικά εάν συμπέσει με ένα παγκόσμιο οικονομικό κραχ. Ακόμη χειρότερα, ο νέος γερμανός υπουργός οικονομικών έχει τοποθετήσει ως στόχο του τον απόλυτο έλεγχο του Υπερταμείου, επειδή θέλει να συνδέσει της ιδιωτικοποιήσεις με τις διευκολύνσεις που ασφαλώς θα δοθούν στην Ελλάδα όσον αφορά την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους της, αφού διαφορετικά είναι ανέφικτη μετά το 2021 (γράφημα).
Εν προκειμένω, το μεγάλο ερώτημα που βασανίζει όλους όσους δεν τάσσονται υπέρ των μνημονίων, ούτε φυσικά εγκρίνουν τη μετατροπή της Ευρώπης σε γερμανική χωρίς να ενοχοποιούν το ευρώ, είναι το πώς μπορούν ως Πολίτες να αντιδράσουν – γνωρίζοντας πως η Ελλάδα έχει δεθεί χειροπόδαρα από τις κυβερνήσεις της μετά το 2010, έχει καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό, ενώ έχουν κλειστεί ερμητικά όλες οι έξοδοι κινδύνου από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής (χωρίς καμία διάθεση υπερβολής).
Πόσο μάλλον όταν ο κίνδυνος της Τουρκίας είναι κάτι περισσότερο από ρεαλιστικός, ενώ στηρίζεται από τη Γερμανία – η οποία έχει επιστρέψει στις γνώριμες μεθόδους από το σκοτεινό παρελθόν της. Εκτός αυτού, η όποια αντίδραση δεν θα έπρεπε να προκαλέσει εμφύλιο πόλεμο – από τον οποίο έχει υποφέρει πολλές φορές η πατρίδα μας.
Υπάρχει βέβαια η ελπίδα να ξεκινήσει κάτι σωστό από την Ιταλία ή τη Γαλλία, πιστεύοντας πως οι Πολίτες των δύο αυτών χωρών έχουν συνειδητοποιήσει το γερμανικό κίνδυνο – όπως επίσης οι Η.Π.Α., κρίνοντας από το άρθρο της Washington Post, σύμφωνα με το οποίο η Γερμανία μετατρέπεται στον αδύναμο κρίκο της Ευρώπης (πηγή). Μπορεί όμως να στηριχθεί η Ελλάδα σε άλλες χώρες, ειδικά όταν ο χρόνος που έχει πια στη διάθεση της είναι ελάχιστος; Με την έξοδο στις αγορές να πλησιάζει και με την κοινωνία της κυριολεκτικά να βράζει, όσο ανεκτική και αν ήταν επί οκτώ ολόκληρα χρόνια, με όπιο την ελπίδα;
Είναι πραγματικά λύση το να συνειδητοποιήσουμε όλοι μαζί, κόμματα και Πολίτες, τη θλιβερή κατάσταση, στην οποία έχουμε οδηγηθεί, αφού μόνο υπό αυτήν την προϋπόθεση ενεργοποιείται ολόκληρο το Έθνος απέναντι στους κινδύνους, ενώνεται και κυριολεκτικά μεγαλουργεί; Το να καταλάβουμε πως διαφορετικά ολοκληρώνεται η κατάρρευση και το Έθνος διαλύεται ολοσχερώς, καταλήγοντας στα σκουπίδια της ιστορίας; Λεηλατημένο, εξαθλιωμένο και ανίκανο να αμυνθεί απέναντι στις δυνάμεις που το ωθούν στην εξαφάνιση του;
Ακόμη και να είναι, πώς θα μπορούσε να οργανωθεί ένα συλλογικό κίνημα, για να έχει το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα, με τους λιγότερους κινδύνους; Για να μπορέσει να οργανώσει σε όλες τις μεγάλες πόλεις τις Ελλάδας μαζικές αλλά ειρηνικές διαμαρτυρίες, οι οποίες να δώσουν το μήνυμα στην Ευρώπη πως η υπομονή των Ελλήνων έχει εξαντληθεί, ενώ έχουν πληρώσει στο πολλαπλάσιο τα λάθη τους από το παρελθόν; Δεν θα έπρεπε να δημιουργηθεί προηγουμένως ένας πυρήνας ικανών Ελλήνων που να έχουν καταρτίσει ένα σχέδιο ανασυγκρότησης της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένου του τι ακριβώς απαιτεί από την Ευρώπη;
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, είναι πολλά τα ερωτήματα, προβληματικές οι συγκυρίες που βιώνουμε και ακόμη πιο δύσκολο να απαντηθούν – ιδιαίτερα υπό τις σημερινές οικονομικές και γεωπολιτικές συνθήκες που επικρατούν στον πλανήτη, όπου δημιουργούνται ήδη μέτωπα και συμμαχίες, όπως συνέβαινε ανέκαθεν πριν από έναν παγκόσμιο πόλεμο.
Η ανθεκτικότητα μας είναι όμως δεδομένη, έχουμε καταφέρει να επιβιώσουμε για πολλές χιλιάδες χρόνια, οπότε η ελπίδα να τα καταφέρουμε ξανά δεν είναι αμελητέα – αρκεί να δραστηριοποιηθούμε όλοι μαζί με το σωστό τρόπο, παύοντας να περιμένουμε τον από μηχανής θεό να μας σώσει ή να συντηρούμε θεωρητικές, ανέφικτες λύσεις, απλά και μόνο για να μην απογοητευόμαστε.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου