Η χώρα κατάφερε να αναπτύσσεται πλέον με έντονο ρυθμό, μεταξύ άλλων με τη βοήθεια του πρωτογενή της τομέα – ενώ δεν βοηθήθηκε καθόλου από τη διεφθαρμένη πολιτική της ηγεσία, αλλά από τη δραστηριοποίηση των Πολιτών της που αποφάσισαν να πάρουν την τύχη τους στα δικά τους χέρια.
Ανάλυση
Παρά την τεράστια κρίση ακινήτων και τραπεζών, τη μαζική μετανάστευση, την πολιτική αστάθεια και την κρίση της Καταλονίας, η οικονομία της Ισπανίας αναπτύσσεται με υψηλό ρυθμό – αφού η κεντρική της τράπεζα αύξησε τις προβλέψεις της για ανάπτυξη το 2018 στο 2,8% από 2,5% προηγουμένως. Φυσικά οι εταιρείες αξιολόγησης επιβράβευσαν τη χώρα, βελτιώνοντας την πιστοληπτική της ικανότητα – ενώ το θαύμα επιτεύχθηκε επειδή δεν τήρησε τις εντολές της Ευρωζώνης, όσον αφορά το έλλειμμα του προϋπολογισμού της, το 2015 (-5,3%) και το 2016 (-4,5%).
Έτσι κατάφερε να το περιορίσει υγιώς στο -3,1% το 2017, χωρίς την επιβολή υπερβολικών φόρων ή μεγάλης μείωσης των δημοσίων δαπανών – ενώ μπόρεσε ταυτόχρονα να έχει πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της (1,9%), παρά το αρνητικό της εμπορικό ισοζύγιο. Ο κλάδος, στον οποίο στηρίχθηκε ήταν μεταξύ άλλων ο πρωτογενής και λιγότερο οι κατασκευές – οι οποίες την είχαν οδηγήσει στην ύφεση, αφού προκάλεσαν μία τραπεζική κρίση τεραστίων διαστάσεων.
Η κυβέρνηση της όμως είχε την ικανότητα τότε να διαπραγματευθεί σωστά με την Ευρώπη, πετυχαίνοντας να αναλάβει η ΕΚΤ τη στήριξη του τραπεζικού της συστήματος – με 40 δις €, τα οποία δεν επιβάρυναν το δημόσιο χρέος της, όπως συνέβη με την Ελλάδα. Εκτός αυτού, το πολιτικό κόμμα που υποστήριζε την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ, έπαψε να το κάνει – συνειδητοποιώντας πού θα οδηγούταν η χώρα με κριτήριο το ελληνικό «παράδειγμα προς αποφυγή». Επί πλέον σταμάτησαν εντελώς οι συζητήσεις περί εξόδου από την Ευρωζώνη – ενώ λύθηκε ριζικά το πρόβλημα των επισφαλών δανείων των τραπεζών, αν και με πολύ βίαιο τρόπο.
Το σημαντικότερο βέβαια όλων είναι το ότι, αύξησε την παραγωγικότητα των εργαζομένων της από το 90 το 2008 στο 105 περίπου σήμερα – όταν την ίδια χρονική περίοδο στην Ελλάδα μειώθηκε από το 112 το 2010 κάτω του 95 το 2018 (γράφημα), οπότε ουσιαστικά, αν και απόλυτα αναγκαίο, είναι οικονομικά ανορθόδοξο να αναφέρεται κανείς στην αύξηση των μισθών.
Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη της παραγωγικότητας της Ισπανίας (μπλε
στήλες, αριστερή κάθετος), σε σχέση με την Ελλάδα (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά
κάθετος).
Εν προκειμένω τα πολιτικά κόμματα δεν διαδραμάτισαν κανένα σημαντικό ρόλο, αφού συγκρούονται μεταξύ τους σε έντονο βαθμό, με τα σκάνδαλα να ευρίσκονται στην ημερησία διάταξη – όπως το πρόσφατο της συντηρητικής προέδρου της αυτονόμου κοινότητας της Μαδρίτης, σύμφωνα με το οποίο «υπεξαίρεσε» τον τίτλο σπουδών της, ενώ κυκλοφόρησε ένα βίντεο που έκλεβε πριν από τρία χρόνια ένα κατάστημα, με αποτέλεσμα την παραίτηση της. Όσον αφορά τον προϋπολογισμό, επειδή το κυβερνών κόμμα δεν έχει την πλειοψηφία, στηρίχθηκε από τους Βάσκους εθνικιστές, καθώς επίσης από μικρότερες ακροδεξιές ομάδες.
Ο πρωτογενής τομέας
Στο θέμα τώρα της αγροτικής παραγωγής, το 54% του εδάφους της Ισπανίας χρησιμοποιείται για τη γεωργία, στην οποία δραστηριοποιούνται περίπου 1.000.000 επιχειρήσεις – με σημαντικότερα προϊόντα το σιτάρι, τα ζαχαρότευτλα, το κριθάρι, το καλαμπόκι, τις πατάτες, τη σίκαλη, τη βρώμη, το ρύζι, τα σταφύλια, τις ντομάτες και τα κρεμμύδια.
Η αμπελουργία και τα εσπεριδοειδή ανήκουν γενικότερα στα πιο επιτυχημένα προϊόντα της χώρας, η οποία είναι ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός κρασιού παγκοσμίως και ο 5ος στην εκτροφή χοίρων – ενώ μόλις το 4% των αγροτικών επιχειρήσεων διαθέτουν άνω των 100 εκταρίων, με το 27% να έχουν ενοικιάσει τη γη που καλλιεργούν.
Εν τούτοις η Ισπανία, λόγω των ξηρών και άγονων εδαφών της, της ιδιαιτερότητας τους, καθώς επίσης των κλιματολογικών διακυμάνσεων, είναι υποχρεωμένη να καταναλώνει πολύ νερό που δεν διαθέτει – με αποτέλεσμα η γεωργική της παραγωγή να παρουσιάζει αποκλίσεις από χρόνο σε χρόνο, της τάξης του 20%. Έτσι, όσο αυξάνεται η ζήτηση για τα προϊόντα της, τόσο κλιμακώνονται τα προβλήματα της – ενώ οι μικρότερες αγροτικές επιχειρήσεις αναγκάζονται να κλείσουν, αδυνατώντας να ανταγωνιστούν τις μεγαλύτερες.
Ο εκσυγχρονισμός πάντως του γεωργικού της τομέα είναι πολύ μεγάλος, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να αντικαθίστανται από μηχανήματα – οπότε ο αριθμός τους έχει μειωθεί από το 10% του συνόλου πριν μερικά χρόνια, στο 5,1%. Όσον αφορά την εκτροφή ζώων, αυξήθηκε σημαντικά τα προηγούμενα χρόνια, αντίστοιχα η παραγωγή κρέατος και γάλατος – παρά το ότι τα ξηρά εδάφη της είναι προβληματικά. Εκτός αυτού, είναι μετά τη Γαλλία η δεύτερη χώρα που λαμβάνει μεγάλα ποσά από την ΕΕ, στα πλαίσια της GAP 2014-2020, περί τα 45 δις € συνολικά ή 7,5 δις το χρόνο – τα οποία κατανέμονται στις αυτόνομες περιφέρειες της (πηγή).
Συνεχίζοντας, η συνολική αγροτική παραγωγή της Ισπανίας ήταν στα 46,8 δις € το 2016 (12% της ΕΕ), καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση στην ΕΕ – με πρώτη τη Γαλλία (70,3 δις € ή 17% της ΕΕ), δεύτερη την Ιταλία (53,4 δις € ή 13%) και τρίτη τη Γερμανία (52,9 δις € ή επίσης 13% της ΕΕ), ενώ στην Ελλάδα ήταν της τάξης των 10,7 δις € το 2015.
Συνολικά στην ΕΕ η αγροτική παραγωγή υπολογίζεται στα 405 δις € (πηγή), ενώ η απασχόληση στη γεωργία αποτελούσε πάνω από το 10% μόνο σε τέσσερα κράτη μέλη: στη Ρουμανία (25,8%), στη Βουλγαρία (18,2%), στην Ελλάδα (11,0%) και στην Πολωνία (11,0%). Πολύ χαμηλά μερίδια καταγράφηκαν σε Γερμανία (1,4%), Σουηδία (1,3%), Βέλγιο (1,2%), Μάλτα (1,2%), Ηνωμένο Βασίλειο (1,1%) και Λουξεμβούργο (0,8%).
Βέβαια, το σημαντικότερο δεν είναι η αγροτική παραγωγή αυτού καθεαυτού, αλλά ο τζίρος των συσκευασμένων προϊόντων που παράγονται, διανέμονται και εξάγονται – όπου, για παράδειγμα, η Νέα Ζηλανδία παράγει 7 δις € και εξάγει 23 δις € (πολύ περισσότερο η Ολλανδία), ενώ η Ελλάδα παράγει 10 δις € και εξάγει μόλις 5 δις €. Μόνο από το συγκεκριμένο τομέα λοιπόν θα μπορούσαν να εξαπλασιαστούν οι εξαγωγές μας, καθώς επίσης να αυξηθεί το ΑΕΠ μας κατά 25 δις €, εάν απλά μιμούμαστε το παράδειγμα της Νέας Ζηλανδίας – πόσο μάλλον της Ολλανδίας ή της Δανίας.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, το χρέος της Ισπανίας ως προς το ΑΕΠ της, το οποίο σχεδόν τριπλασιάσθηκε από την κρίση, έχει αρχίσει να μειώνεται υγιώς – μέσω της ανάπτυξης της οικονομίας της, η οποία επιτρέπει στο κράτος να εισπράττει περισσότερα έσοδα χωρίς να επιβάλλει υπερβολικούς φόρους στραγγαλίζοντας την οικονομία, όπως η Ελλάδα. Εκτός αυτού, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της έχει επανέλθει στα επίπεδα προ της κρίσης, όταν της Ελλάδας έχει καταρρεύσει, παραμένοντας στάσιμο σε χαμηλά επίπεδα (γράφημα).
Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη του κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ισπανίας (μπλε
στήλες, αριστερή κάθετος), σε σχέση με την Ελλάδα (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά
κάθετος).
Σε κάθε περίπτωση η χώρα απέδειξε πως είναι σε θέση να τα καταφέρει εντός της Ευρωζώνης, παρά τις δυσκολίες που της προκαλεί η ισοτιμία του ευρώ και η πολιτική της Γερμανίας (μισθολογικό dumping), καθώς επίσης παρά την κρίση που βίωσε – ενώ δεν βοηθήθηκε καθόλου από τη διεφθαρμένη πολιτική της ηγεσία, αλλά από τη δραστηριοποίηση των Πολιτών της που αποφάσισαν να πάρουν την τύχη τους στα δικά τους χέρια. Μείωσαν μόνοι τους ακόμη και τις τιμές πώλησης, για να τις προσαρμόσουν στις νέες συνθήκες – όπως στα ξενοδοχεία και στα εστιατόρια, όπου μπορεί να γευματίσει πια κανείς με το μισό κόστος, συγκριτικά με την Ελλάδα.
Αντίθετα η Ελλάδα, παρά τις πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες της όσον αφορά τον πρωτογενή τομέα, τον τουρισμό ή τη ναυτιλία, παραμένει σε μία εφιαλτική στασιμότητα – ενώ κυριολεκτικά δεν ξέρει τι θέλει, ούτε καν στο θέμα του δημοσίου χρέους που μετά το 2010 δεν είναι δική της ευθύνη αλλά της Τρόικα, αφού δεν φαίνεται να απαιτεί κάτι συγκεκριμένο, όπως θα ήταν για παράδειγμα η ονομαστική διαγραφή 100 δις € που έχει προτείνει το ΔΝΤ.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου