Το παράδειγμα της Ρωσίας

Αυτό που έλειπε και συνεχίζει να λείπει από την Ελλάδα είναι μία ορθολογική δική της στρατηγική, σε σχέση τόσο με την οικονομία, όσο και με την άμυνα της – ένα Εθνικό Συμβούλιο Χρέους και ένα Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας.

Άποψη

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι, η εσωτερική αξία του νομίσματος μίας χώρας προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό και την εξωτερική του αξία – ενώ οι αξίες αυτές διαμορφώνονται από τις επιδόσεις της οικονομίας της, όπως είναι το πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός και ο θετικός ρυθμός ανάπτυξης. Κάτι ανάλογο ισχύει επίσης για τις διεθνείς σχέσεις της, οι οποίες είναι άμεσα συνδεδεμένες με την οικονομική της υγεία – γεγονός που φαίνεται καθαρά σήμερα στην Ελλάδα όπου οι πάντες, εταίροι, φίλοι και εχθροί, προσπαθούν να της υφαρπάξουν ότι μπορούν, διαισθανόμενοι πως δεν είναι σε θέση να προστατεύσει τίποτα.

Εύλογα βέβαια, αφού μία χώρα που οι όλες κυβερνήσεις της δέχονται να εφαρμόσουν προγράμματα εξαθλίωσης των Πολιτών της, με την ανοχή τους που είναι συνώνυμη με τη συναίνεση τους, με τη συνενοχή τους ουσιαστικά, παραιτούμενοι συλλογικά από την εθνική τους κυριαρχία, περιέρχεται αναπότρεπτα σε πλήρη ανυποληψία στις συνειδήσεις φίλων και εχθρών – οι οποίοι την εξευτελίζουν σε καθημερινή βάση για να την εξουδετερώσουν εντελώς και παύουν να την υπολογίζουν ως ανεξάρτητη οντότητα που είναι σε θέση να αγωνισθεί για τα συμφέροντα της.

Ορισμένοι βέβαια, οι ηττοπαθείς κυρίως, θα ισχυριστούν πως μία χρεοκοπημένη χώρα, όπως η Ελλάδα, είναι υποχρεωμένη να συντάσσεται πλήρως με τις επιταγές των εκάστοτε ισχυρών – επειδή διαφορετικά είναι αδύνατον να επιβιώσει, πόσο μάλλον όταν γειτονεύει με ένα υποανάπτυκτο ναζιστικό κράτος που κυβερνάται απολυταρχικά από έναν δικτάτορα, ενώ η ιστορία του μοιάζει με ένα ποινικό μητρώο του χειρίστου είδους.

Πρόκειται όμως για ένα μεγάλο λάθος, για μία προσπάθεια καλύτερα να δικαιολογήσει κανείς τα αδικαιολόγητα – αφού αυτό που έλειπε και συνεχίζει να λείπει από την Ελλάδα είναι μία ορθολογική δική της στρατηγική, σε σχέση τόσο με την οικονομία, όσο και με την άμυνα της. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από το ότι παρά τη δεινή κατάσταση, στην οποία έχουμε περιέλθει από τα μνημόνια που μας επιβλήθηκαν, οι κυβερνήσεις μας δεν είναι ικανές ούτε για το αυτονόητο – όπως θα ήταν (α) η δημιουργία ενός Εθνικού Συμβουλίου Χρέους, αφού αυτό είναι το νούμερο ένα πρόβλημα της οικονομίας μας, καθώς επίσης (β) ενός Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας, το οποίο θα ήταν υπεύθυνο για την άμυνα και τις διεθνείς γεωπολιτικές μας σχέσεις και συμμαχίες.

Το κωμικοτραγικό στην προκειμένη περίπτωση είναι το ότι, τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση, συμφωνούν πλήρως στην έξωθεν επιβαλλόμενη οικονομική πολιτική, στα μνημόνια, επικαλούμενοι ανόητα ως ειδοποιό διαφορά τους το μείγμα πολιτικής – όπως επίσης στις διεθνείς σχέσεις, κρίνοντας από το Σκοπιανό, όπου και τα δύο κόμματα τάσσονται εγκληματικά υπέρ της παράδοσης του ονόματος της Μακεδονίας. Έτσι ευρίσκονται σε πλήρη ασυμφωνία με τη συντριπτική πλειοψηφία των Πολιτών, την οποία δήθεν εκπροσωπούν – τοποθετώντας τους απέναντι σε τετελεσμένα γεγονότα, τα οποία όμως είναι αντίθετα με τη βούληση τους.

Συμπερασματικά λοιπόν, το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το μικρό μέγεθος και η χρεοκοπία της, αλλά η πλήρης έλλειψη μίας εθνικής στρατηγικής – σε συνδυασμό με την αναντιστοιχία των απόψεων των κομμάτων, με αυτές των Πολιτών. Έτσι βέβαια εξουδετερώνεται πλήρως η χώρα, παρά το ότι έχει ακόμη λύσεις στη διάθεση της – όπως αυτές που έχουμε αναφέρει πρόσφατα (ανάλυση).

Σε αντίθεση τώρα με την Ελλάδα η Ρωσία, η οποία αντιμετωπίζει την επιβολή κυρώσεων, το εμπάργκο και τις μαζικές επιθέσεις της Δύσης, πρόσφατα τη διεθνή απομόνωση της με τις έωλες κατηγορίες εναντίον της εκ μέρους της Μ. Βρετανίας, χρησιμοποιεί την κρίση για να επιλύσει τα προβλήματα της οικονομίας της – όπως με τις προσπάθειες ενίσχυσης του πρωτογενούς της τομέα, όπου επιδιώκει την ανεξαρτησία και την αυτάρκεια της στο θέμα των προϊόντων διατροφής.

Ειδικότερα, αντί να εισάγει τρόφιμα από άλλες χώρες, όπου μαζί με τις Η.Π.Α. και με την Κίνα είναι ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της ΕΕ και κύριος αγοραστής φρούτων και λαχανικών στον πλανήτη, προωθεί το δικό της πρωτογενή τομέα – με το σύνθημα «Μηλιές αντί για μήλα» και «Αγελάδες αντί για γάλα». Το περασμένο έτος επένδυσε το ποσόν των 5,4 δις € σε καινούργιες γεωργικές τεχνολογίες και σε νέες μεθόδους καλλιέργειας, επιδοτώντας επί πλέον τη γεωργία με 3,6 δις € – με θετικά αποτελέσματα, αφού το 2016 εισήγαγε τρόφιμα αξίας 20 δις € ή 5% λιγότερα σε σχέση με έξι χρόνια πριν. 

Έτσι οι συνολικές εισαγωγές της διαμορφώθηκαν στα 155,6 δις € το 2016, έναντι 157 δις € το 2015, παρά το θετικό ρυθμό ανάπτυξης της – όταν το 2013 εισήγαγε πάνω από 300 δις € (πηγή). Ειδικά όσον αφορά τα μήλα, η Ρωσία είναι ο νούμερο ένα εισαγωγέας παγκοσμίως – αγοράζοντας κυρίως από τις Η.Π.Α., από την Κίνα, από την Ιταλία και από την Πολωνία.

Στα πλαίσια αυτά, για να μειώσει τις εισαγωγές της, έδωσε πριν από τρία χρόνια την εντολή στην ημιδημόσια αγροτική επιχείρηση της AFG να αγοράσει 143.000 μηλιές ενός ή δύο ετών από τα ιταλικά φυτώρια – έτσι ώστε να δημιουργήσει μία δική της φυτεία. Το περασμένο έτος η εταιρεία παρήγαγε 8.000 τόνους μήλα, με αποτέλεσμα να είναι η πρώτη χρονιά που η εγχώρια παραγωγή ξεπέρασε τις εισαγωγές (7.000 τόνοι) – όταν το 2015 παρήγαγε 6.000 τόνους και εισήγαγε 9.000.

Περαιτέρω, για να διευκολύνει την εγχώρια παραγωγή φρούτων και λαχανικών, προωθεί τα θερμοκήπια – αγοράζοντας τα από τη Σουηδία, την Ολλανδία και τη Γερμανία, έως ότου θα είναι σε θέση να τα κατασκευάζει μόνη της. Με δεδομένο δε το ότι, είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εισαγωγέας ντομάτας παγκοσμίως (εισάγει το 60% των αναγκών της κυρίως από την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία και την Ολλανδία), καθώς επίσης ο δεύτερος στα τυριά, έχει επικεντρώσει τις προσπάθειες της εκεί – όπου για τις ντομάτες επενδύει μαζικά στα θερμοκήπια, ενώ για το γάλα με στόχο την παραγωγή τυριών το κράτος συνεταιρίσθηκε με το βιετναμέζικο όμιλο γαλακτοκομικών ΤΗ, ξεκινώντας με μία φάρμα 1.100 αγελάδων και σχεδιάζοντας συνολικές επενδύσεις στη Ρωσία ύψους 2,1 δις €. 

Πρόσφατα δε ο πρόεδρος Putin, έχοντας τοποθετηθεί εναντίον των μεταλλαγμένων τροφίμων που θεωρεί ως επικίνδυνα δηλητήρια (ανάλυση), όπου οφείλουμε να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία στη συγχώνευση της Bayer με τη Monsanto που θεωρείται κυριολεκτικά ως μία τερατογένεση, δήλωσε ότι θα στηρίξει τις επενδύσεις στους σπόρους και στην αναπαραγωγή ζωοειδών – έτσι ώστε να μην είναι εξαρτημένη η χώρα του ούτε από αυτά.

Ολοκληρώνοντας, ο στόχος της αναφοράς μας στη Ρωσία ήταν να τεκμηριωθεί ότι, για τα πάντα χρειάζεται σχέδιο και στρατηγική – πόσο μάλλον για τα πολύ σοβαρά θέματα, με τα οποία είναι αντιμέτωπη η Ελλάδα, χωρίς δυστυχώς να έχει κανένα δικό της πρόγραμμα και χωρίς να υπάρχει η παραμικρή συναίνεση μεταξύ των κομμάτων. Κλείνοντας, ευχόμαστε Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα σε όλους τους αναγνώστες μας – ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα κατανοήσουμε επιτέλους τι ακριβώς χρειαζόμαστε για να ξεφύγουμε από την κρίση, χωρίς να χάσουμε όλοι ότι έχουμε και δεν έχουμε.

Πηγή : https://analyst.gr