Αν και διακωμωδούταν ανέκαθεν η ανικανότητα των Γερμανών εφοπλιστών, η ανικανότητα των Γερμανών τραπεζιτών είναι πολύ μεγαλύτερη – όπου στη μεν πρώτη περίπτωση τα χρεοκοπημένα πλοία τους εξαγοράζονται σε εξευτελιστικές τιμές από Έλληνες, ενώ στη δεύτερη οι τράπεζες τους από Αμερικανούς, με τους φορολογουμένους Πολίτες να πληρώνουν το βαρύ λογαριασμό.
Οι βασικές απαιτήσεις του προέδρου Macron, όσον αφορά την Ευρώπη, ένας ανεξάρτητος προϋπολογισμός δηλαδή, ένας υπουργός οικονομικών της Ευρωζώνης, καθώς επίσης η ενίσχυση του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, αποτελούν ήδη παρελθόν – αφού η γερμανική κυβέρνηση δεν είναι σύμφωνη. Αντί αυτού το Euro Group θα επικεντρωθεί στην τραπεζική ενοποίηση και στη μεταρρύθμιση του ESM, έτσι ώστε να εξελιχθεί στο ΔΝΤ της ένωσης – όπου όμως η τραπεζική ενοποίηση επίσης εμποδίζεται από τους Γερμανούς, οι οποίοι αντιδρούν στην εγγύηση των καταθέσεων, απαιτώντας να μειωθούν προηγουμένως τα τραπεζικά ρίσκα.
Στα πλαίσια αυτά εκτός από τον περιορισμό των επισφαλειών των τραπεζών, οι Γερμανοί απαιτούν τη μείωση των δημοσίων ομολόγων στους Ισολογισμούς τους, ένα «μαξιλάρι» εσωτερικής διάσωσης (Bail-in), τη μεταρρύθμιση του πτωχευτικού Δικαίου και ένα σωρό άλλα – με αποτέλεσμα να μην προβλέπεται η τραπεζική ενοποίηση πριν από το 2028, αφού πριν αρχίσουν οι πολιτικές συζητήσεις θα πρέπει να επιλυθούν όλα τα τεχνικά προβλήματα.
Ως πρότυπο η γερμανική κυβέρνηση έχει τη συμφωνία του Μάαστριχτ – η οποία διήρκεσε δέκα χρόνια, ξανά με υπαιτιότητα τότε της Γερμανίας – ενώ πιέζει επίσης για το δημοσιονομικό σύμφωνο, απαιτώντας από όλες τις χώρες της Ευρωζώνης ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς (ένα είδος μνημονίου ουσιαστικά, το οποίο θα επιβλέπουν οι ίδιοι, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις του στην οικονομική ανάπτυξη). Ως εκ τούτου έχουμε την εντύπωση πως η ίδια η Γερμανία θα διαλύσει τη νομισματική ένωση από την ανοησία της και ίδια θα πληρώσει το λογαριασμό – αφού είναι αδύνατον να επιβιώσει το ευρώ εάν δεν ενωθεί τραπεζικά, δημοσιονομικά και πολιτικά η Ευρωζώνη.
Την ίδια στιγμή, παρά το ότι κατηγορούν όλους τους εταίρους τους όσον αφορά τα τραπεζικά τους προβλήματα, διαπιστώνεται πως τα δικά τους είναι ακόμη μεγαλύτερα – όχι μόνο όσον αφορά τη Deutsche Bank που παραμένει μία βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια της Γερμανίας, της Ευρωζώνης και ολόκληρου του πλανήτη, αλλά πολλές άλλες. Για παράδειγμα η HSH NORDBANK που ανήκει στα ομοσπονδιακά κρατίδια του Αμβούργου και του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν – η οποία πουλήθηκε βιαστικά έναντι 1 δις € σε μία κοινοπραξία επενδυτών, υπό την ηγεσία των αμερικανικών κερδοσκοπικών κεφαλαίων KERBERUS και J.C. FLOWERS.
Η πώληση της HSH NORDBANK είναι βέβαια μία μεγάλη επιτυχία, αφού πρόκειται για μία σταθερά ζημιογόνα τράπεζα των σκανδάλων – όπου κανένας δεν φανταζόταν πως θα αγοραζόταν.
Ειδικότερα πριν από 15 χρόνια η HSH NORDBANK, η οποία προήλθε από τη συγχώνευση δύο τοπικών τραπεζών, είχε στόχο τη συμμετοχή της στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα – έχοντας υποσχεθεί στους μετόχους της αποδόσεις της τάξης του 15% ετησίως! Στην πραγματικότητα όμως παρήγαγε ζημίες πολλών δις €, με αποτέλεσμα να την υποχρεώσει η Κομισιόν είτε να πουληθεί, είτε να χρεοκοπήσει – αφού το σύνολο των ζημιών της υπολογίζεται στα 10-15 δις €, ως εξής:
(α) Οι μέτοχοι της, άρα οι φορολογούμενοι, αύξησαν το 2009 τα ίδια κεφάλαια της κατά 3 δις € για να τη διασώσουν από τη χρεοκοπία – ενώ αργότερα, το 2012, πρόσθεσαν άλλα 500 εκ., αυξάνοντας τα κεφάλαια της συνολικά κατά 3,5 δις € (πηγή: Spiegel).
(β) Τα δύο κρατίδια έδωσαν στην τράπεζα επί πλέον 10 δις € ως εγγυήσεις για τα χρέη της – χρήματα που επίσης επιβάρυναν τους φορολογουμένους, αφού η HSH NORDBANK χρησιμοποίησε όλες τις εγγυήσεις, φτάνοντας συνολικά στα 13,5 δις €.
(γ) Στο χαρτοφυλάκιο της βρέθηκαν επί πλέον επιβαρύνσεις από επισφαλή δάνεια σε ναυτιλιακές επιχειρήσεις ύψους 2,4 δις €, οπότε οι ζημίες ανέβηκαν στα 15,9 δις € – ενώ υπάρχουν ακόμη οι εγγυήσεις που έχει δώσει η τράπεζα πριν το 2005 για δάνεια και αξιόγραφα ύψους 3,2 δις € που κανένας δεν γνωρίζει ακόμη εάν χαθούν.
(δ) Τέλος βρέθηκε ένα ποσόν της τάξης των 680 εκ. € στον Ισολογισμό της που αναφέρεται στο κόστος συναλλαγών για ενέργειες διάσωσης – οπότε, εάν προσθέσει κανείς όλα τα παραπάνω, φτάνει στα 20 δις €. Εάν τώρα αφαιρεθούν τα 3,4 δις € που έχει δώσει στο παρελθόν στα δύο ομοσπονδιακά κρατίδια η τράπεζα, καθώς επίσης το 1 δις € που θα πουληθεί, η ζημία θα μειωθεί στα 15 δις € περίπου – τα οποία θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι των δύο κρατιδίων, όπου ως γνωστόν ο δήμαρχος του ενός, του Αμβούργου, αναλαμβάνει υπουργός οικονομικών της Γερμανίας, στη θέση του κ. Σόιμπλε.
Υπενθυμίζουμε εδώ πως η HSH NORDBANK είχε το 2003 περί τους 4.500 υπαλλήλους, με συνολικό ισολογισμό 180 δις € – ενώ σήμερα απασχολεί 1.900, με τον ισολογισμό της να έχει μειωθεί στα 70 δις €, όσο περίπου της ALPHA BANK στην Ελλάδα. Επίσης πως η KERBERUS, το ένα από τα δύο κερδοσκοπικά κεφάλαια δηλαδή που την εξαγοράζει ελεύθερη βαρών και προικισμένη από τους Γερμανούς φορολογουμένους με ικανοποιητικά ίδια κεφάλαια, συμμετέχει επί πλέον στις δύο άλλες προβληματικές γερμανικές τράπεζες: στην Deutsche Bank και στην Commerzbank.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου