Ενώ οι Σκοπιανοί πολιτικοί ηγέτες το έχουν δηλώσει από την πρώτη στιγμή ότι, σε οποιαδήποτε συμφωνία καταλήξουν με την ελληνική πλευρά θα την θέσουν σε δημοψήφισμα ενώπιον του Σκοπιανού λαού, αντίθετα, σύσσωμη η ελληνική κομματική ολιγαρχία το ξεκαθάρισε από την αρχή ότι δημοψήφισμα δεν γίνεται.
Γιατί λοιπόν δεν δίνεται αυτή η δυνατότητα στον ελληνικό λαό; Προφανώς ολόκληρη η κομματική ολιγαρχία, θεωρεί τον ελληνικό λαό ηλίθιο και ανίκανο να αποφασίσει για το καλό του. Το συμπέρασμα αυτό εξάγεται αβίαστα από την ίδια τη λογική της ελληνικής κομματικής ολιγαρχίας. Μας λένε ότι αυτό που θα υπογράψουν είναι για το καλό μας. Όμως εμείς δεν πρέπει να αποφασίσουμε γι’ αυτό. Επομένως εμείς είμαστε ανίκανοι και δεν μπορούμε να καταλάβουμε το καλό μας. Αυτό ακριβώς είναι το εξαγόμενο από τους κανόνες της λογικής.
Θα πρέπει λοιπόν, μέσα από τα συλλαλητήρια να ανδρωθεί ένα κίνημα, το οποίο θα διαμηνύσει προς τους ξένους, ότι οποιαδήποτε συμφωνία υπογράψει και ψηφίσει η ελληνική κομματοκρατία, ερήμην του λαού, δεν θα ισχύει και θα τελεί υπό αίρεση μέχρι να αποφανθεί επί της συμφωνίας αυτής ο ίδιος ο λαός με δημοψήφισμα.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν χρειάζεται δημοψήφισμα, καθόσον είναι αυτονόητο ότι το όνομα “Μακεδονία” δεν παραχωρείται. Έλα όμως που η ελληνική κομματική ηγεσία θα το παραχωρήσει. Επομένως, ποιο είναι το αυτονόητο εδώ;
Άλλοι πάλι προβοκάροντας, ισχυρίζονται εκ του πονηρού ότι δεν μπορούμε να αποφασίσουμε εμείς με δημοψήφισμα, για το πως θέλει να ονομαστεί ένα ξένο κράτος. Αυτό είναι σωστό, αλλά από τη στιγμή που στην συγκεκριμένη περίπτωση συνάπτεται συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση, τότε ο λαός έχει το δικαίωμα να εγκρίνει ή να απορρίψει αυτή τη συμφωνία, καθόσον η συμφωνία αυτή γίνεται αυτόματα και εσωτερικό δίκαιο της Ελλάδας.
Δυστυχώς, οι Έλληνες κομματάνθρωποι δεν θέλησαν να θεσπίσουν στο “υπανάπτυκτο” ελληνικό Σύνταγμα της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας δημοψήφισμα με λαϊκή πρωτοβουλία, όπως προβλέπουν τα περισσότερα συντάγματα του πολιτισμένου κόσμου. Όμως έστω, σύμφωνα με το άρθρο 44 παρ. 2 του ισχύοντος Συντάγματος, προβλέπεται ότι: “O Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Yπουργικού Συμβουλίου”. Επομένως, εφόσον το θελήσει η ελληνική κομματική ολιγαρχία, μπορεί να θέσει την οποία συμφωνία για το Σκοπιανό (που είναι σαφέστατα κρίσιμο εθνικό θέμα), σε δημοψήφισμα, όπως εξάλλου θα κάνουν και οι Σκοπιανοί.
Αν δεν το κάνουν, αυτό σημαίνει, είτε ότι μας θεωρούν ηλίθιους, είτε ότι εκτελούν εντολές συμφερόντων αντίθετων με εκείνα του ελληνικού λαού.
Επομένως, ο αγώνας που άρχισε με τα συλλαλητήρια, θα πρέπει να λάβει σαφή κατεύθυνση προς τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, είτε από το παρόν πολιτικό σύστημα, είτε από αυτό που ένα νέο πολιτικό κίνημα που θα το ανατρέψει.
Πέτρος Χασάπης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου