Ο γερμανικός μερκαντιλισμός

Η αιτία της ανόδου του ευρώ είναι το θετικό ισοζύγιο της Ευρωζώνης, λόγω των θηριωδών πλεονασμάτων της Γερμανίας – τα οποία θα οδηγήσουν πιθανότατα στην επιβολή δασμών από τις Η.Π.Α., σε μαζικές αθετήσεις πληρωμών εκ μέρους των αδύναμων «εταίρων» και στη διάλυση της νομισματικής ένωσης.

Άρθρο

Το πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας έφτασε στα 287 δις $ το 2017 – σε διπλάσιο ύψος δηλαδή από την κορυφαία εξαγωγική δύναμη του πλανήτη, από την Κίνα, το πλεόνασμα της οποίας ήταν 135 δις $. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως η Γερμανία εξάγει περισσότερα, αλλά ότι εισάγει πολύ λιγότερα από όσα εξάγει, σε αντίθεση με την Κίνα – υπενθυμίζοντας πως το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών μετράει όλα τα αγαθά και τις υπηρεσίες που μία χώρα εξάγει ή εισάγει από το εξωτερικό, συμπεριλαμβάνοντας τις καθαρές κεφαλαιακές ροές (=πόσο περισσότερα χρήματα έδωσε από αυτά που πήρε).

Με απλά λόγια, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών μετράει το βαθμό, στον οποίο χρεώθηκε το εξωτερικό απέναντι στη Γερμανία – τις «εξαγωγές κεφαλαίων», όπου η χώρα παράγει και εξάγει προϊόντα, λαμβάνοντας έναντι αυτών απαιτήσεις. Το ποσόν τώρα των 287 δις $ αντιστοιχεί με το 8% περίπου του ΑΕΠ της Γερμανίας – υποδηλώνοντας ταυτόχρονα πως η χώρα έχει ζήσει και επενδύσει 8% κάτω από τις δυνατότητες της. Όπως τώρα η Ελλάδα κατηγορείται ότι ζει πάνω από τις δυνατότητες της όταν έχει ελλείμματα, δημιουργώντας προβλήματα στα άλλα κράτη, έτσι θα έπρεπε να κατηγορείται και η Γερμανία όταν παράγει τέτοια θηριώδη πλεονάσματα – τα οποία είναι εις βάρος των εμπορικών της εταίρων (τα πλεονάσματα του ενός είναι ελλείμματα των άλλων).

Εν τούτοις κανένας δεν το κάνει, παρά το ότι αποσταθεροποιείται ολόκληρη η Ευρωζώνη, επειδή όλοι σκύβουν δουλικά το κεφάλι απέναντι στους ισχυρούς ή απλά τους θαυμάζουν – χωρίς να δίνουν καμία σημασία στις «παρανομίες» τους ή/και στον τρόπο που απέκτησαν την ισχύ τους. Δεν δίνεται καν σημασία στο γεγονός ότι, με βάση τις συμφωνίες της ΕΕ ένα πλεόνασμα που υπερβαίνει το 6% αποτελεί έναν παράγοντα ανισορροπίας – ενώ το ποσοστό αυτό τοποθετήθηκε τόσο ψηλά, επειδή η Γερμανία πίεσε την Κομισιόν να συμφωνήσει.

Συνεχίζοντας, επειδή τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά το ξέσπασμα της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους τα πλεονάσματα της Γερμανίας ήταν επίσης υψηλά, οι καθαρές εκροές κεφαλαίων ήταν ανάλογα μεγάλες – με αποτέλεσμα τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας στο εξωτερικό να αυξάνονται κάθε τέσσερα χρόνια σχεδόν κατά 500 δις € (πηγή: Haaring). Ένα μεγάλο μέρος δε αυτών συσσωρεύεται στο σύστημα Target 2 της ΕΚΤ, στο οποίο η Γερμανία αύξησε τις απαιτήσεις της κατά 152 δις € το 2017, στα συνολικά 906 δις € – με κύριους οφειλέτες την Ιταλία και την Ισπανία. 

Δηλαδή, σχεδόν τα δύο τρίτα του πλεονάσματος των 287 δις $ ή 231 δις €, κατέληξαν στο σύστημα διακανονισμού της ΕΚΤ, ως απαιτήσεις απέναντι στις αδύναμες χώρες – ενώ όλοι γνωρίζουν πως το Target 2 (γράφημα) αποτελεί μία βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της Ευρωζώνης. Ενδεχομένως και της Γερμανίας, εάν τα χρέη των άλλων χωρών αυξηθούν σε τέτοιο βαθμό που θα είναι αδύνατον να τα πληρώσουν – οπότε θα προβούν σε αθέτηση πληρωμών, με αποτέλεσμα να χάσει η Γερμανία τεράστια ποσά.

Φυσικά η Γερμανία δεν είναι τόσο ανόητη, ώστε να μη γνωρίζει αυτούς τους κινδύνους -κρίνοντας από το θλιβερό παράδειγμα της Ελλάδας, όπου κατάφερε πολύ έξυπνα να ανταλλάξει τις επίφοβες χρηματικές απαιτήσεις της με εμπράγματες εγγυήσεις πολλαπλάσιας αξίας (=περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου), υποθηκεύοντας τα πάντα με το PSI.

Παράλληλα, στα πλαίσια της πολιτικής του μερκαντιλισμού που τη διακρίνει, δημιούργησε τις προϋποθέσεις υφαρπαγής των περιουσιακών στοιχείων της χώρας μας σε εξευτελιστικές τιμές – όπως με τη σκανδαλώδη ιδιωτικοποίηση της FRAPORT. Εκτός αυτού ελέγχει πλέον σε μεγάλο βαθμό γεωπολιτικά την Ελλάδα – έχοντας στην κατοχή της τα 14 κυριότερα αεροδρόμια της (άρα την εναέριο κυκλοφορία), τις τηλεπικοινωνίες της (ΟΤΕ), καθώς επίσης το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, το οποίο θέλει να συνδέσει κάποια στιγμή με το Δούναβη.

Το χειρότερο δε όλων, έχει τη στήριξη εκείνων των ανόητων Ελλήνων που θεωρούν πως δεν είναι καθόλου κακό το ξεπούλημα των ΔΕΚΟ – επειδή τόσα χρόνια μας επιβάρυναν με ζημίες, υπηρετούσαν το πελατειακό κράτος, αποτελούσαν άντρο των παρασιτικών συνδικαλιστών κοκ. 

Όλων αυτών δηλαδή που δεν σκέφτονται πως όταν πονάει το κεφάλι μας δεν το κόβουμε, αφού τότε πεθαίνουμε, αλλά προσπαθούμε να το θεραπεύσουμε – ενώ δεν είναι παράλογες οι ιδιωτικοποιήσεις, αλλά εντελώς ανόητες σε μία εποχή που οι τιμές έχουν καταρρεύσει, ενώ δεν πρέπει να οδηγούνται ποτέ σε ξένα χέρια οι κοινωφελείς, καθώς επίσης οι στρατηγικές δημόσιες επιχειρήσεις.

Από την άλλη πλευρά, κυρίως λόγω των τεράστιων πλεονασμάτων της Γερμανίας, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Ευρωζώνης είναι επίσης πλεονασματικό (γράφημα) – με αποτέλεσμα αφενός μεν να απειλείται με μέτρα από τις Η.Π.Α., αφετέρου να ισχυροποιείται σημαντικά το ευρώ απέναντι στο δολάριο. Με ένα ισχυρό ευρώ τώρα μπορεί να ανταπεξέλθει η Γερμανία, αφού φθηναίνουν οι εισαγωγές της και κυρίως αυτές της ενέργειας, ενώ είναι τεχνολογικά-βιομηχανικά αρκετά εξελιγμένη, αλλά όχι οι άλλες χώρες – ειδικά ο ευρωπαϊκός νότος. Επομένως βλάπτει και από αυτήν την οπτική γωνία τη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών της Ευρωζώνης – οι οποίες κάποια στιγμή θα χρεωθούν πάρα πολύ.

Ολοκληρώνοντας, επειδή οι άλλες χώρες έχουν δει το θλιβερό παράδειγμα της Ελλάδας, έχουμε την εντύπωση πως δεν θα πέσουν στην ίδια παγίδα, υποθηκεύοντας όλα τους τα περιουσιακά στοιχεία – αλλά, αντίθετα, θα αθετήσουν τις πληρωμές τους απέναντι στη Γερμανία, προκαλώντας της τεράστιες ζημίες. 

Σε κάθε περίπτωση, εάν κάποια στιγμή στο μέλλον διαλυθεί η Ευρωζώνη, θεωρούμε απίθανο να εξυπηρετήσουν τις οφειλές τους στο Target 2 χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία – οπότε, όσο συνεχίζει η Γερμανία την πολιτική των πλεονασμάτων αδυνατίζοντας τους εταίρους της, τόσο πιο μεγάλες θα είναι οι ζημίες της στο μέλλον.

Πηγή : https://analyst.gr