Ρουμανία, η γη της επαγγελίας;

Η έξοδος μίας χώρας από τα μνημόνια φαίνεται από την επιστροφή των μισθών στα προ κρίσης επίπεδα, από την κατάργηση των μέτρων, καθώς επίσης από τις μειώσεις των φόρων – κάτι που σημαίνει ότι, εάν δεν συμβεί κάτι ανάλογο στην Ελλάδα, τότε είναι παραπλανητικό και βρώμικο να το επικαλούμαστε.

Άρθρο

Λέγεται πως η Ελλάδα ψήφισε ένα ακόμη θηριώδες νομοσχέδιο, θεωρώντας πως ο ήλιος ανατέλλει από τη Δύση – αφού εμπεριέχει μία νέα καταιγίδα φόρων που θα δώσει τη χαριστική βολή στη μεσαία τάξη, η οποία παράγει πλούτο και στηρίζει τη Δημοκρατία. Εν τούτοις δεν είναι η Ελλάδα αυτή που ψήφισε το νομοσχέδιο, αλλά η Βουλή που έχει υποταχθεί πλήρως στις εντολές των πιστωτών της χώρας – όχι ασφαλώς επειδή τις πιστεύει (με εξαίρεση την αξιωματική αντιπολίτευση που θεωρεί τα μνημόνια αναγκαία, εάν όχι δώρο Θεού!), αλλά λόγω του ότι οι βουλευτές δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν τα προνόμια της θέσης τους. 

Η θέση τώρα, στην οποία ευρίσκεται η Ελλάδα, θυμίζει ένα παλαιό ιρλανδικό ανέκδοτο – σύμφωνα με το οποίο ένας άνθρωπος που είχε χάσει το δρόμο του ρώτησε έναν ντόπιο πώς θα πήγαινε σε ένα μικρό χωριό. Ο ντόπιος, αφού σκέφθηκε για λίγο, απάντησε ως εξής: «Εάν θα ήθελα να πάω εκεί, τότε ασφαλώς δεν θα ξεκινούσα από εδώ». Με απλά λόγια, εάν η Ελλάδα θα ήθελε να βγει από τα μνημόνια και να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές, σίγουρα δεν θα ξεκινούσε με ένα καινούργιο καταστροφικό νομοσχέδιο, με χρέος στο 180% του ΑΕΠ της σε ξένο νόμισμα και εξωτερικό, καθώς επίσης με κόκκινο ιδιωτικό στο 140%. 

Σε αντίθεση με την Ελλάδα η Ρουμανία, η οποία προσελκύει όλο και περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις, προγραμματίζει τη φορολογία των μικρομεσαίων εταιριών (έως 1 εκ. € τζίρο από 500.000 προηγουμένως) στο 3% του τζίρου τους εάν δεν έχουν κανέναν απασχολούμενο και στο 1% όταν απασχολούν κάποιον, ακόμη και αν είναι ο ίδιος ο εργοδότης. Καθιστά δηλαδή τη φορολογία πολύ απλή, αφού δεν χρειάζεται η εγγραφή εσόδων και εξόδων έτσι ώστε να υπολογιστεί το κέρδος οπότε οι φόροι, αλλά μόνο ο τζίρος – ενώ για τις μεγαλύτερες εταιρείες (άνω του 1 εκ. € τζίρο) ο συντελεστής θα παραμείνει στο 16% των κερδών (έναντι 29% της Ελλάδας). 

Όσον αφορά τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, ο συντελεστής θα μειωθεί στο 10% αντί 16% ανεξαρτήτως του ύψους των εισοδημάτων τους – ενώ ο φόρος στην εστίαση θα είναι τεκμαρτός και χαμηλότερος από το 1% επί του τζίρου (άρα για τζίρο 30.000 € λιγότερο από 300 €). Όσον αφορά δε τους προγραμματιστές Η/Υ, ο συντελεστής θα παραμείνει στο 0% επειδή προσφέρουν πολλά άλλα πλεονεκτήματα και έσοδα στη χώρα – ενώ οι μέτοχοι μίας εταιρείας ΕΠΕ δεν έχουν καμία υποχρέωση ασφάλισης (ΕΦΚΑ). Τέλος, η Ρουμανία μείωσε το ΦΠΑ στα τρόφιμα τον Ιούνιο του 2015 στο 9% από 24% προηγουμένως – ενώ στη γεωργία, η οποία συμμετέχει στο ΑΕΠ με 20 δις €, ο ΦΠΑ είναι 9% επί του παραγομένου προϊόντος και 9% στις αγορές των αγροτών ή κτηνοτρόφων. 

Περαιτέρω, εύλογα αναρωτιέται κανείς εάν η Ρουμανία είναι η γη της επαγγελίας, όπως ισχυρίζονται αυτοί που θέλουν να προσελκύσουν τις ελληνικές επιχειρήσεις – καθώς επίσης εάν έχουν μάθει καλύτερα το καπιταλιστικό σύστημα, παρά το ότι πρόκειται για μία πρώην κομμουνιστική χώρα. Στα πλαίσια αυτά βοηθούν ορισμένοι οικονομικοί δείκτες, όπως το κατά κεφαλήν εισόδημα της Ρουμανίας (γράφημα αριστερά – μπλε στήλες, αριστερή κάθετος) σε σύγκριση με την Ελλάδα (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά κάθετος) – όπου φαίνεται πως το ελληνικό είναι σχεδόν διπλάσιο στα 22.500 $, έναντι 10.200 $ της Ρουμανίας. 

Εν τούτοις, σε όρους αγοραστικής αξίας (γράφημα δεξιά) είναι περίπου ίσα, επειδή το κόστος ζωής στη Ρουμανία είναι σχεδόν το μισό από ότι στην Ελλάδα – γεγονός που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη φορολογία που έχει επιβληθεί στη χώρα μας κυρίως μετά την υπαγωγή της στην Τρόικα και στην πολιτική των μνημονίων. 

Σε αντίθεση όμως με την Ελλάδα, το δημόσιο χρέος της Ρουμανίας είναι μόλις 37,6% του ΑΕΠ της, οπότε είναι σε θέση να δανεισθεί και να στηρίξει την οικονομία της – ενώ το έλλειμμα του προϋπολογισμού της έχει μειωθεί στο -3% (από -9,5% το 2009) και το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της είναι χαμηλό (στο -2,3% από -11,8% το 2008). Φυσικά οι υποδομές της Ρουμανίας είναι πολύ χειρότερες, οπότε είναι λογικό το ύψος του δημοσίου χρέους – ενώ στα υπόλοιπα δύο μεγέθη η Ελλάδα είναι σε καλύτερη κατάσταση. 

Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον έχει ο δείκτης δανεισμού των νοικοκυριών, ο οποίος το 2009 ήταν περίπου ο ίδιος στην Ελλάδα και στη Ρουμανία – έχοντας έκτοτε ακολουθήσει έντονη καθοδική πορεία στην Ελλάδα (γράφημα αριστερά – διακεκομμένη γραμμή, δεξιά κάθετος), ενώ στη Ρουμανία αυξάνεται ραγδαία μετά το 2015, υπερβαίνοντας το προηγούμενο δικό της ρεκόρ το 2009, όπως επίσης το ελληνικό τον ίδιο χρόνο. Στην Ελλάδα λοιπόν μπορεί μεν να εκτοξεύθηκαν τα κόκκινα δάνεια, αλλά ο δανεισμός των καταναλωτών μειώθηκε – ενώ φαίνεται καθαρά πως η άνοδος του ΑΕΠ της Ρουμανίας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην επί πιστώσει κατανάλωση. 

Σήμερα πάντως το ΑΕΠ της Ρουμανίας σε δολάρια είναι χαμηλότερο από αυτό της Ελλάδας, στα 185 δις $ περίπου έναντι 200 δις $ (γράφημα δεξιά) – όπου όμως ο πληθυσμός της Ρουμανίας (19,7 εκ.) είναι σχεδόν διπλάσιος σε σχέση με την Ελλάδα (10,7 εκ.). Επομένως η παραγωγικότητα της Ελλάδας είναι σαφώς πολύ καλύτερη – παρά τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει. 

Η υπαγωγή στο ΔΝΤ 

Συνεχίζοντας, η Ρουμανία ζήτησε τη βοήθεια του ΔΝΤ το 2009, λαμβάνοντας 13 δις € από το Ταμείο, 5 δις € από την ΕΕ και 2 δις € από την Παγκόσμια Τράπεζα – έτσι ώστε να στηρίξει την οικονομία και το νόμισμα της, λόγω του υψηλού εξωτερικού χρέους και των ελλειμμάτων της. 

Φυσικά υποχρεώθηκε να υιοθετήσει ένα πρόγραμμα λιτότητας, μειώνοντας 25% τις συντάξεις, 25% τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, αυξάνοντας το ΦΠΑ στο 24% από 19% προηγουμένως και απολύοντας 100.000 άτομα από το δημόσιο (βελτιώνοντας παράλληλα το δημόσιο σύστημα της, αφού απέλυε αυτούς που δεν πετύχαιναν στις εξετάσεις ΑΣΕΠ) – χωρίς να επιβαρύνει την ιδιωτική οικονομία, αλλά εντείνοντας τους ελέγχους για φοροδιαφυγή, με αποτέλεσμα χιλιάδες φοροφυγάδες και εκατοντάδες διεφθαρμένοι πολιτικοί να οδηγηθούν στις φυλακές. 

Έτσι μπόρεσε να αντιμετωπίσει την κρίση, αλλά από μία εντελώς διαφορετική αφετηρία σε σχέση με την Ελλάδα – αφού το δημόσιο χρέος της επέτρεπε πολύ μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Τεκμηρίωσε δε τον κανόνα, σύμφωνα με τον οποίο όλα τα μέτρα πρέπει να ληφθούν τον πρώτο χρόνο, το δεύτερο να ωριμάσουν και τον τρίτο να αποδώσουν – ενώ όταν μία χώρα δεν βγει από την κρίση σε τρία χρόνια, τότε δεν θα τα καταφέρει ποτέ χωρίς μία μεγάλη διαγραφή των χρεών της. 

Φυσικά η κυβέρνηση της υπαγωγής στο ΔΝΤ έχασε τις εκλογές, αλλά βοήθησε πραγματικά την οικονομία – ενώ το επιτόκιο δανεισμού της Ρουμανίας μειώθηκε από 12% στο 3% περίπου, αν και άρχισε ξανά να αυξάνεται (γράφημα αριστερά). Η έξοδος της χώρας πάντως από τα μνημόνια φαίνεται από την επιστροφή των μισθών στα προ κρίσης επίπεδα, από την κατάργηση των μέτρων, καθώς επίσης από τις μειώσεις των φόρων – κάτι που σημαίνει ότι, εάν δεν συμβεί κάτι ανάλογο στην Ελλάδα (και δεν πρόκειται να συμβεί το καλοκαίρι του 2018 που ισχυρίζεται η κυβέρνηση πως θα βγούμε από τα μνημόνια), τότε είναι παραπλανητικό και βρώμικο να το επικαλούμαστε.

Επίλογος 

Ολοκληρώνοντας, δεν υπάρχει καμία απολύτως σύγκριση του ελληνικού πλούτου, καθώς επίσης του έμψυχου δυναμικού της χώρας μας, με αυτά της Ρουμανίας – ούτε της δικής μας κρίσης με τη δική της. Εν τούτοις, ο τρόπος διαχείρισης της κρίσης από την κυβέρνηση της ήταν πολύ πιο αποτελεσματικός – γεγονός που θα έπρεπε να κάνει όλους τους Έλληνες πολιτικούς μετά το 2009 κυριολεκτικά να ντρέπονται. 

Δεν πρόκειται βέβαια για τη γη της επαγγελίας – όπως θέλουν να την εμφανίζουν όσοι έχουν συμφέρον να προσελκύσουν τις ελληνικές επιχειρήσεις και τη δημιουργικότητα των Ελλήνων. Είναι δε δεδομένο ότι, η Ρουμανία θα οδηγηθεί σε μία νέα κρίση, αφού οι κάτοικοι της καταναλώνουν ξανά επί πιστώσει – το αργότερο όταν αρχίσουν να την εγκαταλείπουν τα ξένα κεφάλαια μαζικά, όπως συνήθως συμβαίνει αφού ολοκληρώσουν τις κερδοσκοπικές τους εκστρατείες.

Πηγή : https://analyst.gr