Του Burak Bekdil Μετάφραση Στέργιος Σεβαστιάν
Η Τουρκία λέει ότι θέλει να ενταχθεί στην ΕΕ, αλλά δεν έχει καμία πρόθεση να συμμορφωθεί με τους κανόνες ένταξης. Η ΕΕ λέει ότι θέλει να ενταχθεί η Τουρκία, αλλά έχει πλήρη επίγνωση ότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις. Η Τουρκία προχωρά με την ελπίδα ότι η ΕΕ ενδέχεται κάποια μέρα να αλλάξει τους κανόνες της. Η ΕΕ προχωρά με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή η Τουρκία θα είναι κατάλληλη.
Κανένα από αυτά δεν θα συμβεί. Όταν η Τουρκία υπέβαλε επίσημα αίτηση για να γίνει πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), τα κινητά τηλέφωνα έμοιαζαν με τούβλα, το Red Bull και το The Simpsons είχαν κάνει το ντεμπούτο τους, ο Πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν έκανε τη διάσημη ομιλία του «γκρεμίστε αυτό το τείχος!» στο δυτικό Βερολίνο, ο παγκόσμιος πληθυσμός ήταν πέντε δισεκατομμύρια, ο συνταγματάρχης Καντάφι στη Λιβύη έκανε το νονό σε τρομοκράτες, η Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν πρωθυπουργός της Βρετανίας, το αφεντικό της Gestapo, Klaus Barbie, καταδικάζονταν σε φυλάκιση για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ξεκινούσε η πρώτη ιντιφάντα και οι σούπερ σταρ Lionel Messi και Maria Sharapova ήταν νεογέννητα μωρά.
Ήταν το 1987. Το απλό άνοιγμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία θα χρειαζόταν άλλα 18 χρόνια. Ακόμη δώδεκα χρόνια μετά από αυτό, όλοι στις Βρυξέλλες και στην Άγκυρα γνωρίζουν πολύ καλά, ότι η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ είναι αδύνατη για το άμεσο μέλλον. Ωστόσο, οι Τούρκοι πιστεύουν ότι 1) η χώρα τους αξίζει την πλήρη ένταξη και 2) ο μόνος λόγος για τον οποίο η ΕΕ δεν τους έχει χορηγήσει το καθεστώς μέλους είναι ότι είναι μουσουλμάνοι. Λίγες διαγνώσεις μπορεί να είναι τόσο ανακριβείς όσο αυτή.
Τρεις δεκαετίες μετά την επίσημη υποψηφιότητα της Τουρκίας για ένταξη, βρίσκεται στη θέση 146 στον Παγκόσμιο Δείκτη Ειρήνης και στη θέση 155 στον Παγκόσμιο Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου. Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα που δείχνουν πώς φαίνεται η υποψήφια Τουρκία, 30 χρόνια μετά την υποψηφιότητά της για ένταξη στην ΕΕ:
1. Τον Μάιο, ο ραδιοτηλεοπτικός ελεγκτικός οργανισμός της Τουρκίας επέβαλε πρόστιμο σε δύο ιδιωτικούς ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς για το show της Victoria’s Secret, κατά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όπου τα μοντέλα χόρευαν υπό τουρκική μουσική. Η ρυθμιστική αρχή δήλωσε ότι αυτό δεν είναι «η παράδοσή μας».
2. Τον Απρίλιο, το γραφείο του κυβερνήτη στο τουριστικό θέρετρο της Αττάλειας απαγόρευσε την κατανάλωση αλκοόλ στο κοινό.
3. Τον Ιούλιο, οι τουρκικές αρχές κατέσχεσαν περίπου 50 ακίνητα (μοναστήρια, νεκροταφεία και εκκλησίες) που ανήκουν στην Συριακή Ορθόδοξη Εκκλησία, ισχυριζόμενοι ότι οι πράξεις ιδιοκτησίας είχαν λήξει. Οι Συριακοί (Syriacs) είναι η παλαιότερη ιθαγενής κοινότητα της Τουρκίας.
4. Τον Απρίλιο, οι Τούρκοι διπλωμάτες στην Αυστρία αμφισβήτησαν ένα άρθρο σε σχολική εφημερίδα, που επικρίνει τον χειρισμό των διαφωνιών και των αντιφρονούντων από τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Το παιδικό παράρτημα μιας περιφερειακής εφημερίδας δημοσίευσε ένα άρθρο λέγοντας ότι ο Ερντογάν «δεν ανέχεται ανθρώπους που έχουν διαφορετική γνώμη από τη δική του. Τους τελευταίους μήνες, έχει βάλει πολλούς αντιπάλους του στη φυλακή.»
5. Τον Απρίλιο, οι Τούρκοι εισαγγελείς ξεκίνησαν δικαστικές διαδικασίες εναντίον δημοσιογράφων από μια εφημερίδα της κύριας αντιπολίτευσης, με την κατηγορία της υποστήριξης τρομοκρατικής οργάνωσης και της στοχοποίησης του Ερντογάν μέσω «ασύμμετρων μεθόδων πολέμου». Το κατηγορητήριο εναντίον των δημοσιογράφων, πρότεινε 43 χρόνια φυλάκισης.
6. Τον Μάιο, οι σωματοφύλακες του Ερντογάν επιτέθηκαν και τραυμάτισαν ειρηνικούς διαδηλωτές μπροστά από την κατοικία του Τούρκου πρεσβευτή στην Ουάσινγκτον, γεγονός που προκάλεσε σάλο στην Αμερική. Κάποιοι βουλευτές των ΗΠΑ πρότειναν να σταματήσουν οι μεταφορές όπλων στη ΝΑΤΟική σύμμαχο Τουρκία.
7. Τον Ιούνιο, ο Ερντογάν στόχευσε τον Michael Rubin, μελετητή του Αμερικανικού Ινστιτούτου Επιχειρήσεων και πρώην υπάλληλο του Πενταγώνου. Ο Ερντογάν πίεσε το Twitter για να κλείσει το λογαριασμό του Ρούμπιν, σχετικά με σχόλια που είχε κάνει στην πλατφόρμα. Νωρίτερα τον Ιούνιο, ο Ερντογάν υπέβαλε καταγγελία σε ένα τουρκικό δικαστήριο, κατηγορώντας τον Ρούμπιν ότι τον απειλούσε και την οικογένειά του στις στήλες του.
8. Τον Ιούλιο, εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν σε αντιπολιτευτική διαδήλωση στην Κωνσταντινούπολη, κατά την οποία ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάλεσε την κυβέρνηση Erdoğan να απελευθερώσει κρατούμενους, πολιτικούς, καθηγητές, δημοσιογράφους και άλλους. Η διαδήλωση πραγματοποιήθηκε αφότου ο Kemal Kiliçdaroğlu, ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος [CHP], ολοκλήρωσε μία πορεία 25 ημερών, 440 χιλιομέτρων από την Άγκυρα και ονομάστηκε «Πορεία για Δικαιοσύνη».
9. Η «Πορεία για Δικαιοσύνη» του Kiliçdaroğlu, ήταν η απάντησή του σε ένα τουρκικό δικαστήριο, το οποίο τον Ιούνιο είχε καταδικάσει τον βουλευτή του CHP, Enis Berberoğlu, σε 25 χρόνια φυλάκισης με κατηγορίες για κατασκοπεία. Ο Μπερμπέρογλου κατηγορήθηκε ότι παρείχε βίντεο σε αντιπολιτευτική εφημερίδα, το οποίο φέρεται να δείχνει λεπτομέρειες για τις μυστικές αποστολές όπλων της Τουρκίας σε ισλαμιστές επαναστάτες στη Συρία.
Η κυβέρνηση του Ερντογάν είχε αρνηθεί τις κατηγορίες και ισχυρίστηκε ότι η αποστολή περιείχε ανθρωπιστική βοήθεια.
10. Τον Ιούλιο, το παρατηρητήριο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Amnesty International, με έδρα την Βρεττανία, δήλωσε ότι οι τουρκικές αρχές έχουν υπό κράτηση τον υπεύθυνο για την Τουρκία, μέσα σε μια σαρωτική καταστολή της διαφωνίας. Ο υπεύθυνος χώρας της Αμνηστίας ετέθη υπό κράτηση με επτά άλλους εργαζόμενους σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δύο ξένους εκπαιδευτές. Συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια μιας εκπαιδευτικής εκδήλωσης ρουτίνας, σε ξενοδοχείο κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Οι κρατούμενοι ερευνώνται για εικαζόμενη ένταξη σε ένοπλη τρομοκρατική οργάνωση.
Ενάντια σε αυτό το δυσάρεστο περιβάλλον, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε την αναστολή των ενταξιακών συνομιλιών της Τουρκίας, εάν η Άγκυρα εφαρμόσει πλήρως τα σχέδια για την επέκταση των εξουσιών του Ερντογάν, τα οποία κέρδισε οριακά σε δημοψήφισμα στις 16 Απριλίου. Παρόλο που η ψηφοφορία του κοινοβουλίου δεν είναι δεσμευτική, απεικονίζει το διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ της Άγκυρας και των Βρυξελλών. Το ψήφισμα που ενέκρινε το Κοινοβούλιο στο Στρασβούργο «καλεί την Επιτροπή και τα κράτη μέλη … να αναστείλουν επίσημα τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, χωρίς καθυστέρηση, εάν η δέσμη συνταγματικής μεταρρύθμισης εφαρμοστεί αμετάβλητα».
Αν ο σκοπός του ψηφίσματος ήταν να αποτρέψει τον Ερντογάν, αυτό δεν λειτούργησε. Παραμένει προκλητικός. Είπε ότι η πλειοψηφία των Τούρκων δεν «θέλουν πια την ΕΕ» και ότι η ΕΕ δεν είναι αναντικατάστατη για την Τουρκία. Για δεκαετίες, η Τουρκία και η ΕΕ ήταν οι κύριοι ηθοποιοί σε μία παράξενη, όχι πολύ διασκεδαστική, όπερα buffa. Η Τουρκία λέει ότι θέλει να γίνει μέλος της λέσχης, χωρίς την υποχρέωση συμμόρφωσης με τους κανόνες συμμετοχής. Η Ένωση λέει ότι θέλει την Τουρκία, αν και γνωρίζει πολύ καλά ότι ο υποψήφιος δεν πληροί τις προϋποθέσεις.
Η Τουρκία ελπίζει ότι οι κανόνες της Ένωσης θα αλλάξουν. Η Ένωση ελπίζει ότι ο υποψήφιος θα αλλάξει. Κανένα από αυτά δεν θα συμβεί. Αλλά και οι δύο γνωρίζουν ότι η επίσημη λήξη της υπόθεσης δεν θα ωφελήσει κανέναν. Στο σενάριο της επίσημης διακοπής της ενταξιακής διαδικασίας, η Τουρκία θα υποφέρει οικονομικά και η ΕΕ θα έχει να αντιμετωπίσει μια επισήμως εχθρική Τουρκία (σε αντίθεση με τη σημερινή ανεπίσημα εχθρική).
Μπορεί να βρεθεί σε δύσκολη θέση από την Τουρκία (θυμάστε τις περυσινές τουρκικές απειλές οτι θα «ανοίξει τις πόρτες και θα στείλει εκατομμύρια μετανάστες στην Ευρώπη»). Έτσι, ο βαρετός γύρος της αμοιβαίας προσποίησης γίνεται όλο και λιγότερο βιώσιμος μέρα με τη μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου