Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή βρίσκεται σαφώς σε τροχιά ενίσχυσης επενδύσεων. Ωστόσο, πολλά κράτη μέλη έχουν εκφράσει ανησυχίες σχετικά με τις αποκαλούμενες «εχθρικές εξαγορές» από εταιρείες που δεν ανήκουν στην ΕΕ και επιθυμούν νομοθεσία για την προστασία κρίσιμων εθνικών υποδομών.
Αυτό είναι ένα δίκαιο αίτημα δεδομένης της αυξανόμενης πίεσης από νέους παίκτες στις διεθνείς αγορές. Αλλά ποια είναι η κρίσιμη υποδομή; Από τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών έως τα ηλεκτρικά δίκτυα, θα μπορούσε να καλύψει σχεδόν οτιδήποτε. Τι γίνεται όμως όσον αφορά στα χρώματα και τις χρωστικές;
Η ολλανδική εταιρεία κατασκευής χρωμάτων και επιχρισμάτων AkzoNobel, με την πολιτική στήριξη της φιλελεύθερης κυβέρνησης της χώρας, απέρριψε μια προσφορά εξαγοράς από την ανταγωνιστική αμερικανική εταιρεία PPG Industries. Η ολλανδική πολυεθνική υπαινίχθηκε ότι μια τέτοια εξαγορά θα έπληττε σοβαρά το εθνικό συμφέρον της χώρας. Αρκετά δίκαιο, ίσως να πείτε.
Αλλά όταν προέρχεται από έναν από τους πρωταθλητές του φιλελευθερισμού της ΕΕ, δεν είναι αυτό λίγο υποκριτικό;
Οι ηγέτες του μπλοκ γρήγορα επικρίνουν την προστατευτική ατζέντα του αμερικανικού προέδρου Ντόναλντ Τράμπ, αλλά οι δικές τους αναφορές δεν είναι καθόλου ξεκάθαρες.
Πώς μπορεί να υπερασπιστεί ένας κατασκευαστής χρωμάτων σε κάποιο μέρος της ΕΕ ότι αποτελεί κρίσιμη υποδομή, όταν η Ελλάδα αναγκάστηκε να πουλήσει σχεδόν όλα τα κρίσιμα δημόσια περιουσιακά της στοιχεία για να ξεπληρώνει τους πιστωτές της και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του προγράμματος διάσωσης;
Το Amsterdam έχει περίπου 1.500 γέφυρες, οι οποίες χρειάζονται βάψιμο κάθε τόσο. Αλλά το χρώμα είναι πολύ πιο σημαντικό για το Άμστερνταμ από ό, τι το λιμάνι του Πειραιά είναι για την Αθήνα; Και τι γίνεται με την ελληνική υποδομή ηλεκτρικής ενέργειας;
Αυτός ο επιλεκτικός τρόπος προστατευτισμού θα’πρεπε να δημιουργεί στους φιλελεύθερους της Ευρώπης φρενίτιδα. Αλλά η ροπή τους για διπλά μέτρα και σταθμά εδράζεται σε καλά τεκμηριωμένους ισχυρισμούς. (το παραπάνω κείμενο είναι αναδημοσίευση σε ελεύθερη απόδοση από το Euractiv )
Αυτά, όσον αφορά τους ισχυρούς της Ευρώπης που τα θέλουν όλα δικά τους.
Όσον αφορά στην Ελλάδα και άλλες μικρές- μη γερμανικές χώρες της Ε.Ε, όπως η Ουγγαρία, οι οποίες βλέπουν την αδηφάγο επεκτατική ορμή της Γερμανικής Ευρώπης, αυτές στρέφονται στην Κίνα, τη δεύτερη οικονομική δύναμη του πλανήτη, που προβλέπεται να ξεπεράσει οικονομικά τις ΗΠΑ το 2018 για επενδύσεις και στήριξη της οικονομίας τους. Αρχής γενομένης επί Σαμαρά, από το 2014, με την επίσκεψη του Κινέζου πρωθυπουργού Li Keqiang στη χώρα μας, την υπόσχεση του για επενδύσεις και την παραχώρηση 51% του λιμανιού του Πειραιά στην Cosco, ως πύλη εισόδου της Κίνας στην Ευρώπη, είναι παράξενο που η Ελλάδα διαφοροποιείται σε διπλωματικό επίπεδο από την πρόταση της Ε.Ε στον ΟΗΕ για επικριτική δήλωση κατά της Κίνας που έγινε επιλεκτικά με πρόσχημα την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την κατάργηση της θανατικής ποινής; Ομοίως, μπλόκαρε ψήφισμα της ΕΕ και η Ουγγαρία, πάλι για τα ανθρώπινα δικαιώματα, υπό της προεδρίας στην Κίνα του Xi Jinping. Το τι υποκρύπτεται οικονομικά από την επικριτική δήλωση, θα διαφανεί πιθανά σύντομα, καθώς οι Βρυξέλλες είχαν αρχικά καλωσορίσει την Κίνα ως «σύμμαχο» στις επενδύσεις για την κλιματική αλλαγή και κατά της προστατευτικής εμπορικής πολιτικής του Trump.
Εν συντομία, για την Ουγγαρία: Ο πρωθυπουργός της Orban αντιτέθηκε σθεναρά στις πολιτικές της Ε.Ε όσον αφορά στα εξής θέματα: το 2016 στο μεταναστευτικό – επίσης κατηγόρησε ανοιχτά τον Soros- Ουγγρικής καταγωγής- και την ομάδα που τον στηρίζει ότι επηρεάζει τις πολιτικές αποφάσεις μέσω πιέσεων από ΜΚΟ, ανέφερε επί λέξει «Ο Σόρος έχει καταστρέψει τη ζωή εκατομμυρίων Ευρωπαίων, είναι ο εχθρός του ευρώ, αλλά εξακολουθεί να είναι ευπρόσδεκτος στις Βρυξέλλες στο υψηλότερο επίπεδο» – στις 27 Απριλίου είχε συνάντηση με τον πρόεδρο της επιτροπής κ.Juncker. Τέλος, το 2014 καταφέρθηκε κατά του φιλελεύθερου οράματος λέγοντας ότι η χρηματοπιστωτική κρίση είχε δείξει ότι οι φιλελεύθερες δημοκρατίες δεν μπορούν να παραμείνουν «παγκοσμίως ανταγωνιστικές» και επαίνεσε μοντέλα όπως η Ρωσία, η Τουρκία και η Κίνα, χρησιμοποίησε δε τη φράση «»Οι αλεπούδες αφήνονται στο κοτέτσι να ανταγωνίζονται ελεύθερα και κανείς δεν μπορεί να σταματήσει τις αλεπούδες να κερδίζουν με την πάροδο του χρόνου».
Τον Απρίλιο του 2017 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεκίνησε έρευνα για παραβίαση του νόμου της Ουγγαρίας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, σύμφωνα με την οποία επικρίθηκε για την πρόθεση της να κλείσει το χρηματοδοτούμενο από τον Soros, ίδρυμα του Κεντροευρωπαϊκού Πανεπιστημίου (CEU). Ο Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Timmermans προειδοποίησε την ουγγρική κυβέρνηση να μην προωθήσει τη σχεδιαζόμενη νομοθεσία, καθώς θα μπορούσε να παραβιάσει τους κανόνες της ΕΕ σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων και την ελευθερία του συνέρχεσθαι. Εκτελεστικό μέλος της ΕΕ δήλωσε ότι ο νόμος «δεν είναι συμβατός με τις θεμελιώδεις ελευθερίες της εσωτερικής αγοράς», παραβιάζοντας κυρίως την ελευθερία των υπηρεσιών.
Μετά από αυτά, το Μάιο του 2017 με ψήφισμα του το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο προτρέπει να διερευνηθεί η κατάσταση της δημοκρατίας και η «σοβαρή επιδείνωση» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ουγγαρίας.
Πάντα η διπλωματία και η επίκληση στα ανθρώπινα δικαιώματα ήταν και είναι προσχηματική και υποκριτική, υποκρύπτοντας οικονομικά συμφέροντα.
Έτσι και σήμερα, που η άγρια Δύση έχει καταδικάσει σε θάνατο, στην καταστροφή και την εξαφάνιση δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον αδύναμο κόσμο, με πραγματικά ή οικονομικά όπλα (βουνά χρεών) – μετανάστευση, ανεργία, οικονομική εξαθλίωση, περιθωριοποίηση- η Ε.Ε προβάλλεται σαν υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν είναι αυτό καταφανώς πολύ υποκριτικό; Πώς υπερασπίζεται τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα για τροφή και στέγη, όταν πιέζει επιτακτικά για μείωση μισθών και συντάξεων κάτω του κόστους επιβίωσης, για την απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων και για τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, σε όφελος των σκοτεινών αρπακτικών κεφαλαίων-vulture funds ;
Όταν μετατρέπει δηλαδή τους Ανθρώπους, μέσα σε μια νύχτα, σε αδέσποτους; Γιατί άραγε η Ε.Ε δεν προτείνει στον ΟΗΕ επικριτική δήλωση κατά των ΗΠΑ, όπου το 2016 επιβλήθηκαν 30 θανατικές καταδίκες και ο σημερινός της Πρόεδρος στην καμπάνια του ζήτησε την επαναφορά των θανατικών εκτελέσεων;
Ρητορικές οι ερωτήσεις, όλοι είμαστε υποψιασμένοι.
Δεν είναι εξάλλου υποκρισία, η θλίψη των πολιτικών για τους δεκάδες νεκρούς, φτωχούς μεροκαματιάρηδες και τις οικογένειες τους, από την κατάρρευση του πρόσφατα ενεργειακά ανακαινισμένου κελύφους του ουρανοξύστη Grenfell, που έγινε παρανάλωμα της φωτιάς σε απίστευτα σύντομο χρόνο; Μα και το 2014 δεν κάηκε με τον ίδιο τρόπο στη Μελβούρνη σε 11 μόλις λεπτά ο αντίστοιχος ουρανοξύστης Lacrosse, 21 ορόφων, φτιαγμένος από το ίδιο νόμιμο θερμομονωτικό υλικό, οδηγώντας στο θάνατο 17 ανθρώπους; ( ο πολύπειρος πυροσβέστης ανέφερε ότι έμεινε άφωνος, δεν είχε ξαναδεί κάτι τέτοιο). Το ότι δεν έχουν γίνει παρανάλωμα σαν χάρτινοι πύργοι, πολλά ακόμα κτίρια, πρέπει να είναι από καθαρή τύχη – να μην έπεσε πάνω στο υλικό αποτσίγαρο! ή να μην συνδέθηκε το υλικό κατασκευής με την γρήγορα μεταδιδόμενη φωτιά κατά την εκδηλούμενη πυρκαγιά.
σήμερα και θέλουν να την υπερασπιστούν έναντι της βουλιμίας των πιστωτών της. Η Νέμεσις ακολουθεί σχεδόν με βεβαιότητα, χωρίς ωστόσο να νοιάζεται για τους εξανδραποδισμένους και εξαφανισμένους λαούς. Η ιστορία θα δείξει, η κυβέρνηση πάντως μας έχει αποδείξει ότι δεν είναι καλή στις αναλύσεις.
Όσον αφορά στην Ελλάδα που μας αφορά (και στην Ουγγαρία), τα κρίσιμο ζήτημα είναι το σωστό timing. Δηλαδή, κατά πόσο η ανάλυση της κατάστασης- η μελέτη σκοπιμότητας θα λέγαμε- απέδειξε ότι είναι η σωστή στιγμή, ώστε οι δυστυχίες του λαού της να μην αναφέρονται στην ιστορία του μέλλοντος ως τα «περί Μηλίων πάθη». Με άλλα λόγια, το ζήτημα είναι κατά πόσον οι ισχυροί πάτρονες είναι σε θέση
Κατερίνα Μπερλή
Πηγή : http://www.analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου