Σύμφωνα με τον ιστορικό D. Engels, η Ευρώπη θα έχει την ίδια μοίρα με την παλαιά ρωμαϊκή δημοκρατία: τον εμφύλιο πόλεμο και τη φθορά, με τελική κατάληξη τη δημιουργία ενός αυταρχικού ή αυτοκρατορικού κράτους, μετά από είκοσι έως τριάντα χρόνια (πηγή). Πάντοτε κατά τον ίδιο, σε όλη την έκταση της ηπείρου μας σήμερα υπάρχουν σημάδια κατάρρευσης, με τους ακραίους ισλαμιστές να ηγούνται επιθέσεων εναντίον της ελευθερίας και των δυτικών δημοκρατιών, καθώς επίσης με τον τρόμο να καταλαμβάνει τη συλλογική φαντασία των Ευρωπαίων.
Στα πλαίσια αυτά καταξιωμένα ΜΜΕ, όπως το Reuters, αναρωτιούνται εάν θα πρέπει να φοβάται περισσότερο η Ευρώπη τους μουσουλμάνους, από ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες (πηγή). Θα έπρεπε κανείς να τα χαρακτηρίσει ακροδεξιά και εθνικιστικά, όπως συνηθίζεται από πολλούς στην Ελλάδα; Πολύ δύσκολα, εάν παρατηρήσει πως στο άρθρο υπάρχει μία φωτογραφία, στην οποία δεκάδες μουσουλμάνοι προσεύχονται έξω από το Κολοσσαίο της Ρώμης (επάνω).
Από την άλλη πλευρά οφείλουμε να αναρωτηθούμε εάν οι πολιτισμοί πεθαίνουν από εσωτερικούς ή από εξωτερικούς παράγοντες. Εάν η εξαφάνιση τους δηλαδή είναι το αποτέλεσμα εξωγενών γεγονότων, όπως είναι ο πόλεμος, οι φυσικές καταστροφές και οι επιδημίες, ή οφείλεται στην εσωτερική τους διάβρωση: στην αποσύνθεση τους, στη σταδιακή ανικανότητα των ηγετικών τους ομάδων ή/και στις καταστροφικές αποφάσεις που λαμβάνονται.
Εν προκειμένω ορισμένοι ιστορικοί του τελευταίου αιώνα ήταν πεισματικά επίμονοι, ισχυριζόμενοι πως οι πολιτισμοί δεν πεθαίνουν και δεν εξαφανίζονται «δολοφονούμενοι», αλλά αυτοκτονούν (πηγή). Όσον αφορά πάντως τους σύγχρονους ιστορικούς της αρχαίας Ελλάδας και της Ρώμης, έχουν τεκμηριώσει πως η παρακμή και η πτώση τους ξεκίνησε με τη μείωση των γεννήσεων, επειδή κανένας δεν ήθελε να αναλάβει πια την ευθύνη της ανατροφής παιδιών.
Παρατηρώντας τώρα κανείς την Ευρώπη, διαπιστώνει ανάλογες εξελίξεις. Στη Γαλλία το 2015 γεννήθηκαν 34.000 λιγότερα μωρά από ότι το 2014 (πηγή), ενώ ο αριθμός των Γαλλίδων που έχουν παιδιά είναι σήμερα ο χαμηλότερος των 40 τελευταίων ετών. Στην Ευρώπη γενικότερα η υπογεννητικότητα έχει εξελιχθεί σε επιδημία, σημειώνοντας πως το 1995 μόνο μία χώρα, η Ιταλία, είχε περισσότερους ανθρώπους μεγαλύτερους των 65 ετών, από ότι κάτω των 15, όταν σήμερα συμβαίνει κάτι τέτοιο σε 30 ευρωπαϊκά κράτη, με τις προβλέψεις να αναφέρουν πως το 2020 θα έχουν αυξηθεί στα 35 (πηγή).
Εκτός αυτού, εάν στη Γαλλία δεν υπήρχαν γυναίκες μουσουλμανικής καταγωγής, η υπογεννητικότητα θα ήταν πολύ υψηλότερη. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται από το ότι, οι γυναίκες που έχουν γεννηθεί στην Αλγερία και διαμένουν στη Γαλλία γεννούν κατά μέσον όρο 3,5 παιδιά, οι γυναίκες από το Μαρόκο και την Τυνησία 3,3 ενώ οι τουρκικής καταγωγής 2,5.
Κάτι ανάλογο διαπιστώνεται στη Σουηδία (πηγή), η οποία αποτελεί το πειραματόζωο της δημιουργίας πολυπολιτισμικών κοινωνιών στην Ευρώπη, ενώ στο Μιλάνο, στο χρηματοοικονομικό κέντρο της Ιταλίας, το κυριότερο όνομα είναι το «Μωάμεθ» όπως στο σουηδικό Μάλμε. Το ίδιο συμβαίνει στο Λονδίνο (πηγή), καθώς επίσης στις τέσσερις μεγαλύτερες πόλεις της Ολλανδίας (πηγή), σύμφωνα με τη βρετανική Telegraph, όπως επίσης σε ολόκληρη την κεντρική Ευρώπη, από τη Μασσαλία έως τις Βρυξέλλες. Για το γεγονός αυτό δεν πρέπει βέβαια να κατηγορεί κανείς το Ισλάμ, αλλά την Ευρώπη που φαίνεται πως δεν αντιστέκεται καθόλου στην πορεία παρακμής και αποσύνθεσης της, όπως συνέβη στο παρελθόν με την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη.
Περαιτέρω οι περισσότεροι ηγέτες της Ευρώπης δεν έχουν παιδιά, όπως η κυρία Merkel στη Γερμανία, η πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας κυρία T. May, καθώς επίσης ο βασικός υποψήφιος για τη γαλλική προεδρία κ. E. Macron. Άνθρωποι που δεν έχουν παιδιά όμως δεν ενδιαφέρονται ανάλογα για το μέλλον της ηπείρου και των κρατών τους, ειδικά όσον αφορά τη δημογραφική ισορροπία που είναι απαραίτητη για τη διατήρηση τους.
Όπως είπε πάντως η υπεύθυνη εξωτερικών υποθέσεων της ΕΕ, «Πιστεύω πως οι Ευρωπαίοι πρέπει να καταλάβουν ότι, οι οικονομίες μας, καθώς επίσης το κοινωνικό μας κράτος, χρειάζονται τη μετανάστευση, για να είναι βιώσιμες με κριτήριο τις τρέχουσες δημογραφικές εξελίξεις» (πηγή).
Ολοκληρώνοντας, κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Ελλάδα, όπου η υπογεννητικότητα αυξάνεται γεωμετρικά κυρίως λόγω της κρίσης, μαζί με τα μεταναστευτικά κύματα που συνεχίζονται εξαιτίας του πολέμου στη Συρία και όχι μόνο. Την ίδια στιγμή η κατάσταση στην Τουρκία επιδεινώνεται και η χώρα κινδυνεύει να καταρρεύσει, με αποτέλεσμα να διευρυνθούν σε μεγάλο βαθμό οι προσφυγικές ροές, με τις οποίες το κράτος μας είναι αδύνατον να ανταπεξέλθει. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Σερένα Νομικού
Επιχειρηματίας και μουσικός, με σπουδές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αρθρογράφος σε πολιτικά, κοινωνικά και ψυχολογικά θέματα
Πηγή : http://www.analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου