Η πέμπτη φάλαγγα

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ

Η εγχώρια ελίτ δεν γνωρίζει πώς συμπεριφέρονται στους προδότες οι βιομήχανοι της Γερμανίας, οι οποίοι διοικούσαν ανέκαθεν τη χώρα – ούτε πως τα θέλουν όλα δικά τους, αρνούμενοι να δώσουν ακόμη και ένα γυμνό κόκαλο σε όσους ανόητους υποδουλώνουν. 

”Η ελληνική κοινωνία θα αποκτήσει μία οξεία διαστρωμάτωση. Η κατώτερη μεσαία τάξη (lower middle class) θα εξαφανιστεί και τυπικά φέτος με τους μαζικούς πλειστηριασμούς που θα λάβουν χώρα, ενώ η φυγή της μεσαίας και ανώτερης μεσαίας τάξης (median και upper middle class) θα ολοκληρωθεί. 

Ήδη 1.000.000 νέοι μετανάστες δημιουργήθηκαν μέσα σε έξι χρόνια, εκ των οποίων πάνω από τους μισούς παραγωγικοί και υψηλών δεξιοτήτων (high skills). Θα υπάρξει μία μεγάλη αγορά «Επισφαλών Στοιχείων Ενεργητικού» (distressed assets, κόκκινα δάνεια) από Τράπεζες που τα έχουν μαζέψει όλα και η οποία ήδη ετοιμάζεται – κυρίως από ευρωπαϊκά, ισραηλινά και μεσανατολικά κεφάλαια. Παράλληλα, θα ακολουθήσει μια αθρόα εισροή μεταναστών, οι οποίοι θα αποτελέσουν οσονούπω τη νέα τάξη φτωχών που «χρειάζεται» η χώρα. 

Σε 5-6 χρόνια θα επανέλθει κάποια ισορροπία – κάτι σαν ανακωχή, μετά από έναν καταστροφικό πόλεμο. Η χώρα όμως θα έχει επιστρέψει ξανά στο 1950. Δεν λέω στην εποχή πριν το ’50, επειδή θα αποφύγουμε τουλάχιστον τον εμφύλιο πόλεμο. 

Όσο και εάν ακούγεται ειρωνικό, αυτό το χρωστάμε στον Αλέξη, επειδή οι «Μένουμε Ευρώπη» θα έκαναν τρομερά πράγματα μαζί με τους ακροδεξιούς – εάν ο Αλέξης δεν είχε κάνει τη μεγαλύτερη κυβίστηση όλων των εποχών. Οι άνθρωποι αυτοί είναι η Πέμπτη Φάλαγγα που υπήρχε και στην Ελλάδα – απλά εδώ δεν την χρειάστηκαν οι Επικυρίαρχοι, όπως τότε ο Φράνκο. 

Η Ελλάδα όπως την ξέραμε δυστυχώς τελείωσε. Και λέω δυστυχώς γιατί, παρά τις στρεβλώσεις και τις υπερβολές, ήταν ένα ωραίο μέρος να ζεις. Τώρα θα είναι καλή μόνο για διακοπές ή για τη συνταξιοδότηση (retirement) πλουσίων. Πολύ φοβάμαι πάντως ότι, θα έχουμε και αυτό που έχουμε πάντα σε τέτοιες μεγάλες κρίσεις: 

μία οδυνηρή εθνική τραγωδία, που μάλλον θα είναι το Καστελόριζο για να ξεκαθαρίσουμε τα οικόπεδα στην περιοχή και να αρχίσει η άντληση των υδρογονανθράκων – αμέσως μόλις αυξήσουν τις τιμές οι «ψευτομαγκιές» μεταξύ του Ιράν και της Σ. Αραβίας, καθώς επίσης ότι άλλο ακολουθήσει μέσα στο 2016«.

Τα παραπάνω είναι οι διαπιστώσεις, καθώς επίσης οι προβλέψεις ενός πολύ ικανού φίλου μας, ο οποίος ανήκει σε αυτούς που ενδιαφέρθηκαν από την αρχή (2008) για το ελληνικό πρόβλημα ανιδιοτελώς – κατανοώντας πλήρως τις διαστάσεις του, καθώς επίσης πού οδηγούσε.

Ο φίλος αυτός, αν και έχει μία πολύ καλή και επικερδή δουλειά, καλύτερη λόγω της σημερινής κρίσης, σκέφτεται να εγκαταλείψει την Ελλάδα – παρά το ότι αγαπάει την πατρίδα μας περισσότερο από όλους όσους γνωρίζουμε, ενώ φυσικά δεν το έχει ανάγκη από την πλευρά της επιβίωσης του.

Δυστυχώς οι δυσοίωνες προβλέψεις του δεν είναι μακριά από τις δικές μας (ανάλυση) – γεγονός που ασφαλώς δεν μας χαροποιεί καθόλου, αφού επιθυμούμε όσο τίποτα άλλο να διαψευσθούμε. Εν τούτοις, πολύ περισσότερο επειδή τα βατράχια έχουν συνηθίσει το βραστό νερό μετά από τα έξι συνεχή χρόνια που ανέβαινε σταδιακά η θερμοκρασία του, έχουν αποκτήσει πλέον την ψευδαίσθηση πως δεν πρόκειται τελικά να καούν – οπότε δεν θα αντιδράσουν, συνεχίζοντας να σιωπούν όπως τα πρόβατα.

Πόσο μάλλον όταν έχουν πλήρη άγνοια του τι πρόκειται να χάσουν, μετά την άνευ όρων παράδοση στους δανειστές τόσο της δημόσιας περιουσίας (ΤΑΙΠΕΔ), όσο και της ιδιωτικής (λεηλασία τραπεζών), εκ μέρους της σημερινής κυβέρνησης – ενώ θα ακολουθήσει ο υπόγειος πλούτος της χώρας μας, καθώς επίσης η εκκλησιαστική περιουσία, η οποία υπερβαίνει κατά πολύ το 1 τρις €. Ειδικά όσον αφορά τους υδρογονάνθρακες η αξία τους, σύμφωνα με τις πιο γνωστές και συντηρητικές μεθόδους υπολογισμού τους, είναι η κατωτέρω:

Είδος	Συνολική τιμή
Πετρέλαιο	872 δις $
Φυσικό αέριο	2.331 δις $
Υδρίτες	1.700 δις $
Σύνολο	4.800 δις $

Με απλά λόγια, μόνο η αξία των υδρογονανθράκων είναι 14 φορές υψηλότερη από το δημόσιο χρέος μας, οπότε εύλογα κατανοεί κανείς το ενδιαφέρον της Γερμανίας – η οποία συνηθίζει να σχεδιάζει το απώτερο μέλλον της, όταν όλοι οι υπόλοιποι ασχολούνται με το παρόν ή με το παρελθόν.

Για παράδειγμα το 1944, όταν φαινόταν πως θα χάσει τελικά τον πόλεμο, η γερμανική κυβέρνηση συγκέντρωσε τους μεγάλους βιομηχάνους της χώρας, συμβουλεύοντας τους να βγάλουν τα χρήματα τους στο εξωτερικό και να τα επενδύσουν σε άλλα κράτη – έτσι ώστε αργότερα, όταν θα καταστρεφόταν από τις συμμαχικές δυνάμεις, θα τελείωνε ο πόλεμος και θα ξεκινούσε η ανοικοδόμηση της Γερμανίας, να διευκολυνθεί η ανάπτυξη της μέσω των χρημάτων που θα είχαν διοχετευθεί στο εξωτερικό.

Φυσικά οι άλλες χώρες, οι οποίες της ενέκριναν γενναιόδωρα τη διαγραφή χρεών το 1953, καθώς επίσης την πληρωμή των υπολοίπων με ρήτρα εξαγωγών (όχι ανάπτυξης), δεν το γνώριζαν – με αποτέλεσμα να ακολουθήσει το γερμανικό οικονομικό θαύμα, το οποίο κάθε άλλο παρά ως τέτοιο μπορεί να χαρακτηριστεί. Έτσι φτάσαμε στη σημερινή εποχή, όπου η Γερμανία διεκδικεί ξανά τα εδάφη της Ευρώπης – ως μία ισχυρή κατοχική δύναμη, με οικονομικά όπλα.

Ποιά είναι όμως αυτή η πέμπτη φάλαγγα, στην οποία αναφέρεται ο φίλος μας; Μα ασφαλώς η εγχώρια οικονομική ελίτ, στην έμμισθη υπηρεσία της οποίας ευρίσκεται η δήθεν πολιτική ελίτ – όπου προσχώρησε πρόσφατα και ο πρώην νεαρός επαναστάτης, ο Αλέξης, αντιλαμβανόμενος προφανώς τα οφέλη της εξουσίας και της πρωθυπουργικής καρέκλας.

Εν τούτοις, η ελίτ αυτή δεν γνωρίζει πώς συμπεριφέρονται στους προδότες οι βιομήχανοι της Γερμανίας, οι οποίοι διοικούσαν ανέκαθεν τη χώρα – ούτε πως τα θέλουν όλα δικά τους, αρνούμενοι να δώσουν ακόμη και ένα γυμνό κόκαλο σε όσους υποδουλώνουν.

Ολοκληρώνοντας, ελπίζουμε να μην θεωρήσει κανείς πως η λύση της Ελλάδας είναι η στήριξη των καλοπροαίρετων αλλά μωρών οπαδών της δραχμής που πιστεύουν σε επίγεια θαύματα (άρνηση της εξυπηρέτησης του χρέους χωρίς συνέπειες) – πολλοί από τους οποίους ονειρεύονται μία σοβιετικού τύπου οικονομία, χειρότερη από αυτήν του παρελθόντος. Πόσο μάλλον όταν δεν έχουν τις απαιτούμενες ικανότητες και δεξιότητες – ενώ δεν διαθέτουν κανένα απολύτως ρεαλιστικό σχέδιο εξόδου της χώρας από τις πολλαπλές παγίδες, στις οποίες έχει οδηγηθεί, χωρίς φυσικά να απομονωθεί.

Μπορεί λοιπόν η λύση της Ελλάδας να βρίσκεται εκτός της Ευρωζώνης και εκτός της ΕΕ, πόσο μάλλον αφού έτσι ή αλλιώς θα διαλυθούν, αλλά δεν πρόκειται για κάποια εύκολη, ανώδυνη διαδικασία. Ειδικά για μία χώρα, στην οποία εύλογα οι Πολίτες δεν εμπιστεύονται καθόλου την Πολιτεία, που δεν υπάρχει Κράτος Δικαίου και που δεν λειτουργούν οι Θεσμοί – ενώ έχει προηγηθεί μία βιβλικών διαστάσεων καταστροφή του πολιτικού, κοινωνικού, πολιτισμικού, οικονομικού και παραγωγικού της ιστού (συνέντευξη στο ραδιόφωνο Ιωαννίνων).

Πηγή : analyst.gr