Η ζώνη του λυκόφωτος

Ενώ η Ελλάδα οδηγείται στο γκρεμό από την κυβέρνηση της, η Ευρωζώνη, εκτός από το ότι «πνίγει τα παιδιά της», δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στις χώρες που δεν είναι μέλη της – αν και παράλληλα αυξάνονται οι πιθανότητες να διαλυθεί 

«Ο πρωθυπουργός προσέφερε μία πραγματικά ανεκτίμητη υπηρεσία στην παγκόσμια ελίτ, καθώς επίσης στη Γερμανία: έπεισε την πλειοψηφία των Ελλήνων πως είναι αδύνατη η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη χωρίς μνημόνια, ότι δεν είναι τόσο άσχημο το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, καθώς επίσης πως η σκλαβιά του χρέους είναι υποφερτή.

Σωστά λοιπόν η καγκελάριος είχε δηλώσει ευχαριστημένη ότι, «οι εκλογές στην Ελλάδα δεν είναι μέρος του προβλήματος, αλλά της λύσης του» – αν και ελάχιστοι κατάλαβαν τότε τι ακριβώς εννοούσε ή ποιός ήταν ο στόχος που έκλεισαν οι τράπεζες, επιβάλλοντας αμέσως μετά ελέγχους στη διακίνηση των κεφαλαίων» (πηγή).

Άρθρο 

Οι Έλληνες δεν έχουν καμία απολύτως αντίρρηση να πληρώνουν τους φόρους που τους αναλογούν στο κράτος τους, ακόμη και αν δεν είναι ανταποδοτικοί – παρά το ότι δηλαδή δεν εισπράττουν αντίστοιχες υπηρεσίες, όπως συμβαίνει σε πολλά άλλα κράτη. 

Εν τούτοις, είναι άδικο να αναπληρώνουν τους φόρους που δεν αποδίδουν οι μεγάλοι πολυεθνικοί όμιλοι (άρθρο), χρησιμοποιώντας τους φορολογικούς παραδείσους που τους παρέχει η πολιτική ελίτ, ευρισκόμενη στην έμμισθη υπηρεσία τους – κάτι που δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη. 

Είναι επίσης άδικο να πληρώνουν γενικά οι Πολίτες για τις διασώσεις των τραπεζών, οι οποίες έχουν πλέον συνηθίσει να ιδιωτικοποιούν τα τεράστια κέρδη τους σε περιόδους ανάπτυξης, κοινωνικοποιώντας τις ανάλογα μεγάλες ζημίες τους σε εποχές ύφεσης – μία διαδικασία που έχει αποκτήσει διαστάσεις επιδημίας, μετά το ξέσπασμα της κρίσης του 2008. 

Μία επόμενη αδικία, η οποία αφορά κυρίως την Ελλάδα, είναι η πληρωμή φόρων για ένα χρέος που είναι αδύνατον ποτέ να εξυπηρετηθεί – επειδή η χώρα μας καταδικάστηκε σε μία πολιτική λιτότητας μέσω των μνημονίων, η οποία έχει καταστρέψει ολοσχερώς την οικονομία μας, εκτοξεύοντας στα ύψη την ανεργία, οδηγώντας χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις στη χρεοκοπία, μειώνοντας γεωμετρικά το ΑΕΠ κοκ. 

Ακόμη όμως και τότε, είμαστε σίγουροι πως οι Έλληνες δεν θα ήθελαν να αποφύγουν τις ευθύνες τους, αρκεί να είχαν τη δυνατότητα. Με απλά λόγια, εάν οι μισθοί, οι συντάξεις, τα εισοδήματα, καθώς επίσης τα περιουσιακά τους στοιχεία δεν είχαν καταρρεύσει σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην είναι δυνατόν να πληρωθούν οι συνεχώς αυξανόμενοι φόροι, όσο και αν το επιθυμούν. 

Σε κάθε περίπτωση πάντως, είναι αδιανόητο να απαιτεί μία κυβέρνηση την επιβολή, καθώς επίσης την είσπραξη φόρων από ανέργους, από ζημιογόνες ή χρεοκοπημένες επιχειρήσεις, από Πολίτες με μισθούς, με εισοδήματα ή με συντάξεις που δύσκολα τους εξασφαλίζουν την επιβίωση, από ανθρώπους που αδυνατούν να πουλήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία ακόμη και σε εξευτελιστικές τιμές, για να ανταποκριθούν με τις υποχρεώσεις τους κοκ. 

Στα πλαίσια αυτά, το να βαφτίζει η κυβέρνηση αυθαίρετα τους Έλληνες φοροφυγάδες ή κακοπληρωτές, επιβάλλοντας εξοντωτικές ποινές, τρομοκρατώντας ή οδηγώντας τους στις φυλακές, δεν οδηγεί πουθενά την Ελλάδα – αντίθετα, την εξευτελίζει διεθνώς, μειώνοντας ως εκ τούτου δραματικά τις πιθανότητες να βρεθεί τελικά μία βιώσιμη λύση στα προβλήματα της.

Οι Έλληνες Πολίτες 

Όσον αφορά τώρα την ίδια την κυβέρνηση, κανένας Πολίτης που δεν είναι «κομματικά αλλοτριωμένος», δεν έχει στόχο του την ανατροπή της – παρά το ότι έχει τεκμηριωθεί η ανικανότητα, καθώς επίσης η ανεπάρκεια πολλών στελεχών της, ενώ δεν έχει σεβαστεί καθόλου όλα όσα η ίδια πρέσβευε, ως πολιτική παράταξη. 

Είναι όμως αδύνατον να αποδέχεται τους ισχυρισμούς της, σύμφωνα με τους οποίους παρέλαβε μία χρεοκοπημένη χώρα, χωρίς καμία προοπτική – αφού κανένας δεν την υποχρέωσε να διεκδικήσει την εξουσία, όταν το έκανε επιδείνωσε την οικονομία της χώρας μας, ενώ εάν κρίνει πως δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθει, τότε οφείλει άμεσα να αποχωρήσει, να παραιτηθεί. 

Προφανώς η κυβέρνηση δεν πρέπει να θεωρεί τους Έλληνες ανόητους, ισχυριζόμενη ότι ψήφισε μέτρα που η ίδια δεν εγκρίνει, επειδή δήθεν εκβιάσθηκε – αφού είχε στη διάθεση της ανέκαθεν τη λύση της παραίτησης, ενώ δεν ρώτησε κανέναν πριν ακόμη υπογράψει την καταδίκη της χώρας της.

Άλλωστε οι Έλληνες δεν είναι μικρά παιδιά, ώστε να μην κατανοούν πως οι συνεχείς κυβιστήσεις της οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στην επιθυμία της να παραμείνει στην εξουσία – ακόμη και αν κάτι τέτοιο προϋποθέτει την «πώληση της ψυχής της στο διάβολο», όπως τεκμηριώνεται από όλες τις ενέργειες της, μετά το θλιβερό συμβιβασμό της 13ης Ιουλίου. 

Περαιτέρω, οι Έλληνες είναι υποχρεωμένοι να αντιδρούν ενεργητικά και να την πιέζουν, με κάθε δυνατό τρόπο – ειρηνικά φυσικά, χωρίς όμως να επιλέγουν να σιωπούν όπως τα πρόβατα, οδηγούμενοι στο ικρίωμα από αυτόν που δυστυχώς επέλεξαν να τους κυβερνήσει. Ειδικά οι νέοι, οι οποίοι με τον τρόπο αυτό δεν θα ήταν συνεπείς μόνο σε σχέση με τον εαυτό τους αλλά, κυρίως, απέναντι στην πατρίδα τους – αφού καμία χώρα δεν έχει μέλλον, όταν εξορίζει τη νεολαία της ή όταν οι νέοι της την εγκαταλείπουν, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα.

Ως εκ τούτου, οι αφορισμοί του τύπου «η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της» είναι εντελώς απαράδεκτοι – εκτός εάν αυτά τα παιδιά είναι ανίκανα να αντιδράσουν και να αμυνθούν, οπότε εύλογα οδηγούνται στον Καιάδα. Εάν δεν είναι τώρα σε θέση να καταλάβουν ότι, στη χώρα τους συντελείται μία βιβλική φυλετική εκκαθάριση, πως σε λίγα χρόνια θα έχουν αντικατασταθεί οι Έλληνες από άλλους λαούς, τότε τίποτα δεν μας σώζει – σε καμία περίπτωση πάντως η νεκρική σιωπή που διαπιστώνεται δυστυχώς στους νέους μας (άρθρο). 

Ολοκληρώνοντας, τόσο οι Έλληνες, όσο και η κυβέρνηση πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως η ονομαστική διαγραφή του χρέους είναι κάτι που δικαιούμαστε – τουλάχιστον ως αποζημίωση για την καταστροφική πολιτική των μνημονίων που μας επιβλήθηκε. Εναλλακτικά, η πληρωμή του κατοχικού δανείου και των πολεμικών επανορθώσεων που μας οφείλει η Γερμανία – απαιτήσεις που δεν είναι προφανώς μη ρεαλιστικές και μη επιτεύξιμες (άρθρο). 

Σε κάθε περίπτωση πάντως ο πρωθυπουργός οφείλει να καταλάβει ότι, οι Έλληνες δεν θέλουν να μεταφέρουν τα χρέη τους στις επόμενες γενιές, επιμηκύνοντας το χρόνο αποπληρωμής τους, ούτε να τους κληρονομήσουν μία ξεπουλημένη χώρα – ακόμη και αν θα πρέπει να υποστούν ακόμη μεγαλύτερα δεινά, από αυτά με τα οποία τους επιβάρυναν οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις τους.

Οι αντιδράσεις των Γερμανών Πολιτών 

Συνεχίζοντας έχει σίγουρα ενδιαφέρον ο τρόπος, με τον οποίο οι άλλοι λαοί αντιδρούν, όσον αφορά τις κυβερνήσεις τους – τεκμηριώνοντας πως δεν επικρατεί παντού η σιωπή των αμνών. Στο θέμα της μαζικής μετανάστευσης στη Γερμανία, οι Πολίτες της αφενός μεν αποχωρούν από το κυβερνών κόμμα με βάση τις δημοσκοπήσεις, μέσω των οποίων δεν κρίνουν μόνο κάθε τέσσερα χρόνια την εκάστοτε ηγεσία τους, αφετέρου καταθέτουν μηνύσεις – με αποδέκτη την καγκελάριο. 

Μέχρι στιγμής έχουν υποβληθεί περί τις 400 μηνύσεις εναντίον της κυρίας Merkel, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας – λόγω του ότι θεωρούν πως οργάνωσε μία καμπάνια, καλώντας ουσιαστικά τους πρόσφυγες στη Γερμανία (πηγή: TAZ). 

Φαίνεται βέβαια πως οι μηνύσεις αυτές δεν θα έχουν καμία τύχη, επειδή στη Γερμανία η κατηγορία της εσχάτης προδοσίας προϋποθέτει τη χρήση βίας ή την απειλή χρήσης βίας από τον εναγόμενο – κάτι που φυσικά δεν ισχύει, παρά το ότι αρκετοί προσπάθησαν να παρουσιάσουν ως βία τη μαζική εισβολή ξένων. Εν τούτοις, οι πιέσεις που ασκούνται στην καγκελάριο από τις συγκεκριμένες ενέργειες είναι τεράστιες – αφού κατανοεί πως πρόκειται για μία μεγάλη ήττα της πολιτικής της. 

Επειδή τώρα οι μηνύσεις αυτές είναι ως επί το πλείστον επώνυμες, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι οφείλονται σε ένα οργανωμένο σχέδιο εξτρεμιστικών ομάδων – κάτι που έχει ανησυχήσει ακόμη περισσότερο την καγκελάριο, η οποία προσπαθεί να αποφύγει την πτώση της δημοτικότητας της, μεταφέροντας το πρόβλημα σε άλλες χώρες, όπως είναι η Ελλάδα. 

Σε μία χώρα λοιπόν που μπορεί πια πολύ εύκολα να εκβιάσει, μετά την ήττα κατά κράτος της ελληνικής κυβέρνησης τη 13η Ιουλίου, όπου το ΟΧΙ των Ελλήνων μετατράπηκε ανερυθρίαστα σε ΝΑΙ – χωρίς όμως αυτό να της στερήσει την επανεκλογή της, μέσω της οποίας εξευτελίσθηκαν διεθνώς όλοι οι Έλληνες. 

Εύλογα βέβαια, αφού στην πραγματικότητα επιβράβευσαν με την ψήφο τους αυτόν που τους υποσχέθηκε προεκλογικά πως θα ολοκληρώσει την καταστροφή που δρομολόγησαν οι προκάτοχοι του – με έναν ακόμη πιο βίαιο και αυταρχικό τρόπο. Όταν δε οι δημοσκοπήσεις δεν εμφανίζουν καμία σημαντική αλλαγή στις επιλογές των Πολιτών, τότε το οδυνηρό μέλλον τους είναι προδιαγεγραμμένο – αφού το έγκλημα που δεν τιμωρείται, αποτελεί ένα κατά πολύ μεγαλύτερο έγκλημα. 

Η μονεταριστική ζώνη του λυκόφωτος 

Στο σημείο αυτό θεωρούμε σκόπιμο να αναφερθούμε στις δυσκολίες επιβίωσης, ακόμη και μίας υγιούς ευρωπαϊκής χώρας, εκτός της ζώνης του ευρώ – στα προβλήματα καλύτερα που δημιουργεί στα κράτη που έχουν το δικό τους νόμισμα η Ευρωζώνη, μέσω της πολιτικής της ποσοτικής χαλάρωσης που έχει υιοθετήσει η ΕΚΤ, με πιθανό στόχο τον εξαναγκασμό τους να γίνουν μέλη της. 

Έτσι θα κατανοήσουμε πώς χρησιμοποιείται το κοινό νόμισμα από την παγκόσμια ελίτ, για τη δικτατορική επιβολή των εντολών της – γνωρίζοντας πλέον από την Ελλάδα τον τρόπο, με τον οποίο μετατρέπει τις αδύναμες χώρες σε αποικίες, καθώς επίσης τους Πολίτες τους σε σκλάβους χρέους.

Ειδικότερα, έχει συμβεί το πρωτοφανές γεγονός, σύμφωνα με το οποίο το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους των χωρών της Ευρωζώνης, το οποίο είναι διετούς λήξης, διαπραγματεύεται πλέον με αρνητικά επιτόκια – έχοντας εκτοξευθεί από τα 2 τρις € στα 2,6 τρις €, μετά την πρόσφατη ανακοίνωση της ΕΚΤ, με βάση την οποία θα χαλαρώσει ακόμη περισσότερο τη νομισματική πολιτική της (το προηγούμενο ρεκόρ ήταν τον Απρίλιο, με 2,4 τρις €). 

Το γεγονός αυτό δεν σημαίνει μόνο πως η Ευρωζώνη έχει βυθιστεί στον αποπληθωρισμό αλλά, επίσης, ότι εξάγει αποπληθωρισμό στις άλλες χώρες, οι οποίες αναγκάζονται να υιοθετήσουν μία παρόμοια πολιτική, παρά το ότι έχουν τα δικά τους νομίσματα – όπως στην Ελβετία, η οποία έχει ήδη αρνητική ανάπτυξη, στη Δανία (0,5%) και στη Σουηδία (0% από τις αρχές του 2013). Το γεγονός αυτό φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, όπου ο αποπληθωρισμός αυξήθηκε, παράλληλα με τη μείωση των βασικών επιτοκίων.

 
Επεξήγηση γραφήματος: η εξέλιξη στον αποπληθωρισμό (μπλε καμπύλη, αριστερή κάθετος) σε σχέση με τα βασικά επιτόκια (καφέ καμπύλη, δεξιά κάθετος). Από δεξιά προς τα αριστερά, το κάθε γράφημα αντιπροσωπεύει την Ελβετία, τη Δανία και τη Σουηδία.

(*Πατήστε στο διάγραμμα για μεγέθυνση)

Αν και θεωρήθηκε λοιπόν πως μέσω των μηδενικών επιτοκίων, καθώς επίσης της αύξησης της ποσότητας χρήματος (QE) θα προκαλούταν πληθωρισμός και ανάπτυξη, επειδή οι άνθρωποι θα έπαυαν να αποταμιεύουν, καταναλώνοντας ή επενδύοντας τα χρήματα τους στην πραγματική οικονομία, έγινε ακριβώς το αντίθετο: 

Οι αποταμιεύσεις αυξήθηκαν στις χώρες εκτός της Ευρωζώνης, παρά τη μείωση των επιτοκίων καταθέσεων (γράφημα) – ενώ μόνο οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις αύξησαν το δανεισμό τους, επενδύοντας όμως στα χρηματιστήρια, καθώς επίσης σε ακίνητα, διογκώνοντας τρομακτικά τις φούσκες.

Επεξήγηση γραφήματος: η εξέλιξη στο ποσοστό καταθέσεων (μπλε καμπύλη, δεξιά κάθετος) σε σχέση με τα επιτόκια καταθέσεων (καφέ καμπύλη, αριστερή κάθετος). Από δεξιά προς τα αριστερά, το κάθε γράφημα αντιπροσωπεύει την Ελβετία, τη Δανία και τη Σουηδία.

(*Πατήστε στο διάγραμμα για μεγέθυνση)

Περαιτέρω, σύμφωνα με την BIS, οι αποταμιεύσεις αυξήθηκαν στις παραπάνω χώρες, επειδή τα πολύ χαμηλά επιτόκια δημιούργησαν ανασφάλεια στους ανθρώπους, όσον αφορά τα εισοδήματα τους από τόκους, κατά τη συνταξιοδότηση τους – οπότε αποφάσισαν να αποταμιεύσουν περισσότερα χρήματα για τα γηρατειά τους. Με δεδομένη δε τη φούσκα στις αγορές, σε συνδυασμό με τα αρνητικά επιτόκια, έχουν επιλεχθεί οι τοποθετήσεις σε ομόλογα του δημοσίου – γεγονός που επεξηγεί τη μείωση της απόδοσης τους.

Στη διαδικασία αυτή έχει συμβάλλει προφανώς και η κρίση χρέους της Ευρωζώνης – η υπερχρέωση καλύτερα πολλών κρατών της νομισματικής ένωσης, καθώς επίσης η πολιτική λιτότητας, τα μνημόνια και η δραστηριοποίηση της Τρόικας. Τα γεγονότα αυτά έχουν αυξήσει τους φόβους και την ανασφάλεια όλων των Ευρωπαίων – οι οποίοι προσπαθούν αποταμιεύοντας να εξασφαλίσουν καλύτερα το μέλλον τους, αποφεύγοντας παράλληλα περιπέτειες, όπως αυτές της Ελλάδας. 

Κάποια στιγμή βέβαια οι εκτός του ευρώ χώρες θα αναγκαστούν να υποκύψουν, είτε επειδή δεν θα μπορούν να στηρίζουν τη χαμηλή ισοτιμία των νομισμάτων τους καταναλώνοντας τα συναλλαγματικά τους αποθέματα, είτε επειδή θα έχουν συγκεντρώσει επικίνδυνα μεγάλες ποσότητες ευρώ (όπως η Ελβετία) – οπότε τα νομίσματα τους θα ανατιμηθούν, θα εμφανιστούν ελλείμματα στα ισοζύγια λόγω της μείωσης των εξαγωγών τους, η ύφεση θα κλιμακωθεί κοκ.

Επίλογος 

Συμπερασματικά λοιπόν, η Ευρωζώνη δημιουργεί τεράστια προβλήματα στις χώρες που δεν έχουν υιοθετήσει το ευρώ, βυθίζοντας τες επίσης στην ύφεση και στον αποπληθωρισμό, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα για άλλους όμως λόγους – ενώ την ίδια στιγμή τρομοκρατεί όλους τους Ευρωπαίους, εντείνοντας ακόμη περισσότερο τις πιέσεις στις Οικονομίες τους 

Εν τούτοις, το πιθανότερο δεν είναι να υποχρεωθούν όλα τα υπόλοιπα κράτη να συμμετέχουν στη νομισματική ένωση αλλά, αντίθετα, να διαλυθεί η Ευρωζώνη. Ταυτόχρονα, να αποτύχει εντελώς η νομισματική πολιτική της ΕΚΤ, με κίνδυνο να καταστραφεί το σύστημα των χάρτινων χρημάτων (Fiat money) – από τη στιγμή εκείνη και μετά που οι άνθρωποι θα κατανοήσουν ότι, δεν είναι κατάλληλο για την αποθήκευση πλούτου. 

Η διατήρηση της Ευρωζώνης πάντως είναι εντελώς αδύνατη, χωρίς την πολιτική και δημοσιονομική ένωση όλων των χωρών μεταξύ τους – κάτι που θεωρούμε απίθανο, αφού δεν πρόκειται να εξελιχθεί σε μία άριστη νομισματική ζώνη, όπου τόσο τα κεφάλαια, όσο και οι εργαζόμενοι κυκλοφορούν ελεύθερα, προς εκείνες τις «περιοχές» που υπάρχει ζήτηση. 

Σε καμία περίπτωση όσο υπάρχει η πρωταθλήτρια της απάτης, η Γερμανία δηλαδή εντός της, η οποία συμπεριφέρεται με μία απίστευτη ιδιοτέλεια, με μηδενική αλληλεγγύη, καθώς επίσης με μία απεχθή αλαζονεία, ενώ τάσσεται εχθρικά στη μετακίνηση των εργαζομένων – γεγονός που διαπιστώνουν όλοι όσοι επιλέγουν να εργασθούν εκεί, ερχόμενοι αντιμέτωποι με τα ρατσιστικά βλέμματα των κατοίκων της. 

Πόσο μάλλον όταν όλο και περισσότερα καταλύματα προσφύγων καίγονται από τους πολίτες της χώρας που πολύ σωστά λέγεται ότι, δεν έχει ιστορία, αλλά ποινικό μητρώο – αφού κανένας δεν πιστεύει πως τα κρεματόρια, το ολοκαύτωμα, το Δίστομο κοκ. ήταν τυχαία, οφειλόμενα σε κάποιους άγνωστους ναζί, οι οποίοι παρέσυραν τους αθώους Γερμανούς σε αποτρόπαια εγκλήματα. 

Άρης Οικονόμου, Senior Analyst (finance & markets)

Πηγή : analyst.gr