Το ιστορικά υψηλό ποσοστό αποχής στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτέμβρη μπορεί και πρέπει να γίνει αφετηρία ενός νέου, εντελώς διαφορετικού τρόπου σκέψης και αντίληψης για τον Έλληνα πολίτη, αν κι' εφόσον κατανοήσει πως η συντριπτική πλειοψηφία εκείνων που αποφάσισαν να απέχουν από τη συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση, δεν το έκανε λόγω αδιαφορίας αλλά ήταν απόλυτα συνειδητοποιημένη απόφαση.
Σε σχέση με τις εκλογές του Γενάρη, η αποχή αυξήθηκε σχεδόν 10%, δηλαδή 650.000 περίπου λιγότεροι ψηφοφόροι, μέσα σ' ένα εξάμηνο. Το πολιτικό σύστημα θορυβημένο από αυτή την εξέλιξη προσπάθησε να υποτιμήσει τη δυναμική της αποχής χρησιμοποιώντας φθηνές δικαιολογίες, όπως ότι πολλοί μέτρησαν το κόστος μετακίνησης και δεν ταξίδεψαν προς τις εκλογικές τους περιφέρειες. Όταν όμως τα επίσημα στοιχεία έδειξαν πως τα ποσοστά αποχής ήταν υψηλότερα στις μεγάλες πόλεις που δεν υπήρχε αυτή η δυσκολία, ακολούθησε την τακτική της σιωπής, όπως συνηθίζει σε οτιδήποτε δεν το βολεύει.
Η αποχή του Σεπτέμβρη είχε άκρως πολιτικό χαρακτήρα και μαρτυρά τη διαρκώς αυξανόμενη τάση απαξίωσης του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που οδηγεί τη χώρα στην απόλυτη καταστροφή. Όσο πιο γρήγορα αυτό γίνει κατανοητό από την Ελληνική κοινωνία, τόσο πιο γρήγορα θα βρεθεί και η λύση στο πρόβλημα, γιατί όσο οι Έλληνες πολίτες δεν αποφασίζουν ν' αντιμετωπίσουν την κατάσταση ακομμάτιστα και ενωμένα, τίποτα δεν πρόκειται ν' αλλάξει.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης, όπου υπήρξαν πέντε εκλογικές αναμετρήσεις, άλλαξαν τέσσερις πρωθυπουργοί, δημιουργήθηκαν απίθανες κυβερνητικές συνεργασίες, μπήκαν στη βουλή αρκετά νέα κόμματα κι' αν εξαιρέσουμε τη διορισμένη κυβέρνηση Παπαδήμου, όλα έγιναν με την ψήφο του Έλληνα πολίτη. Τίποτα δεν άλλαξε προς το καλύτερο, το αντίθετο συνέβη και θα συνεχίσει να συμβαίνει όσο αυτός εξακολουθεί να συμμετέχει σε μια διαδικασία που φθείρει τον ίδιο και ενισχύει το πολιτικό σύστημα, επιβραβεύοντας πολιτικές εθνικής ταπείνωσης και κοινωνικής εξαθλίωσης.
Για να καταλάβει κάποιος την αξία του "απέχω από τις εκλογές", αρκεί να κοιτάξει πόσο σπασμωδικά και κυρίως αναποτελεσματικά λειτουργεί το εκλογικό σώμα, το οποίο χωρίζεται στις εξής κατηγορίες.
Εκείνοι που από εμμονή η συμφέρον εξακολουθούν να ψηφίζουν τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας παρότι για σαράντα χρόνια δεν άφησαν τίποτα όρθιο.
Εκείνοι που θέλοντας να τιμωρήσουν την πολιτική τους στράφηκαν στη δήθεν αριστερά, η οποία εφαρμόζει την ίδια ακριβώς καταστροφική πολιτική με τους προηγούμενους, ακολουθώντας πιστά τις εντολές των επικυρίαρχων. Δεν έχουν καταλάβει όμως ότι όσα αντιλαϊκά και αντεθνικά μέτρα δεν μπόρεσαν να περάσουν οι προηγούμενοι, για πολλούς και διάφορους λόγους, θα περάσουν με την "αριστερή" κυβέρνηση η τουλάχιστον θα προσπαθήσουν να περάσουν.
Εκείνοι που είπαν πως τους σιχάθηκαν και δεν τους ξαναψηφίζουν και στράφηκαν σε άλλα κόμματα, όπως τους νοσταλγούς του ναζισμού, τους αχυρανθρώπους της ολιγαρχίας, τους εξαρτημένους ανεξάρτητους, και τελευταία τους εκπρόσωπους του απόλυτου τίποτα, χωρίς ν' αντιληφθούν πως με την "διαφορετική" ψήφο τους, εξυπηρετούν το σύστημα που σιχαίνονται.
Εκείνοι που νομίζουν ότι χτυπάνε το σύστημα, ψηφίζοντας σταθερά εδώ και χρόνια το μακροβιότερο κόμμα που επιβιώνει και συντηρείται χάρη στο σύστημα.
Εκείνοι που προτιμούν μικρά εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, πολλά εκ των οποίων χρησιμοποιούν ως σύνθημα την ανατροπή του συστήματος, χωρίς ν' αντιλαμβάνονται πως από τη στιγμή που αυτά συμμετέχουν στις διαδικασίες του συστήματος, το μόνο που επιδιώκουν είναι να γίνουν μέρος του και με τη μίζερη παρουσία τους απλά το κάνουν να φαίνεται πιο ισχυρό.
Εκείνοι που γυρίζουν την πλάτη σε όλα τα κόμματα και προτιμούν το λευκό η το άκυρο, χωρίς ίσως να γνωρίζουν πως έτσι ενισχύουν το πρώτο κόμμα.
Τα παραπάνω αποδεικνύουν πως το 44% που επέλεξε την αποχή, αντιλαμβάνεται ότι η ψήφος δεν αλλάζει σε τίποτα την άθλια πολιτική κατάσταση, γι' αυτό σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται ν' αποδεχθούν ούτε να νομιμοποιήσουν ένα σύστημα διακυβέρνησης που ισοπεδώνει κάθε δημοκρατική έννοια, κάτι που πρέπει να κάνουν όσο περισσότεροι γίνεται κι' όσο πιο σύντομα, για το καλό του τόπου.
Κλείνοντας να τονίσουμε πως το σημαντικό είναι ότι αυτό το ποσοστό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μειωθεί αλλά να διατηρηθεί και να γίνει ακόμη μεγαλύτερο, αλλά κυρίως να οργανωθεί έτσι ώστε ενωμένο να μπορέσει ν' αντιμετωπίσει την κατάσταση στην οποία έχει οδηγηθεί η χώρα, να φέρει την ανατροπή που επιθυμούμε, για να έρθουν επιτέλους οι καλύτερες μέρες που όλοι περιμένουμε.
Πηγή : adiexodos.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου