Η μοναδική λύση που απομένει είναι η οδυνηρή στάση πληρωμών, αφού προηγουμένως προετοιμασθεί κατάλληλα η χώρα, με στόχο τη διαπραγμάτευση της ονομαστικής διαγραφής μέρους του χρέους – κάτι που σήμερα δεν είναι καθόλου εύκολο, όπως ήταν πριν την υπογραφή του PSI, καθώς επίσης στις αρχές του 2015, όπου μία ακόμη κυβέρνηση πρόδωσε τους Έλληνες, δολοφονώντας κυριολεκτικά την τελευταία τους ελπίδα.
Ανάλυση
Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας στις 31.12.2018 (κεντρική διοίκηση) είναι, με βάση τον προϋπολογισμό, 357,25 δις €, απέναντι σε ένα ΑΕΠ που υπολογίζεται στα 183,1 δις € – εάν επαληθευθεί ο προβλεπόμενος ρυθμός ανάπτυξης. Επομένως θα διαμορφωθεί στο 195,1% του ΑΕΠ – ενώ, εάν υποθέσουμε πως υπάρχουν πράγματι καθαρά ταμειακά διαθέσιμα της τάξης των 24 δις € αφαιρώντας τα, τότε θα είναι 333,25 δις € ή στο 182% του ΑΕΠ. Η Ελλάδα είναι σε θέση να εξυπηρετεί αυτό το χρέος για κάποια χρόνια, επειδή το επιτόκιο δανεισμού της από την Τρόικα ευρίσκεται κάτω από το 1,7% ή στα 5,7 δις € ετήσια – όπου όμως, εάν υποθέσουμε πως θα δανειζόταν χρήματα από τις αγορές για να ανακυκλώνει τα χρεολύσια, θα πλήρωνε σήμερα 4,25% (στο σύνολο του χρέους των 333,25 δις € περί τα 14,16 δις € ετήσια). Προφανώς κάτι τέτοιο είναι αδύνατον, ενώ κανένας δεν γνωρίζει το ύψος των επιτοκίων που θα της προσφερθεί όταν πράγματι βγει στις αγορές – αφού προς στιγμήν είναι θεωρητικό.