Η ευρωπαϊκή τραγωδία αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου, με τον οποίο αρχικά ευημερούν και στη συνέχεια καταρρέουν οι νομισματικές ενώσεις – όταν δεν μετατρέπονται έγκαιρα σε πολιτικές, όπως οι Η.Π.Α.
«Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να εμποδίσει την κατάρρευση μίας χώρας της Ευρωζώνης, καθώς επίσης την τελική έξοδο της από τη νομισματική ένωση, όταν προσβληθεί από μία οικονομική κρίση – γεγονός που τεκμηριώθηκε ήδη από το 1992, όπου η Βρετανία και η Ιταλία εγκατέλειψαν τον πολύ πιο ήπιο μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών, ενώ θα αποδειχθεί ξανά στο μέλλον.
Ως εκ τούτου, ίσως δεν είναι καθόλου τυχαίο που η Βρετανία επέλεξε την έξοδο από την ΕΕ, ενώ η πλειοψηφία της Ιταλίας τάσσεται υπέρ της εξόδου από την Ευρωζώνη – κάτι που θεωρείται απαραίτητο, εάν δεν θέλει να καταστραφεί εντελώς».