Μπορεί επικοινωνιακά να έχει επικρατήσει η ανάδειξη των κόκκινων δανείων ως το μέγιστο ευρωπαϊκό τραπεζικό πρόβλημα θέλοντας να αναδειχθεί η διόγκωση της αθέτησης των υποχρεώσεων στις ‘κακές και σπάταλες’ χώρες του νότου, πλην όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική . Εάν ο προβολέας αφεθεί χωρίς παρεμβάσεις ωραιοποίησης να φωτίσει τα προβληματικά τμήματα των ισολογισμών των ευρωπαϊκών τραπεζών τότε θα διαπιστωθεί ότι το πρόβλημα με τα τοξικά παράγωγα και την μόχλευση που τα έχει δημιουργήσει είναι μια ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί . Έκρηξη για τις περισσότερες τράπεζες σημαίνει ταυτόχρονη ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης με τρομακτικές συνέπειες για όσες βρεθούν χωρίς κάλυψη. Το παράδειγμα της Deutsche bank δείχνει ότι το πρόβλημα των κόκκινων δανείων, όσο και εάν ορισμένοι ευρωπαϊκοί παράγοντες επιμένουν να το προβάλλουν και να το διογκώνουν, σε σχέση με το πρόβλημα των τοξικών παραγώγων είναι παρωνυχίδα. Μπορεί επιμελώς να μην γίνεται λόγος για την υπερ-μόχλευση των Γερμανικών και Γαλλικών τραπεζών όμως στο αμέσως προσεχές διάστημα θα πρέπει να υπάρξει προσγείωση στην πραγματικότητα η οποία είναι δεδομένο ότι περνά μέσα από την ανακεφαλαιοποίηση τους.
