Ο άνθρωπος που οδήγησε την πατρίδα του στην έξοδο από την πολιτική «σοκ και δέους» που της επιβλήθηκε από το ΔΝΤ, ενώ την κατέστησε ξανά παγκόσμια δύναμη, ανακτώντας την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια του λαού του, δεν μπορεί να παρομοιάζεται με το διάβολο – ούτε η χώρα του ως η νούμερο ένα απειλή για την παγκόσμια ειρήνη.
Άποψη
Το Ισραήλ μου είναι συμπαθές, αν και θα ήθελα πάρα πολύ να μιλάμε για το ελληνικό θαύμα, παρά για το ισραηλινό. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως εγκρίνω τη στάση του απέναντι στους Παλαιστινίους ή δεν βλέπω τη διαφθορά της πολιτικής του ηγεσίας. Η Ρωσία μου είναι επίσης συμπαθής, επειδή δεν θέλει να υποταχθεί στις Η.Π.Α. και προσπαθεί να ανεξαρτητοποιηθεί από το δυτικό σύστημα του χρέους – παρά το ότι δέχεται συνεχείς οικονομικές επιθέσεις και της επιβάλλονται κυρώσεις, οι οποίες της κοστίζουν πάρα πολλά. Ούτε όμως αυτό σημαίνει πως εγκρίνω την εισβολή της στην Κριμαία – όσο και αν προσπαθεί να τη δικαιολογήσει.