Γράφει ο Δημήτριος Τσαϊλάς
Ενώ οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν τι είναι “η στρατηγική”, την χρησιμοποιούν λεκτικά ως επιθετικό προσδιορισμό για οποιοδήποτε σχέδιο, κατά κόρο. Μάλιστα δεν γνωρίζουν πώς να χαράσσουν στρατηγική. Αυτό το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο στο δημόσιο βίο. Ξεκινά από την ανυπαρξία μιας Εθνικής Στρατηγικής και φτάνει στην πολιτιστική κατανόηση αυτής.
Ας ξεκινήσουμε με έναν απλό κανόνα, όπως διδάσκεται στις σχολές αμύνης: «Η στρατηγική είναι μια συνετή ιδέα ή ένα σύνολο ιδεών για τη χρήση των οργάνων της εθνικής ισχύος με συγχρονισμένο και ολοκληρωμένο τρόπο για την επίτευξη εθνικών στόχων. Στην απλούστερη έκφρασή της, η στρατηγική καθορίζει, τι πρέπει να επιτευχθεί, τις μεθόδους για την επίτευξή και τους πόρους που απαιτούνται από αυτές τις μεθόδους. Με άλλα λόγια: σκοποί, τρόποι και μέσα.»
Μολονότι ο ορισμός είναι μια συμπυκνωμένη ερμηνεία ίσως και δογματική, δεν περιγράφει επαρκώς τη θεμελιώδη και ουσιαστική φύση της στρατηγικής. Αντ’ αυτού, περιγράφει ένα σχέδιο, πώς να χρησιμοποιήσουμε (τρόπους) τους διαθέσιμους πόρους (μέσα) για την επίτευξη ενός δεδομένου στόχου (σκοποί).